[Mini-Quest] Treasure Hunters

Team Rocket was weer eens lekker vaag bezig. Hij was door zijn superiors erop uit gestuurd om op zoek te gaan naar iets of iemand. Geen specificaties, gewoon iets of iemand. Op dit soort momenten haatte hij het dat hij onderaan de ladder stond en iedereen hem gewoon rond kon commanderen. Goed, hij stond technisch gezien hoger dan de Agents, maar dat was dan ook wel weer ontzettend nutteloos. Want niemand luisterde naar een Lab Assistant, die werden toch alleen maar aangezien als de nerds binnen Team Rocket.
Met zijn handen diep in zijn zakken en zijn gezicht verborgen in een hood liep hij door de Badlands heen. Niet alleen was het ijskoud hier omdat het winter was, maar het was ook nog eens dodelijk saai om hier rond te lopen. Hij moest wachten op een telefoontje van een van zijn superiors, zodat hij wist waar hij naar opzoek moest gaan. Dit kon verschillen tussen een bepaald item tot aan een pokémon, maar dat zou hij dan pas te horen krijgen. Voor nu moest hij gewoon in de Badlands aanwezig zijn en hopen dat zijn Holocaster hier nog verbinding zou hebben, anders was het best wel lullig om hier te blijven wachten. Al zou hij natuurlijk naar de Power Plant kunnen gaan om daar te blijven wachten. Maar als hij dan uiteindelijk de opdracht moest uitvoeren in de Badlands liep hij alleen maar heen en weer. Echo zuchtte zachtjes en keek om zich heen. Nee, hij zou wachten in de Badlands en pas ergens anders heen gaan als hij hiertoe opdracht had gekregen.

Rustig pakte Echo zijn Holocaster op toen hij gebeld werd door z’n superiors. “Wolf. We zijn op het spoor van een Big Nugget, die je moet terughalen. Hij’s in het bezit van een archeoloog die momenteel op weg is naar een meeting bij de Power Plant. Haal dat ding terug zonder te veel aandacht te trekken,” voordat Echo iets kon zeggen was er al weer opgehangen en de witharige jongen zuchtte zachtjes. Nou ja, het was tenminste iets leuks om te doen. Hij mocht weer eens mensen misleiden, wat hij echter eerder bij een Spy vond passen dan bij een Scientist, maar goed. Toch dacht hij eventjes na, er waren zoveel manieren om die Big Nugget terug te halen, van het vriendelijk vragen door zich voor te doen als archeoloog, tot het pickpocketen van de archeoloog als hij niets door zou hebben. Misschien zou hij Triss weer gebruiken om dicht in de buurt te komen en de rest uitschakelen met behulp van zijn Venusaur. Het enige probleem was dat hij moeilijk een Venusaur kon verstoppen op de open vlaktes rondom de Power Plant. Maar daar zou hij onderweg wel een oplossing voor gaan bedenken. Voor nu kwam hij overeind van zijn gehurkte positie en besloot maar alvast in de richting van de Power Plant te gaan lopen, dat was dan toch zijn uiteindelijke doel. Als hij daar eerder was dan de archeologen, kon hij alvast een groot deel van zijn plan opzetten en zich toch bedenken of hij er eigenlijk wel mee door wilde gaan. Immers waren er genoeg dingen die ze konden doen om deze Big Nugget terug te krijgen. Hij mocht geen aandacht trekken, dus misschien was het toch niet zo’n slim plan om een gat onder de grond te maken met zijn Garchomp, want dan zou hij dat eerst eens moeten verklaren en daarnaast, er konden doden vallen. Niet dat hem dat echt veel uitmaakte, maar Team Rocket zou er vast niet blij mee zijn als hij nog meer mensen zou doden. Echo grinnikte zachtjes bij die gedachten en wandelde de Power Plant binnen, hij moest nu gaan nadenken of dat hij Crowe of Triss in zou zetten voor deze opdracht. Beide waren zeer geschikt hiervoor, het lag er meer aan hoeveel lol hij zelf wilde hebben met het terug jatten van de Big Nugget. Hij geeuwde eventjes, terwijl hij in de richting van de Power Plant liep. Het was een groot gebouw, vol met pokémon van het elektrische type. Hij had niet echt veel pokémon die sterk waren ertegen, maar genoeg om ze op een afstand te houden. Misschien moest hij ook eens een Electric type pokémon toevoegen aan z’n team, maar zou geen idee hebben welke precies. Hij zou er wel eens in gaan kijken, op het moment dat hij terug was op de basis. De witharige jongen rekte zich uit terwijl hij even om zich heen keek. De Power Plant was een groot gebouw, iets waar hij makkelijk een pokémon zou kunnen verbergen, maar hij had besloten om toch maar gewoon Triss in te zetten om de Big Nugget te pakken te krijgen, mocht er iets uit de hand lopen zou hij altijd nog gebruik kunnen maken van Crowe’s ability. Hij zuchtte zachtjes en ging op een bankje zitten, terwijl hij zijn Zoroark uit d’r pokéball haalde. De zwarte pokémon keek eventjes om zich heen en geeuwde, zo te zien had hij haar uit d’r dutje gehaald, maar ze leek ‘t niet erg te vinden. ”Hallo Triss,” zei Echo met een glimlach tegen zijn pokémon, die hem een knuffel gaf. Triss was een van de waardevolste pokémon in zijn team en het was bijna jammer dat ze er binnenkort uit zou moeten omdat hij andere leden moest gaan trainen. Maar dat was een zaak voor later. Nu moest hij zich eerst maar eens gaan richten op zijn opdracht. ”Ik heb een taakje voor je,” zei hij op een kalme toon en direct stond de Zoroark gespannen. Ze vond het altijd leuk als ze iets mocht uithalen. Mischief was toch wel datgene wat ze het leukste vond om te doen. ”Er komen straks een hele hoop mensen hierheen, ik heb jou nodig om je er tussen te blenden. Als jij ze kan afleiden, dan kan ik bij een van de mannen een Big Nugget stelen. Begrepen?” De Zoroark keek hem eventjes vreemd aan, voordat ze knikte en het hele gesprek begon te processen. Het zou een paar minuten duren voordat ze alles op een rijtje zou hebben en ze ermee door konden gaan. Wat betekende dat Echo nog eventjes tijd had om te kijken waar de archeologen precies zouden verzamelen. Hij liet zijn pokémon eventjes achter, die zou vanzelf wel weer naar hem toe komen als ze een plan had bedacht om te infiltreren in de meeting. Zelf vroeg hij zich af of hij als een schaduw zijn pokémon zou volgen, of dat hij zelf ook een vermomming aan zou nemen om de meeting te kunnen saboteren. Nee, Echo schudde zijn hoofd. Het was slimmer om achter te blijven, informatie te gatheren en de Big Nugget te pakken. Hij keek door een van de vele ramen naar buiten toe, waar hij opmerkte dat er al een klein groepje mensen aan kwam zetten. Het feest zou zo gaan beginnen. Triss stond inmiddels weer naast hem en knikte dat het tot haar doorgedrongen was wat ze zouden gaan doen. Voor zijn neus veranderde ze in een archeoloog, een vrouwelijke dit keer, en bekeek haar eigen lichaam eventjes. Echo knikte, zo moest het wel goed komen. ”Enig idee wat je moet gaan zeggen?” vroeg hij, toch wel nieuwsgierig. Triss schudde haar hoofd, wachte eventjes en opende daarna haar mond. “Geen idee, maar dat komt wel,” zei ze op een vriendelijke stem, gevolgd door een glimlach op d’r gezicht. Als ze geluk zouden hebben zou Triss ze zelfs gewoon af kunnen leiden met haar uiterlijk, wat voor hem deze zet een stuk makkelijker zou maken. Hij knikte naar Triss, die rustig naar buiten toe liep om de mensen te verwelkomen. Ondertussen zou hij hier blijven om alles van een afstandje in de gaten te houden.

Hij zag hoe sommige Archeologen een beetje verbaast waren over dat er al iemand was, maar met enkele snelle woorden van Triss was alles geregeld en schudde ze elkaar de hand. Echo glimlachte eventjes, hij mocht zo blij zijn met een pokémon zoals Triss die dit soort kunstjes kon flikken. Dat was dan ook wel de reden waarom ze niet snel uit zijn team zou gaan. Triss begeleiden de Archeologen naar een kleine ruimte waar ze de meeting zouden kunnen beginnen. Later zouden ze waarschijnlijk nog wel naar buiten gaan, wat precies de plek was waar Echo wilde gaan toeslaan. Nu wilde hij eerst weten waarom ze zo graag een meeting wilde hebben en dan kon hij direct de man zoeken die hij moest bestelen. Zijn superiors hadden hem een foto doorgestuurd van de man die de Nugget bij zich had, maar hij moest die vent wel eerst gaan zoeken. Rustig sloop hij achter het hele zooitje aan, tot nu toe had nog niemand hem doorgehad. Echo had besloten dat hij de oude plafond truc zou gaan gebruiken, aangezien hij dan tenminste alles kon meeluisteren. Rustig kroop hij door het ventilatiesysteem heen, totdat hij bij de kamer was waar men zich had verzameld. Hij viel binnen in een gesprek over .. iets, geen idee wat, maar hij bleef stil liggen om mee te kunnen luisteren.
“We zijn hier samengekomen om te bespreken wat we gaan doen met deze omgeving. De Power Plant is een belangrijke toevoeging voor Lumiose City, die anders zonder stroom zou zitten. Maar nu Team Rocket te lang in de stad zit, zijn er meerdere mensen die willen dat het hier wordt afgesloten. Helaas zal dat ook betekenen dat wij een groot deel onbekend terrein kwijt zullen zijn, waar we geen opgravingen meer kunnen doen.” Het was een oudere archeoloog die sprak, getekend met kraaienpootjes en een grote witte snor. Echo luisterde aandachtig, immers ging het over Team Rocket en was hij gewoon nieuwsgierig naar wat voor een nieuws er was over de opgravingen. “Ik heb jullie bij elkaar geroepen om jullie meningen aan te horen of we de Badlands moeten opgeven en de Power Plant moeten uitschakelen, of dat we er tegenin gaan en door kunnen gaan met onze opgravingen.” De ogen van de man gingen het groepje mensen over, maar bleven steken op de vrouwelijke archeoloog die aan tafel zat. ”Pardon, maar waarom zouden we precies de Power Plant afsluiten? Team Rocket wordt er niet door weggejaagd en we zorgen ervoor dat enkele duizenden mensen zonder stroom voor onbepaalde tijd, wat weer kan zorgen voor riots en het leegstromen van de stad.” Enkele archeologen knikte, terwijl Triss weer ging zitten en Echo grinnikte zachtjes. Prachtig werk, prachtig werk. Dit liep gesmeerd, maar hij wilde eigenlijk gewoon weten wat ze aan het opgraven waren hier. “Daar heeft u gelijk in, daarom zat ik zelf ook te denken om gewoon een brief te sturen dat het afsluiten van de Power Plant geen slim idee was en zodat wij gewoon door kunnen gaan met de opgravingen naar de fossielen.” Wacht, fossielen? Nu was Echo’s aandacht echt getrokken. Als hier fossielen te vinden waren, wist hij wat hij binnenkort eens moest gaan doen. “Nu dat is opgehelderd, wilde ik jullie allemaal graag uitnodigen om naar de huidige opgravingen te komen kijken.” Er was opgewonden gemompel, terwijl iedereen zijn spullen weer bij elkaar pakte en opstond. Echo pikte dit op als een teken dat hij weg moest gaan en rustig kroop hij verder door de schachten heen. Hij stopte eventjes toen hij het idee had dat iemand hem hoorde, maar toen het stil bleef haalde hij weer adem en verdween uit de stoffen hokken.
Triss en de rest van de Archeologen liepen ondertussen naar buiten toe en de ogen van de pokémon in vermomming gingen langs de mannen die bij haar liepen. Ze was op zoek naar de archeoloog die ze nodig hadden om te bestelen, maar kon hem zo snel niet vinden. Immers mocht ze ook niet te veel aandacht trekken, ze had zichzelf al moeten redden toen er aan haar gevraagd werd waarom ze niet op de lijst stond. Gelukkig had ze zichzelf daar wel mooi uit kunnen lullen. Rustig wandelde ze achter de groep aan, die om de Power Plant heen liepen en een heel stuk in Noordelijke richting naar een opgraving waar ze blijkbaar al bezig waren. Triss wist dat Echo achter hen aan kwam en ook op zoek moest gaan naar de Archeoloog die ze moesten hebben, maar haar trainer was daar beter in dan zij, dus ze vertrouwde wel dat het goed ging komen.
Echo had inderdaad ondertussen ook de achtervolging ingezet en schoot nu als een slang tussen de stenen door om niet opgemerkt te worden. Hij had de archeoloog die hij moest hebben in het vizier en was van plan om toe te slaan als ze te druk bezig waren om de opgravingen te bekijken. Even kijken of hij de tas zo zou kunnen stelen of dat het inderdaad erop neerkwam dat hij de Big Nugget moest gaan pickpocketen.
Toen het groepje stil bleef staan bij een groot gat in de grond, schoot Echo weer achter een steen, hij was net buiten gehoorafstand, waardoor hij niet meer mee kon krijgen wat ze precies aan het zoeken waren hier. Maar nu maakte ‘t niet zo veel meer uit, hij wenkte Triss, die hem aan het zoeken was en gaf met signalen door welke Archeoloog ze nodig hadden. Toen ze hem had gezien knikte ze voorzichtig en zetten een glimlach op. Echo kroop langzaam dichterbij en knikte toen hij in positie was gekomen. Triss liep op de man af en begon een rustig gesprek met ‘m aan te knopen. “Er gaan geruchten dat je een zeldzame Big Nugget bij hebt, is het een misdrijf om ‘m te mogen zien?” vroeg ze op een iets wat flirtende manier. De man keek haar eventjes met een vreemde blik aan, maar had al genoeg moeite met zijn ogen op haar ogen te laten richten. “Uh.. Nee hoor, denk ik,” stamelde de man wat moeizaam. Hij greep naar zijn tas en haalde de grote klomp goud eruit. Triss d’r ogen begonnen te glimmen en ook Echo stond eventjes stil bij het massieve goud in de handen van de man. ”Mag ik?” vroeg Triss op een liefelijke toon, terwijl ze haar handen uitstak. De man bloosde eventjes, niet gewend dat hij aandacht kreeg van zo’n schone dame als dat Triss was en gaf haar voorzichtig het stuk goud. Haar ogen gleden er eventjes overheen en ze merkte inderdaad dat het zwaar was, heel erg zwaar. Daarna richtte ze zich weer op de man en hield zijn blik was, zo dat hij niet om zou kijken terwijl ze de Big Nugget lager hield en ‘m over gaf aan Echo die om hen heen aan het cirkelen waren. De witharige jongen stak het stuk goud in zijn tas en haalde er een spuitje uit. Dit middel was echt geweldig, het zou het geheugen van de man wissen. Hoeveel ‘t zou uitwissen zou liggen aan de hoeveelheid die hij in zijn bloedstroom zou spuiten. Voor nu bedacht hij zich dat drie uur wel lang genoeg zou moeten zijn en terwijl Echo achter de man overeind kwam, zetten hij de spuit in zijn nek. Triss ving de man op en wachtte totdat het middel was gaan werken. De man keek haar een beetje wazig aan toen hij weer bijkwam en in een opvlieging gaf de pokémon hem een zoen, waarna ze grinnikte en hem terug naar de menigte stuurde. Die zou niets vertellen, hij was te veel in de wolken ervoor. Echo grinnikte zachtjes en sloop weer weg, klaar om Team Rocket te bellen om te zeggen dat zijn missie geslaagd was.