Old memories

[justify]Dit was een bos met vele, maar dan ook echt vele herinneringen voor Nathan. Voornamelijk dan ook omdat deze hier Riddle had leren kennen, nu diens ex. En weet je? Als hij eerlijk was, Eric haatte haar. Misschien was het een beetje overdreven, vooral gezien het toch wel licht zijn eigen schuld was geweest, maar nog steeds. Het ging hem er nu voornamelijk om, hoe zij en Nathan nu met elkaar stonden. En dat was al niet bepaald geweldig. Maar, van het hatelijke onderwerp, in zijn ogen dan natuurlijk, af, hij haatte het ook om hier te zijn. Het was gewoon koud. Maar alsnog was er een reden, een reden waarom de jongeman hier was. Eentje die vrij simpel is, hij wou gewoon alleen zijn, zonder enig ander mens. Want welke andere gek zou het een goed idee vinden om.hier maar gewoon even te gaan rondwandelen? Niet veel. Met Ouroboros rond zijn nek, was de jongeman dan ook maar gewoon gaan wandelen. Hij hoorde het wel van de slang als er iemand was. Hoe? Dat beest hield ervan om luid bedreigend te gaan doen als hij veilig bij diens trainer is. Idiote slang dat het soms ook kon zijn. Natuurlijk had Eric zijn standaard hoodie aan, het zou bijna een zeldzaam moment kunnen gaan zijn als hij het niet aanhad. Op het moment bleef hij gewoon lopen, met de sneeuw die dan ook om de zoveel tijd onder zijn schoenen knerpte, en de jongeman die rond bleef kijken. Het bleef rustig, voor nu nog dan.

+Riddle[justify]

Het was ijskoud, dat was niet te ontkennen. Natuurlijk was het koud hier, hoe zou de sneeuw hier anders kunnen blijven liggen. Hij merkte nog niets van het andere persoon die hier was, meters van het vandaan. Maar dat zou waarschijnlijk niet al te lang duren, nee, absoluut niet zelfs. Het was namelijk al te horen hoe iemand wat riep.. Geen idee wat het mocht zijn, waarschijnlijk een andere taal ofzo. Niet dat het de jongeman nou zoveel uitmaakte. Iets wat hij wel al had besloten, was dat de groenharige hier geen enkle zin in het om dit persoon te zien, mee te praten of wat dan ook. Hij bleef dan ook gewoon stevig doorlopen, totdat de slang scherp begon te hissen, geweldig. Hij keek de richting op van de richting waarna de slang vijandig aan het doen was, zag niemand, op een kleine Riolu na en liep weer door. Het zou hem dat ook zeker niet gaan verbazen als de trainer van het beestje elk moment ziu verschijnen. Het was namelijk dan ook wel erg sterk als dit beestje hier nu helemaal alleen was.

En ja hoor, daar kwam al iemand aan. Hij zag het persoon misschien wel niet, welke hij trouwens puur al herkende door diens stem. Ja, geweldig. Had hij natuurlijk echt vreselijk veel zin in zeg. Niet. Eric was dan ook nog steeds aan het lopen, zelfs toen de kleine Riolu van eerder hem had ingehaald. Hij keek de Pokémon zelfs koud aan, ijskoud, en liet de Ekans maar gewoon diens ding doen, totdat hij ging aanvallen dan weer, maar heus wel dat het goed kwam. Als het niet zo was? Tja, pech. Het was dan ook veel beter om je problemen te negeren dan ze te confronteren natuurlijk. Niet dat de Riolu hier een nou echt 'probleem' is, maar eerder het punt van dat er wel een probleem kon gaan zijn. De jongeman stak zijn handen in zijn zakken, om zijn pas wat te versnellen, gewoon voor zich kijkend en de kleine Pokémon negerend, het maakte het niet eens meer uit of deze de groenharige nu aan het volgen was of niet. Hell, als het zelfs nu ter plekke zou neervallen zou het hem nist meer kunnen uitmaken dan het nu al doet. Helemaal niets.

Gelukkig genoeg voor hem, was de roodharige niet naar hem toe gekomen om te spreken. Naja, het was dan ook niet dat hij op het moment uitstraalde dat de groenharige aanspreekbaar was. Normaal kon hij wel gezellig zijn, of in welk geval leek zin te hebben in een gesprek. Niet zoals dit in welk geval, er zat een heel duidelijk contrast tussen. Toen hij haar, en de Riolu, niet meer hoorde, betekende dat meer dan genoeg voor hem. Ze waren weg. Het was dan ook niet te horen dat ze achter hem waren, voor zover hij dan iets merkte. Na een tijdje van lopen en soms andere richtingen gaan, besloot hij om tegen een random boom maar wat te gaan leunen. Niet eens voor een reden. Hetgeen wat de jongeman dan weer absoluut niet merkte, wat dat Riddle in dezelfde boom zat, maar enkele meters boven hem in feite. Er kon maar weinig goeds van komen dat als hij erahter kwam, afgaande dat ze nou niet bepaald aardig naar elkaar waren.. of eerder hij naar haar, geen idee hoe het andersom was. Eric graaide in een van zijn zakken, om hier een pakje sigaretten uit te halen en een van de dingen half in zijn mond stopte. Om daarna het pakje weer op te ruimen en het aan te steken met een zippo die hij bij zich had. Vervolgens nam hij een diepe trug van de peuk, om de blauwe rook kort hierna uit te blazen.

Natuurlijk kon hij niet verwachten dat er ineens een hoop sneeuw op zijn hoofd was gevallen. Er was wel zeker als eerste een verrast geluid uit zijn mond gekomen, iets dat tegelijk ook als vreselijk beledigd kon worden opgevat. Een best mooie mix eigenlijk, als je het hem vroeg. Er werd zacht gescholden door de Ier, al kon het eerder worden beschreven als 'vrij luid en zwaar geïriteerd'. Iets dat altijd goed was natuurlijk.. dus niet. Ondertussen was hij omhoog gaan kijken, starende tussen de besneeuwde, witte takken van de boom. Er was niemand te zien, jammer genoeg. Ook niet eens een Pokémon. Dit liet hem wel afvragen wat het dan mocht zijn. Dat de sneeuw ineens van een tak was gevallen, leek hem sterk. Naja, tenzij het natuurlijk vreselijk hard waaide. Nu was er geen enkel briesje te voelen. Gewoon windstil. Niets meer, niets minder. De jongeman mocht misschien wel niemand opmerken, maar de slang deed dat wel. Dit was te horen aan een luid gesis door hem. "Cé atá ann?"* natuurlijk begreep de slang zijn woorden niet, of misschien wel, maar tja, hij zou hoe dan ook geen antwoord kunnen gaan geven. Enkel in de vorm van gehis. Hij kon dat niet verstaan uiteraard. Jammer. Ouroboros knikte richting de boom, om richting de andere kant te bewegen. Natuurlijk was dat het. Het meest voorkomende, dat er gewoon iemand achter een boom ging verschuilen.

*"Wie is het?"

En ja hoor, de slang leek er wel zeker weten gelijk in te hebben met dat er iemand bij de andere kant van de boom was. Dit werd dan ook maar al te duidelijk aangekondigd door een schelle gil, gevolgd door niet veel later een plof. Licht fronsend, maar toch met een wat geïrriteerde uitdrukking was Eric naar de andere kant gelopen van het stukje natuur. Bij het zien wie het was, zuchtte hij gewoon, maar deed er geen enkele aanstalten naar om haar te helpen. Waarom zou hij? De jongeman had er geen enkele reden van om dat te gaan doen. Hij was het niet zo agressief persoon, wat het kwam dan ook maar echt amper voor dat hij zo zou doen.. zo geïrriteerd naar anderen. Oh nee, Eric kon juist verrassend goed met anderen omgaan. Het was maar gewoon weer puur hoe er naar hem en de anderen werd gedaan. Dat was echt een belangrijk iets. Waren zij en Nathan gewoon normaal, aardig, of zelfs wat dan ook naar elkaar? Hij zou gewoon met Riddle kunnen omgaan, als zij normaal bleef doen uiteraard. Maar ja, van dat af. Eric had geen enkele interesse om haar te helpen, wou zelfs weg ervan lopen. Geen idee waarom hij dat nog niet had gedaan.