Insanity & Anhedonia [+ Ciro]

_{Een patrouille met een wildvreemde zoveelste Grunt, terwijl hij absoluut gezag nou over ze had? Dat was tijdsbederf, gezien hij toch met meer waardige figuren had verwacht te patrouilleren of simpelweg mensen die hij kende. Mensen zoals Flippy, Mamo, opa, Honchcrow en weerwolf. Daar had hij nog plezier mee gehad maar ja, hij most het van de positieve kant bekijken. Het echte werk kon hij ten minste aan de nieuwe Grunt eens laten zien en dan werd hij zeker op zijn plaats gezet. Met geluk kon hij de ander zelfs inspireren om ook een pyromaan te worden, wie weet. Zijn grijns werd breder terwijl hij naar de ontmoetingsplaats toeliep wat niet veel meer voorstelde dan een simpele steeg waar hij eens eerder geëxperimenteerd had met zijn deo-bom. Misschien kon hij zich toch wel amuseren, niet waar? Eenmaal in de steeg viel zijn blik echter op een groots gestalte die zeker veel spieren had en een nogal oger-achtige uiterlijk had, enkel de wratten ontbraken. Yuk, waarom kwam hij toch de laatste tijd zulke vreemde figuren tegen? Niet dat die cowgirl van laatst niet hem had geamuseerd, natuurlijk, maar om een levensechte over van een Grunt tegen te moeten komen? Dat had hij nooit van zijn leven kunnen verwachten en zeker gezien hij met een dergelijk monster door de stad moest gaan patrouilleren. “Gegroet, oger-krijger,” groette hij de ander, proberend zo breed mogelijk te staan, gokkend dat het de begroetingswijze van een oger was, waarna hij naar zichzelf wees, “Mijn krijgsnaam is Ciro,” En… nu? Hij had verder geen idee hoe ogers in elkaar zaten, dus nam hij maar aan dat hij vast meer menselijk zou zijn dan de cowgirl en wellicht primitiever. In dat geval was het handig de binnenstad te vermijden en meer de buitenwijken af te gaan waar ook meestal meer gaande was. En hij dus een oger tekeer kon zien gaan tegen een paar mensen dus dat hij direct mensen afslachting kon meemaken. Heerlijk. “Laten we beginnen in de Verte wijk waar altijd wel van die jongeren feestjes aan het bouwen zijn rond dit tijdstip. Geloof me als ik zeg dat het geweldig is om ze te dwarsbomen… met hier en daar wat vuur, natuurlijk,” Dit bracht gelijk geweldige herinneringen op van die keer dat hij samen met opa een studentenfeest stop had gezet, al had hij makkelijk zijn leven kunnen verliezen. Onverschillig liep hij alvast richting de wijk en keek pas na enkele stappen om naar de oger of hij mee kwam lopen.}

_{De oger had wel het minst intimiderende naam, een saaie ‘Theodore’, alsof het een schat van een mager mannetje was. Een nam als ‘Brutus’ of ‘Rok’ zou beter bij de gespierde gestalte passen. Of was dit niets in vergelijking met zijn soortgenoten, en waren ze nog groter en gespierder? Wijs zweeg hij er verder over, hopend geen dreun in zijn gezicht te ontvangen of erger nog; een huilende Theodore achter hem aan lopend te krijgen met een cliché verhaal dat hij de zwakste was van zijn familie en werd mishandeld door zijn familie. Zo zag dit figuur er namelijk écht uit. Des te meer de reden die Verte wijk te bezoeken en hij keek dan ook afwachtend de kant van de oger op die instemmend op zijn voorstel had gereageerd. Hmm? Had hij geen op-of aanmerkingen gehad over dat vuur-gedeelte? De pyromaan grijnsde geamuseerd en liep pas verder toen de oger naast hem liep. Hmm, dit werd nog interessant. Kon hij hier anders een pyromaan van maken? Het scheelde dan zeker dat hij zijn vertrouwde aansteker op zak had en zijn Pokémon weer in orde waren na de vorige gymgevecht. Eerst dus de wijk bereiken en gezien deze niet ver lag van hun ontmoetingspunt merkte hij al spoedig de eerste paar jongeren op in een eenvoudig betonnen blok van een gebouw, bestaande uit één… twee verdiepingen. Verschrikkelijk muziek die té Aziatisch klonk en hem gelijk kippenvel bezorgde. Oh nee. Er zaten vast weer smerige otaku’s tussen, dat zeker. Zijn trauma verder verbitterend keek hij Theodore maar aan met ijn aren nieuwsgierig over elkaar heen gekruist. “Ik noem een paar opties en jij mag de leukste kiezen; we kunnen ze ‘vriendelijk’ vragen het rumoer te stoppen en bij tegenspraak hun geluidsbron vernielen, twee… we intimideren ze direct en slaan de eerste stap over of drie… We integreren in het feest en stoppen het vanuit de plek hetzelve,” stelde Ciro voor, herinnerend dat hij zelf de eerste deed maar liever de tweede zou willen doen en.. tja, de derde was voor sommige type personen geschikt. Hij was misschien ‘jong’ maar hij had een tactisch brein, maar ook leerde hij gedragen naar zijn rang. “Dus… wat wordt het?” vroeg hij simpelweg, met een vinger tikkend op zijn Key Stone die om zijn pols hing.}

_{Bij wijze van spreken stelden al die manieren toch verschillende specialisaties voor, waarvan één duidelijk zijn voorkeur had. Simpelweg degene waar de meeste geweld van te pas kwam en dat was de tweede maar hij had geen idee wat deze oger als idee had. Het leek hem dat hij daarvoor zou gaan dan de saaie infiltratie opdracht of iets waar weinig geweld bij te pas kwam maar ja, als het een emotioneel wrak was, wist je het nooit. Dat hij dan geen keuze maakte uit zijn gestelde opties verastte hem en zeker door zelf met een geweldige voorstel te komen waar hij zelf moeilijk ‘nee’ op kon zeggen. Al wilde hij dus eerst iemand doden, hun eisen duidelijk maken en dan de boel vernielen. Heh, deze oger kon hij misschien dan echt zijn gewoonten aan gaan leren. “Waar wachten we dan nog op? Grijp jij maar alvast iemand en sleur die even naar de dak van het huis, terwijl ik even hun soepel zal intimideren, hmm?” Na zijn woorden keek hij direct naar de nog feestende groep waar een paar figuren zelfs zaten te dansen in cosplay… Bah smerig, dat soort… Smerig trok hij zijn gezicht weg en het beeld van verderf voor zich, haalde hij weer grijnzend maar Rifle tevoorschijn. De Blaziken brulde luid en liet flinke vlammen om zijn polsen dansen en leek direct al aandacht te trekken van een paar figuren. “Ember, maar bespaar hun levens… nog,” De kip deed wat er van hem gevraagd werd en sperde zijn snavel open om snikhete vlammen op de tuin af te vuren. Het angstig gehil verwende zijn oren, terwijl hij zelfs een enkeling met brandwonden in de mensenmassa zag verdwijnen. “Ow.. boehoe, heb ik per oneluk één va jullie geraakt? Pfft, ik zou je meer zorgen maken over jullie vriend.. daarboven,” sprak Ciro geamuseerd uit en wees daarbij richting de oger en plafond, vordat zijn blik naar de vlammen gleed die in kracht toenamen. Weet je, dit was een ideale kans om even een mensen barbecue te regelen. Dat had hij nooit eerder kunnen doen met zoveel mensen, dus waarom niet nu?}

_{Oeh, de ander ging wel te werk als een typische oger door ruw een meid vast te grijpen en haar mond te bedekken. Al moest hij toegeven dat zijn keuze wel betrekkelijk uniek was. Waren dat nou vossenoren en staart en oh boy, nee, gatverdamme! Ze had niet alleen dát aan maar zelfs handschoenen aan in de vorm van vossenpoten en snorharen getekend op haar wangen. Nu was hij klaar met deze enge otaku figuren. Waarom waren ze allemaal zó absurd om zich te verkleden als absurde wezens om.. erin te dansen?! Ging het om haar eigen officïele soort te verleiden erin of voor het plezier wat ze daarmee had? Yuk. Báh, never mind. Hij wilde er liever niets van weten en was blij toen hij zijn rol mocht gaan spelen, enkel om heerlijk dansende vlammen te zien. Beter dan vossen, al vond hij een vurige vos dan ook weer amuserend. Kip bleef toch het beste. En de Pokémon wist dan de otaku’s te intimideren maar het feit dat het weervosje tegen een prullenbak viel en daarmee bloedend op de grond terecht kwam was al genoeg. "Goed gedaan, oger," Ze begonnen allemaal te gillen om dat levenloze lichaam. Ugh, kijk, dat was al helemaal geluidsoverlast. Geïrriteerd hield hij zijn handen over zijn oren en zag op dat moment één van de jongeren op hem af sprinten met een… Serieus, een katana? Pfft. Kalm bleef Ciro staan en dook direct naar beneden en haakte snel zijn been in de ander, zodat de knul struikelde. Deze vloog hem voorbij en knalde pijnlijk op de grond. Dat was zijn o zo geweldige aanval geweest? “Hup, je bent toch een otaku? Hebben jullie niet meer Aziatische afschrikwekkende trukjes?” Geamuseerd plaatste hij zijn schoen op de hand van de jongen toen hij het zwaard probeerde vast te grijpen. In zijn ooghoek merkte hij echter al andere otaku’s op die twijfelend van de vlammen naar hem gekeken. Sommige renden weer weg uit anst maar een enkelin sprong er doorheen, recht op hem af. Eens zien.. muziek stond no aan, dus… “Fire Punch,” De Blaziken sprong vlak voor hem en een laag vlammen omringde zijn gebalde vuist, voordat hij een rake stoot aan het persoon uitdeelde. Met een klap had hij het persoon flink naar achteren gelanceerd, zodat zijn lichaam tegen de rest opknalde. “Stelletje heethoofden, werd het dan zo warm onder jullie voeten? Op zich had ik dat moeten verwachten met nerds,” Hij was oprecht teleurgesteld en had iets meer pit van ze verwacht maar hé, nerds waren om een simpele reden nerds, niet waar?}

_{Terwijl hij zich had moeten vermaken met de baggere vecht kwaliteiten van de otaku’s had schijnbaar de oger de tijd van zijn leven door ze daadwerkelijk in elkaar te slaan. Grmpf, hij wachtte nog steeds op de dag dat hij daar genoeg spierkracht voor had. Al leek de oger spoedig klaar te zijn en stelde hij het meest geweldige idee ooit voor; Nerd Ninja! Natuurlijk, dan had hij ten minste iets aan de katana van hen en dan ruimde hij daarmee ook gelijk die smerige otaku’s op. “Natuurlijk, hup, gooi ze maar!” Stevig greep hij de katana vast en hield die recht voor zich, compleet geamuseerd. Dit werd gegarandeerd leuker dan de originele Fruit Ninja en de laatste keer dat hij plezier had mogen beleven tijdens een patrouille was veel te lang geleden. Rifle keek hem echter jaloers aan vanuit zijn ooghoeken, alsof hij ook Nerd Ninja had willen spelen. Niet dat het zo vreemd was. “Je mag na mij, wees gerust,” De Blaziken’s ogen glinsterden en zijn mondhoeken schoten direct omhoog. Al was er dus helaas een otaku die recht hun kant op was geschoten en vloekend zwaaide hij snel met de katana maar het was helaas de gespierde kip die hem voor was. Zonder het persoon een blik te gunnen deelde hij die een Blaze Kick tegen zijn buik uit, zodat hij met een krachtige schop het huis weer in werd geschoten. “Houd wel wat nerds over, anders is er niet genoeg ver voor ons beiden en.. volgens mij was dat een homerun, goed zo, Rifle!” Hij keek hem goedkeured aan en gaf hem een bemoedigend schouderklopje, voordat hij naar de oger en afwachtend met de katana bleef staan. “Gooi maar!”}

_{Geamuseerd wachtte hij op de eerste hoopje mens die hij in stukken mocht snijden of was het een geval, waarbij je zo vaak moest uit halen als je kon? Zoiets was er toch bij Fruit Ninja? Hmm, hij zou het wel zien. Zou de oger niet even iets sneller dan een nerd kunnen uit kiezen? Zijn handen jeukte om eindelijk met een katana te mogen spelen dan een aansteker, bom of een pistool. Die waren allemaal niet zo bloedig maar een Japans zwaard… oeh, dat werd een festijn maar betekende wel dat zijn kleren in de was mochten. Niet zijn zaak, hij liet het andere Grunts wel doen. Maar.. wáár bleef de nerd? “Eindelijk,” De oger had een slachtoffer uitgekozen en sleept zijn lichaam over de grond om vervolgens deze uiteindelijk zijn kant op te gooien. Voor de eerste keer zou hij maar een simpele zwaai doen in plaats van de combo-kraker. Eerst… wachten, bijna, nú! “Banzai!” riep hij, lichtelijk kreunend toen hij een uithaal maakte met zijn zwaard. Het was… raak! Helaas had hij daarentegen niet goed kunnen zien wat hij geraakt had, buiten dat het zacht was en hij een tweede uithaal waagde, zolang het lichaam nog de lucht in zat. Het warme bloed van de nerd kwam echter als een regenbui over hem terecht en besmeurde de eens zo schone katana. Heerlijk. Met een valse grijns stak hij zijn katana uit het lichaam, enkel om vrij teleurgesteld te kijken naar het lijk. De buik had hij zo te zien geraakt en vervolgens de rug en hij zag zijn darmen uitpuilen en een deel van zijn ruggengraat. “Jammer, ik had iets meer kracht moeten zetten, dan was hij door midden gehakt,” mompelde Ciro teleurgesteld, waarna hij de Blaziken aankeek, “Blaze Kick die maar weg,” De Pokémon deed wat er van hem verwacht werd en liet eerst de vlammen rond zijn pols dansen, voordat hij een rake schop uitdeelde aan het lijk. Die vloog vervolgens door de lucht in, bloed lekkend op de andere otaku’s, en zijn darmen als aanhangsel onder hem slingerend. Dat was één. Ciroverstevigde zijn grip op de katana en keek de oger weer aan. “Kom maar op met de volgende!” Rifle keek hem waarschuwend aan en gelijk zuchtte hij kort tegen de Pokémon, “Jij mag hierna,”}

<sub>De eerste slag had hij gehad maar het was jammer dat het toch niet zo goed was gelukt als hij verwacht had. De katana had hij niet diep genoeg in het lichaam weten te krijgen, enkel zijn buik en rug wist hij bloot te stelen. Vervelend weer dat de mens botten had wat het moeilijker maakte. In cartoons ging het ze altijd daarom makkelijker af; botten hielden ze geen rekening mee. Maar nu ging hij dat beter doen. Afwachtend hield hij de katana voor zich en grijnsde bij het horen van de oger zijn woorden. Nóg moeilijker maken, maar hoe  dan..? Toen pas merkte hij de twee lichamen op die de oger vast hield en gereed hield om zijn kant op te werpen. Dus op deze manier, schijnbaar. Dat moest hij niet alleen ze in twee helften snijden maar ook beide zien af te handelen. Een uitdaging die hij zeker niet uit de weg zou gaan. Inmiddels werd de eerste lichaam vastgegrepen en opgeklapt naar hem toe gegooid wat het in tweeën snijden moeilijker zou maken. Tenzij… Het was zo te zien een jongenslichaam, dus dit zou extreem pijnlijk worden maar het idee werkte vast. “Een waardige dood!” gilde Ciro uit, en sprintte naar voren net toen het achterwerk van het lichaam naar hem gekeerd was. De al bebloede katana stak hij geamuseerd door het achterwerk heen en pierste meedogenloos niet alleen zijn derríere maar ook zijn edele delen. “Castratie… voltooid,” Hij zwaaide met de katana iets de lucht in, zodat het lichaam uitklapte en met een tweede zwaai wierp hij die de lucht in, bloed alle kanten op spuitend. Ieuwl, het enige bloed waar hij niets te maken wilde hebben. Was het écht g-geen.. m-m-eid? N-Nee, n-niet i-inbeelden. B-Bleh. Muk.

Er kwam echt een meid aan geslingerd en hij dook naar de grond toe en sneed met de katana vanuit haar schouderblad, tussen de gewrichten duwend schuin naar beneden. In twee helften kwam het lichaam neer die spoedig onder het bloed zat en ditmaal meer organen toonde dan simpelweg de darmen Netjes! En nu nog de gecastreerde knul! Zijn lichaam viel al richting de grond en gezien hij toch heerlijk bezig was, keek hij kort Rifle aan. “Ember op de punt van de katana!” De Pokémon vuurde een vlammenzee af die de temperatuur deed toenemen maar voornamelijk het punt van de katana. Met een snelle zwaai haalde hij uit… maar mistte en raakte het gezicht van de gecastreerde jongen die vervolgens verticaal om zijn as begon te draaien. “Dan maar darten in zijn lijf!” Voor de grap wierp hij de katana recht in… de roos. Oeps, again! Daarmee viel het lichaam op de grond, vlak naast een ander lijk. De één was in tweeën gesneden en de ander was gecastreerd máár het was in de roos, dus zeker geslaagd.

Tevreden veegde hij het ‘onzichtbare’stof van zijn schouders af en trok de katana uit het lijk en overhandigde het aan zijn Blaziken. “Wees trouwens niet gemakkelijk met hem,” Rifle zette onwennig zijn klauwen rond het zwaard maar de juiste houding leek hij niet te vinden. Pas toen hij zijn poot op de handvat-gedeelte gezet had, klemde hij achter de ander zijn andere klauwen. Onwennig hield hij het wapen voor zich. “Hey, Rifle, Rifle, swing!” riep Ciro irriterend tegen hem herhalend met een irritant deuntje om hem uit zijn concentratie te laten krijgen. Daar reageerde Rifle eenvoudig op door een lijk zijn kant op te schoppen. Báh! Snel sprong hij opzij met een vies gezicht en na een afkeurende blik stak hij zijn tong uit met zijn ooglid naar beneden getrokken. Púh! Het andere lijk kwam echter tegen hem aan. “Au! Rot kip! Bewaar dat vlees voor Flippy!” Rifle grinnikte kort en Ciro ook, nadat hij het lijk van zich af had gegooid en de Blaziken zich klaar maakte voor zijn beurt.</sub>