Insanity & Anhedonia [+ Ciro]

_{Dit was het beste wapen waar hij ooit over had kunnen dromen dan het ultieme gecombineerde wapen die hij eerder aangevraagd had. Dit zou de hele straat bloed kunnen laten kleuren en hem toch ook mensen kunnen laten roosteren. Meer hoefde hij zeker niet en hij moest en zou het gebruiken tot hij zijn vingers niet meer zou kunnen gebruiken. Gelukkig leek het erop alsof de oger zijn gedachten kon lezen en voorstelde hun wapens ui te gaan proberen nu toch de mad scientist weer in zijn eigen wereldje zat van vreemde combinaties aan wapens. “Sure thing,” reageerde hij grijnzend op zijn voorstel, nadat hij het wapen steviger vastgegrepen had en voor een tel de twee knoppen weer indrukte voor het ultieme effect. “Nee, dit zal mij nooit meer vervelen,” Meer dan tevreden met het wapen liep hij de zaak uit en stond hij spoedig weer op de straat en kon hij direct alweer het bloedvergiet ruiken die ze eerder de avond hadden aangebracht. Oja, dat hadden ze vandaag ook nog eens afgehandeld, maar was het dan niet een beter idee eerst een boel gevangen los te laten lopen en in die chaos de burgers hun leven eindigen op een originele manier? “Oger, wat vind je ervan om onze eerdere idee voor te zetten? Dan kunnen we al helemaal los gaan met de wapens, niet waar?” Dat klonk al vele malen beter dan otaku’s te moeten afslachten of hun psyche te breken. Een slachtveld en aangevallen worden door unieke wapens maar ook psychisch gestoorde figuren. Dat was een niveau erbovenop, niet waar? Enthousiast liep Ciro al op de Range Rover af, wachtend totdat de oger hem zou volgen voor een rit naar een zoveelste bloed festijn.}

_{Dat antwoord had hij nooit van de oger verwacht: hij weigerde gelijk los te gaan op de boel gekken die ze de stad in zouden kunnen sleuren. Dat was toch de beste manier om je wapens te gaan gebruiken en te zien hoe effectief ze waren of had hij een nog beter idee dan hun vorige plan door te zetten? Het moest dan wel echt goed zijn om dat te overtreffen. Ugh, never mind. Eerst dus wennen aan de wapens, voordat ze het gaan uittesten op een chaotische groep mensen? De jongen rolde met zijn ogen maar stemde in: het zou inderdaad beter zijn mensen af te maken en versplinteren als hij goed met het wapen te werk kon gaan. Maar dan had hij een simpele vraag. Hoe dacht hij de wapens te gaan testen zonder goede doelwitten? Veel levens liep er niet rond buiten, behalve hun twee en om het op een wilde Raticate uit te oefenen was suf. Verveeld stapte hij met het wapen weer op de rivier af en zwaaide een paar keer met het wapen, voordat hij het om zijn as liet draaien en vlammen om heen liet dansen. “Dan is het maar tijd m te vissen, niet waar?” Het gewicht was wel iets waaraan hij moest wennen, meestal droeg hij niets en hij moest het vreemd vasthouden. Hij maakte nog een paar flinke uithalen in het water maar zijn wapen pierste enkel door een Magikarp en ontevreden wierp hij die de oger zijn kant op. “Is een handige dummy,”}

_{Enkel vissen door midden moeten hakken was vervelend en het zou hem zeker niet op de lange duur gaan vermaken. Geen pijnkreet, weinig bloed en al met al te weinig voldaanheid bij elke vis die hij doorboorde. Ugh, oké, dan begreep hij de oger zijn gezeur wel maar kom op, hij had hiervoor gekozen niet waar? Eerst oefenen met de wapens, voordat ze het in praktijk zouden brengen in die chaos. Dat hij dan hun manier van ‘vissen’ afwees als oefenmateriaal vond hij maar tegenstrijdig en dan dacht hij nog mensen te lokken? Het was wel een beter idee dan vissen vermoorden…? Maar was het niet het idee te wachten met het uitoefenen op mensen of had hij ineens een grote behoefte aan slachting? Ugh, hij zuchtte luid en stapte weg van de rivier met het zwaard voor zich die inmiddels geen vlammen meer om zich had of rond draaide. “Hmm,” Meer zei Ciro niet, totdat de oger uiteindelijk toch om ideeën vroeg in de hoop wat mensen te kunnen lukken naar deze specifieke locatie. Hea, dát was nou iets waar hij haast bekend om was. “Geef me een moment,” Hij zou gelijk los kunnen gaan met een bonus erop dat hij niet zomaar mensen naar de plek zou lokken maar in principe zijn aardsrivalen. De twee knoppen drukte hij weer in en spoedig draaide de zwaard weer als vanouds om zijn as met een vlammenzee om zich heen. Geamuseerd grijnsde hij nog, voordat hij zijn blik over de locatie heen liet gaan. Enkel oude… houten.. huizen. Beter. Met een pokerface rende hij naar een woning toe en haalde zijn aansteker tevoorschijn om die kort bij de vlammende zwaard te houden. Direct schoten er flinke vlammen uit de aansteker en blies hij die onschuldig tegen de woning. Geknetter volgde en kleine vlammen verschenen aan de woning. Gekraak was te horen en daarmee liep hij nonchalant naar een andere woning om daar weer zijn ‘Flamethrower’ te gebruiken. “Vlammetje hier, vlammetje daar en…” begon Ciro nonchalant, diverse woningen in de fik stekend om vervolgens zich te keren tot de grootste woning, “En voor de finale…” Gelijk rende hij op de woning af, lanceerde zichzelf een enkele centimeter de lucht in, maar daarmee schoot direct een houten ton in de fik en wist hij tussen de vlammen door zijn zwaard door de muur te boren. “DE FIRE FANG,” Nu was het een kwestie van wachten voordat de brandweerlui zouden verschijnen om vervolgens waarschijnlijk geroosterd te worden door de vlammen. Er was genoeg kamp-nee huisvuur om zeker 10 te roosteren.}

_{Met de vlammen dansend in de gebouwen meende hij al brandweer sirenes in de verte te horen die gepaard gingen met hysterisch geschreeuw van de bewoners van de huizen. Wat een heerlijke geluiden waren dat, het moest misschien zijn ringtone worden of zelfs maar zijn wekker. Maar nu de brandweerlui bijna aankwamen zat er dan ook maar één ding op: voorbereiding treffen. De burgers rende namelijk als kippen zonder koppen de woningen uit en hadden hen twee amper gezien door de flinke vlammen wat enkel beter was. Dus, wat zou hij maar eens gaan verzinnen om de brandweermannen een geweldige werkdag op te leveren? Nadenkend merkte hij op dat de oger hem naar hem toe knikte en met een milde frons keek hij hem aan. Ze moesten juist niet bij elkaar blijven, ze hadden verschillende strijdstijlen: hij was pure kracht en hij zou tussen de vlammen heen kunnen stappen en enkel uithalen aan de zijlijnen. Lijken naar het centrum gooien waar de oger hen zou opwachten leek hem de beste strategie om mee te beginnen. Hmm, de sirenes werden al luider. Ze kwamen eraan! Enthousiast stapte hij al meer naar de voorgrond maar verschool zich achter een brandende hoop vuilnis. “We spelen wapenbal, ik zal de hele tijd naar je pasen,” Was dat duidelijk genoeg? Hij gokte van wel en nam alvast zijn positie in toen hij de eerste stemmen van de brandweermannen hoorden. Even wachten… Ze grepen al de buizen met flinke snelheid van de brandweerauto en leken al gereed te zijn om de vlammen te blussen maar geen sprake van dat hij het zo ver liet komen. Snel keerde hij zijn lichaam om en drukte de twee knoppen al in, waardoor zijn wapen eindelijk intimiderender leek. Met één snelle uithaal wist hij al een gat in de buis te maken, maar niet alleen dat…. Smakelijk bloed droop uit het lijf van de brandweerman die met zijn rug naar hem gekeerd stond. Ook in hém. Het duurde even want het lijf van de man was nogal flink dus wierp hij het lijf vanuit zijn heupen de lucht in, hopelijk recht naar de oger en anderzijds werd het een gebraden man. Ach, kon hij zometeen ten minste Flippy uitnodigen voor een feestmaal.}

_{De zwaai was succesvol en het zicht was even fijn als gewoonlijk maar zijn gezicht vertrok toen hij niet alleen de randweerlui maar ook meer politie auto’s aan zag komen rijden. Ditmaal meer dan genoeg om hen in het hoekje te drijven. Direct keek hij naar het wapen in zijn hand en snoof geagiteerd. Tsk, hij had er verder mee willen spelen nu hij het net had maar daartoe konden ze duidelijk niet aan komen. De vlammen voelden fijn aan en ze hadden resultaat geleverd maar zelfs met Pokémon werd het moeilijk zomaar te vluchten. Gefrustreerd slaakte hij een zucht. Zelfs Rifle kon er zich geen weg doorheen boren zonder dat er meer auto’s zouden komen en vervolgens de weg écht geblokkeerd was. Er was maar één optie. “Oger, ik hoop dat je geen hoogtevrees heb?” Hij haalde gelijk maar Cannon tevoorschijn, wetend dat ze nou helaas per lucht zouden moeten ontsnappen naar de gekkenhuis toe. De hagedis brulde luid en kreeg direct waterpompen op haar gericht maar met een zwaai van haar vleugels wist ze met een warme hittegolf het water direct te verdampen zodat een mist over hen heen verdween. De hagedis gromde dreigend naar de mensen en wapperde met haar vleugels in een poging de water beter te verdampen en de vlammen te vererven die hen van de menigte scheidde. “Het is goed zo, Cannon, ze hebben al genoeg werk te doen,” Damn, dit frustreerde hem mateloos dat er meer bijgekomen waren maar wat kon je eraan doen? Hij nam maar plaats op de rug van de hagedis en gebaarde naar de oger om achter hem plaats te nemen. Ach, hij mocht ook vliegen op zijn eigen Flying type als hij die had óf had hij toch een beter idee?}

_{Pfft, vluchten voor wat politieagenten en brandweermannen, dat was zeer niet waar hij zin in had, zeker na een geweldige avond als deze. Ze konden zelfs de wapens amper meer gaan uittesten op de mensen én de chaos in de stad laten brengen werd kleiner qua kans. Gefrustreerd had hij plaatsgenomen op de Charizard, wachtend tot ook de oger zat en daarmee wapperde Cannon met haar vlezige vleugels om de lucht in te vliegen. Eenmaal in de lucht keek hij neer naar de menigte en snoof ongeamuseerd, waarna hij zich maar richten op wat hun volgende bestemming kon zijn. Zouden ze terugkeren naar het hoofdkwartier of…? Ze zouden misschien namelijk één ding kunnen doen waar ze de wapens zouden kunnen gebruiken én zich uit konden leven zonder snel opgepakt te worden.. “Cannon, op naar het zuiden,” sprak hij eenvoudig en keek voldaan en met een ietwat gedurfde grijns achterom naar de oger, “We gaan naar de… Ikea!” Vlak na die woorden klonk helaas een uiterst bekende kreet achter hen en rolde hij met zijn ogen, voordat Cannon al de eerste aanval ontweek. Het was een groep agenten op de rug van enkele Braviary zoals gewoonlijk maar ditmaal met een leider die kalm op de rug van een Fearow zat. “Dragon Pulse!” De oranje hagedis snoof en keerde haar kop naar de groep om om een felblauwe straal op hen af te vuren. De aanval rakte de meeste Braviary maar de man op de Fearow niet die een felgroene schild voor zich had hangen, Protect. Grmpf. “Kan jij met ze afrekenen, oger?” Hij had nu wel wat beters te doen en dat was hen brengen naar de Ikea dan tijd te besteden aan die agenten.}

_{Prachtig, de oger dacht echt dat Ikea gelijk stond aan het in elkaar zetten van meubels! Hilarisch. Nee, het was een teken dat hij nooit het achterliggende genot van de zaak beleefd had. Overnachten én het tegelijkertijd plunderen van alles wat er te vinden viel en te beginnen in de vloer afdeling met al dat… hout.. Geweldig brandmateriaal! Die oger had duidelijk nog niet dezelfde brede fantasie als hij maar dat kwam ooit wel goed. “Waarom iets bouwen, als je ook gaan ragequitten?” Dat moest zeker meer dan een beetje duidelijk zijn maar o meer over te zeggen kwam hij helaas niet aan toe. Natuurlijk vloog de bekende brigade achter hen aan maar ditmaal vergezeld door een Fearow. De Dragon Pulse wat hij ooit eerder gebruikt had om ze neer te halen werkte helaas niet zo effectief dus was het maar aan de oger om het te regelen. Zelf had hij er helemaal geen zin in, maar… dit as zijn kans om te zien wat de oger allemaal bij zich had. Hij keek kort om en gelijk was hij teleurgesteld met at hij zag, het was een zwevende maan die met rotsen speelde en de vogels in slaap kon laten vallen. Het was helaas een Pokémon waarmee hij als kind te vaak ruzie mee gehad had; Lunatone. De Pokémon bezorgde hem al huiveringen bij de gedachte hoe hij in een grot excursie met school door de Pokémon werd aangevallen. Hij had niets ergs gedaan dan getest tot hoever een kind tegen de wand kon worden gedrukt om een afdruk achter te laten. Niets bijzonders. Net zoals de stem van de oger die mee deelde dat de klus geklaard was. Dat was nou zeker goed nieuws, want hij zag in de verte al het donkerblauwe gebouw van de Ikea opdoemen. Het was duidelijk al gesloten en er liep amper iemand rond, enkel het glimmende scherm van de paar camera’s vielen hem op. Hij had erger meegemaakt. “Bereid je voor op een ruwe landing, Cannon, Flamethrower het dak door!” De hagedis dook nog vrij netjes richting het dak en wist vlak erboven een flinke vlammenzee af te vuren op de dak in een poging deze uit de weg te werken. Enkel een gat resteerde waar de draak in zou passen met hun twee op haar rug. Ugh, maar er waren ook altijd alarmen en camera’s. “Controleer jij even op camera’s?” vroeg hij snel, dit wilde hij voor de verandering zo serieus mogelijk gaan aanpakken. At gratis meubilair stelen voor zijn kamer of zelfs een nieuwe gamecomputer dacht hij al te gaan jatten.}

_{Was zijn opdracht aan de oger dan zo moeilijk geweest of was hij plotseling onhoorbaar geworden? Met een lichte frons keek hij hem aan totdat het besef in sloeg en hij via de zwevende maan naar de dak toe werd gebracht. Hmm, hij had het toch begrepen. Dan kon hij namelijk zelf al bekijken of er nog andere agenten aan kwamen. Al verwachtte hij om eerlijk te zijn hoogstens een agent of twee als ze hen al gevolgd hadden. Hij draaide zich om op de oranje hagedis en kwam oog-in-oog te staan met een welbekende Fearow. De agent zag hij echter er niet op maar het was duidelijk wat zijn lot was geweest op basis van de kilte in de ogen van de vogel. “Netjes, “Bij die woorden gilde de Fearow luid en vloog roekeloos op hen af, verblind door woede en een zee aan negatieve emoties. Hmm, dit kon nog eens leuk worden voor de verandering. “Dragon Rage in zijn gezicht en lanceer hem weg met je Dragon Pulse!” Nog voor de cherpe snavel van de Fearow de hagedis bereikt had, sperde ze al haar kaken wijd open en vuurde geagiteerd een vlammenzee op hem af. Verrast wapperde hij flink met zijn bruine vleugels om vervolgens de lucht verder ingeschoten te worden met een krachtige Dragon Pulse. De aanval had hem ver genoeg gelanceerd om even geen hinder te hoeven zijn en hun de tijd te geven zich in de Ikea uit te gaan leven. Geamuseerd keek hij dan ook om naar de oger en de Lunatone, hopend dat ze al gereed waren met de camera’s.}