Let's see if you're good enough, sha'll we? (Delsin Manning)

De dude kreeg nog een kwadere uitdrukking bij het horen van Delsin's woorden over dat hij het blijkbaar had gedaan met zijn meid in een steeg. Riddle had op dat moment ook even een strak gezicht moeten houden om niet de situatie waar ze in waren te verpesten. De dame was echter totaal in schok toen ze Delsin's woorden hoorde en keek gelijk haar vriend aan. De man keek met dezelfde kwade blik naar haar vriendin 'Wat hebben jullie gedaan?!' snauwde hij waarna de dame begon te jammeren 'Helemaal niks, ik zweer het!' sprak ze paniekerig. Volgens Riddle waren ze al vergeten dat ze hun pokéballs hadden, zo dom waren ze wel. Alleen werd beide het zwijgen opgelegd toen ze de woorden van Delsin hoorde, die blik ook, en er een Zap Cannon langs hun heen schoot. Beide keken alsof ze net de dood in hun ogen hadden aangekeken. Nog voordat Delsin zijn woorden kon afmaken, draaide de grote aap zich om, hierbij de dame mee trekkend 'We moeten gaan' kwam er half piepend uit. Riddle keek met een wat verbaasde blik toe naar de actie die zonet plaats vond. De man en de dame verdwenen in het donker van de nacht. Riddle bleef nog voor even stil en ook Hiro stopte met grommen en keek op zij naar zijn trainster en Delsin. De roodharige schoot vervolgens in een flink gelach "Geslachtsgemeenschap in de steeg?!" kwam er schaterend uit toen ze Delsin aan keek. Helaas kon ze even niet bijkomen van het lachen, want o mijn Arceus. De roodharige kon uiteindelijk weer tot bedaren komen en pinkte een klein traantje weg bij haar blauwe oog. "We hebben er zelfs cadeautjes aan overgehouden" sprak ze terwijl ze de pokéball van de onbekende dude tevoorschijn haalde.

Oke, ze hadden er zelfs een buit aan over gehouden, al zou het wel niet veel soeps zijn. Mensen met zo'n IQ hadden waarschijnlijk ook niet echt sterke of interessante pokemon opzak helaas. Die dachten dat een Rattata of zo al sterk genoeg was. Daarnaast deden ze de rest met hun uiterlijk, want aan hun intelligentie hadden ze dus niks. Riddle's blauwe ogen keken Delsin extreem geamuseerd aan toen hij sprak dat je het zou denken dat de meeste mensen wel slimmer waren dan dit, maar helaas, er liepen genoeg domme mensen op deze aarde rond. Ze lachte even mee toen hij ook begon te lachen. Zijn volgende woorden knikte ze instemmend mee, wie geloofde dat nou? Nou uh... die domme mensen! Riddle kon Delsin alleen maar geamuseerd aan blijven kijken toen hij de rest van zijn woorden uitsprak. "Domme mensen geloven heel veel" sprak ze lichtelijk grinnikend "Het is je in ieder geval gelukt, want ze zijn er als twee hazen vandoor gegaan" kwam er als laatst. Ze rekte zich even uit terwijl ze Delsin weer aan keek "Laten we maar verder gaan met de 'geslachtsgemeenschap in de steeg'" sprak ze, moeite hebbend om niet keihard in de lach te schieten "Patrouilleren bedoel ik dan he" vervolgde ze haar woorden. Half lachend draaide ze zich om, om weer rustig over straat heen te lopen. Ze keek even omhoog waarna ze Ezio weer had gespot die daar nog aan het rond zweven was en haar blauwe ogen gleden door naar beneden, naar Hiro die netjes naast haar mee paradeerde. De pokéball die ze van de dude had stopte ze maar weer weg, die moesten ze later maar afleveren.

Ze was ondertussen weer aan de wandel, maar zijn woorden had ze luid en duidelijk gehoord over dat hij wel 'open' stond voor geslachtsgemeenschap in de steeg. Ze schudde haar hoofd lachend terwijl ze door bleef lopen en niet veel later op merkte dat Delsin alweer naast haar liep. Haar blik ging heel eventjes kort naar zijn Magnezone. Hmm, ze was toch wel blij dat ze hem was tegen gekomen, hij zou waarschijnlijk een goede aanwinst zijn voor Team Rocket, zeker met zijn gevoel voor researches. Ze luisterde naar zijn andere woorden en knikte even instemmend "Nee... die komen niet meer buiten" sprak ze geamuseerd "Ze zijn er zelfs vandoor gegaan zonder hun pokéballs terug proberen te krijgen" sprak ze geamuseerd. Haar blik ging weer even voor haar, maar al snel keek ze Delsin weer aan met een geamuseerde glimlach "Dat eerste doe je maar lekker in je dromen" sprak ze plagend "Al had ik bijna ja gezegd, omdat je mij zo amuseerd" sprak ze nog meer plagend. Ze keek even om haar heen, het was ondertussen heel rustig geworden, het was sowieso al een heel stuk later dan dat het net was. Ze rekte zich dan nog een keer uit, oke patrouilles waren toch best wel vermoeiend. "Maar..." begon ze "Ik ben trots op je, je doet het tot nu toe heel goed" sprak ze met een glimlach waarna ze hem een schouderklopje gaf met een brede grijns.

Hij sprak dat ze op die woorden 'vroeg of laat' wel een akkoord zou geven waardoor ze hem gelijk geamuseerd aan keek en even lichtelijk, maar wel geamuseerd met haar hoofd schudde en grinnikte. Als Nathan haar vriend nog zou zijn geweest dan had hij hem wel vermoord als hij achter dit gesprek was gekomen. Ach ja, ze was nu single, kon doen wat ze wilde in principe, maar ze had nog wel pride en ging dus echt niet zomaar met alleman naar bed ja. Ze hield dus even haar mond dicht op die woorden en luisterde eerst even naar de andere woorden die hij te vertellen had, toen ze hem een compliment gegeven had. Ja, dat was zowaar een compliment ja. Hij begon dat het hem goed deed, alleen de toon waarop dat ging, och ze had op het moment toch wel even de tijd van haar leven. Ze mocht hem wel. Na alle 'drama' sprak hij dat het toch wel plezieriger was dan het leek, want avondwandelingen waren sowieso nice. Jup, avondwandelingen waren inderdaad fijn, je kon heel veel dingen overdenken en zelfs tot rust komen. Helaas, kon dat echter nooit altijd in alle rust, want je had ook rare mensen over straat lopen in de avond. "Daar heb je helemaal gelijk in, avondwandelingen zijn rustgevend" sprak ze instemmend 'Fijn ook dat je leven weer zin heeft" sprak ze grappend. "Terug komend op je eerdere woorden" ging ze verder "Dat wil ik nog wel is zien gebeuren" sprak ze uitdagend "Ik ben benieuwd" eindigde ze haar woorden. Grinnikend keek ze even om haar heen, kijkend of er mensen te zien waren die niet op straat hoorde.

Pas voor pas liepen ze door de straten heen. Misschien hadden die dude en die meid de rest van de mensen gewaarschuwd om toch echt van de straten af te gaan? Of het patrouilleren begon eindelijk zijn vruchten af te werpen dat kon ook. Al verschilde het ook wel per avond, op de vrijdagavond en zaterdagavond was het altijd drukker op straat dan echt doordeweeks op bijvoorbeeld dinsdagavond. Ach, als ze maar van de straat bleven, dat scheelde Team Rocket een hoop werk. De jongen keek haar met een opgeheven wenkbrauw aan waarna hij sprak dat ze maar moest wachten, want hij was een 'magneet'. Bij die woorden keek ze hem terug aan met een opgeheven wenkbrauw, maar een glimlach van oor tot oor. Haar blik gleed even naar zijn Magnezone en lichtelijk grinnikte ze. Ze keek weer voor haar terwijl ze naar de rest van zijn woorden luisterde over dat ze steeds dichterbij zou komen en vervolgens niet meer zou kunnen ontsnappen. "Well damn.." sprak ze "Je hebt dan wel een passende pokémon gekozen, niet?" sprak ze terwijl ze Delsin vragend aan keek "Of deed hij juist het werk voor je" kwam er plagend achteraan. Ze had te veel lol, zoveel lol dat ze gewoon nog meer ging plagen. Expres duwde ze zichzelf dan ook tegen Delsin aan uit het niets "Oh jeetje" sprak ze terwijl ze omhoog keek naar de zwartharige "Wat een aantrekkingskracht!" sprak ze over dramatisch. Na even zo gelopen te hebben zorgde ze weer voor wat ruimte terwijl ze lichtelijk lachte.

Hij sprak dat ze elkaar aantrokken... of te wel Magnezone en hij. Zo typisch, magneten en aantrekkingskracht. Hij kon misschien wel een komiek zijn ja, heel veel mensen zouden om hem lachen, maar ze dacht dat er ook een boel mensen niet zo geamuseerd zouden zijn om zijn woorden, maar die hadden waarschijnlijk geen humor. Waren gewoon van die chagrijnige, oude taarten waarschijnlijk. Toen ze 'per ongeluk' tegen hem aanviel en sprak dat hij aantrekkingskracht had, maar daarna alweer snel ruimte had gemaakt, begon de zwartharige jongen te spreken dat ze daar maar mee moesten wachten tot na de patrouille, dan was ze welkom. Ze keek hem aan met haar blauwe ogen terwijl hij de andere woorden ook nog sprak. Echter na zijn eerste woorden over dat ze dat wel konden bewaren voor na de patrouille, want dan was ze welkom. Die knipoog deed het hem echter, waardoor ze voelde hoe haar wangen weer wat begon te gloeien, Muk. Hij ging verder dat ze het professioneel moesten houden al was dat moeilijk voor haar. Ze keek eventjes nors, meer omdat ze aan het blozen was en dat niet wilde, niet nu. Echter begon ze te grinniken en schudde ze lichtjes haar hoofd "Ja dat zou je wel willen he" sprak ze doelend op het in zijn armen springen aan het eind van de patrouille "Don't worry, ik ben hartstikke professioneel" sprak ze met opgeheven hoofd waarna ze haar hand door haar rode haren haalde. Ugh, waar waren alle mensen heen zeg? Niet dat ze het erg vond om hier zo te wandelen met Delsin, het was amuserend en rustgevend, maar ja. Echter wist je het met patrouilles nooit, je kon makkelijk niemand tegen komen op een patrouille of juist een hele berg mensen.

De jongen sprak een 'natuurlijk' uit, heel vanzelfsprekend kwam het over ja, verdomme, waarom had ze nu nou weer rode wangen gekregen! Ze schudde haar hoofd en had zichzelf wat bij elkaar geraapt om toch nog de sfeer soepel te houden hier. Echter kon ze niet helemaal pijlen over meneer hier het wel amuserend vond of dat hij het niet eens had opgemerkt. De jongen sprak vervolgens dat hij 'gek' zou zijn als hij dat zou afwijzen, oh jeetje toch. Naja ze kon het ook absoluut niet vervelend vinden om hier nu te zijn als ze heel erg eerlijk was. De jongen merkte iets op wat zij ook duidelijk opmerkte. Het was extreem rustig hier, zelfs Ezio had nog steeds niemand gevonden die niet op straat hoorde. Er waren natuurlijk ook nog andere TR leden die over straat gingen om te patrouilleren dus ze deden in principe niet alles met z'n tweeën. Ze keek Delsin aan en knikte instemmend "Ja, soms is er niks te doen en soms zijn er te veel mensen" sprak ze lichtelijk zuchtend. Haar blik ging naar Ezio die nog in de lucht rond zweefde. "Ezio" sprak ze simpel waarna de Archeops naar beneden dook en precies op datzelfde moment haalde Riddle's Ezio's pokéball tevoorschijn en liet ze hem terug keren. Hiro keek nieuwsgierig op naar Riddle. Wat dat betreft ging het toch wel makkelijker om over Nathan heen te komen... als ze niet te veel over hem nadacht that is. Haar blauwe ogen keken even naar de Mightyena waarna ze lichtelijk glimlachte. Haar blik ging terug naar Delsin "We kunnen anders wel een drankje doen als we klaar zijn?" sprak ze met een glimlach "Of naja.. ik denk niet dat er nog veel gaat gebeuren vandaag" ging ze verder met een scheve glimlach. Het zat er niet in dat ze nog veel te doen gingen krijgen, dus konden ze het wel vroegtijdig stoppen om zo rond te blijven lopen.