Hot, hot, hot~ (Delsin Manning)

Delsin rekte zich uit. Hij was een lui persoon, altijd al geweest ook, en vandaag was één van zijn meest luie dagen want hij was jarig. Met zijn zwembroek aan had de jongen besloten rust te zoeken in Lavaridge Towns, waar ze van die heerlijke warmwaterbronnen hadden. En Delsin was er niet zo één die hield van sauna’s en massages, maar opgegroeid zijnde in Hoenn waren warmwaterbronnen hem gewoon en een heerlijke plaats om eens even uit te rusten. Het feit hielp ook dat het niet naakt was. Niets persoonlijks, maar hij flapte zijn dingdong niet rond in het openbaar (de neiging om hier honderd bijnamen te proppen voor zijn dingdong, oh Arceus - miepel).
Eenmaal aangekomen bij het bad merkte Delsin op dat er al een meisje in zat. Oh, nou, dat kon hij wel waarderen op een dag als vandaag… Hij stapte dan ook in het bad - au au, warm, held zijn Delsin!! - en keek haar met een kleine glimlach aan. “Een hele goede dag,” groette hij haar. Wat was hij toch een gentleman.

Het meisje groette hem. Goed zo. Het was dus geen bitter wijf met een veel te groot ego. Dat was tegenwoordig niet van iedereen te zeggen, immers. Genoeg van die blonde types dachten dat ze alles waren en dat iedereen ze wilde. Newsflash: hun karakter was het absoluut niet waard. Genoeg tieten op de wereld.
Het meisje vroeg hem of hij ook gekomen was voor de ontspanning en een grijns trok over zijn gezicht. “Zeker,” bevestigde hij. “Immers vind je in de bronnen altijd ‘t beste gezelschap.” Een grijnsje trok over zijn gezicht terwijl hij het meisje aankeek. Smooth, Delsin. Absoluut.

Het was maar goed ook dat dit de Pokémon Wereld was, niet een wereld van Espers. Als hij toch ooit iemand tegen zou komen die zijn gedachten lezen kon, zou hij vast en zeker opgesloten worden. Maar, gelukkig voor hem konden enkel Pokémon dit en deden ze dit om andere redenen. Zijn gedachten werden door Pokémon vaak toch niet begrepen. Het meisje haalde hem uit zijn gedachten door te spreken en hij snoof eventjes geamuseerd. “Klopt, geen verborgen vetrollen hier,” sprak hij hoofdschuddend. Je had van die types die gewoon zulke strakke kleding droegen dat ze dachten hun vetrollen te verbergen. Helaas voor hen waren ze dan alleen maar beter zichtbaar.
Het meisje merkte iets op over de hitte, waarna ze zichzelf voorstelde en vroeg naar zijn naam. “Aangenaam, Layla,” grijnsde de jongen. “Delsin,” stelde hij zich vervolgens voor, even stil vallend. “In de stad voor de gym?” besloot hij te vragen. Er was hier ergens een gym, toch?

Ze zag het. Well, hij had ook niets te verbergen. Alleen de hoodies die hij meestal droeg voor het simpele comfort dat ze brachten, deden dit wel. Misschien dachten de mensen die hij tegen kwam wel dat hij een poging deed vetrollen te verbergen onder zijn ruime kleding. Maar, nee. Ach, het was niet zo dat hij daar echt om gaf verder. Andere mensen mochten denken wat ze wilden. Hij zou vast ook wel eens iets over een ander denken wat niet waar was. Boeiend. Het was niet zo dat hij echt vetrollen zou krijgen omdat iemand het dacht.
Ze was hier voor een vakantie, vertelde ze terwijl ze op de rand van het bad ging zitten. Delsin leunde wat naar achteren, zijn hand op de rand houdend, terwijl hij omhoog keek naar het meisje. Nu moest hij ook wel, of niet? Hij stond daarom rustig op en zette zich ook op de rand neer, zijn voeten in het water houdend. “Ik… Woon hier niet ver vandaan,” legde hij rustig uit. “Al ben ik ook eens in Kalos geweest. Vond het maar een saaie regio,” zei hij hoofdschuddend.

Het meisje zei dat hij de woorden uit haar mond haalde. Ze kwam zelf uit Vaniville, al moest hij zeggen dat hij die stad niet kende. Hij was sowieso niet lang in Kalos geweest, want hij had niets met de regio gehad en was dus al gauw weer teruggekeerd naar Hoenn. Niet dat deze regio zoveel was, maar… De vakantiesfeer die er hing was voor een lui persoon als hij geweldig. Iedereen was relaxt en er was niet zo’n permanente stress zoals die in Lumiose, welke stad het meisje interessant noemde. Ze zei dat ze in Hoenn nog niet in heel veel plekken geweest was en hij grijnsde. “Er zijn hier leuke plekken,” zei hij rustig. “Al missen we een grote stad als Lumiose, hebben we vooral… Rust. Wie weet kan ik je nog wel rondleiden,” merkte hij met een geamuseerde knipoog op. Smooth.