Let's see if you're good enough, sha'll we? (Delsin Manning)

Wow, dit was waarschijnlijk de eerste keer dat ze helemaal met Surf naar Mossdeep was gekomen. Het was gelukkig mooi weer geweest en haar Croconow had het aan gekund. Misschien was het wel beter geweest als hij al geëvolueerd was naar Feraligatr, maar ja, dat komt nog wel een keer. Ze had afgesproken met Delsin, want hij wilde voor some reason bij Team Rocket, voornamelijk voor al het research gebeuren. Hij ging sowieso voor Scientist, dat zat er wel in op deze manier. Hij zou haar ook kunnen 'naaien', maar dat zat er waarschijnlijk niet in, dat gevoel had ze niet bij hem. Daarnaast was dit een test, alles kwam altijd wel boven water bij een patrouille, het was soms nogal intieme shit. Mensen konden hele verhalen vertellen dan, dus why not. Riddle was ondertussen op een van de bankjes gaan zitten en gaapte een keer, want de avondklok ging bijna in. Ze sloeg haar ene been over haar andere been en keek even op haar Holo Caster. Nu ze erover nadacht had ze helemaal zijn nummer niet gevraagd... niet bepaald handig. Ze stak haar Holo Caster weg en keek even om haar heen op zoek naar een klok. Die kwam gelukkig al snel in beeld, ja het was bijna elf uur, het was dan ook heel rustig aan het worden op straat.

Haar blik schoot op zij toen ze beweging zag aan de ene kant van het bankje, of te wel er kwam iemand naast haar zitten. Dit keer iemand die ze wel herkende, als Delsin om precies te zijn. De jongen grijnsde en sprak een simpele 'hey' als begroeting en vroeg vervolgens hoe 'dit' in zijn werking ging. Ze glimlachte lichtjes "Goedenavond" sprak ze zelf maar even, ze hadden immers geen haast hiermee. "Het is eigenlijk heel simpel" begon ze terwijl ze even weer de tijd checkte. Het was ondertussen elf uur geworden, maar echt maar een paar minuten waren verstreken. Ze keek weer terug naar Delsin "Na elven is de avondklok, of te wel, iedereen die niet van TR is moet binnen blijven" sprak ze met een glimlach. "Mensen van TR zijn te herkennen" sprak ze waarna ze haar ketting even onder haar shirtje uitviste en showde aan Delsin. Er hing een klein rood Rtje aan. Ze stopte het ding echter weer terug tussen haar uh... onder haar shirt ja. "Iedereen zonder R moet dus eigenlijk oprotten van straat" sprak ze met een glimlach "En wij zijn hier om te regelen dat dat zo snel mogelijk gebeurd en dat mensen dus van de straten af blijven als het elf uur is geweest". De roodharige rekte zich nog even uit, maar bleef nog heel even op het bankje zitten. "Je mag trouwens geweld gebruiken om te zorgen dat iemand luistert" sprak ze alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

De jongen leek op haar woorden te knikken en er kwam geen tegenspraak over iets waar hij het niet mee eens was. Het kon natuurlijk dat hij dat wel was, maar dat niet liet merken, ach het kon haar eigenlijk weinig schelen. Niet iedereen op deze aarde was geschikt voor Team Rocket tenslotte. Vervolgens sprak hij haar woorden wat na en zei dat het 'interessant' was. Het was Giovanni's keuze geweest en er zaten genoeg redenen achter om dit zo geregeld te hebben. De zwartharige sprak weer wat en ze keek hem eventjes aan, eigenlijk vond ze het wel even fijn om te blijven zitten. Maar ja... De jongen haalde zijn weer geëvolueerde pokémon tevoorschijn. Nu was het een Magnezone. Een glimlach verscheen op haar gelaat terwijl ze Delsin aan bleef kijken terwijl hij zijn Magenzone vertelde wat hij moest gaan doen. Hmm... misschien ook slim om Ezio zijn gang te laten gaan. Ze liet de prehistorische pokémon tevoorschijn komen "Je weet wat te doen" sprak ze met een glimlach tegen de Archeops waarna hij even van zich liet horen en vervolgens weg vloog en op onderzoek uit ging. Ze haalde echter Hiro er ook nog bij. Haar geliefde Mightyena om precies te zijn. De hondachtige schudde zich uit toen hij uit zijn pokéball gekomen was en keek eerst even flink kwispelend naar Riddle voordat hij de andere persoon op merkte en nieuwsgierig Delsin's kant op keek. Normaal gesproken gromde Hiro naar alles wat bedreigend was, vooral het mannelijke geslacht, maar nu bleef Hiro stil en kon hij alleen maar nieuwsgierig naar de jongen blijven kijken. "Oke laten we maar gaan" sprak ze waarna ze omhoog kwam van de bank en even een rode pluk haren uit haar gezicht veegde. Riddle begon vervolgens met lopen en Hiro bleef nog even naar de vreemde persoon kijken, maar volgde Riddle al snel.

Hiro begon ook gelijk te grommen bij het zien van de persoon die duidelijk niet op straat hoorde. Riddle keek kalmpjes naar de persoon die hun nog niet opgemerkt had, misschien alleen maar handig in dit geval. Ze waren dan ook nog een eindje van de persoon in kwestie vandaan en haar blauwe ogen gleden naar Delsin die vroeg of ze de persoon maar even moesten laten schrikken. Een brede glimlach verscheen op Riddle's gelaat "Laat maar zien wat je kan" sprak ze geamuseerd. Het was notabene zijn test om binnen Team Rocket te komen en ze hield wel van mensen die eigen initiatief namen, dus alleen maar goed. Riddle zou wel ingrijpen als dat nodig zou zijn natuurlijk. Hiro keek nieuwsgierig op naar Delsin en wachtte af wat zijn reactie zou zijn. Het is dat Riddle hem niet de vibe gaf om wat te gaan doen anders had de Mightyena de persoon allang gegrepen. Riddle keek even de lucht in om te checken waar Ezio was, maar de pokémon was ver boven hun door de lucht aan het zweven en leek nog geen andere mensen in het vizier te hebben, misschien toch wel een rustige avond vandaag? Who knows?

Riddle verplaatste zich meer richting de gebouwen, ze stond nu nog midden op straat namelijk en meerdere mensen en meerdere pokémon waren altijd meer intimiderend dan een persoon met maar weinig pokémon. Hiro vond het jammer dat hij nu niks mocht doen, maar hij bleef gehoorzaam naast Riddle zitten. Riddle keek van een afstandje toe, maar ze was voor de persoon heel moeilijk te zien, zeker in het donker. Haar blauwe ogen volgde iedere beweging die Delsin maakte tot dat hij bij de vrouw was en haar schouder vast pakte. De griet verschoot en schreeuwde gelijk dat hij weg moest, wat hij was een 'creep'. Tja, wat verwacht je rond deze tijd op straat als je dan een dude tegen komt met een capuchon over zijn hoofd. Riddle vond het amuserend om te zien en luisterde naar de woorden die Delsin sprak. Hij begon dus op de aardige manier. De dame in kwestie was hier echter niet van gediend en zette gelijk een harde stem op, of nog beter ze begon te lachen. 'Tijd? Om naar binnen te gaan?' sprak de vrouw spottend richting Delsin 'Dat bepaal ik altijd nog zelf wel' snauwde ze richting de jongen. Koppig draaide de vrouw zich dan ook om en wilde weg lopen 'Maak dat je uit mijn zicht komt' spuugde ze nog na. Riddle keek toe, eigenlijk afwachtend wat Delsin met deze situatie ging doen. De vrouw leek duidelijk niet te willen luisteren, maar leek ook niet super sterk of intimiderend te zijn, waarschijnlijk zo'n uit de hoogte persoontje. Hiro was lichtelijk beginnen te grommen, maar stopte toen Riddle hem aan keek en haar vinger tegen haar mond had gelegd. Nu was ze wel benieuwd of Delsin te zachtaardig bleek of toch in actie zou komen. Riddle had haar waarschijnlijk al lang neer gehaald, maar goed, daar had ze ook amper gevoel bij.

Riddle keek toe naar het hele gebeuren en het was toch wel zeer amuserend om te zien. Helaas voor Hiro mocht hij niks doen en was hij er maar gewoon bij gaan liggen, want uh... saaaaaai en hij was toch wel mooi, dus hij had zich maar gewoon opgerold in een of andere bal. Het zag er nog niet uit dat dit zo snel over ging zijn. De dame hoorde zijn woorden en was het duidelijk nog steeds niet met hem eens en greep dit keer naar haar eigen pokéball. Tot haar verbazing en die van Riddle was daar ineens de Froakie tevoorschijn gekomen om die pokéball uit haar hand te slaan waardoor Delsin nu de pokéball in handen had. Riddle moest lichtelijk, geamuseerd grinniken. De dame daarentegen was totaal niet geamuseerd zeker niet bij zijn woord keuze. Ten eerste werd ze wat rood, van schaamte en de manier waarop hij sprak. 'Noem mij geen lieverd!' kwam er gefrustreerd en snauwend uit, ze had nu geen enkele verdediging meer 'Geef mijn pokéball terug, jij dief!' snauwde ze vervolgens er nog achterna. Ze durfde echter niet meer dichterbij de jongen te komen en haar houding was eigenlijk ook compleet veranderd van een grote bek naar duidelijk geïntimideerd en bang. 'Vind die regel zo achterlijk' ging ze nog half schreeuwend verder 'Geef gewoon terug' kwam er ondertussen wat paniekeriger uit dan eerst.

De dame stelde zich bang op, maar luisterde nog steeds niet naar Delsin's volgende woorden over dat als ze naar huis ging ze haar pokéball terug zou krijgen. Riddle keek nieuwsgierig toe, ze moest toegeven, de dame hield niet zomaar op, want vervolgens probeerde ze nog een keer de pokéball uit Delsin's handen te grissen. Helaas voor haar had Delsin wel nog pokémon en zijn Magnezone wachtte dan ook geen seconde langer om een Thunderwave te gebruiken. Bij de actie kneep Riddle even haar oog toe, oeff, dat moest pijn doen. De dame hing voorover op de grond, je zag duidelijk nog de kleine schokjes over haar lichaam lopen. Als ze slim was, zou ze nu gewoon luisteren naar de jongen en naar huis gaan. Ze lag daar nu half, zielig op de grond, echt great. De dame keek geïrriteerd op naar de zwartharige jongen toen hij door zijn knieën zakte. Met een nors gezicht keek ze hem aan toen hij sprak dat hij het nog een keer netjes ging vragen, vervolgens kwam de vraag. De dame kon ondertussen wat meer overeind zitten, maar was duidelijk niet geamuseerd met dit alles. Ze snoof en wilde eigenlijk geen woord meer spreken, want haar ego was nogal gekrenkt 'Dus? Ga je mij helemaal naar huis volgen en daar pas mijn pokéball terug geven?' snauwde ze naar de jongen. Ondertussen probeerde ze weer overeind te komen wat lukte. Voor even leek het alsof de dame in ging stemmen, maar helaas voor Delsin kwam er nog iemand bij om moeilijk te doen. Een dude verscheen uit het niets met totaal geen blije uitdrukking. Furieus stampte hij op Delsin en de dame af om de dame omhoog te trekken 'Wie denk je wel dat je bent?!' snauwde de dude ondertussen tegen Delsin. Riddle kwam wat meer van de muur af en Hiro stond ondertussen ook alweer op vier poten. Gezellig werd het nu nog.

De dame wilde wat terug snauwen over het feit dat ze dan haar eigen pokémon terug moest kopen, maar voordat dat lukte werd ze opgetild door iemand. In eerste instantie wilde ze gaan gillen, maar toen ze opmerkte dat het haar geliefde was, kon ze alleen maar heel blij grijnzen. Al had ze wel nog wat last van de aanval. Riddle vertrouwde het niet helemaal meer nu die dude erbij gekomen was, maar ze hield zich voor nu nog eventjes stil. De dude was misschien wel huge as Muk, maar hij had duidelijk geen hersenen, want bij Delsin's woorden over dat hij haar geheime aanbidder was vertrok zijn gezicht compleet 'Ze is van mij!' schreeuwde de dude vervolgens 'Zoek je eigen' kwam er achterna waarna de man zijn blik even op zijn meid richtte. De dame kon hem alleen maar heel blij aan kijken en vergat met haar IQ waarom ze hier uberhaupt in was beland. 'Is dat waar?' snauwde de dude half tegen zijn meid die gelijk een beetje beduusd keek 'Nee! nee!' begon ze paniekerig 'Hij heeft mijn pokemon gestolen en blijkbaar mogen we niet meer over straat!' begon ze jammerend tegen haar vriend waar ze vervolgens aan begon te hangen. Geïrriteerd keek de man terug naar Delsin om vervolgens zijn pokéball tevoorschijn te halen, helaas voor hem was Ezio hem wat te snel af. De prehistorische kwam langs als een speer en had met een boel kabaal de pokéball uit zijn handen gegrist. Ondertussen was Riddle naast Delsin verschenen en liet Ezio de pokéball in haar hand vallen. Riddle keek met een lieflijke glimlach naar het stel "Wat jammer nou" sprak ze "Nog een ball weg" kwam er ondertussen grinnikend achterna. Hiro was ondertussen ook in actie gekomen en stond ondertussen flink te grommen naar het stel. De dame begon nog niet te gillen, de man daarentegen was wat beduusd, maar hij had nog zijn spierkracht over, helaas. Gingen we nu vechten? Riddle kon er wat dat betreft wel wat van als het moest. Ze stak de pokémon van de grote man even weg en keek even naar Hiro die klaar stond voor een aanval.