{Open} Icecream

De blondine uitstekend mee met Lynns overdreven gedrag door haar handen op te heffen en dramatisch verklaarde dat ze haar Pokémon niet kon houden. Lynn reageerde daarop door haar in elkaar gevouwen handen op haar hart te leggen en met een hulpeloos gezicht op hoge toon "Oh nee! Dat is zó vreselijk!" te zeggen. Toen Zara heel dramatisch 'flauwviel' zag ze dat Lilium probeerde niet te lachen. Het zwartharige meisje grinnikte eventjes, maar toen de blondine vervolgens een overdreven snik liet horen, viel ze weer terug in haar rol. Heftig knikkend ratelde ze snel: "Je moet naar hem toegaan en dan heel boos kijken en dan zeggen 'Stoute, stóúte Pokémon!', dat zal vast werken.". Lynn hoorde de blondine grinniken en grinnikte mee. Dat ze haar acteerkunsten nu eens aan kon wenden voor iets anders dan het bedriegen van mensen voelde goed.
Er werd gezegd dat ook Lilium vertrouwen in haar Pokémon had, waarop Lynn haar bemoedigend aankeek. Ze was niet bepaald goed in iemand moed inspreken, dus hoopte ze dat het gebaar volstond. De Ninetales legde haar kop op de knie, waarop Oz de Vivillon weer vlug op het hoofd van zijn Trainer ging zitten. Lynn glimlachte vrolijk en dacht even aan hoe Zara zou reageren op een nieuw teamlid. Ze hoopte maar dat een Gastly en een Purrloin geen natuurlijke vijanden zouden zijn, of zoiets. Maar waarschijnlijk zou het wel goed gaan, haar maatje was zo'n Pokémon die het liefst bevriend raakte met iedereen. "Sorry Oz, jij bent ook lief." Lynn grinnikte even en luisterde toen naar de uitleg die Lilium gaf over Coördinators. Het kwam erop neer dat een Coördinator probeerde zijn Pokémon en hun aanvallen zo mooi mogelijk tentoon te stellen, waarna er dan een andere deelnemer verslagen moest worden. "Ah, interessant." zei het zwartharige meisje na de uitleg "Hoewel het me gaaf lijkt om zoiets te kunnen zien, zou het niet echt iets voor mij zijn om te doen, denk ik; te veel aandacht op mij en Zara."
Het leek alsof de blondine even moest nadenken of ze wel antwoorden wilde geven en Lynn wachtte in stilte af terwijl ze even naar Zara en Jack keek. Die waren nog lekker aan het plagen, constateerde het zwartharige meisje. "Team Rocket heeft mijn Charmander gestolen, ik wil hem terug." Het antwoord kwam kort en plots, omdat Lynn met haar gedachten bij de Samurott en haar maatje was geweest. Een flits geschoktheid vloog over haar gezicht, maar verdween weer in dezelfde milliseconde. Een ernstige gezichtsuitdrukking verving de vorige. Dit was de eerste keek dat Lynn echt in contact kwam met Team Rocket, want lezen over de organisatie was volgens haar niet hetzelfde als iemand ontmoeten die de dupe was van de Pokémon stelende grunts. Er werd snel gezegd dat het haar beurt was, maar Lynn vond dat ze toch nog iets moest zeggen omdat het anders leek alsof het haar niets deed. Ze haalde even diep adem en verzamelde toen de woorden: "Dat is.. Ronduit vreselijk. Ik snap dat je er liever niet over wilde praten, maar.. Ik ben toch blij dat je het verteld hebt. Geloof in jezelf en.. Als dat niet genoeg is, geloof dat in ieder geval in je Pokémon, oké? Zij zullen ervoor zorgen dat je je Charmander terugkrijgt.". Eigenlijk wilde Lynn ook nog even haar hand op de schouder van Lilium leggen, maar besloot dat niet te doen omdat de blondine het misschien niet zo op lichamelijk contact had, net als Lynn. In plaats daarvan keek ze in de ogen van de Ninetales en vroeg: "Jij gaat ervoor zorgen dat alles goedkomt, toch?". Toen was het tijd voor Lynn om te vertellen wat ze eerst verzwegen had, voor de tweede keer in een korte tijd haalde ze diep adem, om daarna rustig en zonder al te heftige emotie te beginnen met spreken. "Ik kom uit Unova. De grootste stad daar is Castelia City en daar heb ik dan ook m'n hele leven gewoond. Eerst in een weeshuis en daarna op straat, door toedoen van mijn ouders." Het laatste kwam er toch een beetje verbitterd uit. Nog steeds voelde Lynn geen enkele sympathie voor haar ouders, gewoonweg omdat ze wist dat zij dat ook niet hadden gehad en haar gedumpt hadden in het weeshuis. Het zwartharige meisje haalde haar schouders op: "Ik heb gewoon veel slechte herinneringen aan die plek en praat er liever niet al te veel over.".

Zara keek geamuseerd toe hoe de grote, donkerblauwe Pokémon door zijn voorpoten heen keek om haar te vinden, maar haar niet zag. Toen de Samurott zijn hoofd omdraaide naar waar de Purrloin weer zat, keek ze vlug weer vooruit. Dit keer kwam de neus van de grote Pokémon op Zara af en ze liet toe dat ze opnieuw een beetje omgeduwd werd. Toen een poot haar tegen de grond probeerde te drukken, sprong de katachtige Pokémon op het laatste moment opzij en vervolgens op de poot. Lichtvoetig rende ze via de poot naar de rug van de Samurott en vanaf daar naar het hoofd. Zara tikte voorzichtig met haar pootje op het voorhoofd van de grote Pokémon, net boven de ogen, en sprong daarna geruisloos van de rug van hier dier, om ditmaal aan de andere kant van de Samurott te gaan zitten en opnieuw te kijken alsof er niets gebeurd was. Alleen kon ze het plezierige glimlachje en de twinkels in haar ogen niet onderdrukken.

Gelukkig deed het zien van haar Pokémon Lilium weer glimlachen. Ook op Lynns gezicht verscheen weer een klein glimlachje en ze keek de blondine weer aan. "Voorzichtig eh Jack." Lynn keek naar Zara, die nu op magische wijze aan de andere kant van Jack zat, en grinnikte. Nadat het zwartharige meisje had gevraagd waar het ei vandaan kwam, vertelde Lilium dat ze het van een oud vrouwtje had gekregen dat niet meer voor het ei kon zorgen. Lynn lachte een klaterende lach, terugdenkend aan de gekke Truusje en haar nette, zachtaardige man Harold. Ze bedacht zich dat de blondine geen idee zou hebben waarom ze lachte en lichtte toe: "Fay en ik hebben gelogeerd bij een oud stel dat totaal niet aan die beschrijving voldoet. Het oude omaatje heeft een jaar geleden nog in een gestreept badpak in een achtbaan gezeten.". Lynn grinnikte nog eventjes na waarna ze opmerkte: "De man kon verrassend goed koken, als je ooit nog langs Camphrier Town komt, moet je een naar Harold en Truusje vragen, ten minste.. Als je niet bang bent om naar binnen gesleurd te worden als je aan wilt bellen." Ja, Truusje en Harold zouden haar voor altijd bijblijven, bedacht Lynn met een glimlach.
"Nee, laat maar, dan is het goed, even om te checken," Werd er luchtig gezegd. Lynn grinnikte wat er zei: "Nog zo'n gek iemand?" doelend op Truusje. Als Lilium niets zou willen vertellen, zou ze dat echter niet erg vinden. Alles wat ze wilde was gewoon een leuk en gezellig gesprek.

De blondine zei grinnikend dat dat vast wel zou werken en Lynn knikte nog een keer heftig met grote ogen terwijl het andere meisje ontspannener ging zitten. Het zwartharige meisje hield wel van toneelspelen, al hield ze niet van het publiek. Gewoon voor één of twee personen was het nog wel in orde en zelfs leuk, maar Lynn wist van zichzelf dat ze van een groter publiek alleen maar nerveus zou worden. Nee, zo op kleine schaal en af en toe was voor haar precies goed. Dat Zara ook een gevoel had voor toneel was iets wat de band tussen de Pokémon en haar maatje versterkte. Als de twee niets te doen hadden gehad op de boot naar Kalos, hadden ze regelmatig een toneelstukje opgevoerd in hun kabine, om de tijd te doden. Met een glimlach luisterde Lynn naar Liliums voorstel. "Zeg, heb je er al wel eens over nagedacht om naar Pokéstar Studios te gaan? Gewoon als uitstapje? Ik denk dat jij en Zara er goed in zouden zijn." In haar thuisregio had er niet zoiets bestaan, en Lynn had dan ook geen idee wat een 'Pokéstar Studio' was. "Eh, wat is het precies?" Vroeg ze dan ook nieuwsgierig.
Blijkbaar hield Lilium ook niet zo van veel aandacht en ze waarschuwde ook dat er soms mensen kwamen kijken naar gymgevechten. Daarop lachte Lynn vrolijk en zei ze: "Zo beroemd dat mensen naar mijn gevechten komen kijken, zal ik wel niet worden hoor. Misschien als ik de Elite Four als eerste versla, maar dat is nog een eind weg, zeker omdat ik m'n eerste badge nog moet verdienen.". Lynns gesprekspartner wreef even over haar arm en leek terug te denken aan iets. Het zwartharige meisje besloot er niets over te zeggen, omdat het een niet al te vrolijke gedachte leek.
Het volgende onderwerp was ook niet bepaald vrolijk en Lynns glimlach sloeg om naar een ernstige blik. Haar 'toespraak' werd bijgevallen door Liliums Vivillon, die troostende geluidjes maakte vanaf het hoofd van de blondine. "Ik hoop het," Lynn knikte. "Ik hoop met je mee." De Ninetales reageerde niet als gehoopt, maar dat begreep het zwartharige meisje wel. Het was trouwens ook alleen maar goed dat de Pokémon zo beschermend was, zeker nu haar maatje in aanraking zou komen met leden van Team Rocket. Lilium verontschuldigde zich voor haar Pokémon, waarop Lynn met een klein, geruststellend glimlachje antwoordde: "Dat maakt niets uit hoor,".
"Dat is ook vreselijk..." Lynn haalde haar schouders lichtjes op. "Het had erger gekund, denk ik altijd maar." Hoewel ze zichzelf niet snel een optimist zou noemen, was dit wel iets waar Lynn troost uit had geput toen ze een jaar of zeven was. Als ze aan haar ouders dacht en hoe die zich gedragen hadden, dreef dit zinnetje ook altijd haar gedachten binnen en voelde ze zich ietsje beter. Er werd vlug beloofd dat er niet meer naar het onderwerp gevraagd zou worden, waarop het zwartharige meisje opgelucht glimlachte. Dat was ook weer afgehandeld, nu kon ze weer vrolijk verdergaan.

De Samurott schudde met zijn kop en even moest Zara inhouden om haar evenwicht op de rug van de Pokémon te hervinden. Net toen de Purrloin weer netjes zat slaakte de grote, donkerblauwe Pokémon een verbaasd kreetje en ze keek de andere Pokémon met pretoogjes aan. Er werd een waterstraal op haar afgestuurd. Zara had opnieuw een poot of snuit verwacht en werd dan ook geraakt door de straal. Ze schudde haar vachtje uit nadat er geen water meer op haar afgevuurd werd en heel even leek het alsof de Purrloin boos zou worden. Toen barstte de nu kletsnatte Pokémon in een lachen uit en gaf ze de grote Pokémon naast haar een speelse por, dit keer niet wegvluchtend, om duidelijk te maken dat ze het spel nog niet opgaf. Ze mocht de Pokémon met zijn snor wel, het liefst werd ze ook vriendjes met iedereen.

Met een brede glimlach zei Lilium dat het vast een leuke ervaring zou zijn en Lynn glimlachte vrolijk terug. "Op het moment zelf was het vooral verrassend, maar als je even later terugdenkt is het toch wel grappig." Beaamde ze. Met een knipoog zei de blondine dat ze eraan zou denken, waarop het zwartharige meisje grinnikte. Ze was benieuwd naar wat voor ervaring dat zou zorgen. [i]"Hmm.. Ja eigenlijk wel," Lynn glimlachte naar de blondine. "Maar goed dat mij niets overkomen is, dan,"

Het kwam erop naar dat Pokéstar Studios een plek was waar je filmpjes van jou en je Pokémon op kon nemen. Mensen zouden het later pas zien en als je een Trainer Card had, mocht je het gratis proberen. "Ah-hah," zei Lynn geïnteresseerd, als wist ze nog niet helemaal zeker of het een goed idee zou zijn. “Wacht ik geloof dat ik nog ergens in de dieptes van mijn tas een flyer heb,“ De blondine begon in haar tas te rommelen en haalde een flyer tevoorschijn die ze met een trotse blik aan Lynn aanreikte, en zei dat het papier waarschijnlijk beter kon vertellen over de Studios dan zij. Met een glimlachje pakte die de flyer aan en las het even vluchtig door. Er stond wel zo ongeveer wat Lilium net verteld had, maar onderaan stond er nog iets nieuws. 'Gratis Make-Over' in grote, roze letters die met glittertjes bedekt waren. Lynn grinnikte even en sprak: "Dus als je een gratis make-upbeurt wilt, ga je gewoon naar Pokéstar Studios? Hmm.. Misschien is Zara daar geïnteresseerd in.". Het zwartharige meisje draaide zich om zodat ze de Purrloin een knipoog kon geven. "Zeg Zara, wat dacht je van wat mascara?" vroeg ze plagend, waarop de katachtige Pokémon haar spel even staakte en de jonge Trainer aankeek alsof ze net de stoep gelikt had. Lynn lachte even en zei toen gemeend: "Nee hoor, maatje, je bent mooi zoals je bent.". De Purrloin snorde even tevreden en ging toen verder met het spel met de Samurott en Lynn draaide zich weer om. "Ja, misschien ga ik er wel heen," Begon ze wat aarzelend "als Zara het ook wil, natuurlijk." Het leek haar wel een leuke ervaring, maar ze was er toch nog niet helemaal over uit of ze het wel durfde. Je laten filmen in een professionele studio was wel wat anders dan gewoon spontaan iets leuks doen als je een aardig iemand ontmoette. Lynn haalde haar schouders op. "Ik zal er nog even over nadenken." Zei ze met een glimlachje.
De blondine lachte zachtjes. “Wacht maar af, straks zijn jij en Zara gewoonweg beroemd.“ Met een geamuseerde ondertoon antwoordde Lynn: "Vast en zeker, en ik krijg ook bakken met geld en een limousine die zo lang is die 'ie geen bochten kan maken.". Vroeger had ze veel gedroomd over rijkdommen. Genoeg geld om een fatsoenlijk huis te hebben en eten, maar waar Lynn toen ze klein was het meest om gehoopt had, was ontdekken dat ze eigenlijk ouders had. Dat er ergens, ver weg van de grote stad en de herinneringen die eraan verbonden waren, een aardig stel woonde dat door een grote fout hun kindje hadden afgestaan aan het weeshuis en haar opeens terug zouden nemen. Ze was een jaar of vijf, zes geweest toen dat haar grootste wens was, en naarmate Lynn ouder werd, begon ze te denken dat haar ouders haar gewoon niet konden vinden. Dan zou ze haar ouders zelf maar vinden, besloot ze, naïef als ze toen was. Ze deed klusjes, verdiende geld en ging weg. En toen gebeurde er een heleboel, waarna ze in Kalos terecht was gekomen met veel meer ervaring en kennis dan eerst. Lynn merkte het lekkende ijsje op hetzelfde moment op als Lilium en begon verwoed in haar zakken naar een servetje of zakdoek te zoeken. Het zachte gelach van de Vivillon deed haar even opkijken en beseffen dat Oz het de hele tijd al door had gehad. “Verrader,“ Het zwartharige meisje grinnikte en zei wat plagend: "Toch mijn eerder uitgelegde tactiek aan het gebruiken, Lilium?", doelend op het 'stoute, stóúte Pokémon!'-gedoe. Lynn had eindelijk een zakdoekje gevonden en gaf dat aan de blondine, die net met een schaapachtige grijns zei dat er muiterij onder de teamleden was. Het zwartharige meisje glimlachte. "Dit zal de geschiedenis ingaan als 'Het Grote IJsjescomplot', zeker weten."
Met een licht schuldige blik antwoordde Lilium. Lynn wapperde wat met haar hand. "Het maakt echt niets uit, een beetje gezond wantrouwen is goed voor als je met Team Rocket te maken krijgt." De Ninetales trok zich ondertussen niets aan van wat anderen van haar gedrag vonden. Pas op dat moment viel het Lynn op dat de Pokémon.. Anders was. "Zeg.." Begon ze nadenkend "Ik heb niet zo veel verstand van Ninetales, maar is er iets.. Bijzonders met deze?" Het was iets met het uiterlijk, maar Lynn kon er net niet bij wat het precies was dat de vosachtige Pokémon bijzonder deed lijken. Op het volgende wat de blondine zei, glimlachte ze alleen maar een geruststellend glimlachje. Ze wilde eigenlijk geen woorden meer vuilmaken aan het onderwerp.

Zara werd teruggepord terwijl ze nog een beetje aan het uitgrinniken was, en had dan ook even geen tijd om te ontwijken, maar ze vond het niet zo erg. De Purrloin liep op de grote blauwe Pokémon af en prikte hem nog een keertje speels in zijn buik. Als ze dat bij haar maatje Lynn, deed, maakte die altijd een raar sprongetje, bedacht Zara zich opeens. Ze ving de aandacht van de grote blauwe Pokémon en hield haar poot voor haar mond in een 'ssst'-gebaar. Geruisloos sloop de katachtige Pokémon tot vlak achter Lynn en.. Prik! Ja hoor, met een giechel sprong Lynn opzij en keek haar maatje gespeeld verontwaardigd aan. De verontwaardigde blik ging over in een grijns en Zara wist wat er komen ging, dus rende de Purrloin snel terug naar de Samurott en verstopte zich achter zijn grote lichaam. Iemand prikken was leuk, maar om dan zelf teruggekieteld te worden..

Lachend plaagde de blondine haar door te zeggen dat ze hoopte dat Lynn de oudjes nog wel een keer ging bezoeken. Ook lachend plaagde Lynn terug: "Ja, leuk! En dan neem ik jou mee, goed?". Ah, de wereld was vol met gekke mensen. Maar dat was ook weer leuk, veel leuker dan dat iedereen hetzelfde zou zijn en de enige variatie daarop Team Rocketleden. Dan had Lynn liever een handjevol gekken die toch nog vriendelijk waren. Toen legde Lilium uit dat Aiden gewoon een raar gevoel voor humor had. Lynn trok één wenkbrauw wat op. "Een raar gevoel voor humor? Ja.. Dat heb ik wel gemerkt." Iets met een Charizard laten Mega Evolueren in de buurt van een café met bange mensen erin, of zo. Lilium grinnikte en omdat Lynn ook een leuke gedachte had, grinnikte ze zachtjes mee.

De blondine zei dat ze de folder mocht houden. "Bedankt," Antwoordde Lynn met een glimlachje, waarna ze de folder twee keer dubbelvouwde. Ze ritste haar vest open en deed het papier in één van de vele zakken die aan de binnenkant genaaid. "Eh," Het zwartharige meisje keek met een schaapachtig grijnsje op, je zag waarschijnlijk niet iedere dag het soort vest dat zij had. Aan de buitenkant zag het er gewoon uit als een normaal kledingstuk; zwart, ietwat groot en met twee zakken waar je je handen in kon steken op koude dagen. Maar als je het vest openritste, kreeg je zicht op zo'n vijftien zakken van verschillende groottes. "Tassen heb ik nooit erg handig gevonden, maar ik moest vroeger verplicht leren naaien, dus was het probleem snel opgelost." Ja, weeshuis Chansey was erg ouderwets geweest qua aanpak van de lessen. Gelukkig had Lynn ook wel alle vakken gehad die bij de normale manier van scholing hoorden, en dus kon ze net zo goed schrijven en lezen als ieder ander. Natuurkundige of economische vragen moest je haar echter niet stellen, daar had ze geen ervaring mee.
Haar opmerking over een limousine werd goed opgevangen en een grijnsje verscheen op Lynns gezicht toen Lilium zei dat ze graag mee zou willen rijden. Ten minste, als het zwartharige meisje haar dan nog zou zien staan. Lynn lachte een opgewekte lach. "Natuurlijk, jij zou dan degene zijn die met je voorspellende gave al had gezien dat ik beroemd zou worden, hoe zou ik je dan kunnen vergeten?" Lynn in een limousine, en dan niet als chauffeur of iemand die je drankjes inschonk met een buiging. Dat was bijna net zo waarschijnlijk als dat ze de Elite Four in de komende twee dagen zou verslaan. Daarbij kwam dat ze, als ze dan als door een wonder rijk zou worden, nooit zo zou willen worden als haar ouders. Het liefste werd ze zelfs het tegenovergestelde ven hen, een aardige persoon die de helft van haar geld aan weeshuizen doneerde en Pokémon adopteerde die geen goed tehuis hadden kunnen vinden, of zoiets. Maar misschien maakte geld wel gek en was dat de reden waarom rijken altijd zo snobbig deden, Lynn wist het niet.
De Vivillon zat nog steeds lachend op het hoofd van Lilium. Geamuseerd keek het zwartharige meisje toe hoe de Trainer van de vlinderachtige Pokémon op serieuze toon, maar met een niet erg serieus gezicht de Pokémon vermaande. De Vivillon lachte nog harder en Lynn keek zijn Trainer met een grote glimlach aan toen ze sprak: "Help, oh grote Pokémon meester, het werkt niet,". Even grinnikte Lynn, maar daarna trok ze haar gezicht in de plooi. Ze krabde aan haar kin en zette een leermeester-stem op. "U moet nog veel leren, mevrouw Lilium." De 'stoute, stóúte' Pokémon viel bijna van Liliums hoofd af en wist zich nog net aan één van haar haarlokken vast te houden.
Lynn grinnikte nog even door, totdat er een Pokédex tevoorschijn werd gehaald om haar vraag te beantwoorden. Op het scherm van de Pokédex zag het zwartharige meisje een Ninetales. Er werd toegelicht dat dit de 'normale' Ninetales was, ook Lynn kon het verschil duidelijk zien. Op het plaatje was de vacht van de Pokémon beige, misschien geelachtig en waren de negen staartpunten van een donkere kleur. "Alyss is een Shiny Ninetales, ik heb haar gevangen in de Friend Safari," Lynn reikte de Pokédex terug aan keek nog even naar Alyss voordat ze haar blik weer op Lilium richtte. "Ze ziet er erg bijzonder uit," Merkte ze glimlachend op. "op een goede manier natuurlijk. Dit is de eerste shiny die ik met eigen ogen gezien heb." Ze had er wel vaker over gehoord, vooral van andere meisjes in het weeshuis die droomden dat ze op een dag een shiny Glameow zouden vangen. Lynn had zich nooit echt veel met dit soort gesprekken bemoeid, Glameows waren wel leuk maar de roze versie ervan had haar nooit echt aangetrokken. Een shiny vangen zou mooi meegenomen zijn, maar de 'normale' Pokémon was voor haar al goed genoeg. Echter herinnerde Lynn zich toen wat de blondine gezegd had, iets over een Friend Safari. "Wat is een Friend Safari, als ik vragen mag?" Vroeg het zwartharige meisje op geïnteresseerde toon. Je kon wel merken dat ze geen idee had van wat er allemaal te doen was in Kalos, maar als er een soort speciale plek was waar je speciale Pokémon kon vangen, zou Lynn daar zeker graag heengaan.

Het hoofd van de Samurott kwam naar Zara toe en.. Ze werd gelikt. Bleh. Met een bleh-gezicht haalde ze haar pootje over haar gezicht en zag dat de grote, blauwe Pokémon het ook niet als leuk ervaren had. Blijkbaar waren er wat van de Purrloins haren in de mond van de Samurott gekomen en de katachtige Pokémon grinnikte zachtjes toen die haartjes met een Water Gun weggespoeld werden. Na nog een paar halen met haar poot was haar gezicht zo ongeveer speekselvrij en keek Zara in het rond. De andere Pokémon die verschenen waren, waren nog steeds bezig met.. Nou, doen wat ze eerst ook deden, leek het. De kleinere, oranje Pokémon vond de Purrloin nog steeds een beetje raar en waarom hij of zij zo rond bleef lopen, begreep ze ook niet. Vragend keek Zara de Samurott met een knikje naar de Trapinch aan.

Het leek alsof Lilium niet echt naar het uitstapje naar de oudjes uitzag wat Lynn ook wel kon begrijpen. "Het hoeft natuurlijk niet, ik kan ook gewoon wat van het heerlijke eten voor je meenemen als ik ze ooit nog eens zie." Bood ze dan ook met een grijnsje aan. Mensen moesten doen waar ze zich goed bij voelden. Tenzij je een Team Rocketlid was, dan moest je vooral níét doen wat je wilde doen.
"Werkelijk?" Met een ietwat verward glimlachje antwoordde Lynn: "Ja, maar er is niets ergs gebeurd, of zo. Niemand of gewond geraakt." Nu was ze wel benieuwd wat Lilium in het bijzijn van Aiden had meegemaakt, maar de regels die haar in het weeshuis waren geleerd, waren goed in haar hoofd verankerd; te veel vragen was onbeleefd.

Wat voorzichtig sprak de blondine dat ze Lynn niets wilde opdringen, waarop het zwartharige meisje haar met een glimlachje aankeek. "Dat dacht ik ook niet, hoor. Misschien probeer ik het wel eens nadat een paar Gyms verslagen heb." Het verslaan van de eerste Gymleader had prioriteit gekregen nadat Lynn de TM Toxic had aangeschaft voor Zara. De Technical Machine zorgde ervoor dat de Purrloin een handige verrassingsaanval achter de hand had, maar nu zat Lynn wel even krap bij kas. Ze hoopte dan ook dat het geldprobleem snel opgelost zou worden door Viola te verslaan, het meisje had gehoord dat je geld kreeg voor het verslaan van Gymleaders. Je merkte als je om je heen keek dat het langzaamaan herfst werd, ook al scheen de zon nog steeds fel, en Lynn had voordat ze naar Kalos vertrok er niet aan gedacht om warme kleding mee te nemen, dus dat moest ook nog gekocht worden. Genoeg redenen om zo snel mogelijk naar Santalune City te reizen, dacht Lynn.
Toen Lynn opkeek van het wegstoppen van de folder, stond er een bewonderende glimlach op het gezicht van Lilium. Met een verlegen glimlachje nam Lynn het compliment in ontvangst. "Bedankt, het heeft een tijdje geduurd voordat het lukte, maar uiteindelijk is het goed van pas gekomen." Over de volgende vraag dacht Lynn een moment na. Eigenlijk had ze niet vaak grote dingen bij; het grootste wat ze ooit in één van haar zakken gestopt had, was een pak sandwiches geweest. "Tot nu toe heb ik dat probleem nog niet echt gehad, moet ik zeggen, waarschijnlijk doordat dit ding zo wijd is,"  Ze hield ze zijkanten van het vest wat uit elkaar, zodat je de grootte goed kon zien en sprak toen met een vrolijk grijnsje verder: "en anders zie ik er gewoon wat dikker uit.".
“Oh dank u voor de grote eer, groot Pokémon meester,“ Terug in haar rol als 'grote Pokémonmeester' nam Lynn het bedankje in ontvangst met een minuscule hoofdknik, maar kort daarna verscheen er weer een glimlachje op haar gezicht. De Vivillon werd op schoot gezet als een soort knuffeldier. De vlinderachtige Pokémon trok een pruillip en deed zijn armpjes over elkaar, waar Lynn stilletjes om grinnikte. De blondine zei met een zachte glimlach dat er inderdaad nog veel te leren viel en het zwartharige meisje overwoog terug te vallen in haar rol, maar deed dat toch niet. Er viel inderdaad nog veel te leren, zowel op het vlak van Pokémon trainen als op het vlak van andere belangrijke levensdingen. Lynn draaide zich even om, om te kijken hoe Zara zich gedroeg. De Purrloin had zich verschuild achter de Samurott van Lilium nadat ze haar Trainer in de buik had geprikt en kreeg net een lik in haar gezicht. Met een grijnsje draaide het zwartharige meisje zich weer om.
De blondine zei met een glimlach dat haar shiny Ninetales ook nog eens sterk was. Lynn richtte haar blik nog een keer op de vosachtige Pokémon en kon zien waar Lilium het over had. "Vast en zeker," Beaamde ze dat ook met een glimlachje. "Ik zou niet graag tegenover haar staan in een gevecht." Qua typevoordelen waren haar maatje en de Ninetales misschien gewaagd aan elkaar, maar Lynn was er niet zeker van of Alyss sterker was dan Zara of niet, want hoewel ze goed was in het schatten van leeftijden, in het bepalen van het level van een Pokémon was ze niet echt een uitblinker. De shiny Pokémon werd over haar kopje geaaid terwijl Lynn antwoord kreeg op haar vraag. Blijkbaar bevond de Friend Safari zich in Kiloude City en verschenen er bij iedere persoon andere Pokémon. "Dat is inderdaad bijzonder, daar moet ik ook maar eens een keertje heengaan," Lachend voegde het jongere meisje eraan toe: "al zal ik dan eerst moeten sparen voor een kaartje en dan maar hopen dat het de moeite waard is." Welke Pokémon zouden er voor haar verschijnen? Dark-types, net zoals Zara, of ging het helemaal niet volgens type? Naast haar gedrevenheid om een Gastly te vangen, werd Lynn nu ook wel nieuwsgierig naar wat voor Pokémon zich aan haar zouden tonen. En natuurlijk, zoals iedere persoon waarschijnlijk deed bij dit soort situaties, hoopte ze dat er iets leuks bij zou zitten.

De Samurott keek met een fronsje naar de Trapinch, net zoals Zara deed toen de oranje Pokémon opeens langzaam op haar af kwam lopen. De Purrloin keek het een tijdje aan, totdat het haar opviel hoe de Pokémon naar haar staart keek. De ogen van de katachtige Pokémon schoten een moment van haar eigen staart naar de gekartelde mond van de Trapinch, die opengespred was, en ze legde de link. Oh nee, mooi niet! Met een boog sprong de Purrloin op de rug van de Samurott, in de hoop dat de bijtgrage Pokémon daardoor niet meer bij haar staart zou kunnen. Zara keek de grote, donkerblauwe Pokémon wat verontschuldigend aan, maar hoopte dat hij begreep dat in je staart gebeten worden niet bepaald een pretje was.

“Fair enough, dat is dan een deal.“ Lynn lachte even vrolijk en antwoordde toen met een grijnsje: "Dat dacht ik al, stiekem heb je gewoon een ouderenfobie.". Natuurlijk was dat een grapje en Lynn wist haast zeker dat Lilium dat ook wel zou begrijpen, maar ze vroeg zich wel af wat er nou zo verschikkelijk was aan een stel oudjes. Aan de andere kant, als Lynn terugdacht aan het krantenknipsel dat had gesproken over de gebeurtenis in het pretpark in een andere regio, had ze wel begrip voor de terughoudendheid van de blondine.
Blijkbaar had Lilium ooit eens vastgezeten in een grot in het gezelschap van Aiden. Lynn grinnikte even. "Ik kan me wel voorstellen dat zoiets apart is, ja." Of eng, dacht Lynn. Met gevoel voor humor van de oudere jongen kon je waarschijnlijk nooit weten waarin je verzeild raakte. Lynn verplaatste haar gewicht van de ene op de andere voet; haar benen begonnen nu wel te merken dat ze al een tijdje stond, maar ze had nog geen zin om weg te gaan.

OOC: Als je de 1000-woordenposts wat irritant vindt worden, moet je het maar zeggen. ' v '

"Is goed joh, ik geloof dat de aanbieding nog wel eventjes doorgaat. Meestal laten ze dat soort dingen wel een tijdje staan, zodat andere mensen het tegen nieuwe mensen kunnen vertellen, is goede reclame denk ik." Lynn knikte eventjes glimlachend. "Ja, dat zou een slimme marketingtruc kunnen zijn. Gelukkig geeft het mij ook nog even de tijd om met een goede act te komen." Het leek langzaamaan al een beter idee te worden. Gewoon wat lol beleven met haar maatje en geen groot publiek dat commentaar zou kunnen geven of haar zou kunnen complimenteren, want dat waren dingen waar ze zich alleen maar ongemakkelijk door ging voelen. Ooit zou ze naar de Pokéstar Studios gaan, nam Lynn zich definitief voor, maar ze moest toch echt eerst wat Gyms gaan verslaan en geld gaan verdienen.
Het zwartharige meisje hield haar vest nog even open, maar liet de flappen weer dichtvallen toen Lilium begon te spreken. Ze vertelde dat ze nogal onhandig was en dat het haar waarschijnlijk niet zou lukken om zoiets na te maken, dat ze eerder haar jas kapot zou maken. Lynn lachte ook eventjes en antwoordde toen op vriendelijke toon: "Als je het vaak zou moeten doen, leer je het vanzelf.". Zo had zij het immers ook geleerd en je kon niet van haar zeggen dat ze een natuurtalent was geweest. Dat was dan ook de reden dat ze er eerst een hekel aan ontwikkeld had, maar toen ze door had gekregen dat naaien in soms goed van pas kon komen, had Lynn het leren waarderen en was ze begonnen meer haar best te doen tijdens de lessen. "Maar ja, ieder zijn eigen ding, natuurlijk." Voegde het zwartharige meisje er nog met een glimlachje aan toe. Ze kon zich best voorstellen dat mensen belangrijkere dingen te doen hadden dan extra zakken te maken, zoals.. Gyms winnen, en meer van dat soort dingen. Dat was misschien nèt ietsje belangrijker dat genoeg bergruimte hebben.
Toen Lilium even naar haar Ninetales keek, volgde Lynn de blik van de blondine. De vosachtige Pokémon leek wat ongedurig te worden door het zitten. Misschien had de bijzondere Pokémon wel de beste band gehad met de Charmander. Daar zou Lynn niet zo verbazen, want Ninetales en Charmander waren beiden van hetzelfde type en vaak zorgde zo'n overeenkomst al voor een betere band. Lynns ogen richtten zich weer op Lilium, die op dat moment reageerde op haar compliment met een bedankje, gevolgd door de opmerking dat haar maatje er ook als een waardige tegenstander uit zag. Glimlachend keek Lynn de blondine aan. Ze was best trots op hoe veel de Purrloin erop vooruit was gegaan sinds ze in Kalos aan waren gekomen en vergeleken met hoe ze het er vanaf hadden gebracht in Lynns thuisregio al helemaal. "Bedankt, we hebben er hard aan gewerkt." Antwoordde ze dan ook opgewekt. Het zwartharige meisje kreeg te horen dat Kiloude City zeker de moeite waard zou zijn, niet alleen vanwege de Friend Safari. Lynn hield wel van warmte, maar als je haar zou vragen wat haar favoriete seizoen was, zou ze met 'winter en lente' antwoorden. Zolang er genoeg water in de buurt was, kwam ze een zomerachtige temperatuur echter ook wel met plezier doorkomen. "Dat begin ik maar alvast met sparen." Sprak ze met een kleine grijns. Nu had ze er al twee dingen bij die ze nog wilde doen.

Zara keek vanaf de rug van de grote, donkerblauwe Pokémon naar de kleine oranje, die zich gelukkig nog op de grond bevond en een zeurderig geluidje liet horen. Haar staart was veilig. Het lichaam onder haar pootjes bewoog toen de Samurott na even gegrinnikt te hebben de Trapinch om te duwen. Geamuseerd keek de Purrloin om de hoorn op het hoofd van de Pokémon heen eventjes toe hoe de oranje Pokémon spartelde, maar toen het meisje dat met haar maatje sprak zei dat de spartelende Pokémon weer recht gezet moest worden, begreep ze dat ook wel. Als zij alleen maar op haar rug kon spartelen als ze omgedraaid werd, zou ze het vast ook niet leuk vinden. Ook de Purrloin haalde lichtjes haar schouders op en sprong weer op de grond. Ze wilde de grote Pokémon niet te veel tot last zijn en de hele tijd met iemand op je rug zitten was vast niet zo leuk.
Toen de grote, donkerblauwe Pokémon op het punt stond om teruggestraald te worden, zwaaide Zara even vrolijk met een voorpootje. Ze had weer een aardig iemand ontmoet en had zich prima vermaakt.

Luchtig zei de blondine dat Lynn niet te weten kreeg of ze nou wel of niet angst had voor ouderen. Lynn lachte even. "Oké, ik zal het onthouden voor als ik je ooit bang moet maken. Dan stuur ik een horde oudjes op je af die je koekjes aanbieden." Plaagde ze met een glimlach. Een leger omaatjes leek haar de perfecte manier om iemand de stuipen op het lijf te jagen. Voor hun kleine, gerimpelde gezichtjes waren eng. Yup. Het zwartharige meisje luisterde hoe Lilium zachtjes zei dat het inderdaad een zeer vreemde situatie was geweest. Glimlachend antwoordde Lynn op vriendelijke toon: "Laat ik maar niet vragen wat er allemaal gebeurd is, want zo te horen is dat nogal wat. In ieder geval zal er wel niets al te ernstigs gebeurd zijn.". Immers zag Lilium er niet uit alsof ze er een trauma aan overgehouden had, of zoiets dergelijks. Voor zover Lynn wist, zou alles dan nog wel in orde moeten zijn.
Haar gesprekspartner stond op en rekte zich uit. Lynn zette een stapje achteruit om haar de ruimte te geven en na een tijdje voegde haar maatje zich bij haar. Lynn glimlachte vrolijk terug en beaamde: "Vast wel," toen de blondine zei dat ze haar vast nog wel eens zou spreken. Met een vrolijk humeur sloeg ze een zijstraatje in, haar maatje naast opgewekt naast haar lopend. Het gesprek had hun alle twee goedgedaan en Lynn nog meer motivatie gegeven om de regio te ontdekken. Voor nu zou ze nog even in Lumose rond gaan kijken.