{Open} Icecream

Lynn was van het ene pleintje naar het andere gelopen en constateerde dat alle pleintjes hier in Lumiose City er precies hetzelfde uitzagen; omsloten door grijze gebouwen, een stukje groen in het midden en wat bankjes eromheen. Haar gesprek met een Trainer die al een paar Mega Stones bezat, had ervoor gezorgd dat Lynn nog vastberadener was geworden een Gastly te vinden en te vangen. Met haar handen in de zakken van haar grote, zwarte vest en haar ogen op de grond gericht liep het zwartharige meisje met geruisloze passen langs de bankjes. Haar maatje, Zara, had naast haar gelopen totdat ze de geur van chocolade had opgemerkt. De Purrloin sprong naast een blondharig meisje op een bankje en keek haar liefjes aan. Iets lekkers te eten ging er bij de katachtige Pokémon altijd wel in en ze had haar schattige voorkomen niet voor niets, toch? Lynn, in gedachten bij de Gastly waar ze alvast een naam voor probeerde te bedenken, merkte pas dat Zara niet meer naast haar liep toen ze zich weer in de stroom mensen op de hoofdstraat wilde mengen. Ze draaide zich om en speurde het pleintje af. Bomen, groen, bankje met daarop een meisje, gebou-- Wacht eens even. Lynns donkerblauwe ogen richtten zich opnieuw op het blonde meisje en zagen dat Zara naast de onbekende zat, haar ogen gericht op een ijsje. "Zara toch.." momelde Lynn terwijl ze naar het bankje liep. Het meisje leek een jaar of twee ouder dan Lynn en had een blauwe Vlinderpokémon op haar hoofd, die duidelijk aan het slapen was. "Eh, sorry dat Zara je lastigvalt," Begon Lynn terwijl ze naar de Purrloin gebaarde en daarna even aan haar achterhoofd krabde. "als je wilt neem ik haar weer mee."

Toen Zara op licht vragende toon begroet werd, miauwde ze enthousiast een begroeting terug, waarna haar ogen zich weer op het ijsje richtten. Het meisje zag dat de Purrloin de hele tijd naar het ijsje had gekeken en vroeg of ze van ijs hield. De ogen van Zara schoten even naar het meisje en de Pokémon knikte vurig, om daarna meteen weer naar het ijsje te staren. Natuurlijk hield ze van ijs. En van chocolade. Eigenlijk hield ze van zo'n beetje alle soorten eten. Zara hoorde dat iets met een lichte 'plof' in de buurt landde, maar keek niet op; ze had het te druk met naar het ijsje staren.
Het blondharige meisje keek even licht verbaasd op toen Lynn aan kwam lopen. Als reactie op de begroeting van het meisje zei Lynn "Hai," en toen het meisje glimlachend vroeg of Zara haar Pokémon was, knikte ze en antwoordde ook glimlachend: "Dat klopt, de eetgrage Purrloin is m'n maatje.". De Purrloin in kwestie keek even op van het ijsje om Lynn gekrenkt aan te kunnen kijken maar toen Lynn naar haar knipoogde, ontspande ze weer en richtte ze zich opnieuw op het ijsje.
Op het aanbod om Zara mee te nemen, zei het meisje dat het niet nodig was. "Oké, je hoeft het maar te zeggen." Antwoordde Lynn met een glimlachje. Het was fijn dat zij en Zara niet meteen weer weg moesten, want het was op de een of andere manier nog drukker geworden op de hoofdstraat en het zwartharige meisje had geen zin om zich in die drukte te mengen. Ze moest ook eigenlijk het Pokécenter gaan vinden, maar Lynn vond dat dat nog wel even kon wachten. Zara, die nog steeds onafgebroken naar het ijsje staarde, merkte dat het ijsje heen en weer aan het bewegen was. De Purrloin volgde het ijsje nog even met haar ogen, maar toen het ijsje heen en weer bleef bewegen, schudde ze even haar met haar kopje, waarna ze met enige moeite haar aandacht op haar maatje en het andere meisje richtte.
Het blonde meisje stelde zich voor als Lilium en de Vlinderpokémon werd Oz genoemd. Lynns ogen gleden even naar Oz. Ze had deze soort Pokémon nog nooit gezien en het leek haar niet echt iets voor zichzelf, maar ze vond de Pokémon wel mooi. "Oz ziet er goed uit, z'n vleugels zijn erg mooi." Zei Lynn vriendelijk. "Ik heet Lynn en dit hier is Zara." Ze gebaarde even naar de Purrloin, die eindelijk niet meer naar het ijsje keek en daardoor zag dat de Pokémon op het hoofd van Lilium wakker was geworden. Zara miauwde opgewekt wat tegen Oz en keek bewonderend naar zijn vleugels. Lynn keek weer naar Lilium en vroeg nieuwsgierig: "Ben je ook een Trainer?".

De blondine grinnikte even om Lynns opmerking, waardoor die op haar beurt moest glimlachen. Ze was altijd blij met gezelschap van vrolijke mensen. Liliums Pokémon, die aan het indoezelen was geweest, werd gezegd dat hij hallo moest zeggen en de Vivillon leek licht verrast te zijn dat Lynn er ook nog was. Het zwartharige meisje glimlachte vriendelijk naar de Vlinderpokémon, waarna ze zich weer op Lilium richtte, die net gezegd had dat Zara haar een gezellig maatje leek. Lynn knikte en antwoorde: "Dat is ze zeker, we hebben al veel meegemaakt samen.". Ja, dat was zo. Straatgevechten en zoeken naar eten in vuilnisbakken waren een paar van die dingen. Maar natuurlijk hadden ze ook veel leuke momenten meegemaakt, zoals die dag op het perron en in Vaniville Town, toen Zara en Lynn een vriendschappelijk gevecht hadden gehouden tegen Aela en haar Pokémon.
Lynn keek op haar gemak toe hoe Lilium van haar ijsje genoot en Oz opsteeg om af te koersen op bloempotten die op de balkonnetjes rond het plein stonden. "Probeer ze niet te slopen eh, Oz!" Het zwartharige meisje grinnikte even om de gezichtsuitdrukking van de Vivillon terwijl Lilium glimlachend haar hoofd schudde. "Pokémon; er is altijd wel iets dat ze willen. Maar ja, zolang ze niet om gouden accessoires gaan vragen, vind ik het nog wel in orde." Zei Lynn glimlachend, doelend op Zara en haar ijsjes en Oz en zijn bloemetjes.
Met een voorzichtig glimlachje werd Lynns compliment bedankt en Zara als een schatje omschreven. Lynn grijnsde even naar haar maatje en antwoorde toen gespeeld terloops: "Ja, soms kan ze wel lief zijn, ja.". Serieuzer vervolgde ze toen: "Maar je hebt gelijk, ik ben heel erg blij dat ik Zara tegengekomen ben.", wat Lynn een waarderende blik van de Purrloin opleverde. "Heb je Oz al lang?" De twee schenen een goede band te hebben, dus Lynn ging ervan uit van wel.
Zara maakte een klein buiginkje toen Lilium "Aangenaam, Lynn, Zara," zei en Lynn antwoordde met een "Insgelijks." op vriendelijke toon. De Vivillon was blijkbaar klaar met het onveilig maken van de bloempotten en kwam terug met een bloem, die hij aan zijn Trainer gaf, die begon te lachen. Even keek Lynn verbaasd toe, maar toen zei de blondine dat de bloem, en dus ook alle andere bloemen, nep was en toen moest ook zij grinniken. Oz vloog mopperend weer weg en Lynn keek de Pokémon na totdat Lilium bevestigde dat ze een Trainer was en vroeg of zij er ook een was. "Ja, al stel ik nog niet veel voor op het moment." Antwoorde Lynn met een knikje. "Ik heb nog geen badges behaald, namelijk. Maar dat komt binnenkort, eerst nog maar even Zara trainen." En dan in volle vaart op naar de eerste Gym, want ze wilde nu echt wel een badge binnenhalen.

“Dat zijn de beste banden met je Pokémon," Lynn glimlachte: "Dat klopt helemaal." en keek, net als Lilium, de Vivillon na die zijn plastic bloem ging terugzetten. Hij had de bloem niet echt nodig, leek het. In de tijd dat Zara en Lynn stolen, wat nog geeneens zo lang geleden was, hadden ze altijd alleen genomen wat ze echt nodig hadden. Het zwartharige meisje was er namelijk van overtuigd geweest dat niet iedereen het zo makkelijk had als haar ouders en dat het oneerlijk was om mensen die het net iets beter hadden dan haar alles af te nemen, simpelweg omdat zij niets had. Stel nou dat ze geld van iemand stal die nog maar net de huur van zijn of haar kleine en lelijke appartementje kon betalen en daar woonde omdat hij of zij niets beters kon betalen? Zara en zij zouden weliswaar meer eten kunnen kopen, maar zouden daarvoor in de plaats de maaltijd van een ander wegnemen. Dan maar genoegen nemen met minder en twee mensen voeden, was Lynns redenering. Eigenlijk waren Lynn en haar Pokémon de kwaadste nog niet geweest, bedacht het meisje nu. In vergelijking met mensen van Team Rocket, die Pokémon stolen, waren ze zelfs hartstikke vriendelijk! Voor zover je dieven vriendelijk kan vinden, natuurlijk.
Maar goed, nu had Lynn besloten haar leven en dat van Zara te beteren en voerde ze een gesprek met iemand, dus had ze helemaal geen reden om hier over na te denken. Het zwartharige meisje richtte zich weer op de blondine, die op dat moment lachend zei dat ze gelijk had.  “Al is mijn Samurott, Jack, echt een enorme vreetschuur, echt als het kon, zou hij me dwingen alles wat ik had te besteden aan voedsel voor hem." Lynn antwoorde glimlachend: "Ah, nog zo'n vreetzak! We moeten ons geld bij elkaar leggen en voor Jack en Zara een hele grote portie Poképuffs bestellen, hebben die ook eens hun zin.". Niet dat ze daar nu het geld voor had, maar misschien ooit, als ze Lilium weer tegenkwam en de eerste Gym verslagen had; dan zou ze wat geld op zak hebben om te kunnen trakteren. Ten minste, dat hoopte ze. Nu zat Lynn nogal krap bij kas. Ze was dan ook blij dat ze in het stadje waar ze nu verbleef een slaapplaats en eten voor niets hadden kunnen vinden. Voor haar en ook voor Fay, het meisje met de roze haren, waarmee ze, voor nu in ieder geval, mee samen reisde. De blondine zei ook nog dat ze haar Pokémon nooit meer in de berry fields los zou laten als ze haast had, waarop Lynn knikte. "Met Zara zou dat ook geen goed idee zijn, nee. Die stopt desnoods de hele struik in haar mond om bij de besjes te komen. Gelukkig weet ze wanneer ze moet stoppen, anders was ze nu veel dikker." Dit leverde Lynn nog een verontwaardigde blik op van Zara, plus een imitatie van de dikke versie van Lynn. De Purrloin stond op, hield haar voorpootjes op grote afstand van haar buik en waggelde heen en weer op het bankje. Het zwartharige meisje lachte en blies haar wangen op. "Zo ongeveer?" Vroeg ze aan haar maatje, die tevreden knikte. De twee plaagden elkaar wel vaker een beetje, en wisten dan ook dat het niet gemeend was. Het had hun band versterkt en ervoor gezorgd dat Lynn over nog een beetje humor beschikte. Het grootste deel daarvan was ze namelijk op straat kwijtgeraakt, maar nu ze in Kalos was aangekomen leek haar gekke humor weer terug te komen.
Lilium vertelde dat ze Oz al vier jaar had, maar pas kortgeleden begonnen was met het trainen van haar Pokémon. Ook zei ze dat ze de Vivillon had gekregen als een Scatterbug. "Het moet een hele verrassing zijn als je eigen Pokémon evolueert." Zelf had Lynn nog maar één keer een evolutie meegemaakt, en dat was die van Ray, Fays Luxio, geweest. "Zara moet ook nog evolueren, maar ze neemt de tijd, merk ik." Zei Lynn met een glimlachje. Ze vond het niet erg dat haar maatje haar nog even liet wachten, als Zara het wilde, had Lynn daar geen problemen mee. Het ging ten slotte over Zara's lichaam en niet om dat van haar. "En jij dan? Heb je Zara al een lange tijd?" Lynns ogen gleden even naar haar maatje en daarna weer naar de blondine. "Ja, dat kun je wel zeggen. Ik geloof dat ik haar nu.." Het zwartharige meisje dacht even na. "Zo'n vier, vijf jaar geleden heb ontmoet." Als Lilium nu zou vragen waar, zou ze op zeer serieuze toon antwoorden dat ze gezellig in een vuilnisbak hadden gezeten, want ten slotte was dat zo goed als waar.
Oz vloog naar de bloempotten op de balkonnetjes terug en Lilium verzekerde haar dat het wel goed zou komen met de eerste gym. "Ik hoop het maar," Zei Lynn oprecht. Als ze meteen bij de eerste Gym zouden verliezen, zouden ze mooi voor paal staan. Maar ze hadden al best veel getraind, dus had Lynn er wel vertrouwen in dat het Zara zou lukken. De blondine verklapte nog wat handige tips, waaronder dat Lynn en haar maatje uit zouden moeten kijken voor aanvallen die effect hadden op de status van je Pokémon en dat de Gymleader Bugpokémon gebruikte, die over het algemeen niet veel uithoudingsvermogen hadden. Het zwartharige meisje knikte dat ze het begreep en zei: "Bedankt, ik zal die Pokémon een koekje van eigen deeg geven; laatst heb ik de TM Toxic gekocht en ik ben van plan Zara die te laten gebruiken.". Toen zei Lilium dat de Gymleader, net als zijzelf, een Vivillon had. "Oh? Nou, handig dat je al wist wat die kon doen dan. Dat moet een groot voordeel zijn." Grijnsde Lynn. "Heb je eigenlijk nog meer Pokémon dan Oz en Jack?" Vroeg Lynn oprecht geïnteresseerd. Ze vond het altijd leuk om nieuwe Pokémon te zien, misschien zat er zelfs nog iets bij dat zij ook leuk vond, dan kon ze op zoek gaan naar dezelfde, maar dan in het wild.

OOC: I accidentally 1000-word post'd, heh. ;v;

“Het spijt me.." Huh, had ze iets verkeerds gezegd? Maar al snel werd er verklaard wat er aan de hand was; de blondine had geen geld om Poképuffs te kopen voor Zara en Jack. Lynns glimlach, die even verdwenen was op het moment dat Lilium met een krampachtige glimlach haar excuses had gemaakt, kwam weer terug terwijl ze zei: "Maakt helemaal niet uit hoor, zelf heb ik ook niet genoeg op het moment. Zie het maar.. Als een idee voor later, of zoiets.". Lynn keek even naar de Vivillon, die zijn bloem aan het terugzetten was. "Dus ik ben niet de enige die zo snel mogelijk naar de eerstvolgende Gym gaat, ook voor het geld." Merkte het meisje rustig op, om het gespreksonderwerp af te sluiten. Ze wilde niet dat de blondine zich ongemakkelijk ging voelen, zeker niet nu ze een leuk gesprek aan het voeren was. En ook, zei een stemmetje, omdat je niet wilt vertellen waarom je zelf zo weinig geld hebt. Lynn schudde het van zich af. Dit is niet het moment om je zorgen te maken over geld, vermaande ze zich en toen Lilium weer lachte, deed ze dat zelf ook.
De blondine vertelde dat Jack, de vreetgrage Samurott van eerder, ooit vast was komen te zitten in een struik, omdat hij had geprobeerd wat berry's te pakken te krijgen. Lynn lachte hartelijk en luisterde verder, er was een Trainer langsgekomen die haar Pokémon had bevrijd, vertelde Lilium grinnikend. "Ah, z'n redder in nood," merkte Lynn glimlachend op. Ze herinnerde zich hoe ze, toen ze in het weeshuis woonde, om de week het corvee van een oudere jongen overnam, zodat die met zijn rijke vrienden de stad in kon trekken en zo de schijn op kon houden dat hijzelf ook rijk was. De jongen, Martin heette hij, had ook altijd gezegd dat zij zijn redster in nood was. "of redster, natuurlijk." Voegde het zwartharige meisje eraan toe. Met opgeblazen wangen keek Lynn even snel naar Lilium, en zag dat die niet meer in zat over de geldkwestie. Gelukkig maar. Het zwartharige meisje liet opgelucht haar wangen weer leeglopen. Toen Zara een zachte plof hoorde, keek ze even vrolijk naar de Vivillon, waarna de Purrloin haar voorpootjes liet zakken en weer rustig op het bankje ging zitten.
"Het is eigenlijk redelijk verrassend," antwoordde de blondine op Lynns vraag "sterker nog, ik dacht echt dat hij ging sterven of iets dergelijks, de eerste keer dat hij evolueerde.” Het zwartharige meisje glimlachte terug en bedacht zich hoe Zara's evolutie eruit zou kunnen zien. Gewoon zoals nu maar dan op vier poten? Nee, het zou vast wel wat spectaculairder zijn dan dat. Lilium ging verder en vertelde dat iedere Pokémon zo veel tijd nam als hij of zij nodig had en dat haar Vivillon er vier jaar over gedaan had om te evolueren, terwijl het voor Scatterbugs normaal was om al snel te evolueren. Lynn knikte en zei: "Goed om te weten," waarna ze Zara een aai over haar kopje gaf en glimlachend vervolgde. "Je neemt je tijd maar, Zara." Toen er gevraagd werd waar Lynn vandaan kwam, aarzelde ze even. "Ik kom niet uit Kalos, nee, al lijkt Lumiose City verdacht veel op waar ik eerst woonde." Ze was er nog niet klaar voor om zomaar informatie over vroeger te vertellen, misschien later. Ooit.
De blondine zei haar dat de eerste Gym dan wel goed moest komen en het zwartharige meisje glimlachte vrolijk. "We hebben er hard voor getraind." zei ze glunderend, blij dat het oudere meisje vertrouwen in haar had. Lilium beaamde dat het inderdaad een voordeel was geweest en dat je vooral je hoofd koel moest houden. Lynn nam het advies met een knikje in ontvangst en keek nieuwsgierig toe hoe de blondine vier Pokéballs tevoorschijn haalde. Drie ervan sprongen open en drie erg uiteenlopende Pokémon kwamen tevoorschijn. Lynn nam ze nieuwsgierig in zich op de grote, blauwe had een indrukwekkend snorachtig iets en een sterk uitziend pantser, een vosachtige Pokémon met negen staarten had een schitterende lichtpaarse kleur die naar wit neigde en als laatste was er een klein, oranje diertje dat met een gekartelde glimlach op haar gezicht, want Lynn nam aan dat 'Rosa' geen mannetje was, de wereld in keek. "Hallo daar," begroette het zwartharige meisje de Pokémon, terwijl Zara van het bankje afsprong en op de oranje Pokémon afliep. Ze miauwde even vrolijk naar de onbekende Pokémon, waarna ze naar de grote blauwe liep en bewonderend omhoog keek, om die daarna ook te begroeten. Als laatste was de vosachtige Pokémon aan de beurt, de Purrloin liep tot op een meter afstand van de Pokémon en ging daar netjes zitten om de mooie vacht van het dier te bewonderen. Even later keek ze de Pokémon in haar ogen en miauwde hartelijk iets wat op een compliment leek. Lynn richtte zich weer op Lilium, die net een ei tevoorschijn had gehaald. "En wat deze kleine is.. Ik zou het echt niet weten." Het zwartharige meisje keek nieuwsgierig naar het ei en zei: "Ah, wat leuk! Denk je dat 'ie snel uit zal komen?" Er werd gevraagd of Lynn nog meer Pokémon had en ze antwoordde: "Nee, op het moment alleen Zara. Maar we zijn op weg om een Gastly te vangen. Ik heb gelezen dat Gengar een Mega Evolutie heeft, wist je dat?". Nu het het zo zei, kreeg Lynn meteen weer zin om een Gastly te gaan zoeken.

"Nou, dan staat die afspraak." werd er glimlachend gezegd. Lynn lachte even en antwoorde: "Afgesproken. We zullen onze maatjes er vast erg blij mee maken tegen die tijd." Misschien was Zara tegen die al tijd wel geëvolueerd.. Het zwartharige meisje keek even teder naar de Purrloin, die nog steeds op het bankje naast de blondine zat omdat er nog geen reden was geweest om te verplaatsen. Toen Lilium weer begon te praten, richtte Lynn haar ogen weer op haar. "Nee.. Ik denk dat ik nog even wat in Lumiose blijf hangen voordat ik naar de volgende toe trek." Licht verbaasd trok het zwartharige meisje één wenkbrauw op. "Hmm.." Ze wilde graag vragen waarom, maar wist niet of het verstandig zou zijn. Met een schouderophalen hakte ze de knoop door: "Als je denkt dat dat verstandig is, hou ik je niet tegen." zei Lynn met een kleine glimlach. Niet dat ze het recht had om haar tegen te houden als ze iets doms ging doen, natuurlijk.
De blondine vertelde dat het een redder was geweest, en Lynn glimlachte. "Was het een aardig iemand?" Tot nu toe was het zwartharige meisje een handjevol Trainers tegengekomen, waarvan het grootste deel in ieder geval vriendelijk was geweest. Ze hoopte dat het nog even zou duren voordat ze een onaardig iemand tegen zou komen. Of iemand van Team Rocket. Niet omdat ze dacht dat die figuren niet aardig konden zijn, een paar van hen zouden vast wel aardig kunnen doen, al dan niet alleen tegen mede-leden, maar Lynn wist niet wat ze aan zou moeten als ze Zara kwijt zou raken. Veel geld had ze niet bepaald en iets anders wat van waar zou kunnen zijn ook niet. Lynn schudde zichzelf uit haar gedachten en richtte zich weer op het gesprek.
Nadat ze had gezegd dat ze niet uit Kalos kwam, vroeg Lilium hoe de regio beviel en of ze haar weg al een beetje had kunnen vinden. "Tot nu toe gaat het nog wel goed." vertelde Lynn "Het is hier veel mooier dan waar ik vandaan kwam, al moet ik toegeven dat ik daar eigenlijk maar een stad gezien heb." Het was weliswaar een grote stad geweest, dus was er genoeg om te ontdekken en Lynn had nooit de behoefte gevoeld om naar een andere stad te vertrekken. Ze had een manier van leven op kunnen bouwen in die drukke stad en wilde het toen niet riskeren om dat te verliezen. Uiteindelijk had ze dat standpunt overboord gegooid, en was het jonge meisje in haar eentje naar Kalos vertrokken. Wat er allemaal wel niet kon veranderen in een paar jaar tijd.
De Samurott toonde het meeste interesse in Zara, en dus liep de Purrloin na haar begroetingsrondje terug naar de grote, donkerblauwe Pokémon en ging in zijn buurt zitten. Wel was haar aandacht nog op haar maatje en het blonde meisje gericht, ook toen Lilium zei dat ze hoopte dat het ei snel uit zou komen.
Lynn knikte begrijpend en zei: "Ik hoop het ook voor je. Hoop je op een bepaalde soort?". Ze was er nog niet echt over uit of Lilium van een bepaald type Pokémon hield, de Pokémon die ze tot nu toe van haar gezien had, verschilden best veel van elkaar, voor zover Lynn wist. Ook werd verteld dat de blondine niet wist dat Gengar een Mega Evolutie had. "Ja, het is inderdaad een Spookpokémon." beaamde Lynn "Ik kwam een tijdje terug iemand tegen met een Mega Charizard en Scizor, voor die tijd had ik alleen nog maar gelezen over Mega Evoluties, maar Gastly en zijn evoluties heb ik altijd al leuk gevonden."

“Ik denk het wel ja, als Jack iets overlaat voor je Purrloin natuurlijk,“ Gespeeld geschokt keek Lynn de blondine aan. "Oh, nee! Hoe kun je zoiets doen, Lilium, hoe?!" Zara die doorhad dat Lynn het natuurlijk niet echt meende, deed alsof ze flauwviel, een pootje dramatisch tegen haar voorhoofd gedrukt terwijl ze zichzelf achterover liet vallen. Toen lachte het zwartharige meisje een zei ze wat serieuzer, maar nog steeds glimlachend: "Daar verzinnen we dan wel iets op, denk ik zo.".
Na Lynns antwoord haalde de blondine haar schouders op en zei dat ze dacht dat het wel verstandig was. Het zwartharige meisje hoopte niet dat ze Lilium nu teneergeslagen had gemaakt dus zei ze snel: "Maar je hebt fantastische Pokémon voor als je toch iets onverstandigs gaat doen, dus je redt het vast wel." Ja, haar Samurott en Ninetales zagen er sterk uit en de Vivillon en Trapinch zouden vast ook goed getraind zijn. "En anders heb je altijd nog je redder in nood." grinnikte ze er plagend achteraan.
Met een brede glimlach en een lok om haar vingers gekruld, verteld Lilium dat de jongen Alphonse heette, dat hij een goede vriend van haar was en dat hij een Coördinator was. Lynn moest zich inhouden om niet weer te gaan grinniken; op het moment klonk Lilium wel verdacht veel als een verliefd meisje, maar ze hield wijselijk haar mond. In plaats daarvan vroeg ze geïnteresseerd: "Hmm.. Coördinators doen mee aan contests, toch? Zijn dat niet een soort modeshows voor Pokémon?" Zelf had ze ervoor gekozen om een Trainer te worden omdat ze daar het meeste ervaring mee had en het breeden haar niet echt iets leek, omdat je als Breeder naar haar idee veel op dezelfde plaats moest blijven. Lynn wilde veel liever zo veel mogelijk van deze nieuwe wereld zien, en als je een stuk of vijf babypokémon op sleeptouw zou hebben, zou je vast niet snel vooruit komen. Ook had Lynn het gevoel dat Coördinator zijn niet echt voor haar weggelegd was, al vond ze het wel een interessant iets.
Bij de volgende vraag verdween Lynns glimlach even. “Waar heb je dan gewoond? Als ik vragen mag natuurlijk?" Haar brein werkte op topsnelheid. Eigenlijk wilde ze 'Nee, dat mag je niet vragen.' zeggen, maar dat vond het zwartharige meisje niet eerlijk tegenover Lilium. Ze was vriendelijk tegen haar geweest en als ze dan ineens zo nors reageerde, zou het gesprek vast niet meer zo prettig zijn als eerst. Toen schoot haar iets te binnen. "Een antwoord voor een antwoord, als jij me zegt waarom je nog niet uit Lumiose weg wilt, zeg ik waar ik vandaan kom." Lynn wist ook wel dat ze ook gewoon had kunnen zeggen waar ze vandaan kwam, maar aan de andere kant had de blondine ook iets verzwegen, dus kon het geen kwaad om haar iets te vragen in ruil voor haar antwoord. Er werd verteld welke plaatsen volgend de blondine het mooist waren in Kalos en Lynn knikte. "De bloemenvelden bij Camphrier Town en Santalune Forest, ik zal het onthouden." Zei het zwartharige meisje met een hernieuwde glimlach. Ze kon niet wachten om weer op reis te gaan.

Toen Zara een plagerig duwtje kreeg, viel ze bijna om, maar kon zich gelukkig snel herstellen door haar poten weer onder haar lichaam te zetten. Met een speelse twinkel in haar ogen sprong de Purrloin over de grote, donkerblauwe Pokémon heen, gebruikmakend van de hoorn die op het hoofd van de Samurott stond, om vervolgens aan de andere kant met een zachte plof te landen. De katachtige Pokémon prikte, klauwjes ingetrokken om geen pijn te doen, speels in de buik van de andere Pokémon, om daarna razendsnel om de grote Pokémon heen te rennen en aan de andere kant weer te gaan zitten alsof er niets aan de hand was. Dit was een spel dat Zara eeuwenlang kon volhouden.

Lynn, die even had toegekeken hoe haar maatje het er vanaf bracht, richtte haar aandacht weer op de blondine toen die vertelde dat ze hoopte op een elektrisch- of grastype, omdat dat het probleem van verschillende zwaktes op zou lossen. Het zwartharige meisje knikte. "Ah, oké. Hoe ben je eigenlijk aan het ei gekomen?" Een ei leek haar moeilijk te verkrijgen, tenzij je twee van je Pokémon liet breeden, maar dan zo Lilium niet meer kunnen verwachten een elektrisch- of grastype te krijgen. Toen de blondine schrok omdat Lynn had verteld dat je een jongen met een Mega Charizard en Scizor tegen was gekomen, keek het zwartharige meisje even verbaasd op. Ze vertelde dat ze de jongen wel kende en vroeg toen of hij haar niets aangedaan had. Lynn keek het andere meisje nog iets verbaasder aan en fronste toen lichtjes. "Eh, nee hoor.. Moet dat dan?" Naar haar idee van Aiden misschien niet de vriendelijkste persoon ooit, maar hij had haar niets misdaan.