Bad Habits [& Aiden]

Net als Lynn, dacht Aiden blijkbaar hetzelfde over de kwestie. Als voorbeeld gaf hij de Charizard, die zelfs twee Mega Evoluties zou hebben. Lichtelijk verbaasd keek het zwartharige meisje de oudere jongen aan. "Twee Mega's? Dat wist ik niet." Het zou ook raar zijn geweest als er twee keer 'Charizard' op de lijst had gestaan, maar dan hadden de redacteurs er toch wel bij kunnen zeggen dat Charizards beschikking hadden tot twee Mega Stones, vond Lynn. "Het zou wel gaaf zijn als je dan twee Mega Stones voor één Pokémon kon kopen en hem dan tussen twee Mega's en zijn normale vorm te laten wisselen." Merkte ze op. De oudere jongen vertelde verder en zei te denken dat de onderzoekers nog niet alles gevonden hadden, maar hij hij ook dat sommige Pokémon misschien nooit een Mega Evolutie zouden krijgen. Lynn knikte dat ze het begreep. Net zoals er vast nog veel fossielen van Fossil Pokémon in de grond zaten, zouden er ook nog wel Mega Stones verborgen zijn, waar die dan ook verborgen waren.
"Misschien wordt 'ie wel vet schattig." Het zwartharige meisje grinnikte en antwoordde: "Ja, dan wordt hij roze en krijgt van die blozende wangetjes, maar als 'ie aanvalt wordt hij nog enger dan de Pokémon die je in horrorfilms ziet, met bloeddoorlopen ogen en lange, vlijmscherpe klauwen, en zo.". Hoewel Lynn het niet zo op schattige Pokémon had, zou ze zo'n Mega vorm helemaal niet erg vinden, zeker omdat mensen dan alleen maar meer zouden schrikken van wat er na de schattigheid kwam.
Aiden schudde zijn hoofd langzaam en sprak dat hij niet dacht dat het snel over zou zijn, waarna hij zei dat winst alleen maar naar je hoofd kon stijgen. Dat klopte wel, maar Lynn had niet echt gedacht dat de oudere jongen zo iemand was die snel over zijn verlies heenstapte. Al moest hij natuurlijk wel eerst verliezen, wat volgens haar vast niet zo snel gebeurde met zoveel sterke Pokémon. "Mooizo," zei Lynn grijnzend.

De Purrloin keek bewonderend toe hoe de zwart met gele Pokémon geruisloos op de stoel klom, en verwonderde zich over het feit dat het net leek alsof de grote bek die achter haar hing niet eens in de weg zat. Zara zag een klein glimlachje op het gezichtje van de Mawile en glimlachte breed terug. Toen kreeg de katachtige Pokémon ook de twee potjes in de gaten. Voorzichtig snuffelde ze aan degene met zwarte korreltjes, maar trok al snel haar kopje terug, een nies inhoudend; het prikte een beetje in haar neus. De Purrloin pakte het andere vaatje vast zonder het de laten vallen en strooide wat van de korreltjes op haar andere voorpoot, waarna ze het glazen ding aan de Mawile aanbood. Daarna richtte ze zich nieuwsgierig op de witte korreltjes, die niet in haar neus hadden geprikt toen ze eraan rook.

De oudere jongen was blijkbaar al van plan geweest om ook de tweede Mega Stone voor zijn Charizard te kopen, zo vertelde hij grijnzend. Misschien waren er nog wel meer Pokémon van de lijst met twee Mega's, bedacht Lynn zich. En dat héél misschien ook Gengar.. Maar het zwartharige meisje wist dat dat wel erg optimistisch was. Met één vorm zou ze al lang blij zijn.
Na Lynns uitleg leek Aiden wat verrast en hij zei dan ook dat hij niet hetzelfde had gedacht. Ze haalde haar schouders met een glimlachje op. Het was een spontaan idee geweest, en ze had het er zonder bij na te denken uit gegooid. Misschien had ze het op een andere manier moeten zeggen, want wie weet dacht de oudere jongen nu dat ze niet goed in haar hoofd was. "Dat kwam er verkeerd uit," zei ze daarom maar "ik bedoelde dat de schattigheid een soort vermomming zou kunnen zijn, maar hij zal wel niet zó eng worden. Dat is waarschijnlijk ook maar beter, anders rennen je tegenstanders weg nog voor je met het gevecht begonnen bent." Geïnteresseerd luisterde Lynn naar hoe Aiden Mega Gengar in gedachten had. Clefable, huh? Die Pokémon had ze nog niet gezien voor zover ze zich kon herinneren, maar de naam klonk alsof het iets schattigs was en dus niet echt Lynns ding. Toen Aiden opmerkte dat haar versie van Mega Gengar nogal angstaanjagend zou zijn, antwoordde ze met een scheve grijns: "Maar als Mega Gengar eruit gaat zien zoals jij hem voorstelt, vecht je in de toekomst tegen een pluizig roze ding. Is dat niet een beetje vernederend?".
Een grom van de Charizard deed Lynn naar de grote Pokémon kijken. Hij was teruggekeerd naar zijn oorspronkelijke vorm en zag er nogal moe uit. De Charizard werd in zijn Pokéball gedaan en Lynn wilde net gaan vragen of er iets mis was, toen Aiden zei dat zijn Pokémon waarschijnlijk nog niet echt gewend was aan het Mega Evolueren. "Wat vreemd.. Al lijkt het me inderdaad wel uitputtend." Zei ze met een bezorgde frons. Ze hoopte maar dat het geen blijvende schade had aangericht aan Tyrion, wan hij had immers moeten Mega Evolueren om een groepje mensen te laten schrikken, niet om iets belangrijks.

Nadat Zara haar aan het glazen ding met de zwarte korrels had geroken en zich teruggetrokken had, pakte de Mawile het vaatje en schudde wat van de inhoud op haar hand. Lichtelijk bezorgd keek de Purrloin toe hoe de andere Pokémon wat van de korrels oplikte. Blijkbaar was het net zo heet als het geroken had, want de Mawile opende haar mond nadat ze het tweede potje had aangeboden en leek iets te zoeken. Zara had medelijden met de zwart met gele Pokémon en wilde graag helpen. Zoekend keek ze om zich heen, op een van de andere tafels zou toch vast wel iets te drinken staan? De Purrloin stond op het punt om van de stoel te springen toen ze zich bedacht dat ze nog steeds witte korreltjes op haar poot had. Haastig likte ze die op, maar omdat ze bezig was met het zoeken naar drinken had de Pokémon niet door dat de witte korreltjes helemaal niet zo slecht smaakten. Zara sprong geruisloos van de stoel nadat ze een glas met een heldere vloeistof had gespot op een tafeltje vlak in de buurt. Ze nam niet de tijd om eerst op een stoel te springen, en sprong daarom gewoon op de tafel, het glas meegrissend. Een kwart van de inhoud schoot over de rand maar er was nog genoeg over, oordeelde Zara. Zo snel mogelijk als ze kon met een glas drinken in haar pootjes holde de Purrloin weer naar waar de Mawile zat. Ze ging bij de stoel staan waar de Pokémon opzat en reikte haar het glas aan, om zich heen speurend om te kijken of er nog meer glazen stonden voor als het nodig was.

“Dus… Als zo’n kermismannetje? Ze lopen in een enorm leuk kostuum en dan doen ze de hoed af en dan… Ben je teleurgesteld,” Lynn had wel eens rondgedwaald op een kermis die gehouden werd in haar geboortestad, maar had nooit een spel kunnen doen aan een van de kraampjes, simpelweg omdat ze er het geld niet voor had gehad. De mensen die op de kermis stonden, had ze altijd maar vreemd gevonden. Hun kostuums deden vermoeden dat ze stuk voor stuk vrolijke, sociale vlindertjes waren, maar zodra je liet weten dat je niet van plan was hun spel te spelen, veranderde hun gedrag compleet en vertelden ze je dat je weg moest gaan. In ieder geval begreep Lynn dus wel wat Aiden bedoelde. "Ja, zoiets." Antwoordde ze dan ook, waarna ze even gniffelde. "Nu zie ik een Gengar met een belachelijk clownscostuum aan voor me als Mega."
Toen de oudere jongen op Lynns vraag vertelde dat hij liever tegen iets schattigs vocht dan tegen een Parasect, zei het meisje met een grijns: "Je realiseert je toch wel dat je me nu je zwakte verteld hebt, hè?". Ze verbaasde zich lichtelijk over het feit dat een Aiden, een jongen, iets had tegen een insect. Normaal waren het meisjes die bang waren voor insecten, al was Lynn zelf ook een uitzondering op die regel. Ze had geen enkel probleem met Insectpokémon, maar had er was er tot nu toe ook nog geen tegengekomen die goed in haar team zou passen.
Terwijl de oudere jongen keek naar de Pokéball waar zijn Charizard zojuist in verdwenen was, vertelde hij dat hij probeerde zijn Pokémon aan Mega Evolutie te laten wennen en dat hij ook merkte dat zijn Pokémon er vermoeid door raakten. Lynn dacht na, Pokémon die 'normaal' evolueerden en bijvoorbeeld opeens armen kregen, moesten vast ook heel erg wennen aan hun nieuwe vorm. Misschien was het Mega Evolutie net zoiets? Maar dan dat, in plaats van dat de Pokémon maar een keer zijn energie hoefde te stoppen in het veranderen, moest dat nu meerdere keren en omdat het iets tijdelijks was, zou er misschien de hele tijd energie ingestopt moeten worden om de verandering in stand te houden, redeneerde Lynn. "Misschien is het net als.." Het meisje zocht even naar een goed voorbeeld "een man die een grote steen optilt. Het tillen van de steen kost aardig wat energie, maar maakt de persoon wel sterker dan iemand anders, omdat hij of zij de steen kan gebruiken als een wapen of voor iets anders. Maar het kost wel energie om het wapen te onderhouden en het is ook maar tijdelijk, want als de man de steen wegwerpt, is zijn wapen weg maar komt de energie niet meteen terug." Na haar woorden, haalde Lynn haar schouders wat onverschillig op. "Dat is hoe ik erover denk, ten minste."

Het glas water werd aangepakt en de inhoud ervan werd naar binnen gegoten. Met een verwarde frons werd Zara aangekeken, waarop de Purrloin bezorgd terugkeek. Hierna draaide ze zich weer om en keek uit naar iets anders wat de Mawile zou kunnen verkoelen. Toen zag ze een stuk verderop een glazen kan staan. In de kan zat diezelfde heldere vloeistof die in het glas had gezeten, maar er dreven ook wat doorzichtige klontjes in rond.. Zara spurtte naar de tafel en pakte de kan beet. Die was zwaarder dan verwacht en de katachtige Pokémon moest veel moeite doen om de kan onhoog te houden. Doordat het voorwerp zwaar was, kwam ze ook maar langzaam vooruit en toen Zara eindelijk bij de tafel was aangekomen zag ze geen enkele manier om de kan omhoog te brengen. Ze zette het ding neer en gebaarde naar de Mawile dat ze naar beneden moest komen. Hopelijk was dit genoeg drinken.

“Als het echt zo is, ben ik benieuwd naar ons gevecht, een clown roosteren staat al jaren op mijn to-do list,” Vertelde de oudere jongen met een grijns op zijn gezicht, waarop Lynn moest grinniken. "Ja, het zijn rare gasten, misschien nog net iets erger dan mensen die op de kermis werken." Het liefst bleef het meisje uit de buurt van clowns omdat ze altijd overal een spektakel van probeerden te maken en dan het liefst zo veel mogelijk mensen lieten toekijken. Aandacht van veel mensen was sowieso al niets voor Lynn, maar als ze dan ook nog eens voor gek werd gezet (wat clowns vaak deden), had je geen blije Lynn meer. En omdat ze zich had moeten leren verdedigen op straat, was de clown binnen de kortste keren ook niet zo blij meer. Gelukkig voor de clownsgemeenschap en de rest van de mensheid was Lynn niet zo'n aanvallend type en moest je echt wel iets ergs doen voordat het zwartharige meisje met je op de vuist ging.
Aiden merkte op dat hij niet begreep waarom hij de enige was die bang was voor Paras. Met een glimlachje en een schouderophaal antwoordde Lynn: "Iedereen heeft zijn eigen angsten.". Toen werd er met een grijns gevraagd waarom Lynn dacht dat de jongen een Charmander als starter had gekozen. Om de gedachte al moest Lynn lachen, wat ze dan ook deed. "Je wilt dus zeggen dat je alleen maar een Charmander gekozen hebt omdat je het dan tegen de zombies van de Pokémonwereld op kon nemen?" Gespeeld teleurgesteld vervolgde ze: "Ik had meer van je verwacht, Aiden.", waarna een 'tut-tut'-geluidje haar mond verliet en ze even met haar wijsvinger schudde als een basisschooljuf die probeert indruk op je te maken.
Blijkbaar dacht Aiden er hetzelfde over, dus knikte Lynn alleen maar even. "Laten we hopen dat je het volhouden van een Mega Evolutie ook kunnen trainen."

De Mawile sprong naar beneden en.. Dronk niet. Met een lichte frons keek Zara toe hoe de geel met zwarte Pokémon het glas dat ze in haar hand had tegen de kan drukte, in de hoop zo water te krijgen. De Purrloin had in de grote stad waar ze vandaan kwam veel kennis opgedaan over mensengedrag, en wist gelukkig nog hoe een kan werkte. Voorzichtig om de Mawile niet boos te maken, pakte ze het glas uit diens handen en zette het voor de kan. Daarna stapte Zara naar het handvat van de kan en tilde het glazen ding daaraan op. Water liep uit de kan en in het glas en, omdat de kan echt wel zwaar was, er ook naast. Maar nu zat er in ieder geval weer water in het glas en kon de Mawile drinken. De Purrloin pakte het glas op en bood dat de Mawile aan, waarna ze weer klaar ging staan bij het handvat van de kan. Ze hoopte maar dat de andere Pokémon er snel geen last meer van had, want Zara vond haar op het moment wel zielig.

De oudere jongen glimlachte even en sprak toen: “Dat is zo. Ik vraag me af wie als kind denkt: later word ik een clown!”. "Vast vanwege de modieuze werkoutfit." Antwoordde Lynn met een grijnsje. Zelf zou ze nooit zoiets kunnen dragen, gewend als ze was aan de vale, ietwat grauwe kleding die de kinderen in het weeshuis noodgedwongen gedragen hadden. Niet dat ze iets had tegen kleur, maar om je nu iedere dag te verkleden als een halve regenboog was ook niet echt nodig, vond Lynn.
Er werd toegelicht dat Aiden niet alleen voor een Charmander had gekozen als starter om Paras te kunnen verbranden, maar dat het verbranden van de Insectpokémon wel een leuke extra was geweest. Het zwartharige meisje grinnikte eventjes. "Nog een paar vuurtypes erbij en je overleeft de apocalypse gegarandeerd." Zei ze geamuseerd. Een jongen, praktisch man, die bang was voor een Insectpokémon. Het was weer eens wat anders. “Heb jij eigenlijk een starter?” Lynn keek de oudere jongen met een lichte frons aan. "Nee, helaas. Maar de enige starter die ik van deze regio gezien heb, was niet echt iets voor mij, dus ik denk ook niet dat ik er nog eentje op ga halen." De vosachtige Pokémon had haar niet echt aangesproken. Hoewel vuur een handig type was, had Lynn toch geen klik gehad met de Fennekin.
"Ik hoop het inderdaad," Lynn knikte alleen maar even. Op een andere manier kon ze eigenlijk niet reageren. "Is er eigenlijk een Pokémon waarvan je hoopt dat er nog een Mega ontdekt wordt?" Vroeg ze benieuwd. Zelf zou ze natuurlijk het liefst een Mega Purrloinevolutie zien, maar Lynn was er zo goed als zeker van dat die niet bestond.

De Mawile klokte het glas leeg en het leek alsof de smaak van de rare zwarte korreltjes weggespoeld was. De geel met zwarte Pokémon glimlachte, waarschijnlijk opgelucht, en Zara glimlachte een brede glimlach terug. Gelukkig was alles weer in orde. De Purrloin pakte de hand van de Mawile en schudde die met een knikje. Waren ze dan nu vriendjes? Zara hoopte het! Nieuwsgierig liep de Purrloin opnieuw naar de deur en keek door het glas naar binnen. Alles glimde nog net zo mooi als eerst en de katachtige Pokémon staarde onder de indruk naar alle schitterende dingen.

De oudere jongen sprak dat clownskleding nog wel een de mode kon worden. "Als dat echt gebeurt," antwoordde Lynn met een fronsje "kijk ik als ik buiten loop alleen nog maar naar de grond. Je zou dan haast permanent een zonnebril moeten dragen om niet verblind te worden door al die neonkleuren." Ze meende het nog ook. Zo veel felle kleuren bij elkaar konden niet goed voor je zijn.
Toen er gesproken werd dat Aiden goed voorbereid was op de apocalypse, grinnikte het zwartharige meisje kort. Met een grijnsje zei ze: "Als er dan ook nog eens zombie-clowns zijn, ben je al helemaal blij met je Vuurpokémon, denk ik zo. Hmm.. Misschien moet ik ook maar eens een vuurtype zoeken, gewoon voor het geval dat." En dan maar hopen dat er iets leuks tussenzat, dacht Lynn erachteraan. Charizards waren natuurlijk erg indrukwekkend, maar moeilijk om aan te komen hier in Kalos. Daarbij wist Lynn ook niet echt zeker op het dé Pokémon voor haar was. Met een feloranje Pokémon van twee meter viel je iets te veel op naar Lynns smaak.
Aiden liet kennen dat hij ook nog geen starters uit Kalos gezien had. Het zwartharige meisje besloot haar informatie met de jongen te delen, misschien had hij er nog wat aan. "Ik dus eentje, de vuurstarter. Het is een soort vos, komt ongeveer tot je knieën en is geel met oranje.." Lynn had geen idee hoe ze de plukjes oranje haar die uit de oren van een Fennekin kwamen, moest beschrijven. Oorpluis? "Oorpluis. De Pokémon ziet er nogal onschuldig uit." Besloot ze. Dat Vuurtype kon ze ook van haar lijstje schrappen, de Pokémon had haar gewoon niet zo geraakt als Zara had gedaan.
Er werd verteld dat Lynns gesprekspartner eigenlijk geen andere Mega Evolutie wenste, waarop Lynn begrijpend knikte. "Ach ja, als bijna je hele team een Mega heeft, heb je ook weinig te klagen." Grijnsde ze.

De schitteringen waren mooi, vond Zara. Je had ook lelijke schitteringen, zoals de schittering van plastic of een plas modder. Maar deze waren mooi, helder. De Purrloin hoorde dat de Mawile achter haar stond en ze maakte plaats vrij voor de Pokémon zodat die ook naar binnen kon kijken. Eigenlijk wilde ze wel naar binnen. Vragend keek de katachtige Pokémon de geel met zwarte Pokémon aan en gebaarde naar de deur. Ze wilde haar natuurlijk niet in nog meer zwarte-korrelgevaar storten zonder dat de Pokémon er mee eens was.

“Ah joh, niet het type voor felle kleuren? Valt me toch tegen,” Lynn gebaarde naar haar kleding, die zwart en donkerblauw was, en een grijnsje verscheen op haar gezicht. "Ik hoop dat je een grapje maakt, want ik dacht nog zo dat je misschien slim kon zijn.". Wat serieuzer ging ze verder: "Wat kleur is niet erg, maar dat is me nou net ietsje te fel." Plagerig werd gezegd dat een nieuwe haarkleur misschien iets voor het meisje was. Grinnikend schudde Lynn even kort haar hoofd. Van alle kleuren koos hij roze. Róze. Roze was zo'n beetje de enige kleur die Lynn nooit had gedragen. Bij andere mensen stond het misschien leuk, maar bij haar.. Ze hield er gewoon niet zo van. "Dan kan ik net zo goed meteen een baan gaan vinden als clown." Antwoordde Lynn met een glimlachje. Mensen die van nature roze haar hadden, oké. Dat kon er nog wel uitzien, zoals het bij Fay deed. Maar mensen die hun haar roze verfden, hoorden geen roze haar te hebben en als ze het dan opeens wel hadden, zag het er naar Lynns mening nogal raar uit.
De oudere jongen merkte op dat het misschien tijd was om terug te verhuizen naar Kanto nadat Lynn iets gezegd had over zombieclowns. "Misschien," Merkte het meisje grinnikend op. "Ik zie wel waar ik dan heen ga, maar voor nu hoop ik dat het gewoon nooit gaat gebeuren." Op het moment leken zombieclowns en zombies in het algemeen niet echt een grote dreiging, vond Lynn.
Er werd verteld dat alleen de evoluties van de waterstarter er wel gaaf uitzagen, maar dat Aiden ook niet echt getrokken was door de rest. "Ah-hah, wat zijn de eindtypes van die waterstarter?" Vroeg Lynn geïnteresseerd. Wie weet was het nog wel wat. Toen werd er gezegd dat Charizard nog steeds het intimiderendst was, waarop het meisje even knikte. "Ja, dat klopt wel. Zeker nu hij maar liefst twee Mega's heeft." Antwoordde ze instemmend. Veel starters had ze nog niet gezien, maar van die uit haar thuisregio had ze de waterstarter het leukst gevonden, vooral om zijn eindevolutie, maar niet leuk genoeg om hem te proberen te verkrijgen.
Voordat Lynn antwoord gaf op de vraag van de oudere jongen, dacht ze even goed na. "Een Mega Excadrill of Scolipede lijkt me wel gaaf," Zei ze uiteindelijk "En natuurlijk een Mega voor Zara, maar ik ben op zich al blij als haar evolutie leuk is."

Enthousiast knikte de Mawile, maar toch stopte ze voor de deur. Zara werd aangekeken en die knikte geruststellend. Ze was al eventjes binnen geweest en had gezien dat het restaurant, op een paar bediendes na, nagenoeg leeg was. De Purrloin nam het initiatief door geruisloos de deur op een kier te openen en door de ontstane opening te glippen. De katachtige Pokémon keek om zich heen of de kust veilig was en toen ze zag dat de bediendes aan de andere kant van de kamer waren, opende ze de deur wat verder en gebaarde ze de geel met zwarte Pokémon dat die naar binnen kon komen. Zelf ging Zara alvast onder een tafel zitten om rustig rond te kunnen kijken.

Op geamuseerde toon antwoordde de oudere jongen dat hij heel intelligent was, waarop Lynn even grinnikte. "Nou.." Zei ze met een plagend grijnsje. Toen werd er gezegd dat Lynn er niet uitzag als het type dat rondliep als een Jigglypuff. "Goed gezien," Grijnsde ze terug "ik zou als ik dat deed niet echt serieus genomen worden.". Ze zag zichzelf al de eerste Gym uitdagen met een roze Jigglypuffkostuum aan. Zelfs in haar gedachten zag het er hartstikke belachelijk uit. "Misschien verdient zo'n baan wel goed, wie weet." Lynn als clown. In Jigglypuffpak de eerste Gym uitdagen leek vergeleken met dat idee nog normaal. "Dan zal ik het maar onthouden, voor het geval ik niets beters kan verzinnen en ik echt blut ben." Antwoordde ze met een scheve glimlach. Mensen die clowns waren van beroep konden vast wel iets zinnigs bedenken op de vraag: 'Waarom in clown zijn zo leuk?', maar Lynn kon dat niet. In haar ogen was het gewoon zo'n beroep dat je als klein kind heel erg leuk lijkt, maar naar mate je ouder wordt helemaal niet meer en je je afvraagt wat je er nou zo leuk aan leek.
De eindevolutie van de waterstarter leek blijkbaar op een ninja, wat Lynn al heel wat meer aansprak dan de vosachtige Pokémon die ze eerder gezien had. Ook zou de Pokémon soepeler lijken dan andere waterstarters. "Ah, dat is best een voordeel." Als er een eigenschap was die Lynn even belangrijk vond als kracht, dan was het wel snelheid. De snelle tred van haar maatje had haar tijdens een hun eerste gevechten ook erg geholpen, wat misschien de oorzaak kon zijn voor Lynns voorliefde. Misschien was de nog redelijk onbekende waterstarter uit Kalos wel iets voor haar, dacht Lynn, maar nu nog niet. Eerst de Gastly en Zara trainen en dan keek ze wel weer verder.
"Ja, daar heb je gelijk in." Antwoorde Lynn nadenkend op Aidens opmerking. "Al zullen rocktype Pokémon een probleem blijven, welke vorm je Charizard ook heeft, maar gelukkig heb je daar de rest van je team voor." Vervolgde Lynn met een glimlachje. Het was ook wel mooi dat, als ze eindelijk haar Gastly had, de Purrloin en het nieuwe teamlid compleet andere zwaktes hadden. Dan zou Lynn kunnen variëren in een gevecht en hoefde ze niet de hele tijd te hopen dat haar tegenstander geen Pokémon had die supereffectief was tegen die van haar.
Na even gegrinnikt te hebben zei de oudere jongen dat hij voor haar hoopte dat Zara niet een evolutie werd zoals die van Glameow. Het meisje knikte instemmend, die Pokémon kende ze wel. Wat rijkelui hadden in haar geboortestad wel eens 's ochtens rondgelopen met zo'n Pokémon aan een dun, leren riempje. Om ze 'vrijheid te geven'. Lynn wist zeker dat de forse, katachtige Pokémon een wandeling van net geen vijf minuten niet als vrijheid beschouwden. In ieder geval wist Lynn dus wat Aiden bedoelde, en ze antwoordde dan ook met een glimlachje: "Bedankt voor het mee-hopen.".

De geel met zwarte Pokémon klom op een stoel en keek nieuwsgierig rond. Zara wilde haar eigenlijk gebaren dat ze naar beneden moest komen omdat ze anders gezien kon worden, maar besloot dat niet te doen toen ze zag dat de bediendes door een deur de ruimte verlieten. Na voor de zekerheid het restaurant te hebben doorgelopen, keerde de Purrloin terug naar de tafel waar de Mawile aan zat en ging op de stoel tegenover haar zitten. Al het bestek op tafel glinsterde mooi en Zara moest even de wil onderdrukken om iets van de tafel mee te grissen. In plaats daarvan keek ze de Pokémon tegenover haar met een vrolijke glimlach aan en pakte het bestek dat aan weerszijden van het bord aan haar kant lag. De Purrloin deed voor hoe mensen aten; ze pakte mes en vork stevig beet en bewoog ze over het lege bord, lucht snijdend met het mes en prikkend met de vork.