Bad Habits [& Aiden]

De oudere jongen zei met een glimlachje dat het wel weer genoeg was geweest en liet de Scizor, maar ook de Charizard terugkeren. Nu Lynn erover nadacht, zag ze Trainers vaak hun Pokémon in hun ball houden. Het meisje begreep ook wel dat als je meer Pokémon had, het onhandig was om ze allemaal rond te laten lopen en zeker als de Pokémon groot en opvallend waren, maar toch had Lynn onbewust haar maatje altijd uit haar Pokéball gelaten. Ze wist eigenlijk ook wel waarom; als Zara in haar ball zat had ze niemand om tegen te praten en zij en de Purrloin waren al zo lang bevriend dat Lynn zich een beetje schuldig zou voelen als ze de Pokémon op moest sluiten.
“Tjah, groot als hen zal ze waarschijnlijk nooit worden,” Lynn keek naar de Mawile in de armen van haar Trainer en antwoorde met een scheef glimlachje: "Nee, waarschijnlijk niet. Dan zou je haar ook niet meer zo vast kunnen houden en ik denk niet dat je Pokémon dat zou willen missen.". Toen Lynn nog in het weeshuis woonde, was er een meisje van vier jaar oud geweest dat ook altijd gedragen wilde worden. Een bepaalde verzorgster, haar naam was Nancy geweest, wist Lynn nog, vond het kind blijkbaar schattig en droeg haar overal naartoe. Een paar jaar gingen voorbij en Nancy werd ontslagen en vervangen door een hele zure, oude vrouw. Het kleine meisje had gedacht dat ze nog steeds wel opgetild zou worden, maar dat had ze mis. De dagen daarna had het kleine meisje zo veel en hard gehuild dat iedereen in het weeshuis rondliep met propjes papier in hun oren, in een poging om het geluid te blokkeren. Iedereen had er belachelijk uitgezien. Lynn moest glimlachen om die gedachte en omdat ze wist dat Aiden geen flauw idee zou hebben waarom ze glimlachte, verklaarde ze: "Arya doet me denken aan een meisje dat ik vroeger kende. Die wilde ook altijd gedragen worden en huilde keihard als ze haar zin niet kreeg. Laten we hopen dat je Pokémon dat niet ook gaat doen.".

Lynn luisterde hoe Aiden zei dat hij het met haar eens was en daarna met een grijns vertelde dat de Mawile het inderdaad heel enorm fijn vond. Vond Zara het eigenlijk fijn om getild te worden, bedacht ze zich opeens. Eigenlijk had de Purrloin altijd naast haar gelopen, af en toe van Lynns zijde wijkend om iets wat ze interessant vond te inspecteren. Als Lynn haar de hele tijd vast zou houden, zou dat minder makkelijk kunnen. Nee, het zwartharige meisje dacht dat haar maatje het wel goed vond zo. Als de Purrloin veel klappen te verduren had gekregen in een gevecht, droeg ze de Purrloin echter wel, om de katachtige Pokémon zichzelf niet verder te laten uitputten.
De oudere jongen lachte even om Lynns vergelijking en het meisje glimlachte terug. Toen vertelde hij dat hij Arya nog niet eens zo lang had en dat haar vorige Trainer de Mawile niet goed behandeld had. Lynn fronste. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand zijn eigen Pokémon kwaad zou willen doen.  Alle Pokémon die het meisje tot nu toe had gezien van Aiden, waren stuk voor stuk goed verzorgd geweest en zagen er sterk uit, ze was er zeker van dat de Mawile het nu beter zou hebben en Lynn hoopte dat zij zelf ook een Trainer was die een voor goed leven voor haar team kon zorgen. “... dus ze is nogal gesteld op… Dichtbij zijn. Ze verliest me geen moment uit het oog,” Lynn knikte, ze kon het gedrag van de Mawile wel begrijpen. Nu had de Pokémon eindelijk een Trainer gevonden die goed voor haar zorgde en misschien was ze ook wel bang dat hij haar ook zou verlaten, net zoals de Trainer voor Aiden. Of misschien was het gewoon zo'n gezellig, aanhankelijk type, dat kon natuurlijk ook. "Wat erg, maar gelukkig heeft ze nu een betere Trainer gevonden. Natuurlijk dat ze die dan niet uit het zicht wil laten gaan." Zara, die net wakker geworden was uit haar hazenslaapje, knipperde met haar ogen en merkte op dat er een Pokémon verdwenen was. Verbaasd keek ze even in het rond, maar toen de Purrloin merkte dat niemand zo verbaasd was als haar, legde ze haar kopje weer neer en sloop opnieuw haar ogen. Zo lang haar maatje er nog was, zou alles wel goed zijn. "Ben je van plan om haar bij de volgende Gym te gebruiken?" Vroeg Lynn. Een steel en fairy-type Pokémon zou vast wel handig zijn, met zijn weinige zwaktes.

Als reactie op Lynns opmerking, knikte de oudere jongen langzaam. Net alsof.. Hij het er toch niet helemaal mee eens was. Raar. Zijn Pokémon zagen er op het moment goed uit, maar het kon natuurlijk zijn dat dat vroeger niet het geval was. Lynn nam Aiden fronsend in zich op, had hij een koude blik of iets anders dat erop duidde dat hij slechte bedoelingen had, zoals de overvallers en dealers die ze gezien had toen ze op straat leefde? Nee niet echt, vond Lynn. Het meisje schudde het van zich af. Er was nu niets aan de hand, dus kon ze het beter laten zitten. Ze zou ernaar kunnen vragen, maar besloot dat niet te doen, omdat ze waarschijnlijk toch geen eerlijk antwoord zou krijgen als het om iets gevoeligs ging. Dat deed ze immers ook zelf. "Ja," zei Aiden, waarna hij met een grijnsje naar de Mawile keek.
Er werd verteld dat de jongen zijn Mawile inderdaad in ging zetten bij het volgende gymgevecht, maar pas nadat Arya meer getraind was en ze haar Mega Evolutie had. "Lijkt me slim," beaamde Lynn, waarna ze glimlachte: "alvast veel geluk met de derde Gym.". Het meisje bedacht zich opnieuw dat ze echt eens de eerste Gym moest gaan uitdagen, zeker nu ze gehoord had dat sommigen al bij de derde waren. En als die ene persoon waarmee ze gepraat had er al was, hoeveel mensen waren er dan in werkelijkheid? Op dat moment knorde Zara even in haar slaap, alsof ze de gedachten van haar maatje kon lezen en het met haar eens was. Lynn glimlachte.

Toen Aiden breed grijnsde en daarna haarzelf ook succes wenste, maar dan met komende uitdagingen, grijnsde Lynn terug. "Misschien dat ik je ooit nog wel uitdaag voor een vriendschappelijk gevecht," Het zwartharige meisje keek de oudere jongen met twinkelende ogen aan. "Het zou me een genoegen zijn," grijnsde ze "en misschien kunnen we tegen die tijd wel een Mega-tegen-Megagevecht houden." Dat leek haar wel wat, twee Pokémon op het uiterste van hun krachten en vermogens die de kans kregen het tegen elkaar op te nemen. Maar dan moest Lynn wel een Gengar bemachtigen, en een Key Stone en Gengarite halen. En daarvoor had ze weer geld nodig, want op het moment had ze bar weinig, en dáárvoor moest ze echt eens de eerste Gym gaan uitdagen. Lynn zuchtte onhoorbaar, de cirkel was weer rond. Ze nam zich voor dat ze zodra ze samen met Fay aangekomen was in Santalune City de Gymleader zou verslaan. Nu was het hopen dat ze er een aardig bedrag voor kreeg.
Lynn zag dat Aidens ogen zich op haar maatje richtte en zei gespeeld nonchalant: "Of ik laat Zara je inmaken, natuurlijk. Dat kan ook.", waarna ze glimlachte en serieuzer verderging. "Maar het is een goed idee. Wanneer we elkaar weer zien en ik een Mega Evolutie heb, deal?" Het zwartharige meisje dacht terug aan alle straatgevechten die ze gevoerd en gewonnen had om naar Kalos te kunnen komen en alle tactieken die ze haar tegenstanders had zien gebruiken. Als de oudere jongen een van die tactieken zou gaan gebruiken, zou hij nog een hele kluif aan Zara hebben en ze zou de Gastly ook meteen al goed gaan voorbereiden op gevechten. Niet alleen door hem of haar te trainen in zijn aanvallen en het ontwijken van die van anderen, maar ook in het doorzien van tactieken, dacht het Lynn. Ja, als de tijd gekomen was, zouden zij en haar maatjes er klaar voor zijn.
Het zwartharige meisje keek even om zich heen. Nu de Charizard verdwenen was, kwamen de mensen die voor het café hadden gezeten voorzichtig teruggeschuifeld om verder te eten. Lynn had alleen geen idee waarom; het zou toch allang koud geworden zijn? Het zwartharige meisje probeerde zich te bedenken hoe het café eruit had gezien toen ze er langs liep. Alles was zwart geweest, maar er was nog iets.. Oh ja! Er hadden vier sterren op de gevel van het eettentje gestaan. Met een flauwe grijns en een sarcastische ondertoon in haar stem merkte Lynn op: "De mensen riskeren hun leven voor de koude restjes van hun dure viersterrenmaaltijd, dapper hoor.". Toen hoorde ze Zara's maag knorren. Het meisje herinnerde zich dat ze in een van haar vele zakken nog eten voor Pokémon had zitten en toen ze het gevonden had, scheurde Lynn de verpakking open en zette het plastic bakje op de grond neer. De Purrloin werd wakker van de geur en sprong van het bankje om daarna op het eten af te lopen. De katachtige Pokémon wilde net met haar pootjes wat brokjes uit het bakje halen, toen ze zich bedacht dat er nog een andere Pokémon was. Zara keek vragend naar de Mawile en zijn Trainer en gebaarde naar het bakje.

Haar gesprekspartner vertelde dat hij met het idee instemde en er, net als Lynn, nu al zin in had, waarop ze reageerde door breed te glimlachen. "Dat is dan afgesproken." Zei het zwartharige meisje tevreden. Want zin had ze. Het liefst rende ze nu even in een uurtje naar een plek waar Gastlys waren, ving ze er eentje en begon ze daarna met een een forse training. Maar Lynn wist ook wel dat ze dat niet kon vragen van Zara en haar toekomstige Gastly, dus nam ze er voor nu genoegen mee om zo snel mogelijk bij de Santalune Gym te komen.
Ook Aiden zag dat de mensen langzaam terug aan het komen waren, merkte Lynn. Toen ze het bakje had neergezet en Zara vragend naar de Mawile en haar Trainer keek, keek de Deciever Pokémon wat jaloers toekeek. De oudere jongen vroeg zijn Pokémon of ze dik wilde worden en de Mawile schudde verwoed met haar hoofd. Lynn glimlachte een beetje meewarig bij het zien van het tafereel, al zei ze er niets van. Misschien had de vorige Trainer van de Mawile haar wel vetgemest, of zoiets, en probeerde de huidige Trainer dat nu te voorkomen, wist zij veel. Omdat Zara geen antwoord kreeg van de voor haar onbekende en zijn Pokémon, draaide ze zich om en keek vragend naar haar maatje. Die schudde kort haar hoofd en haalde toen even haar schouders op, om aan te geven dat de Mawile niet wilde en dat Lynn ook niet echt wist waarom niet. De Purrloin twijfelde nog even, maar draaide zich toch opnieuw naar het bakje, nu echt wat brokjes pakkend en er een paar in haar mond stoppend. Haar groene ogen schoten even naar de mensen bij het café, al schoten ze al snel weer terug naar het eten. Op het moment was dat interessanter.
Voor Lynn waren de mensen toch echt interessanter. Ze keek toe hoe ze, onder het werpen van kwade blikken op Aiden, weer gingen zitten en hun bestek vastpakten. Wat was er toch zo bijzonder aan eten uit een restaurant met vier sterren in vergelijking met eten uit een normaal restaurant? Voor Lynn was het gewoon hetzelfde, immers was het allebei voedsel. Lekker eten kon ze natuurlijk wel waarderen, maar ze zou niet zeker niet speciaal naar een restaurant gaan met sterren omdat ze dacht dat ze daar 'beter' eten hadden. "Wat dacht je ervan? Zal ik ze eens héél goed laten schrikken?" het zwartharige meisje keek half verbaasd, half geamuseerd op. Op het moment kon ze niet echt medelijden voelen voor de mensen bij het café, dus antwoordde ze, terwijl Aiden naast haar kwam staan: "Ach ja, waarom niet?" Met een scheve grijns. Opnieuw doemde de grote Charizard op, en Lynn zag dat ze mensen bij het café alweer nerveus begonnen te schuifelen op hun stoelen, waar ze even om moest grinniken. Maar de oudere jongen was nog niet klaar, hij drukte op iets wat om zijn pols bevestigd was en de Charizard begon te veranderen. Lynn, die al snel gerealiseerd had dat het hier om een Mega Evolutie ging, keek gebiologeerd toe hoe Tyrions vleugels veranderden en zijn warm gekleurde huid overging in koel blauw en zwart. Het vuur dat oranje gebrand had op het topje van de Charizards staart, veranderde naar blauw en Lynn merkte op dat er nu ook blauwe vuurtoren uit de mond van de Draakpokémon schoten. Bewonderend nam het meisje de enorme verandering in zich op. Het was.. Gewoon.. Ze kon er geen woorden voor vinden. Een "Wow," ontschoot haar mond. "Het is.. Mooi, maar op een angstaanjagende manier." Toen bedacht Lynn waarom de Charizard tevoorschijn was gehaald en voegde ze er met een grijns aan toe: "Dit is perfect.". Een blauwe vlammenwerper schoot de lucht in en de mensen stonden voor de tweede keer die dag angstig op, opnieuw hun eten achterlatend. Lynn lachte en toen een snibbige man achterom keek, zwaaide ze vrolijk naar hem. De man draaide zich woedend om en liep boos mompelend weg; hij durfde er niets van te zeggen omdat de 'verschrikkelijk enge' Charizard naar zijn idee nog te dicht in de buurt was. Het zwartharige meisje keek de man nog steeds grijnzend na en toen zo'n beetje iedereen verdwenen was, richtte ze zich weer tot Aiden. "Ha! Net goed. Ik kan trouwens wel zien waar om je zo blij bent met je Mega Charizard." Zei ze terwijl ze nog een keer naar de Draakpokémon keek. So cool.

Lynn werd bedankt en de oudere jongen vertelde haar dat hij blij verrast was met de Mega Evolutie, omdat de Charizard eindelijk een draak was. Het zwartharige meisje fronste even. Eindelijk een draak? Volgens haar was een Charizard altijd al een draak geweest. Maar toen herinnerde ze zich dat Charizards de types Fly en Fire hadden en dus dat de grote, oranje Pokémon qua type nooit een draak was geweest, behalve dan in uiterlijk. "Ik wist niet dat het type van een Pokémon kon veranderen door een Mega Evolutie, maar het lijkt me een fantastisch voordeel." Ze vroeg zich in stilte af of Mega Gengar ook van type zou veranderen of niet. Het zou erg handig zijn, maar Lynn mocht niet alles vragen, vond ze. Gewoon een gave Mega Evolutie zou genoeg zijn voor haar. "Hoe had je verwacht dat je Charizard zou worden?" Vroeg het meisje maar, omdat ze niets beters wist om te zeggen of te vragen.
“Hij is inderdaad… Intimiderend,” Lynn knikte en keek ook even naar de Mega Charizard, die op het moment kalm om zich heen keek. Het leek haar een best brave en vriendelijke Pokémon, ook al suggereerde zijn huidige uiterlijk dat niet bepaald. Een 'normale' Charizard zag er op zich ook niet echt uit als de vriendelijkste Pokémon die je kon vinden, maar toch vond Lynn nog steeds dat de mensen voor het restaurant erg overdreven. Ze keek nog even in de richting van het dure café, de roestvrije, metalen tafeltjes stonden er weer leeg bij. Het zwartharige meisje snoof zachtjes. Als rijke mensen hun geld niet konden gebruiken om zich te beschermen, lieten ze vaak lafaardsgedrag zien.
De oudere jongen vroeg aan Lynn of ze al zin kreeg om tegen Tyrion te vechten. Grijnzend keek ze Aiden aan en antwoorde: "Zeker weten, en ik denk dat jij ook wel zin hebt om tegen een andere Mega te vechten.".

Zara werd wakker en zag dat alle mensen in de verte weer verdwenen waren. De Purrloin vroeg zich af of dat normaal was, mensen die om de zoveel tijd verdwenen en weer terugkwamen. De katachtige Pokémon besloot dat ze maar eens uit moest gaan zoeken of het iets speciaals aan de plek was waardoor de mensen verdwenen en sprong van de schoot van haar maatje en van het bankje af. Rustig liep Zara naar het restaurant en sprong op een van de stoelen, om te kijken of zij ook zou verdwijnen. Er gebeurde niks, dus sprong de Purrloin weer van de stoel en snuffelde wat rond de tafeltjes. Geen mens te bekennen, concludeerde de Pokémon. Zou er nog iemand binnen zijn? Nieuwsgierig sloop Zara naar de deur van het gebouw en keek naar binnen. Ja hoor, mensen! Ze duwde de deur open met haar voorpootjes en ging naar binnen. Het zag er binnen mooi uit, vond de Purrloin, alles glinsterde in het licht van de kaarsen die op tafel stonden. Bewonderend sloop de Devious Pokémon naar binnen, ervoor zorgend dat niemand haar zag. Glimmende dingetjes!

Er werd verteld dat ook de oudere jongen niet geweten had dat de types van Pokémon konden veranderen bij een Mega Evolutie, dat hij eerst zelfs niet had geweten dat er Mega Evolutie mogelijk was. Lynn knikte "Ik ook niet, tot ongeveer een week terug." Aiden vervolgde door te vertellen dat hij er een paar weken geleden wel iets over had gehoord, maar dat het, nu het er echt was, veel veranderde. Dat was Lynn het met hem eens. Vroeger wist je wanneer je Pokémon klaar was met evolutie, omdat die niet meer dan drie vormen kon hebben, maar nu konden sommige Pokémon ook nog een soort vierde evolutie krijgen die erg krachtig was en nog een paar andere voordelen had. En dan kon je ook nog eens terugveranderen naar de 'oude' vorm. "Ja, klopt. Ik vraag me wel af of de Pokémon die nu geen Mega hebben eigenlijk wel kunnen veranderen, maar dat er gewoon nog geen Mega Stone voor ze is." Lynn had zich dit al een paar keer in stilte afgevraagd, want zeg nou zelf, waarom zou alleen maar een selecte groep Pokémon kunnen Mega Evolueren? Ze hadden toch allemaal een ware aard, of niet?
Toen grijnsde de oudere jongen dat hij niet echt van tevoren had bedacht hoe zijn Charizard eruit zou gaan zien, omdat hij de Mega Evolutie van het ene op het andere moment had gekregen. "Ah-hah, dan heb ik nog genoeg tijd om na te denken hoe Mega Gengar eruit gaat zien." grijnsde Lynn terug, want op het moment had ze nog geen enkel idee.
"Aan de kracht van Tyrion te zien zou zoiets een enorm.. spannend gevecht worden." Lynn hield haar hoofd een beetje schuin en zei met een scheve grijns: "Yep, denk maar niet dat het snel over zal zijn." Ze had nu al groot vertrouwen in de Gastly die ze nog niet eens gevangen had. Iedere Pokémon kon door middel van training goed leren te vechten, was haar idee. Of ze het graag wilden was een tweede, natuurlijk, maar het zwartharige meisje besloot dat als de Gastly geen vechtlust zou hebben, ze hem niet zou gaan dwingen om iets te doen wat hij of zij niet wilde.

Zara was net onder een tafel in het restaurant gedoken, toen ze buiten een metaalachtig geluid hoorde. Snel sloop de Purrloin weer naar de deur en keek door het ruitje naar buiten. Ze zag dat de geel met zwarte Pokémon die ze eerder al had gezien bezig was op een stoel te klimmen. Stilletjes opende de katachtige Pokémon de deur en liep voorzichtig op de Mawile af. Eerder was ze een beetje bangig geweest toen de Purrloin haar begroette, en ze wilde haar niet weer laten schrikken. Ze zwaaide naar de Mawile, waarna ze op een andere stoel aan hetzelfde tafeltje sprong.