[Route 5] Believer

Het deed Cecille eerlijk gezegd goed om te zien dat de Fennekin alweer wat was opgeknapt. Hij was dan misschien niet haar pokémon, maar als je erover nadacht was het wel een beetje haar schuld dat Cinnamon uitgeschakeld werd. Eigenlijk meer die van Sivar, maar goed. Sivar was haar pokémon en zij had met het idee ingestemd. De blondine kwam er pas later achter dat haar aangeboden hulp niet was aanvaard. Dit omdat ze het flesje terugkreeg en merkte dat hij helemaal niet gebruikt was. Lichtelijk verward keek ze op, richting Sara, terwijl een frons op haar voorhoofd was verschenen. Ze kreeg echter al snel antwoord.
Cecille wist niet wat ze moest zeggen. Dit was absoluut niet de indruk die ze wilde geven, maar blijkbaar had het meisje dat wel zo opgevat. Ze begreep de woede van Sara dan ook wel, alleen werd ze er zelf ook kwaad door. Niet alleen door de toon die de witharige had opgezet, maar ook nog eens dat ze ergens van werd beschuldigd terwijl ze daar niet eens aan dacht. “Sorry?” vroeg de blondine scherp, terwijl haar verwarde frons nu in een kwade veranderde. Inmiddels had ze ook haar handen tot vuisten gebald en langs haar lijf hangen, proberend haar woede in toom te houden. Helaas was ze nou eenmaal een persoon die snel op z’n tenen was getrapt en kon ze die ook moeilijk bedwingen. Zeker omdat er hier geen boksbeugel in de buurt te vinden was.

“Denk je nou werkelijk daar als eerste aan? Het spijt me dit te moeten melden, ijskoningin, maar er bestaat ook nog zoiets als ‘vriendelijkheid’ in deze wereld,” beet ze de witharige toe. “Dat is wat ik wilde zijn. Vriendelijk. Meer niet.” Ze vouwde toen haar armen over elkaar heen; haar handen nog altijd tot vuisten gebald, hoe ongemakkelijk die houding ook voor haar was. Als ze niet in haar eigen handen kneep, wie weet tot waar ze dan in staat was. Gelukkig duurde woedebuien niet lang bij haar, maar deze was nog lang niet over. Niet totdat er een aantal dingen recht waren gezet. “Maar daar weet jij natuurlijk niks van, of wel?” brieste ze nog na. Okay, misschien was zij ook niet de beste in dingen rechtzetten. Daar had ze een te kort lontje voor. Gelukkig voor haar was haar partner nog redelijk geduldig, of in ieder geval in tegenstelling tot haar, en wist hij haar aandacht altijd te trekken door haar been vast te grijpen. Zachtjes, dat wel, maar hard genoeg voor haar om te voelen.
“Wat?” siste ze naar Sivar, die eventjes in elkaar dook. Cecille’s kwade blik, die nu op hem was gericht, verzachte even toen ze dit zag. De Tyrogue wist dat ze het niet meende, dus zat hij er niet lang mee. “Rogue, Tyrogue,” begon hij, waarop hij weer een verhaaltje begon te vertellen. Zijn trainer klemde haar kaken op elkaar en zuchtte uiteindelijk toen hij klaar was. “Je hebt gelijk,” mompelde ze, waarop ze haar paarse ogen weer tot Sara richtte. Ze telde even tot tien en nam diep adem. “Het spijt me... Van de woorden die ik net heb gezegd en... Van de indruk die ik misschien gaf,” begon ze. Ze keek twijfelend om zich heen. Wat moest ze nog meer zeggen? Spijt hebben en het toegeven was nou niet bepaald haar ding. Stotteren echter ook niet en terugkrabbelen al helemaal niet. “Ik laat me soms heel erg meeslepen.” Een stoot van Sivars elleboog tegen haar been. “Okay, fine. Bijna altijd. Niet soms,” sloot ze af, terwijl ze haar Tyrogue even geïrriteerd aankeek voor wat hij net had gedaan. Hij knikte bemoedigend. Cecille begreep niet wat ze nog meer moest zeggen. “Wat? Wat wil je dat ik nog meer zeg? Dat ik een klein kind ben? We hadden al besloten dat jij mijn kleine broertje was, skit,” sprak ze tegen hem. Hij grinnikte even, maar besloot zijn aandacht toen op Sara te richten. Hopelijk kon ze het Cecille vergeven, want hij zag het liever niet gebeuren dat de twee met een ruzie uit elkaar gingen. Al helemaal niet omdat ze eigenlijk samen zouden reizen. Sivar opende zijn mond om in zijn eigen woorden nog iets aan zijn trainers verhaal toe te voegen, maar dat zou Sara vast niet kunnen verstaan. Misschien wel begrijpen, dus waagde hij toch een poging. Als dat ervoor zou zorgen dat de twee in vrede naar Lumiose konden, dan wilde hij het graag proberen.

OOC: Skit = Shit