{route 5} Op weg

Nog een laatste keer hees Leah haar volgeladen rugzak op. Terwijl een zomers briesje langs haar gezicht waaide. Ze liet een zucht ontsnappen. Al was ze de afgelopen dagen best rustig geweest, nu, op dit moment gierde de zenuwen door haar lichaam, maar niet alleen bij Leah. Naast haar op de grond zat haar kleine Cyndaquil die misschien nog wel zenuwachtiger was dan zij zelf.

Paar weken geleden waren Leah en haar familie aangekomen in Kalos. Leah wist het nog als de dag van gisteren. Ze waren met de boot gegaan en toen Leah voor het eerst Kalos zag. Het was prachtig. Vooral de eerste Pokémon die ze nog nooit gezien had. Wingull die over haar hoofd vloog en Corsola 's die bij de pier zaten. Corsola kende ze dan wel vanuit Johto, maar had ze nog niet vaak gezien. In Leahs armen had Cyndaquil zitten gillen van plezier van het zien van al die Pokémon, ook al vond hij het reizen op een boot wel erg eng. Hij was tenslotte een vuur Pokémon en die waren in het algemeen niet zo gek op water.

Toen ze eenmaal met de boot aangekomen waren moesten ze nog een stuk met de auto rijden. Onderweg was het ook prachtig. Weer zag Leah, ze wist niet hoeveel nieuwe Pokémon. Af en toe had ze haar pokedex erbij gehaald, maar het waren er ook zo veel, dat ze niet meer wist welke Pokémon welke nou was, maar daar ging ze snel genoeg achter komen.
'Zijn we er klaar voor?' zei Leah tegen haar Cyndaquil die nog steeds naast haar stond. 'Cynda' gaf het kleine diertje als bevestigend antwoord.  'Oh Leah, ik vind het zo spannend dat je weggaat.' Leah hoorde haar moeder Jane achter haar staan. Even wist Leah niet wat ze daar op moest zeggen. Haar moeder wou nog helemaal niet dat ze weg ging. De meeste kinderen kregen op hun tiende al een Pokémon en gingen daarna reizen, maar Leah had dat niet gemogen. Jane vond haar daar nog veel jong voor. Toen het eindelijk mocht had ze geprobeerd om Leah samen met haar broer Lars op stap te gaan, maar Lars had geweigerd. Hij vond en dat vond Leah zelf ook, dat ze dat heel goed zelf kon. Uiteindelijk had haar vader Jacob de doorslag gegeven. Leah ging gewoon lekker alleen op stap. Daar zal ze groot van worden en zelfstandig, had haar vader gezegd en daar had haar moeder uiteindelijk in meegestemd.  'Het komt goed mam' zei Leah tegen Jane om haar gerust te stellen, maar het was duidelijk te zien dat ze nog niet echt gerust was. 'Ik zal je bellen zodra ik in een Pokémons center ben' Daar leek ze wel iets rustiger van te worden. 'Ik ga je zo missen' zei Jane terwijl ze haar dochter een dikke kus op haar wang gaf. Leah glimlachte. 'Doe je pap de groeten van me als hij weer thuis is van zijn werk en ik ga je ook missen mama' Leah pakte Cyndaquil op en hield hem in haar armen terwijl ze het pad afliep van hun erf bij huis. Ze draaide zich nog één keer om en zwaaide naar haar moeder. Daarna liep ze de straat uit en verdween uit het zicht.
Het duurde niet lang voordat Leah Camphrier Town achter haar liet. Ze liep naar het oosten op route. Ze had geloof ik het bordje gemist, want Leah had totaal geen flauw benul op welke route ze nou liep. Ach zolang het maar naar Lumiose City was. Vanuit daar zou ze naar Santalune City gaan waar, als ze het tenminste goed onthouden had, de eerste gym zijn. Leah had al besloten dat ze voor die tijd sowieso al één Pokémon gevangen wou hebben. Die ze natuurlijk daarna ook goed moest trainen voor haar gym gevecht. Want gym gevechten waren nou eenmaal niet gemakkelijk had ze haar broer wel eens horen vertellen.

Ondertussen waren er al paar uur voorbij gegaan en Leah en haar Cyndaquil hadden net een drink pauze gehad. Leah was er ondertussen achter gekomen dat ze op route 5 was. Nu ze weer eindelijk aan het lopen was vond ze het wel eens tijd om een Pokémon te vinden en die misschien wel te gaan vangen. Aan de gedachten alleen al kreeg ze kriebels in haar buik. Opeens zag ze het. Was dat nou een Abra die op die tak in de boom zat. Even keek ze aandachtig naar het beestje. 'Cynda' piepte het beestje in haar armen om te bevestigen dat hij het ook gezien had. 'Zullen we die eens gaan vangen' zei Leah tegen haar Cyndaquil. Weer maakte Cyndaquil zijn bekende geluidje om aan te geven dat hij het er mee eens was. Al was Cyndaquil het bijna altijd eens met wat Leah zij.
Leah zette haar Cyndaquil neer en riep tegen hem 'Doe je tackle tegen die boom zodat de Abra eruit viel' Zo gezegd zo.... niet gegaan. De Cyndaquil reageerde direct op het bevel van het blonde meisje en rende naar de boom toe waar hij zijn Tackle op uit voerde. Dat was raak en de Abra schok wakker en viel, zoals Leah gehoopt had uit de boom. En toch ging het niet helemaal zoals Leah verwacht had. Midden in de val deed de Abra iets wat Leah niet verwacht had. Het beestje teleporteerde zichzelf en weg was de Abra. Verbaast door wat er net gebeurde keek Leah in het rond. Ook Cyndaquil snapte niet wat er gebeurd was. 'Nou, die is gevlogen' zei Leah teleur gesteld, terwijl ze in het gras ging zitten. Hopend dat er een nieuwe Pokémon voorbij zou komen die ze misschien wél kon vangen of überhaupt een gevecht mee kon voeren.

Even had Leah naar het gras gestaard. Heel even maar, totdat ze opeens een boze stem hoorde die misschien nog geen paar meter van haar vandaan was. Geschrokken stond Leah direct op en keek in de richting waar ze het geluid vandaan had horen komen. Ze zag nog net de Abra die zich opnieuw weg teleporteerde. Ook zag Leah wie net had lopen schreeuwen. Een meisje, die waarschijnlijk een stuk ouder was dan Leah, stond nu nog steeds boos op haar plek. Het duurde echter niet lang voordat het meisje Leah in het vizier kreeg. 'Oi! Is deze Pokémon van jou?' zei het meisje tegen Leah. Leah dook direct een beetje in elkaar en begon te blozen. Ze voelde hoe haar Cyndaquil tussen haar benen ging staan die ook behoorlijk verlegen was. 'Nee, deze Abra was niet van mij' stamelde Leah verlegen terug 'Ik probeerde hem te vangen, maar weet eigenlijk nog niet zo goed hoe dat moet' zei Leah terwijl ze wist dat ze nu een behoorlijke kleur gekregen had.

"Dan zou ik iets anders gaan vangen dan dat onding daar. Het enige wat Abra's kunnen is vluchten," Had het meisje gezegd, nadat ze erachter was gekomen dat de Abra niet van Leah was geweest. Leah volgde de blik van het meisje en zag dat de Abra in de boom zat te slapen. Net zoals toen Leah voor de eerste keer het ding wou gaan vangen. 'En toch wil ik dat ding vangen' zei Leah terug met een klein beetje vastberadenheid in haar stem. Ze wist nog niet precies waarom ze deze Abra zo graag wou vangen, maar ergens wou ze het niet bij deze mislukte poging houden. Leah keek naar haar Cyndaquil die nog steeds tussen haar benen zat. Het enige wat haar vuur muisje tot nu toe kon was een Tackle en Leer. Ze had Cyndaquil nog nooit vuur zien spuwen, ondanks dat het een vuur Pokémon was. Toen Leah had gevraagd aan haar vader hoe dat kwam, had hij geantwoord dat Cyndaquil nog te jong was om een vuur aanval uit te voeren en dat Leah en Cyndaquil moesten trainen om dat voor elkaar te krijgen, maar tot nu toe was dat zonder succes geweest. Als Leah echt deze Abra wou vangen moest ze echt met iets anders komen, want de tackle van Cyndaquil had niet veel effect gehad. Alleen als de Tackle raak zou zijn tegen de Abra zelf zou het effect hebben en misschien zou de Abra daar genoeg van verzwakken om hem te kunnen vangen, maar de Abra zat in de boom en Cyndaquil kon hem vanaf hier nooit raken. Opeens verscheen er een kleine glimlach om het mondje van de blondine. Voor haar neus lag een dikke steen. Ze zou kunnen overwegen om die steen naar de Abra te gooien. Dat zou a, de Abra verzwakken en b, de Abra weer op de grond laten vallen zodat Cyndaquil hem kon aanvallen.

Het was tijd om haar plan eens uit te voeren, nadat Leah haar Cyndaquil had verteld wat ze van plan was, pakte Leah een steen uit het gras. De steen was ongeveer de grote van een pingpong balletje. Leah ging paar passen van de boom staan en richten haar ogen strak op de Abra. Ze telde in haar zelf tot drie en gooide met een harde worp de steen naar de kop van de Abra. Raak! Het was een voltreffer dat de Abra precies tegen het hoofd raakte. De Abra wankelde en telepordeerde zich dit keer niet, maar viel met een dikke smak op de grond. 'Nu is het jou buurt Cyndaquil. Doe je Tackle' Haar Cyndaquil kwam in beweging en rende recht op zijn doel af en raakte de Abra tegen zijn romp. Leah wist niet of dit genoeg zou zijn, maar ze wou toch een poging wagen. Ze pakte een pokébal en gooide die naar de Abra die plat op de grond lag. Terwijl de pokébal zijn weg vond naar de Abra, de Abra opzoog en bleef kantelen op de grond, zat Leah te duimen en hopen dat het lichtje zou doven, wat aan zou geven dat ze de Pokémon gevangen had.

Nog vier keer had de pokébal bewogen. Twee keer naar links en twee keer naar rechts, toen opeens het rode lampje doofde. Verbaast keek Leah naar de pokébal die nu stil op de grond lag. Dat duurde echter maar paar seconde tot het blonde meisje realiseerde dat ze gewoon een Pokémon gevangen had. Haar allereerste Pokémon. Hyper als ze was begon ze rondjes te rennen en te roepen dat ze haar eerste Pokémon gevangen had. Leah kon het niet helpen toen ze opeens het meisje met de Umbreon begon te knuffelen 'Zag je dat, ik heb gewoon een Pokémon gevangen' zei ze, nog steeds volledig door het dolle. Opeens realiseerde Leah dat ze zojuist een wildvreemde geknuffeld had. Ze liet haar los en schaamde zich direct dood door haar rare actie van zojuist.

OC: Ganzenopdracht uitgevoerd.

'Sorry, het spijt me zo' zei Leah direct tegen het bruine harige meisje zodra ze haar had losgelaten en er achter was gekomen dat het meisje dit totaal niet leuk vond. Ze schaamde zich, natuurlijk deed ze dat. Het was ook een rare actie geweest. Opeens was haar enthousiasme volledig verdwenen en realiseerde ze zich dat de pokébal met haar kersverse Abra erin nog steeds op de grond lag. Ze liep naar de pokébal toe en pakte hem op. De pokébal zag er nog precies het zelfde uit als voordat ze hem naar de voormalige wilde Abra had gegooid. Misschien moet ik hem er maar eens uithalen, bedacht Leah. Ze gooide de pokébal omhoog en riep:'Kom er maar uit Abra.' De pokébal klapte open en de Abra kwam eruit. Leah knielde naast de Abra en zei: 'Hoi Abra. Ik ben Leah, je nieuwe trainster' Leah had geen flauw idee wat er nu zou gebeuren. Dit voelde zo anders aan dan toen ze kennismaakte met Cyndaquil. Zo anders dat ze dit ook niet zag aankomen. De Abra keek haar aan en mepte Leah vol in haar gezicht met een van zijn kleine handjes. Als Abra had kunnen praten had hij vast gezegd dat dit was voor de steen die naar zijn hoofd toegegooid was, maar helaas, Pokémon konden niet praten. Leah haalde haar hand naar haar gezicht. Haar wang gloeide en er verscheen een klein pruillipje. Het duurde echter niet lang voordat Leah in huilen uitbarsten. Tenslotte had ze niet verwacht dat haar eerste gevangen Pokémon boos op haar zou zijn. Dat die zelfs zou slaan had Leah nooit verwacht. Terwijl ze aan het snikken was, kwam haar Cyndaquil ook in actie. De Cyndaquil deed een poging tot een tackle op de Abra maar miste. De Abra had namelijk weer, het enige wat hij ook kon, teleport gebruikt en zat nu weer een stukje verderop in een boom.