Viva la Creative! [+Kenneth Brine]

Nouja de puzzel was opgelost. Dus hij had geen behoefte om nog op onderzoek uit te gaan. Maar Kenneth had wel plannen met Cecille. En die plannen zouden niet uitgevoerd kunnen worden als ze ooit verdachte zou zijn geweest in een zaak zo groot als deze. Als puntje bij paaltje komt, zou ze enkel een aantal weken in de gevangenis moeten wachten, om te zien wat de rechtspraak zou zijn. Het zou bewezen worden dat ze onschuldig was, en dan kon ze verder. Maar het zou voor Kenneth's plan nog steeds nadelig zijn. Hoe ging hij Cecille hiervan weerhouden? Wat was haar doel? Hij wist eigenlijk verder niet zo veel van haar. Ja, sporten, en haar mentale gesteldheid, maar verder viel er niet zo veel van haar af te lezen. ... Bingo. "Hoe bezorgd zouden je Pokémon worden als je in de gevangenis zit?" Mits hij goed had opgelet, dan gingen haar Pokémon door het vuur voor haar, de balans van waarschijnlijkheid stelt dat deze band wederzijds is. Zou het werken?

"Waarom niet?" Hij snapte het even niet. Het was niet alsof ze daar ziek werden. Gingen ze daar dood? Wat kon er erger zijn dan dat? Kenneth dacht natuurlijk niet na over de intense gevoelens van angst die de mensen daar beneden konden voelen. Maar wees gerust. Kenneth is niet tótaal een Seedot. Het hele feit dat hij wilde weten waarom Cecille die mensen wilde redden gaf al aan dat hij bereid was om zijn overtuigingen bij te stellen. En nu zou je zeggen dat figuren zoals Wiggins hem raar aan zouden kijken vanwege die vraag, maar weetje, Wiggins kende hem zo ondertussen wel. Hij was echt geen slecht mens hoor, pinky-promise. Hij is gewoon een beetje kapot. Dat komt wel goed.

Hij hoorde de hartstochtelijke speech van Cecille aan. Hij was niet echt een man van de passie. Hij was een man van het praktische. Maar op dit moment kon hij het niet helpen zich af te vragen of deze energie de bron was van alle buitengewone dingen die Cecille vandaag had laten dien. Geïntrigeerd door de energie luisterde hij verder. Hij kon zich echter niet helemaal vinden in het plan. Nog steeds niet. "Waar ga je ze naartoe brengen." Meer mensen op dit platform brengen zou er voor zorgen dat het breekt. Helemaal naar boven gaan zou net zo riskant zijn. Op z'n minst wisten ze dat waar de andere deelnemers nú waren, dat ze genoeg plek hadden. Maar Kenneth had bij deze wel voor zichzelf besloten, dat hij mee zou gaan. Hij wilde meer te weten komen over die energie. Daarnaast, als hij opgepakt zou worden, zou de politie veel sneller geneigd zijn om zijn woord voor waarheid te nemen. Dan zou hij zijn vervolgplan wellicht toch nog kunnen uitvoeren.

Hij zag twijfel en lichte paniek in haar ogen. En vervolgens een andere blik. Precies dezelfde blik die ze had toen ze voor haar leven klom. Dit betekende feitelijk dat er geen enkel iets kon bestaan dat deze mevrouw ging tegenhouden. Om dat te proberen.. zou verspilde moeite zijn. Eerst begon de vrouw te onderhandelen, over het totale gewicht dat er op het plateau kon drukken. Dat was al bewijs. En vervolgens deed ze de onvermijdelijke uitspraak. Ze ging gewoon. Ze keken elkaar aan en Kenneth knikte. Hij draaide zich naar zijn team en zei: "Ek, Hermes en Wiggins. Zorg dat hier niemand in de problemen raakt. Vinton, Ricoletti, Molly. Jullie komen met ons mee." Hij zette al een stap in de richting van de opening van de muur. Ja, hij ging gewoon mee met Cecille. Ze was een factor die niet beschadigd moest raken. Hij had nou niet expliciet gezegd dat hij mee zou gaan. En dat ging hij ook niet doen. Uit principe. Wat hij nu deed was duidelijk genoeg. En als het dat niet was.. dan.. tja.

Molly besloot om naast Minnoo te gaan lopen en haar een knipoog te schenken. Ricoletti bleef vooral bij Kenneth rond.. hangen en Vinton die wilde zo dicht mogelijk bij prinses Fiona lopen, zodat hij haar kon beschermen als het moest. Dat deden ridders nou eenmaal weetje. En de professor werd ook meegenomen. Met name door Cecille. De man leidde ze met tegenzin naar de eerste rechts. Dat zag er volgens Kenneth ook logisch uit, gezien dat pad naar beneden liep. Op de vloer lag een extreem lang rood tapijt. Aan de muren hingen in intervallen schilderijen van belangrijk uitziende mensen uit de tijd dat de aristocratie nog een ding was. Kenneth had eigenlijk nog niet zo veel gezegd. Totdat hij zijn eigen stilte verbrak. "Dus wanneer gaat u ons zeggen wie u die genereuze donatie zou schenken voor de destructie van Rustboro?" Hij keek niemand aan. Dat deed Kenneth soms. Dan wilde hij iemands woorden horen, in plaats van zijn gezicht zien. Het hield hem objectief.

De professor keek boos voor zich uit. En hij reageerde niet op Kenneth's vraag. Kenneth had ook niks anders verwacht op dit moment. Hij liet dan ook weer zijn aandacht glijden naar andere zaken. Hij lette goed op het geluid. En het was duidelijk voor hem dat onder het rode tapijt een metalen vloer lag. Dat, in combinatie met de moeilijkheid van het maken van een dergelijk tapijt, was voor meneer Brine een teken dat het een belangrijke functie had. Hij hield zijn ongebroken arm strak naast zich en liep door. Molly zette haar meest verleidelijke glimlach op in de hoop dat de Blaziken nog wat roder gemaakt kon worden. Ze was namelijk al best goed op weg. Daar hield ze wel van. Van die stoere Pokémon, die toch wel schattige kanten hadden. Althans, dat was vandaag haar favoriet. Ricoletti kon zich niet inhouden, en liet een aantal van de schilderijen gekke bekken trekken. Vinton was vooral bezig met het bekijken van de prinses. Ze was wel een speciale prinses zeg. Ze had geen kroon op. Apart. Tot Kenneth uiteindelijk zei: "Cecille, wat is het nut van een metalen vloer?" Deze vraag werd gesteld om twee redenen. Ten eerste hielp praten hem met het vinden van antwoorden, en ten tweede werd de vraag gesteld om de man te provoceren.

Een metalen vloer was om dingen te verbergen. Als er IETS logisch was in deze wereld, dan was het dat iemand metalen vloeren zou gebruiken om iets te verbergen. Stenen vloeren kunnen dat niet. En houten vloeren al helemaal niet. Geen zorgen, dit lijkt op ranten, maar het zijn juist deze tegenspraken die hem scherp houden. De man was namelijk niet op hem aan het reageren over de sponsor. Kenneth zag aan zijn gezicht dat het om schaamte ging. Dus.. als er metalen vloeren zijn.. bij een man.. die zich schaamt over zijn sponsor.. en het is NIET om iets te verbergen.. wat is het dan? "Ik heb gehoord dat Team Rocket deze afgelopen maand publiek bekend hebben gemaakt dat ze een metaalbewerkingsfabriek hebben overgekocht." De krant lezen was voor Kenneth en zijn 'werk' een must. Een zien hoe de man en Cecille daar op zouden reageren.