Touché. Natuurlijk behoorde zowel Helios als Imogen tot de figuren die ze tot dusver had aangetrokken, buiten de reeks natuurrampen. Daar moest ze kort op grinniken, het was zeker minder erg dan lava. Vele malen minder zelfs. Ze wist haast zeker dat als ze hen vandaag niet was tegengekomen, de dag hopelozer voor haar uit had gezien. Zonder enige richting was ze of de grot in gegaan of een storm ingelopen, en op een lege maag was dat verre van een goed idee. Maar goed, alles was best nu en ze had misschien een eerste stap genomen om over haar verleden te komen. En dát na een paar dagen! In haar gedachte gaf ze zichzelf een trots schouderklopje, voordat de rust die zonet heerste abrupt was verdwenen. Ineens begon Imogen namelijk over een…  “Pokéball?” Niet-begrijpend staarde Chakra haar en de verschrikte Helios aan. Het tweetal was duidelijk van streek en pas na enkele tellen begreep ze zelf wat nou het probleem in hield. Nu ze het zei… Ze had de Pokéball van de Sunkern niet gezien, maar ze had gedacht dat Imogen die bij zich had. Het was wel duidelijk dat ze het mis had. Heel erg. Ze mochten weer op zoektocht zo te horen. De hint van de Solrock van Imogen was haast overbodig om dat duidelijk te maken. Degene die het minst zin in de zoekactie had was Toph die koppig haar kopje weg draaide van de groep. Niets wilde ze er mee te maken hebben. Helemaal niets. Gek was het niet met hoe erg de eerste reddingsactie hen uitgeput had. “Toph, wat als het jouw Pokéball was..?” De vraag liet ze even bzinken bij de Mienfoo die met een zucht toe gaf en haar lichaam overeind hees. De Lunatone achter haar zweefde ook hoger de lucht in en gereed om met de groep mee te gaan.

Het was enkel zij die nog overeind moest komen. De bezorgde reactie van Imogen respecteerde ze maar wuifde die met één beweging weg: ze duwde haar lichaam al overeind. “Prima, zelfs!” voegde ze er extra aan toe haar handen afvegend aan elkaar, waarna ze die op haar heupen rustte, “Laten we gaan!” De Solrock zweefde alweer naar de grot toe e zowel zij als Toph en Imogen leken hetzelfde te denken over de grot. “W-Weer?” Ze werd weer uitgeput van het idee. Gelukkig leek de Lunatone juist andere ideeën te hebben. De Pokémon zweefde voorbij de grot, recht naar een dichtbebost paadje. Bossen prefereerde ze zeker over grotten maar met deze hoge temperaturen… Werd het zo te horen vermoeiender dan ooit tevoren. Toch stemde ze in met de Lunatone, maar Toph leek nog na te denken. Hmm…“We kunnen ook splitsen in twee groepen?” stelde ze maar voor, kort oogcontact makend met iedereen.

Dat ze geen zin had om de grot in te gaan was één ding. Niet gelijk de reden om iemand in nood helemaal niet meer te moeten helpen. Het was net al wonderbaarlijk genoeg tot een goed einde gekomen. Dus waarom niet weer een poging wagen? Dat Imogen haar gerust probeerde te stellen dat hun hulp deze keer niet nodig was, was onnodig. Een grijns sierde dan ook Chakra’s gezicht. Ze hielp maar al te graag. Zolang ze maar veilig was en haar Pokémon ging ze wel die grot weer in. Dat was hier niet echt het probleem.”[/b]Joh, ik help je wel hiermee. Mijn missie was oorspronkelijk om jouw Pokémon terug te brengen en daar hoort de Pokéball ook bij,”[/b] Of de ander enkel genoeg zou hebben aan de Sunkern en Solrock was echter nog maar de vraag. De Pokémon vertrouwde ze maar half en een Sunkern in een grot… Nee, ze moest er wel op vertrouwen. Als Imogen echt hun niet nodig had, moest ze dat wel.
Haar voorstel sloeg direct aan. In twee groepen splitsen om de Pokéball te vinden leek vanzelfsprekend immers met twee routes. Al leek Imogen écht geen zin te hebben in de grot en dat verwachtte ze ook wel van de anderen. Toph, Helios, Imogen en zichzelf vielen daaronder, maar over de maan en zonachtige Pokémon viel dat te betwijfelen. Het was immers hun thuis. Met haar armen over elkaar hield ze haar hoofd nadenkend schuin. “Met z’n allen?” Haar wenkbrauw schoot daarbij omhoog. Om met zijn allen het pas door het dichtbegroeide terrein te nemen was in deze situatie beduidend beter dan de grot zelf. Maar was het wel slim met zijn allen te gaan? Was het dan niet onveiliger? Ze hoopte dat Toph er hetzelfde over nadacht en na een korte blikuitwisseling, knikte de Mienfoo. Ze vertrouwde het ook niet helemaal. Niet genoeg, althans om de grot zomaar over te slaan. De Fighting type keek echter al alert het gebied rond en spitste haar oren en snuit. Het nadeel van dat terrein was zeker dat het pad vrij klein was en wilde Pokémon moelijker te spotten waren. Bovendien kende zowel Toph als zij de fauna aan Pokémon hier niet. Nog onzeker over het idee, keerde haar aandacht terug bij Imogen die inmiddels Helios opgepakt had. Een korte en simpele belofte werd daarmee gemaakt tussen de twee. Elkaar niet kwijtraken, hmm? “Dat is jullie geraden, anders blijven we maar zoeken,” Zwakjes grinnikte ze erom, voordat ze Toph naast haar iets hoorde brommen. Typisch, Toph. Datzelfde gold namelijk ook voor hun twee. Het scheelde weinig of ze waren elkaar echt kwijt geraakt in de grot. Maar belangrijker was wel of het idee überhaupt kon werken. Wisten de maan-en zonachtige Pokémon wel waar het zat? De Solrock wist het namelijk zeker en dan lag het nog aan de Lunatone of die het wist. Gelukkig was dat wel zo. Al begreep ze de logica niet. Al was dat het minst belangrijke op het moment. Psychic types waren al bizar, maar al helemaal de duo. Ugh, ze waren vermoeiend om te begrijpen. Onverschillig hief ze haar schouders op, waarna een goede vraag werd gesteld. “Oja..” Wat was slim op dit punt om te doen? Zouden ze weer de grot in gaan of het pad volgen door het bos? Samen leek echt geen goed idee. Maar Imogen alleen laten gaan? Ze ademde diep in en uit en stapte maar achter hen aan.

“We gaan mee!” De Mienfoo’s wenkbrauwen schoten omhoog uit verbazing en direct gromde ze uit protest. Ze keek om naar de Fighting type die koppig haar poten had gerust op haar heupen en haar met een strakke blik aan keek. Ze wilde duidelijk liever splitsen. De grot weer in, en efficiëntie voorop dan veiligheid. Of zelfs gezelligheid. Dat was niet heel vreemd, maar ondanks dat beide Psychic types wisten waar de Pokéball zat, leek het haar onnodig de grot weer te moeten verkennen. Of beter gezegd, Imogen alleen te laten op een nog vrij gevaarlijk pad. “Kom op, Toph, we kunnen ze minstens beschermen tegen de wilde Pokémon en daarna de grot in gaan. Samen,” stelde ze voor, en de Fighting type staarde haar nog even aan, voordat ze maar toe gaf. Met enige tegenzin liep ze dan achter haar Trainer aan die het pad op liep. Nog voordat ze een tweede stap had kunnen zetten, vuurde Toph een reeks sterren de lucht in. Ze mistten niet hun doelwit maar schoten er wel doorheen. Wacht, doorheen en wát was er gaande? Verrast keek Chakra op, direct haar spieren gespannen om wat het ook was, een stoot te geven. “Kom maar op,” Huh? Wacht, het was een paarse ballon met sliertjes? Wacht, waren dat nou ogen? Hoe kon een ballon nou een Pokémon zijn? Echter, viel haar er nog iets vreemds aan op, wat buiten het feit dat het een ballon was. Nog net niet erger dan de Solrock en Lunatone, had het ook iets bekends tussen zijn slierten vast. Een mistletoe wat je meestal bij kerst had. Wacht, het was nog zomer zover zij wist, dus… wát was er gaande? Niet-begrijpend staarde ze Imogen aan, waaronder ze de mistletoe stond. Het was al een behoorlijk vreemde dag maar dit was het top punt. Nog voordat ze echter iets had kunnen zeggen gromde Toph dreigend naar de Pokémon. Een ballon zou niemand iets kwaad doen. Toch? “Toph, schakel kerstmis nou niet uit,” A ontbrak onder andere het sneeuw en de kerstman om het kerstmis te mogen noemen. Maar ze viel het ook liever aan maar niet zolang het te maken had met een onschuldig feest. Waar je als kind je vol kon proppen en cadeaus kreeg. Maar goed, dit probleem. Ze keek er met opgeheven wenkbrauwen naar en terug naar Imogen. “Heb je even tijd om snel kerstmis te vieren? Anders kunnen we altijd het ballon gebruiken om ons te transporteren?” Het was een Pokémon. Die kon vast een Sunkern minstens dragen. Dat terzijde, er was de traditie om onder een mistletoe te zoenen en met wie dat was, maakte haar weinig uit. Het betekende niets in haar ogen.