Fly me to the moon | OPEN

Het was donker in de grot. Niet te donker, maar wel dat je weinig zag. Het enige licht kwam van de brandende fakkel van haar Braixen, welke voor haar uit liep en de weg verlichtte. Amarilla kon haar beschermen en helpen, en bovendien bracht ze licht met haar stok. Het was een praktische en bovendien ontzettend lieve pokémon. Met een zachte glimlach op haar lippen liep ze naast de vuurvos. Ze was niet bang meer om iemand tegen te komen. Nu was ze meer bang om in de rug aangevallen te worden door een sterkere pokémon dan zij. Gelukkig had ze pokémon die rock en dragon types wel aankonden... Maar Zubats! Oh, shit. Ze staarde omhoog naar de horde paarse vleermuizen. Allemachtig, het waren er zo veel! Ze knarste even met haar tanden, en toen begon ze te rennen. De fire type volgde haar op de voet, maar toen de coördinator languit op de grond viel draaide de grote vos zich om, en vuurde een grote Fire spin af. Het hield de beesten even op afstand terwijl de jonge trainster overeind krabbelde. Toen vloog er iets tegen haar aan. Het was een Zubat, en toen ze zich omdraaide merkte ze dat ze ingesloten was. Oh shit. Direct liet ze haar Spheal eruit. "Viaje, Aurora beam!" besloot ze. Ice was goed tegen flying... Oh Zubats, ga alsjeblieft weg!

Een glimlach kwam om haar lippen toen Caitlynn naar de grot keek waar ze jaren geleden haar Steelix had gevangen. Hij was vrij snel geëvolueerd en nu was hij dus nog groter dan toen hij nog een Onix was. Ze had hem hier de naam Iron gegeven en dat leek hij een leuke naam te vinden. Het leek alweer zo lang geleden. Misschien zou ze er nog eens een kijkje moeten nemen. Gewoon om te zien of er nog iets hetzelfde was of juist niet. Ze kon zich nog herinneren van haar eerdere ervaring dat het een mooi verlichte grot was. Daarom dat het ook Glittering Cave noemde waarschijnlijk. Kalm liep het meisje naar binnen. Het was er donkerder dan ze zich in eerste instantie kon herinneren en behoedzaam dwaalde Caitlynn wat rond. Ze sloeg expres geen gangen in, maar liep in één rechte lijn door. Ze keek geschrokken op toen ze geluid hoorde en iemand die een aanval leek te roepen. Aan het gekrijs te horen ging het om een zwerm Zubat. ‘Amare, ga!’ riep Caitlynn terwijl ze de Poké Ball van haar Espeon naar voren gooide. De prachtige Pokémon kwam handig neer en rende naar voren. ‘Gebruik je Psybeam!’ riep Caitlynn. Amare’s Psybeam zorgde ervoor dat een paar Zubat’s geschrokken opzij vlogen en Caitlynn kon een figuur onderscheiden die was ingesloten. Snel, tegen al haar principes in, baande ze zich een weg naar voren. Normaal hield ze niet van dit soort dingen, maar ze kon deze persoon toch moeilijk alleen achterlaten? ‘Gebruik Confusion en daarna je Swift, Amare!’ De Espeon voegde de daad bij het woord en gebruikte zowel haar Confusion als haar Swift. De meeste Zubat’s leken te merken dat ze tegen twee types vochten waar ze zwak tegen waren en dropen het af. ‘We zijn er bijna,’ zei Caitlynn bemoedigend tegen het meisje. ‘Nog een Psybeam, Amare!’ Hopelijk waren ze hier echt snel vanaf!

Thank Arceus, er kwam iemand aan. De zwartharige zag niet veel, maar hoorde iemand een aanval roepen. Een Psybeam werd zichtbaar, en een aantal vliegende wezens vielen wat weg. Aan de andere kant van de vliegende barrière stond een persoon, en ook de figuur van een pokémon op vier poten was te onderscheiden. De glimmende psychicstraal werd opgevolgd door een Confusion en Swift. "Viaje, hou vol met je Aurora beam. Amarilla, doe Psyshock die kant op!" Ondertussen kreeg ze bericht van de onbekende vrouwpersoon dat ze er bijna waren. Alyss knikte, ookal zou de ander dat niet kunnen zien. Hier en daar kwamen enkele van de vleermuisachtigen uit de lucht zetten, tot er een weg vrij was voor hen alledrie. Oké nu dan. "RENNEN!" sprak het zwartharige meisje, zowel tegen haar pokémon als tegen de andere persoon, terwijl ze haar weg voortzette naar de uitgang, ditmaal op rap tempo.

Caitlynn slaakte een kreet toen ze pootjes over haar wang voelde krabben. Ze sloeg naar de Zubat, maar miste en raakte met haar hand de rotswand vlak bij zich in de buurt. Gelukkig was het niet al te hard en zou haar hand zeker niet kneuzen dankzij dit, maar het deed toch wel even pijn en boos keek Caitlynn naar de Zubat. Deze was alweer weggevlogen. Net toen Caitlynn Amare een opdracht wilde geven in verband met het opjagen van de Zubat, hoorde ze het meisje achter zich roepen. Ze voegde direct de daad bij het woord en Caitlynn volgde haar. Ze voelde een paar druppeltjes bloed langs haar wang naar beneden glijden, maar besteedde er verder niet al te veel aandacht aan. Op dit moment was het belangrijker dat ze veilig uit de grot zouden komen en snel rende het roodharige meisje naar buiten. Ze kwam nog maar net op tijd buiten. Ze hoorde het schelle gekrijs van Zubat die zich liever in het donker terugtrokken dan dat ze de meisjes nog wilden volgen en zuchtend liet Caitlynn haar handen op haar knieën rusten. ‘Dat was ook nog maar net op het nippertje,’ zei ze zuchtend tegen het meisje. ‘Gaat het?’ liet ze er bezorgd op volgen. ‘Heb je je bezeerd?’ Amare ging zitten en keek aandachtig naar het meisje terwijl Caitlynn wachtte op antwoord.

OOC: Lol. Ik kwam er net achter dat ik in m’n vorige post heb geschreven dat ze in Glittering Cave zijn, maar ze zijn dus in Connecting Cave. Ach, het is ongeveer hetzelfde xD

Ze renden, en de zwartharige kon de aanwezigheid van de Zubats voelen, als warme adem in haar nek. Daar, de uitgang! Ze rende er snel heen en vloog het droge zandoppervlak op wat ze daar vond. Al snel stond ze op een grasveld, en zakte daar op haar knieën om even uit te hijgen. Ze voelde aan haar kin. Het brandde een beetje, een schaafwond, waarschijnlijk. Toen kreeg ze door dat ze was gevolgd door een roodharig persoon. Deze merkte op dat ze er maar net aan waren ontsnapt. En yupp, right she was. Die beesten hadden hen gelukkig niet verder gevolgd. Er werd gevraagd of het ging. "Hm, ja hoor. Ik viel, daarom kon ik die beesten niet mee ontsnappen. Maar het vast mee. Bedankt, trouwens," Het andere meisje had zelf een wondje op haar wang, waar enkele bloeddruppels omheen waren verschenen. "Wat gebeurde er?" vroeg de zwartharige vervolgens, duidend op de bloedende wang van de ander. Ze keek even naar Amarilla en Viaje, die voor haar uit hadden gelopen tijdens de vlucht. Nou ja, gelopen... De Spheal had het meer gerold. De coördinator aaide beiden zacht over de kop. "Goed gedaan hoor, meisjes," sprak ze zacht.

Het was eigenlijk ongebruikelijk voor Caitlynn om zich in dit soort dingen te mengen. Ze was niet echt iemand die zomaar een grot binnen ging en iemand te hulp schoot als het diegene te heet werd onder de voeten. Maar ze had het zwartharige meisje toch moeilijk alleen kunnen laten daar? Ze wilde niet overkomen als iemand die anderen niet wilde helpen. Bovendien zou ze het zelf ook enorm geapprecieerd hebben als ze geholpen zou worden in zo’n situaties, maar ze moest eerlijk toegeven dat het haar nog altijd doodsbang maakte. Ze was dan ook niet echt een held in donkere ruimtes. Het meisje draaide haar hoofd opzij toen het zwartharige meisje antwoord gaf en direct daarna een vraag stelde. ‘Dat is een cadeautje van één van die Zubat’s,’ zei Caitlynn grimmig, maar grinnikte daarna wel even. Zo erg was het nu ook weer niet. Een klein wondje dat over een paar dagen weer helemaal genezen zou zijn en waar je waarschijnlijk niks meer van zou zien. ‘Hè, je kunt tegenwoordig nergens meer rustig naar binnen lopen zonder dat je meteen aangevallen wordt door iets of iemand,’ mopperde Caitlynn. Ze had laatst ook meegemaakt dat ze in Santalune Forest rondliep, besloot om een struikje te gaan inspecteren en vervolgens half en half aangevallen werd door een groep Beedrill. Of bijna toch aangevallen. Het was nergens meer veilig en zeker niet als je geen Pokémon bij je had. Als je geen Pokémon bij je had, kon je maar beter zorgen dat je heel hard kon rennen. Het roodharige meisje draaide haar hoofd naar de zwartharige. ‘Mijn naam is trouwens Caitlynn,’ vertelde ze. ‘En dit hier is Amare.’ Ze wees naar de Espeon welke een beleefd knikje gaf.

Ze mopperde wat over dat je overal aangevallen werd, of iets dergelijks. Een glimlachje streek over Alyss' gezicht. "Ik heb daar niet veel last van, moet ik zeggen," Terwijl ze haar wenkbrauwen even oplichtte. Daarbij had ze een overbeschermend team sinds ze zoveel in de problemen was gekomen. Vooral de Sceptile en Leafeon, maar ook de Braixen, wisten haar altijd te waarschuwen en te helpen. Vevrolgens stelde de dame zich voor als Caitlynn, en de psychic eeveelution bleek Amare te heten. "Alyss," glimlachte de coördinator licht. "Dat zijn Viaje en Amarilla," Ze gebaarde naar de vuurvos en Clap pokemon. De Braixen knikte ook vriendelijk naar de Espeon, maar de Spheal daarentegen maakte een hard geluid en begon rond te rollen. ...Whut.

Caitlynn grinnikte toen het zwartharige meisje aangaf dat ze er niet veel last van had. Nou ja, Caitlynn was dan ook weer het soort meisje dat makkelijk in de problemen raakte. En dat kwam deels door haar nieuwsgierigheid. Ook al zei haar verstand meestal dat ze er weg moest blijven, haar nieuwsgierigheid nam het dan negen van de tien keer weer over en algauw ging ze dan ook naar de plek waar ze een kijkje wilde gaan nemen. Caitlynn knikte vriendelijk toen het meisje zich voorstelde als Alyss en haar Pokémon vervolgens ook voorstelde. Amare keek geïnteresseerd naar de Braixen. Caitlynn moest toch wel lachen om de reactie van de Spheal. Oké dan. Pokémon waren soms net zo vreemd als mensen, maar mensen bleven voor altijd vreemder. Oké, dat sloeg nergens op. Ze grinnikte opnieuw. ‘Meest leukste reactie die ik ooit heb gezien van een andere Pokémon dan die van mij,’ zei ze grijnzend tegen Alyss. ‘Die Braixen ziet er trouwens echt cool uit. Gaat-ie binnenkort al evolueren, denk je?’ Geïnteresseerd keek Caitlynn Alyss aan terwijl Amare naar de Braixen liep om wat beter kennis te gaan maken. De vrouwelijke Pokémon sloeg haar staart sierlijk om haar poten heen en draaide vervolgens haar kopje om naar de Spheal te kijken. ‘Ik heb verder ook nog een Steelix en een Flaaffy,’ informeerde Caitlynn Alyss over haar team. Ze was benieuwd of Alyss ook nog andere Pokémon had en zo ja welke Pokémon ze dan had.

De roodharige persoon moest lachen om de rollende Spheal. Arceus, dat beest was één en al derp, en dat moest ze dan ooit gaan gebruiken voor de tweede gym. Die zou ze binnenkort gaan uitdagen, als Celoso en Viaje level 45 waren en Cespéd level 40. Dan ging ze naar die gym om hem uit te dagen. Ze kreeg een vraag over Amarilla, en haar blauwe blik schoot in de richting van de vuurvos. "Dat is best mogelijk. Ze is er sterk genoeg voor, in ieder geval... Maar het hangt heel erg van haar af, en er kunnen veel dingen gebeuren. Maar zoals ik nu met haar train geloof ik van wel, toch Amarilla?" De grote Fox pokemon reageerde met een positief klinkend geluid. .Heb je nog meer pokemon?" vroeg de zwartharige vervolgens nieuwsgierig.

Het was leuk om te weten dat de Braixen van de zwartharige waarschijnlijk binnenkort ging evolueren. Het zag er een sterke Pokémon uit, dus Caitlynn twijfelde er ook niet aan dat het mogelijk was dat hij binnenkort zou gaan evolueren. Ze wilde dat ze voor haar Pokémon hetzelfde kon zeggen, maar het zou nog wel even duren voordat ze Electra zou kunnen evolueren. Iron en Amare waren al geëvolueerd in hun volledige vorm. Toen Alyss haar vroeg of ze nog meer Pokémon had, fronste ze kort even haar wenkbrauwen. Die vraag had ze daarnet toch al beantwoord? Oh well. Alyss zou het vast niet gehoord hebben omdat ze te veel bezig was geweest met Braixen. Wist zij veel. ‘Ja,’ beantwoordde ze de vraag dan maar. ‘Ik heb een Flaaffy die Electra heet en een Steelix die Iron heet.’ Het waren namen die best toepasselijk waren voor haar Pokémon. Ze waren beiden gebaseerd op de types van de twee. Amare had ze afgeleid van een buitenlands woord, maar niet veel mensen wisten wat het betekende. ‘En jij? Heb jij nog meer Pokémon?’ vroeg ze vervolgens geïnteresseerd. Amare keek ondertussen nieuwsgierig naar de Spheal, maar deed zelf niet echt iets om op te vallen of de aandacht te trekken van de blauwe, rollende Pokémon. Ze zat daar gewoon, observerend.

OOC: Het valt me op dat jij precies vraagt wat ik vraag zonder antwoord te geven op wat ik heb gevraagd. Maakt niet uit, hoor xD