Old and.. Wise? [Fay Vayne]

"I-Ik denk dat ik er beter morgen over na kan denken, nu is het donker en kan ik me niet concentreren. Ik denk dat ik maar ga slapen" Lynn knikte en stond op, wat slaap zou haar ook geen kwaad doen. "Ik zie je morgen, 'trusten." Zo min mogelijk geluid makend opende Lynn de deur van Fays kamer en daarna die van haar om haar maatje niet wakker te maken. Met een zucht ging het zwartharige meisje op het kussen liggen en keek een tijdje naar de Purrloin die tevreden slapend op de berg felgekleurde dekentjes lag. Pas een halfuur later viel ze in slaap, maar in die tijd was Lynns angst voor Team Rocket omgeslagen in vastberadenheid om haar maatje te beschermen.

“ONTBIJT, OPSTAAN LIEVE SPINDA’S!” Lynn schrok wakker, evenals Zara. De Purrloin sprong van de berg dekentjes af en rekte zich uit. "Goeiemorgen, Zara." Begroette Lynn haar maatje terwijl ze de slaap uit haar ogen wreef. Een vrolijke miauw was het antwoord van de Purrloin en Lynn glimlachte even naar haar maatje. "Lekker geslapen, heb ik gezien." Met een tevreden knikje ging Zara tegen Lynn aanzitten. Het zwartharige meisje hoorde de stem van Truusje op de gang, en hoopte dat Fay haar Absol had kunnen verbergen. Ook vroeg ze zich af hoe het kwam dat het oude vrouwtje boven was, terwijl ze gisteren nog had gezegd de trap niet op te kunnen komen. Na een tijdje stond Lynn met een schouderophaal op en liep naar de deur, op de voet gevolgd door Zara, toen ze zich bedacht dat het misschien wel slim was om zich aan te kleden. Snel schoot ze haar kleren aan en liep opnieuw naar de deur. Lynn had net haar hand op de deurklink gelegd toen ze een wat geschrokken stem hoorde. "Lynn?" Haar slaperigheid was onderhand verdwenen en met een grijnsje antwoordde ze terwijl ze Fays kamer inliep: "Is de bloeddorstige Spinda gekomen om.. Oh." Achter de wit met rode Pokémon bleef Lynn stilstaan. Oh. "Fay, dat over die Spinda was een grapje gisteren, je ziet vast ook wel dat deze Pokémon al moeite heeft met blijven staan. Je vermoorden zal nooit lukken." Zei Lynn op geruststellende toon terwijl ze naar de duizelige Pokémon keek. De Spinda begon nog heftiger te wankelen dan eerst en Lynn bedacht zich net dat het beter was om het dienblad van de Pokémon over te nemen toen de Pokémon begon te vallen..

"N-Nee, natuurlijk niet," antwoordde Fay, ze keek naar de Spinda, de pokémon viel net op haar snuit. Wat een rare pokémon... Fay keek weer naar Lynn en het dienblad wat ze vast had, wat was er op? Nieuwsgierig ging ze bij Lynn staan. "Wat zit er op het dienblad?" Ze merkte dat ze trek had en hopelijk zou het ontbijt smaken, ze moest wel bedenken Harold nog te bedanken, want Truusje had dit waarschijnlijk niet gemaakt. Even liep Fay naar de deur om te kijken of Truusje er ergens was, dit was, gelukkig, niet het geval. Het meisje pakte de pokébal van Angel en liet de Absol er uit, de pokémon leek vrolijk, al wist Fay niet waarom. Hoe kon Angel vrolijk zijn met.. Team Rocket in Kalos? Ze zuchtte, hopelijk zou Angel snel sterker worden.

Fay kwam bij haar staan en vroeg wat er op het dienblad stond. Lynn, die snel het blad met daarop eten had weggegrist net voordat de Spinda viel, keek naar wat ze 'gered' had. Op het witte dienblad stonden twee witte, porseleinen borden, netjes naast elkaar. Op twee borden lagen sandwiches van drie lagen en naast de borden stond een glas met oranje vloeistof, waaruit Lynn afleidde dat het iets van vruchtensap moest zijn. Boven de ieder bord stonden twee kleine, witte schaaltjes. Het ene was gevuld met hetzelfde eten dat Zara en Ray gisteravond hadden gehad, en in het andere zat helder water. Alles zag er, Lynn had ook niet anders verwacht, verrukkelijk uit. "Proef zelf maar, hier." zei het zwartharige meisje terwijl ze Fay een bord, een glas en twee bakjes aanreikte. Ze ging in kleermakerszit op de grond zitten met haar bord en glas voor zich en zette het dienblad met de overgebleven twee bakjes neer voor Zara, die meteen begon te eten. Lynn nam een hap van haar sandwich en genoot even van alle smaken die ze proefde en die zo goed samengingen. Daarna keek ze toe hoe het rozeharige meisje haar Absol vrijliet en zuchtte. Het zien van de Absol bracht Lynns gedachten naar Team Rocket en het gesprek van gisternacht, maar Lynn wilde het ontbijt van Fay niet verpesten en zei er niets over. In plaats daarvan genoot ze van nog een paar happen sandwich en een slok van de onbekende vruchtensap. Zara at tevreden van haar ontbijt en toen ze klaar was, kwam ze bij Lynn op schoot liggen, kijkend naar de sandwich. Lynn lachtte en zei tegen haar maatje: "Nee, die's van mij.". Even keek de Purrloin teleurgesteld maar toen Lynn haar begon te aaien legde ze haar kopje neer en sloot haar ogen. "En," Lynn richtte zich weer tot Fay "wat vond je beter: het avondeten of dit?"

Fay pakte glimlachend eerst het eten voor haar pokémon, Ray werd ook uit zijn bal gelaten en de Luxio schudde even zijn manen uit. Ray begon hongerig te eten, al had hij ook een lekker avondeten gegeten, Angel at rustiger, maar vond het duidelijk lekker. Fay nam haar eten en at kleine hapjes, het smaakte heerlijk, het drinken was zoet, maar niet te. "En wat vond je beter: het avondeten of dit?" Het meisje glimlachte. "Het is beide lekker, ik zou het echt niet weten," Angel kwam naast haar trainer zitten, blijkbaar had de Absol genoeg gegeten en had ze geen behoefde meer aan het kleine restje dat over was, niet lang meer wat Ray, die zijn eten wel op had, begon het gulzig op te eten. "We gaan toch wel weg zo, hé?" Fay keek Lynn aan, ze wilde hier niet lang blijven, het eten was heerlijk, maar Truusje raar, op zijn zachts gezegd. "Ik ga in elk geval," mompelde ze er zacht achter aan, nee, lang wilde ze hier écht niet blijven. Ray had zijn eten ook op en ging tegen Angel liggen, al had hij zijn blik op Zara gevestigd.

Ze aten beiden, net als hun Pokémon, en daarom was het even stil. Op Lynns vraag antwoordde het rozeharige meisje met een glimlach dat ze niet kon kiezen. Lynn knikte. "Precies," Stemde ze met een glimlachje in. De laatste hap van haar sandwich verdween terwijl Lynn toekeek hoe Fays Pokémon bij hun Trainer gingen liggen. Zara's lichaam verwarmde haar benen en Lynn liet haar rug tegen een van de muren zakken zodat ze wat behaaglijker zat. "We gaan toch wel weg, hè? Ik ga in elk geval," Met haar ogen volgde het zwartharige meisje de Luxio die naar haar maatje keek. Toen ze voelde dat Fay naar haar keek, een antwoord op haar vraag verwachtend, beantwoordde ze haar blik. "Ik ga ook. Het volgende stadje moet op een uurtje loopafstand zijn, dus kan ik dan snel de eerste Gymleader uitdagen." De blik in haar ogen werd wat serieuzer. "Of je met me mee wilt reizen of niet, moet je zelf beslissen. Ik ga je in ieder geval niet dwingen mee te komen." Lynn aaide Zara en dacht ondertussen aan het komende gymgevecht. Het was een bug-gym, wat betekende dat haar maatje in het nadeel zou zijn, maar Lynn ging ervan uit dat de vele trainingen daar een minder groot probleem van hadden gemaakt. Ze zouden de dagen voor het gymgevecht gewoon meer focussen op het ontwijken van aanvallen, en dan zou het vast goedkomen.

Fay dacht even na, misschien was het beter met Lynn mee te gaan, in elk geval naar Santalune. Angel leek Zara ook geen probleem meer te vinden en Ray... dat was gewoon pijnlijk, het zou nooit werken, maar de Luxio leek het niet te beseffen. "Ik zou graag met je mee reizen, dat korte stukje," glimlachte het roze harige meisje. Ze stond op en rekte zich nog eens uit, Angel volgde het voorbeeld, Ray leek niet beseft te hebben dat ze waren opgestaan, want de Luxio lag nog steeds op zijn plek te kijken naar Zara. "Maar kunnen we wel echt zo gaan, ik vind het hier... raar, en ik heb mijn hele leven zo ongeveer op straat geleefd," wat ongemakkelijk keek Fay om zich heen, de krantenknipsels maakten een rare indruk op het meisje, waarom zou je zulke dingen bewaren? Ze pakte Angels pokébal, als ze weg wilden komen moest de Absol in haar bal. Ray werd ook maar in zijn pokébal gedaan, anders zou hij maar als een mak lammetje achter Zara aanlopen.

Het rozeharige meisje leek even na te denken en antwoordde toen met een glimlach: "Ik zou graag met je mee reizen, dat korte stukje,". Lynn glimlachte ook, deels omdat het gewoon leuk was om soms meer gezelschap te hebben dan alleen je Pokémon, deels omdat het bescherming zou bieden tegen Team Rocket, al was het maar voor een klein stukje. "Dat is dan afgesproken," Sprak ze opgewekt en ze gaf Zara nog een aai. Toen Fay zei dat ze wel echt snel wilde vertrekken, knikte Lynn even. Zelf vond ze ook wel dat Truusje raar deed, maar ze had er niet echt problemen mee, of zoiets. De Absol werd in haar Pokéball gedaan, net als de Luxio. Lynn fronste even; Fay vond het vast niet leuk dat haar Pokémon alleen maar aandacht had voor de Purrloin, alleen wilde het zwartharige meisje er voor nu nog even niets aan doen. Wie weet waait het vanzelf wel over, dacht Lynn en ze tilde Zara van haar schoot af om op te kunnen staan. De Purrloin schudde zich even uit en liep toen naar de deur, verwachtingsvol omkijkend naar Lynn en Fay. Lynn opende de deur met een grijnsje. "Na u, Mevrouw Fay." Het vervolg van hun reis zou spoedig beginnen, maar eerst afscheid nemen van het oude stel.

Fay liep naar onder, in de vreemde gang bleef ze staan, nu nog Truusje overleven. De oudere vrouw kwam al snel aanlopen. "SPINDA'S, IK HEB IETS VOOR HET AFSCHEID!" Truusje bleef staan voor de twee trainers met een grote tas, Fay had geen idee wat er in zat, maar het was niet niks. "Truusje. wat zit er in de tas?" Een ei werd uit de tas gehaald, nieuwsgierig keek Fay naar het groene ding, het leek op een gras pokémon. "Eh..." Fay keek naar het ei, dat gaf je toch niet zo maar mee? "Voor jou," het roze harige meisje stond een paar momenten stil voor ze besefte dat Truusje tegen haar sprak. "Mij?" Niet begrijpend keek Fay de vrouw aan, waar had zij een ei aan verdient, met Angel de 'ongeluks' pokémon. "Ja, jou," glimlachte Truusje alsof het vanzelfsprekend was. Aarzelend nam het meisje het ei aan, wat er ook in zat... nu was het van haar. Truusje wende zich naar Lynn, Fay keek nog enkele momenten naar haar ei.

Eenmaal in de vreemde hal op de begane grond aangekomen, kwam een schreeuwende Truusje Fay en Lynn tegemoet met een grote tas. Lynn weerstond de impuls om in elkaar te krimpen en zei op beleefde toon nadat Fay gesproken had: "Ik ben ook wel benieuwd.". Net toen Lynn wilde gaan vragen of het misschien een stel van die kleine dekentjes waren, werd er een ei uit de tas gehaald en aan het rozeharige meisje overhandigd. Het ei was groen en had blijkbaar de meeste ruimte in de tas ingenomen, want die zag er nu nogal leeg uit. Misschien was het wel een soort goedmaakcadeautje omdat Truusje zo om Fays Absol had geschreeuwd, bedacht Lynn zich. Aarzelend pakte Lynns reispartner het ei aan, en Lynn gaf haar een kleine grijns.
De oude vrouw draaide zich abrupt om naar het zwartharige meisje en haalde een schijfje tevoorschijn. Lynn herkende het wel; het was een TM. Ze had kortgeleden nog zo'n ding voor Zara gekocht, al zag deze er iets anders uit. Voordat Lynn iets anders op kon merken dan dat de kleur van het ding geel was, werd het schijfje plots naar haar toegegooid door een breed glimlachende Truusje. Snel griste Lynn de TM uit de lucht, bang dat hij kapot zou vallen op de grond. "Alsjeblieft." Zei de oude vrouw gedediceerd en ze draaide zich al half om om de keuken in te schuifelen. Even keek Lynn het verbijsterd aan, totdat ze bedacht dat ze de vrouw nog moest bedanken. "Me-- Truusje, wacht even! We willen u heel erg bedanken voor het verblijf, en ik wil u graag bedanken voor de TM." Het oude vrouwtje keek haar verbaasd aan, alsof het de gewoonste zaak was om met eieren en TM's te strooien. "Geen probleem, liefje, geen probleem. Maar.. Het is dus een tee-em? Dat zou verklaren waarom.." De oude vrouw zakte wat weg in haar gedachten en begon onverstaanbaar te mompelen. Opeens werd ze weer helder en keek ze de twee meisjes allebei even met een brede glimlach aan. "Het was heel leuk met jullie, we zoeken jullie ooit nog wel eens op, ja." En nog steeds met die brede glimlach duwde het oude vrouwtje Fay en Lynn naar de deur. Het zwartharige meisje kon nog net haar nieuwe TM opbergen en achterom kijken om Harold te zien, kijkend vanuit de keuken met een vriendelijke glimlach. Lynn hief haar hand op als afscheidsgroet en de glimlach van de oude man verbreedde zich.
En toen stonden ze op straat. Truusje had hen nog even overenthousiast uitgezwaaid en had toen de deur met een trap van haar nette-schoenenvoet gesloten. Opnieuw nam Lynn het schijfje in haar handen en hield het voor zich om het wat beter te kunnen bestuderen. "Rare mensen." Concludeerde ze voor de tweede keer. Nog steeds wat ongelovig borg ze de TM op en keerde zich tot Fay. "Blij met het ei, neem ik aan." Sprak ze met een glimlachje. "Laten we maar vertrekken, dan zijn we snel in Santalune en kan je het ei ergens veilig opbergen." Met haar maatje aan haar zij en Fay hopelijk volgend, liep Lynn in de richting van de brug.

Fay keek zwijgend toe hoe Lynn iets kreeg wat bijna kapot viel, blijkbaar een of andere TM. Eenmaal buiten pakte ze het ei in, ze had ook iets gekregen om het ei in te doen, zodat het warm bleef en niet kapot ging. Angel sprong uit haar pokébal toen Fay het ding opende, de Absol leek opgelucht weer buiten te zijn. "Rare mensen," Fay grinnikte, had ze het eindelijk door. "Blij met het ei, neem ik aan. Laten we maar vertrekken, dan zijn we snel in Santalune en kan je het ei ergens veilig opbergen." Het meisje knikte en volgde Lynn, ze had het knagende gevoel dat dit niet de laatste keer was dat ze Truusje en Harold zagen, hopelijk was de volgende keer niet als ze onderdak nodig hadden, want ze kon er niet tegen Angel in haar pokébal te hebben, Ray was te doen. Blij dat ze eindelijk weg waren van de rare plek liep Fay achter Lynn aan, nu al met de zorgen van team Rocket, als ze met Angel trainde konden ze de Keystone halen en een Absolite kopen, als dat de correcte naam was van de mega steen. Maar eerst moesten ze de gym verslaan, zo moeilijk kon het toch niet zijn?

Laat mij maar het volgende topic maken in Santalune, van 1000 woorden of zo xD