Sleepy time junction

Sneaux schoot de Smeargle meteen te hulp toen deze omviel, maar helaas was ze niet snel genoeg om er ook iets aan te doen. Haar oortjes zakte omlaag, terwijl ze probeerde de pokémon weer overeind te krijgen. Claudia glimlachte eventjes, haar Eevee was behulpzamer dan dat zij zelf zou zijn geweest waarschijnlijk. Fidger vertelde ondertussen dat zijn pokémon inderdaad creatief was, altijd maar aal het schilderen was. "Wat leuk, schilder je zelf ook?" vroeg ze daarna rustig. Het gesprek verliep soepeler dan dat ze verwacht had, het enige waar ze rekening mee moest houden was dat ze hem niet te kinderlijk ging behandelen, maar tot nu toe leek dat wel te lukken, toch?

Sneaux dook een beetje in elkaar toen ze opeens een lik kreeg, maar beantwoorden het gedrag al snel met hem een kopje te geven. Ze liet een vrolijk geluid horen en sprong wat klunzig heen en weer, wat er toe leidde dat ze over d'r eigen pootjes struikelde en met haar snuit op de grond terecht kwam. Claudia had er geen oog voor, die deed een poging om het gesprek met Fidger zo normaal mogelijk te laten verlopen. Het liefst wilde ze weg komen hier, maar ze kon het gesprek ook niet zomaar afkappen en wegwezen, zo was ze niet opgevoed immers. Toen hij toegaf dat hij zelf niet schilderde, moest ze zachtjes lachen. "Doe je iets anders creatiefs?" vroeg ze daarna, toch wel lichtelijk nieuwsgierig.

Opeens kreeg ze een lik van de Smeargle en keek hem eventjes met grote ogen aan, voordat ze een glimlach op d'r gezicht toverde, voor zover een Eevee dat kon, en weer overeind kwam. Claudia luisterde ondertussen naar het antwoord van Fidger en lachte zachtjes achter haar hand. "Ik vind anders dat je een zeer creatieve manier van spreken hebt, Fidger," zei ze daarna op een geamuseerde toon. "Is er iets wat je wel zou willen leren?" vroeg ze daarna aan de jongen. Het was een vreemd gesprek, maar op een of andere manier wilde ze het ook niet afkappen. Deze jongen had iets eigenaardigs, waardoor ze het gesprek wilde voortzetten...

Sneaux keek een beetje verwilderd op toen de Smeargle haar opeens naar een andere plek wilde leiden. Ze keek eventjes naar haar trainster en flickte met haar oortjes, voordat ze op haar hoede achter de pokémon aan liep.
Claudia grinnikte zachtjes toen Fidger rood aanliep door haar compliment. Ze moest toch wel toegeven dat het een schattig joch was, al had ze het niet zo op kinderen. Nu kon ze hem niet echt meer afstrepen als kind, als ze hem goed inschatten zou hij bijna twintig moeten zijn. Nog steeds veel jonger dan haar, maar geen kind meer. "Wil je gaan reizen?" vroeg ze, op zijn opmerking dat hij boten wilde gaan maken. "Of gewoon om op zee te kunnen vissen?" vervolgde ze daarna rustig.

Verbaast wandelde de Eevee achter de Smeargle aan en toen ze voorbij de struiken was, keek ze haar ogen uit. Het zag er prachtig uit hier met al het water en de zon die erop scheen. Verbluft ging ze aan de rand van het water zitten en staarde eventjes naar haar reflectie. Wat was 't mooi hier zeg.

Claudia glimlachte toen Fidger trots begon te vertellen dat hij de beste 'zeereiziger' wilde worden. Zijn manier van praten integrerend en dat was ook zo ongeveer de enige reden waarom ze dit gesprek op gang hielt. Toen hij vroeg of zij een kunstenaar was, schudde ze haar hoofd. "Ik doe weinig op creatief gebied, ik dans en scherm wel," zei ze met een kleine glimlach op d'r gezicht.

Verbaast keek de Eevee naar de appel die voor haar neergelegd werd, maar ze bedankte de Smeargle er wel voor en nam er rustig een hapje van. Het smaakte fantastisch! En vrolijk spinnend ging ze eraan verder, terwijl ze ervoor was gaan liggen. Dit was toch wel de beste tijdsbesteding die ze in tijden had gehad.

Claudia glimlachte toen Fidger zei dat hij ook graag danste, maar voordat ze iets kon doen werd ze al zo goed als bij de handen gepakt en moest ze toe kijken hoe de jongeman begon te dansen. "Doe je goed," zei ze met een glimlach, terwijl ze weer overeind ging staan en een verdwaalde pluk uit haar gezicht veegde.

Sneaux hapte rustig verder aan de appel die voor haar lag en geeuwde daarna. Ze besloot de appel te laten voor wat het was en ging aan het water liggen. Rustig rolde ze zich op tot een bolletje en legde haar pluizige staart voor haar snuitje, terwijl ze rustig over het water heen keek.

Het klonk bijna beledigd, toen Fidger vroeg waarom ze niet meedanste. "Sorry Fidger, ik doe alleen aan stijldansen," legde ze op een rustige toon uit. "Andere keer misschien, oké? vroeg ze daarna met een glimlach. Ze had weinig om uit te leggen waarom ze niet wilde meedansen, al moest ze toegeven dat het hem ook weinig zou aangaan.