Sleepy cloud

Geosenge dus. Nja, het viel wel mee met de grote geweldigheid. Het was slechts een klein dorpje, en de ruïnes waren ook niet heel mysterieus. De jonge coördinator had begrepen dat het een interessant stadje was, maar eigenlijk... Neuh, er was niet veel te beleven. Er waren wel leuke plekjes om te trainen, maar dat was er overal wel. "Ember, Día! En je Razor leaf, Está!" Yep, door te evolueren had de Leafeon wat leuke trucjes erbij geleerd. Haar mooiste was Magical leaf, maar de aanvallen die ze nu probeerde waren slechts testjes, kijken of ze er een beetje mooi uitzagen. Echter verbrandden de blaadjes al snel en vielen ze in kleine beetjes as op de grond. "Nee... Dat is niks," mompelde Alyss. Ze knielde neer en wreef een beetje as tussen haar vingers door terwijl ze dacht. Kon ze niks doen met die Magical leaf? Uhm... Ze keek naar Está, maar die keek alleen maar vragend terug. De coördinator ging in haar hoofd de mogelijkheden langs. Ze dacht aan de Sand attack en Ember combinatie van een tijdje geleden. Als ze nou eens… "Está, je Magical leaf op niets in 't bijzonder," De gekleurde blaadjes vlogen de lucht in, maar omdat ze geen doel hadden gebeurde dat wat Alyss had verwacht. Ze bleven rondjes draaiden om elkaar heen. "Gooi er een Swift bij!" Kleine, glimmende sterretjes vlogen tussen de draaiende regenboogbladeren. Door de kracht draaiden ze mee, en ontstond er een kleine tornado van kleuren en goud. Ja, dat was goed. Alleen nog iets om het mee af te maken… Plots werd ze afgeleid door een jongen met een wel héél vreemde hoed. Ze staarde er even naar - ookal was dat onbeleefd. Opeens besefte ze dat het geen hoed was, maar de veren van een Swablu, en ze begon te lachen. Geen gemene lach, gewoon een hartelijke. Pokémon konden geweldige dingen uithalen.

Hij keek haar een beetje beschaamd aan. Toen hij op zijn hoofd krabde vloog de Swablu op, recht de tornado van Está in. Bijna tegelijk met de jongen riep ze dat de wolkenvogel op moest passen, maar het blauw en witte dingetje vloog de stroom kleuren binnen. Al snel werd het geheel gehuld in een zachte flarde mist. Wauw… Alyss kon niet anders dan zeggen dat 't er mooi uit zag. Ze stond er naar te kijken met een half geopende mond toen vanachter de stem van de jongen klonk. "Het spijt me, ze is wat onhoudbaar," Het klonk zacht. De jongen was ouder, maar wel wat verlegen. Of hij schaamde zich gewoon. De reiziger uit Sinnoh glimlachte en liep op hem toe. "Is wel goed. Ik ken dat, onhoudbare pokémon," Ze gluurde zijdelings naar Está, die als jonge Eevee precies zo was geweest. Toen richtte ze haar blauwgroene blik weer volledig op de bruinharige jongen. "Alyss Timer, aangenaam," glimlachte ze.

De blauwe wolkvogel vloog alweer uit de spiraal, en landde op de schouder van de jongen, die zichzelf en zijn maatje voorstelde. "Aangenaam, Scout en Andy," Alyss draaide zich om naar haar eigen pokémon. "Dat is Día, en dat is Está," glimlachte ze, terwijl ze naar haar pokémon wees. Hoewel? Naar Día. De Ponyta was blijven staan op haar huidige plek. Está had iets gevonden om te ontdekken. De grass type had haar concentratie losgelaten van haar Magical leaf, dus deze schoot op de dichtstbijzijnde pokêmon af. Dat was Scout. Door de beweging schoot de Swiftaanval mee. Alyss schrok. "Pas ooop!" schreeuwde ze naar Andy. Tegelijk haastte ze zich naar het bevroren vijvertje, waar Está zich op had begeven. "Está, kom hier! Het is gevaarlijk op het ijs!" Oh help, alles gebeurde weer eens tegelijk. Lekker binnenkomen hier.

Andy gebruikte twee aanvallen om de Swift en de Magical leaf af te weren. Het zag er prachtig uit, moest ze toegeven. Haar aandacht schoot van de prachtige combinaties terug naar Está. "Está, kom hier," Het eigenwijze ding stapte natuurlijk nog verder het ijs op. Maar zeker weten zou Alyss er zelf doorheen zakken. Het ijs was nooit sterk genoeg voor de Leafeon, en laat staan voor haar trainer. "Alles oké?" hoorde ze. Ze keek even op. "Nee. Está, is weer eens koppig," Haar blauwgroene kijkers vestigden zich weer ietwat vurig op de grass type. "Está, als je niet door het ijs wilt zakken moet je nu terug komen," Dreigen hielp waarschijnlijk niet. De bruine ogen van de jonge eeveelution keken even uitdagend om, naar ze stapte toen rustig verder. En op dat moment kraakte het ijs en brak het onder de bruine voeten van het wezen. "Verdomme," mompelde de zwartharige reiziger, die een pokéball van haar riem griste. Daaruit verscheen een Spheal, een water en ice type. Haar ability was Thick fat; ze kon het koude water hebben. "Viaje, ga Está eens helpen," zuchtte de trainer tegen de Clap pokémon. Deze maakte even een geluidje en dook toen het water in, zoekend naar de spartelende grass type een paar meter verderop.

De Spheal leek al snel de grass eeveelution te hebben gevonden, want deze kwam een stukje boven het ijskoude water uit. Haar pootjes krabbelden het ijs op, maar het was er te dun. Andy had aangeboden om zijn Munna te laten helpen. En dat had deze gedaan, door het water uiteen te katen wijken. Wat een Munna was? Nou... Geen idee eigenlijk. Het leek echter op een psychic type, en dat kon zeker van pas komen. "Bedankt," glimlachte Alyss. Ze keek toe hoe de twee pokémon in het water hun best deden om op de kant te komen. "Uhm... Zou hij niet het gewicht van Está iets kunnen verminderen ofzo..?" Ze wilde natuurlijk niet teveel vragen van de pokémon of zijn trainer, maar die Leafeon moest niet veel langer in de huidige positie blijven. Het was niet heel goed voor d'r, weetjewel. Dus misschien kon de Munna een move uitoefenen die haar iets omhoog tilde, waardoor haar gewicht minder werd?

De psychic type leek echt hard haar best te doen. Met resultaat. Rond de twee pokémon verscheen een roze gloed, en het werd zichtbaar makkelijker voor de Spheal om de Leafeon omhoog te helpen. De grass type kon gemakkelijk over het ijs lopen, gezien haar gewicht verminderd werd door de Munna. Deze kon al haar kracht nu leveren aan de eeveelution in principe, de Clap pokémon was ondergedoken, en kwam vlakbij de kant weer boven, om daar een vrolijk geluid te maken. Veel te blij voor dit land. Está kwam aanglibberen, en leek opgelucht toen ze weer op de kant stond. De coördinator liep met een zucht op haar grass eeveelution af. "Allemachtig Está, wil je dat nooit meer doen?" vroeg de trainster. De pokémon knikte een beetje toegeeflijk. Alyss draaide zich om naar Andy. "Dankjewel. En jij ook bedankt," sprak ze tegen de Munna. Arceus, als zij er niet waren geweest... Snel bedacht ze iets wat zij kon doen. "Kan ik jullie misschien ergens trakteren op een drankje?" Dat was wel het minste wat ze kon doen na dit. Zou wel zo beleefd zijn om iets terug te doen, toch? En anders stond ze maar bij mensen in het krijt...

Van de Munna kreeg ze een soort... kusje ofzo? In ieder geval drukte de kleine psychic type zijn snuit tegen haar voorhoofd aan, en toen vloog hij weer weg naar zijn trainer. De coördinator keek even verbaasd op, maar toen glimlachte ze, en schudde ze haar hoofd lichtjes. Alle pokémon verrichtten wel eens van die willekeurige acties. Voornamelijk Viaje en Está deden dat.
Hij reageerde enthousiast op het voorstel, en ze glimlachte vervolgens breed. "Oké, laten we een leuk café gaan zoeken dan," Ze deed dit misschien iets te vaak met mensen, maar het was heel leuk om elkaar te leren kennen. En gezellig. Zijn bleek gleed even naar de natte pokémon. Het maakte Viaje niks uit; haar ability was Thick fat. Ze voelde helemaal niks van de kou. De Leafeon was druk bezig zich uit te schudden en op te warmen. De coördinator stapte erop af. "Oen," zei ze met een grinnik, waarna ze de pokémon liet terugkeren in haar ball. Daar was het warmer. Ook Día en Viaje liet ze verdwijnen. Toen liep ze terug. "Laten we gaan,"