Een hard piepend geluid klonk en binnen een paar seconde zat een rosé blonde dame recht overeind in bed. Pff… waarom ging dat stomme ding überhaupt af? Ze sloeg op haar wekker en het ding hield gelukkig gelijk zijn mond dicht, mooi. Riddle zuchtte en keek naar de persoon naast haar in bed. Degene lag nog gewoon te pitten, hij was niet eens wakker geworden. Met een zucht sloeg ze het dekbed van haar af en hopte ze uit bed. Hopelijk bleef hij gewoon liggen, want ze moest weer wat brieven en dergelijke rond brengen. Riddle hopte naar haar kast en twee deuren werden open getrokken. Er werden wat kledingstukken uit de kast gevist en Riddle vervolgde haar weg naar de badkamer. Eenmaal haar kleding aan en make-up en alles gedaan te hebben, was ze fatsoenlijk genoeg om naar buiten te kunnen. De blondine liep over de gang en huppelde de trap af om beneden wat spullen bij elkaar te rapen. Wat laatste pakjes en brieven werden in haar tas gepropt waarna ze het ding om haar nek hing. Ze keek nog een keer goed in de tas om te checken of ze alles bij zich had. Ze verdween vervolgens de deur uit en deed het ding achter haar op slot. Ze draaide zich om en zuchtte eens diep waarna ze begon te lopen.
Een briefje werd omhoog gehouden terwijl haar felblauwe ogen naar het ding keken. Er stonden allerlei namen op. Namen van steden en dorpjes. Als eerst stond er Lumiose, die kon ze af vinken. Daar was ze een paar uur geleden al langs geweest. De tweede naam was Camphrier Town, ook daar was ze niet lang geleden nog geweest. Het was wel verschrikkelijk moeilijk geweest om daar die stomme pakketjes af te leveren, ze kon het adres in ieder geval erg moeilijk vinden. Vervolgens stonden er nog wat namen op zoals Cyllage City en Ambrette Town. Gelukkig allemaal al gehad. Als laatste stond er op haar lijstje Geosenge Town. Met een hand trok ze haar tas open, er zaten nog twee brieven in en een klein pakketje. Mooi ze was bijna klaar. Met een grote glimlach op haar gezicht vervolgde ze haar weg richting Geosenge Town. Eenmaal aan gekomen op een van de plekken van bestemming duwde ze een van de brieven in een vakje van een van de deuren. Riddle liep rustig door naar de volgende en ging zo door tot dat ze het laatste pakje bij het laatste adres in de brievenbus had geduwd. Ze zuchtte even opgelucht, dat was gebeurd, kon ze weer haar eigen gang gaan vandaag.
Riddle zette zichzelf op een bankje en sloeg haar ene been over haar andere been om wat voor haar uit te staren naar de mensen die langs liepen. Het was niet druk in Geosenge Town en Riddle vond het wel goed zo, lekker rustgevend. Ze voelde even aan haar pokéballs, ze zaten er allemaal nog gelukkig. Ze klikte eentje van de riem af en pakte het balletje vast. Riddle’s felblauwe ogen staarde even naar het ding waarna er op het middelste witte knopje werd gedrukt. De pokéball werd groter in voormaat en ze gooide hem dan ook simpeltjes in de lucht. “Hiro, kom me vergezellen alsjeblieft” zei ze met een glimlach waarna er een lichte flits verscheen. Op de grond maakte de flits een heel kunstwerk. Uit de flits verscheen een gedaante en het licht vaagde al snel weer weg. De pokéball viel naar beneden door de zwaartekracht en de blondine ving het ding op. Voor haar stond nu haar Mightyena, Hiro. De Bite pokémon stond voor haar neus en keek zijn trainster kwispelend aan. De pokémon maakte zich een weg naar het bankje en sprong er soepeltjes op waarna het ging zitten. Riddle’s hand gleed over de kop van het grote, wollige beest. “Misschien kunnen we vandaag iets leuks gaan doen” mompelde Riddle tegen Hiro. Hiro kon alleen maar kwispelen, al kwam er ook nog een blaf uit zijn mond. Riddle moest grinniken, ze was nu bijna doof, maar het was wel goed. Haar blik ging weer naar de mensen die langs liepen. Sommige mensen waren aan het klooien met hun Holo Casters en andere waren weer druk in gesprek met een ander persoon. Andere waren weer op zoek naar dingen en sommige mensen leken erg te moeten haasten, omdat ze anders te laat kwamen ergens waarschijnlijk. Riddle vond het altijd wel interessant om naar mensen te kijken, ze te bestuderen. Riddle zette zich af van het bankje en keek naar haar Mightyena die nog steeds op het ding zat. “Kom we gaan wat wandelen” zei ze met een glimlach terwijl ze naar de Mightyena keek en ook verwachtte dat hij haar zou volgen. De Bite Pokémon sprong van het bankje af en liep achter Riddle aan. Braaf bleef hij naast haar wandelen. Riddle keek wat om haar heen, wat moest ze nou gaan doen? Ze was aan het sparen voor een Mega Stone en ze moest nog een keer een van die Eliteleiders aan hun mouw sjorren voor een Keystone. Ze moest nog wel goed gaan bedenken wat ze precies ging vertellen, je moest natuurlijk een goede reden hebben om een Keystone te krijgen. Zelf vond ze dat zij en haar Ampharos er wel klaar voor waren, maar ja je wist nooit met Team Rocket.
Na wat lopen kwam ze in een gebied wat meer bebost was en er stonden ook niet veel huizen meer, ze was aan de rand van Geosenge Town gekomen. Ze keek naar haar Mightyena “Jij weet toevallig ook niet wat we kunnen gaan doen?” vroeg ze wat droogjes aan haar eigen pokémon. De meeste mensen zouden haar wel als een of andere gestoorde zien, ach het boeide haar weinig wat andere mensen van haar dachten. Behalve Nathan dan. Hiro blafte vrolijk, maar leek ineens afgeleid te zijn. Hij spitste meteen zijn oren en begon naar iets te grommen wat blijkbaar in de bosjes zou moeten zitten, want haar Mightyena gromde meestal niet naar de lucht. Riddle keek haar pokémon wat vragend aan waarna ze de blik van Hiro volgde richting de bosjes. In de bosjes leek iets te ritselen. Haar felblauwe ogen bleven het struikgewas sterk in de gaten houden. Ze was natuurlijk weer veel te nieuwsgierig wat er zat dus zette ze een paar stappen naar voren. De Mightyena volgde haar grommend, waarna Riddle over de bosjes heen boog om te kijken wat er zich achter de bosjes verschool. Gelukkig was het geen enge pokémon of agressieve, want anders zat dat ding nou waarschijnlijk in haar gezicht. Ze merkte de Eevee op die wat aan het zoeken was. Echter had de kleine Evolution Pokémon haar nog absoluut niet gezien. Echter toen het ding Riddle ineens leek op te merken, schrok het zich een ongeluk waarna het meteen weg schoot, verderop weer de bosjes in. “Nee…. niet weg gaan” mompelde Riddle teleurgesteld. Eigenlijk had ze altijd al een Eevee willen hebben en dit was waarschijnlijk een van de weinige kansen die ze ging krijgen. Tot nu toe had ze zelf maar weinig pokémon gevangen, meestal kwam haar pa weer met een of andere gestolen pokémon aan zetten. Riddle’s hart voor pokémon was net iets te goed voor een normaal Team Rocket lid en nam dus meestal de pokémon gewoon aan. Maar nu kon ze eindelijk een keer haar eigen pokémon vangen, dat was zoveel beter.
Riddle had haar Mightyena mee gewenkt en was over de bosjes heen gehopt om achter de Eevee aan te gaan. Bij de volgende bosjes zat het ding weer. Deze keer probeerde de Eevee zichzelf te verstoppen. Een grijns verscheen op Riddle’s gezicht “Zo makkelijk ben je niet van me af” grinnikte ze. De Eevee keek weer op en schoot weer een stuk naar achteren om weer afstand te krijgen tussen haar zelf en de vrouwelijke persoon die haar nu bedreigde. Riddle zuchtte en pakte de pokéball van Ampharos tevoorschijn. De vrouwelijke Eevee keek verbaasd naar de persoon voor haar waarna het beestje zichzelf schrap zette en wat bromde. Vrolijk was ze niet, maar ze ging niet meer weg rennen, alleen maar mooi voor Riddle. Haar blik ging naar haar Mightyena “Jij mag me volgende keer weer helpen” zei ze met een glimlach tegen haar Bite Pokémon. Hiro liet zijn koppie naar rechts draaien en zette zichzelf op zijn kont. Oké wachten kon hij wel hoor. Riddle’s felblauwe ogen keken de kleine Evolution Pokémon weer aan “Oké here goes nothing” mompelde ze waarna ze de pokéball in de lucht gooide en er met een witte, felle flits een pokémon op het veld verscheen. De Eevee die zich nog steeds schrap zette verroerde niet terwijl de Ampharos voor haar neus verscheen. De Light Pokémon liet duidelijk horen dat ze aanwezig was. “Fluffy we gaan deze kleine pokémon even laten zien dat ze bij mij hoort” zei ze met een brede grijns. Ze moest en zou die Eevee krijgen. De Eevee dacht er echter geen seconde over na en schoot met een Tackle op de Ampharos af. “Ontwijk en gebruik Thunder Punch!” de Ampharos keek toe hoe de Eevee steeds dichterbij kwam en ze schoot net op tijd op zij. De Eevee was heel snel, klein en behendig. Fluffy tilde haar arm en schoot op de kleine Eevee af met een Thunder Punch. Helaas mistte de aanval, want dat ding was echt veel te snel.
Fluffy draaide zich om en zette haar focus weer op de Eevee. De Eevee had zichzelf vervolgens weer klaar gezet, want het kleine ding kwam op Riddle’s Ampharos af met een Quick Attack. De Evolution Pokémon was dit keer te snel, want voordat Riddle überhaupt kon zeggen dat Fluffy moest ontwijken, werd Fluffy dus al volop geraakt door de Quick Attack. Fluffy schoot wat naar achteren en kreunde wat. Ze zette zichzelf al snel weer sterk neer en zette zich schrap, afwachtend op Riddle’s bevel. “Fluffy use Thunder Wave” riep ze vervolgens naar haar Light Pokémon. Een elektrische golf verscheen er vervolgens uit de mond van de Ampharos die op de Eevee af kwam. De Eevee keek wat beduusd naar de actie en probeerde vervolgens weg te komen, maar werd helaas geraakt. Het was geen aanval wat schade aan de pokémon aan bracht, maar er wel voor zorgde dat je paralyzed werd. In dit geval gebeurde het ook bij de Eevee. “Use Thunder Punch again” riep ze Fluffy toe die meteen de aanval in zette. Doordat de Eevee paralyzed was, kon het kleine ding niet bewegen waardoor de Thunder Punch raakte en de Eevee een stuk naar achter schoof. Het ding lag nu op haar zij en maakte wat ongemakkelijke geluidjes. “Dit is wel genoeg denk ik..” mompelde Riddle “We moet haar wel heel houden” zei ze vervolgens wat bezorgd. Fluffy keek haar trainster aan en zette zichzelf niet meer in aanvalshouding. Riddle vist een gloednieuwe pokéball uit haar tas en gooide het een keer omhoog waarna ze hem weer op ving en op het witte knopje klikte. De pokéball werd groter en Riddle maakte een zwaai met haar arm waarna de pokéball naar de verzwakte Eevee werd gegooid. De Eevee bleef liggen op haar zij en werd vervolgens opgeslokt door de rode straal die uit de pokéball was gekomen. De Eevee verdween in de ball en het ding viel op de grond waarna het een paar keer begon te rollen. Het ding rolde twee keer en Riddle hoopte maar dat de Eevee gewoon bleef zitten. Ze keek even naar haar Ampharos die haar ook terug aan keek. Riddle zuchtte even “Nou op hoop van zegen” zei ze wat zenuwachtig tegen haar Ampharos die haar aan keek en vervolgens een hoopvol geluidje maakte. Haar felblauwe ogen keken ook even naar Hiro die nog steeds naast haar zat. Zijn staart ging ook maar heen en weer en hij keek maar al te vrolijk uit zijn ogen. Gek beest was het ook. Haar felblauwe ogen maakte weer een weg naar de pokéball die een paar meter van haar af lag op de grond. Zou ze blijven zitten of had ze toch nog beter haar best moeten doen?
2024 woorden~
