Creepy Follower {Route 101}

Nieuwe dag, nieuwe kansen, niet waar? Zo zag hij het wel tenminste. Hij liep glimlachend naar buiten en pakte de halstertouwen van de merries, waarna hij de stal opende van Phoenix en het halstertouw aanklikte. Phoenix was van Lyan, maar tja, hij zette haar wel gewoon in de weide. Ze werkten immers samen, toch? Hij zette haar even vast, waarna hij Casey en Bolognaise pakte. Hij pakte Phoenix er weer bij en begon rustig naar de weides te lopen met de merries.. Hij klikte de halstertouwen los en gaf ze een tikje op hun kont zodat ze wat verder de weide in gingen hm... Hij aaide de Shiny ponyta even rustig, ssh.. Ho maar jongen. Hij leek gespannen, voor welke reden dan ook. Hij zuchtte even en zette hem in de weide, waardoor de hengst meteen schrikachtig rond begon te kijken. Meestal was de hengst niet zo... zo gespannen, of wel dan? Nee, meestal niet. Eigenlijk nooit. Hij knipperde even en haalde zijn schouders op, waarna hij Adorano in de andere weide zette. Zo... Hij zuchtte even en ging even langs de voorraadkasten. Ze hadden nog wat voer nodig... En ze hadden nog wat wortels nodig.. Yeah, hij ging vandaag dan wel even naar Rustboro, want dat was de dichtsbijzijnde stad waar ze dat leverde. Naja, daar was hun leverancier. Dus dan kon hij het daar halen. Naja, bestellen. Dan zou hij het morgen kunnen ophalen. In principe hadden ze nog voer voor een paar dagen staan, maar hij had liever dat hij wat meer speling had in het voer. Vooral omdat hij niet wist of er nog nestjes zouden komen of... Dat ze meer pokémon kregen voor een reden. Dan was het beter dat hij wat extra op voorraad had, toch? Hij stak zijn handen in zijn zakken, waarna hij rustig begon te lopen. Lyan kon wel alleen thuis.. Voorlopig. Hij zuchtte even haalde een hand door zijn haar. Morgen moest hij dan met zware zakken gaan sjouwen... maar ach. Dat kwam wel goed hoor. Hij stopte even bij een splitsing, vooral omdat hij nu kon gaan kiezen welke kant hij op zou gaan lopen. Hij kon over het normale, saaie, betegelde pad lopen. Zoals iedere andere dag eigenlijk. Of hij kon het spannende, mooie, groene bospad op, waar hij eigenlijk maar een paar keer had gelopen. De keuze was snel gemaakt, al vond hij het zelf. Hij ging het bospad op. Het was mooier dan het normale pad, vooral door alle planten... en de manier dat de zon door de planten en bomen scheen. Hij vond het mooi. Hij hield er van om in de natuur te zijn. Hij hield er van om rond te lopen in de natuur. Frisse lucht, groen, genieten... Hij genoot echt van de omgeving hier. Het was zo mooi... En Tja... Hij kon er geen andere woorden aan geven behalve dat. Hij stopte zijn handen in zijn zakken, terwijl hij rustig over het pad liep. Toen hij echter andere voetstappen hoorde knipperde hij even en stopte hij met lopen om achter zich te kijken. Niemand? Hij knipperde even. "Lyan, als jij het bent, kom maar tevoorschijn." sprak hij grinnikend, maar het bleef stil.. Oke... Hij zou de ander dan zo wel pakken. Want eh, hij was tenminste eerlijk, de jongen wilde waarschijnlijk gewoon niet tevoorschijn komen. Soms kon het echt net een kind zijn. Toen hij weer voetstappen hoorde, draaide hij zich weer op. Niks..? Hij versnelde zijn pas wat, waarna hij de voetstappen ook hoorde versnellen. Nee! Hij was nog veel te jong om te sterven! Nee! Hij sprong de bosjes in, please, no..

Heh... Hier zat hij dan, in de bosjes. Het was zo normaal begonnen, dat hij niet snapte hoe hij het voor elkaar had gekregen om in de bosjes te eindigen. Hij hijgde zachtjes en keek schrikachtig om zich heen. Hij werd gewoon paranoïde, toch? Hij snapte niet wat het anders had kunnen zijn. Hij werd niet echt gevolgd... Toch? Nee, dat kon niet. Hij trilde even en legde handen in zijn gezicht. Kalmeer... Kalmeer Bryan... Het is vast niks. Hij stelde zich dit allemaal voor. Die voetstappen achter hem aan, waren vast niks... Toch? Yeah. Dat klopt. Hij was gewoon paranoïde aan het worden, niets meer, niets minder. Toen hij de voetstappen weer hoorde kromp hij ineen... Verdomme... Hij was zo bang... Als hij werd vermoord... Sorry Lyan... Hij probeerde het... Hij kneep zijn ogen dicht en legde zijn handen tegen zijn hoofd, waarna hij opeens iets aan zijn broek voelde, alsof iets aan het trekken was... Hij knipperde even.. De voetstappen waren gestopt... Was dit zijn stalker..? Hij draaide zich om... Om een zorua te zien. Serieus? Een zorua was hem aan het volgen? Hij zuchtte even opgelucht. Gos... De Zorua rook aan zijn broek en trok er weer even aan, wat was er mis? Hij knipperde niet begrijpend, maar snapte vervolgens wat er waarschijnlijk mis was. Hij haalde een berry uit zijn broek en hield het voor de Zorua, die het meteen uit zijn hand pakte en wegrende ermee. De Zorua ging verderop zitten, waarna deze rustig van de berry begon te eten... Heh... Hij glimlachte even en ging zitten. Wat een dotje... Er waren verder geen voetstappen meer... Dus... Dit was de 'persoon' die hem achtervolgde. Het was gewoon een hongerige Zorua. Niet meer en niets minder. Hij zuchtte even en ging wat beter zitten terwijl hij even naar de Zorua keek die duidelijk genoot van de berry... Het leek een zachtaardige pokémon, dat wel. Hij glimlachte even en kwam voorzichtig overeind. Hij begon rustig verder te lopen. Wat dacht hij wel niet? Hij was echt paranoïde aan het worden. Helemaal flippen omdat een pokémon hem volgde. Hij lachte even en krabbelde achter zijn hoofd, waarna hij even knipperde. Heh... Toen hij echter weer voetstappen hoorde knipperde hij even. Wat..? Hij keek even achter zich, weer niks. Was het weer de Zorua? Eh... Hij haalde een berry uit zijn zak en hield deze op, maar geen reactie van de Zorua... Oke, nu werd het toch wel een beetje eng. Toen er opeens gegrom klonk keek hij op en zag hij de Zorua die grommend aan de broekspijp van een man aan het trekken was. Wacht... Wat? Toen de man hem zag rende hij zowat weg en bleef de Zorua grommend achter, waarna hij een blik kreeg van de Zorua, een trotse blik leek het wel zowat. Hij glimlachte even en keek naar de Zorua... heh... Eigenlijk wilde hij haar gaan vangen.. Want het was een vrouwtje, naar wat hij wist. Hij knipperde even, waarna de Zorua een vrolijk geluidje maakte en naar hem keek, alsof ze zei 'Komt er nog wat van?'

vs

En werk ging hij er zeker van maken. Hij haalde de pokéball van Finn omhoog, waarna hij de Shinx eruit haalde, die even een blij geluidje maakte. Hij keek even verbaasd naar de Zorua en vervolgens naar Bryan. "Oke Finn, we gaan ons best doen om deze Zorua te vangen, okay?" sprak hij glimlachend, waarop de Shinx hem ietwat verward aankeek. De laatste keer dat de Shinx had moeten vechten was al een tijdje geleden... Een lange tijd. De Shinx leek te rollen met zijn ogen, waarna deze naar voren sprong, om tegenover de Zorua te staan. Hij zwiepte even met zijn staart en keek even om naar zijn trainer. "Niet naar mij kijken maar naar de Zorua!" Verdomme. Finn gromde even en keek in de richting van de Zorua. "Begin met Charge Finn!" beval hij de Shinx, die meteen allemaal electriciteit rond zich kreeg en de Zorua even knipperde en op Finn afschoot voor een Pursuit. Finn werd geraakt, waardoor hij grommend naar Bryan keek. "Opletten!" sprak hij meteen tegen de Pokémon, waardoor deze nog net een Scratch kon ontwijken. "Gebruik Thunder Fang!" beval hij de Shinx, waardoor deze op de Zorua schoot en deze beet met de Twee keer zo sterke Thunder Fang door de Charge. Hij keek trots naar Bryan, waardoor de Zorua op zijn rug sprong en Fury Swipes begon te gebruiken. Sigh... Zou Finn het ooit goed doen en leren dat hij niet steeds naar hem moest kijken maar naar de tegenstander? "Gebruik Spark om haar van je af te krijgen!" Finn begon electriciteit rond zich te vormen, waardoor de Zorua van hem af ging en opeens leek te huilen... Waardoor Finn even bezorgd naar de Zorua liep en zijn neusje tegen de Zorua drukte, alsof hij haar wilde troosten, waarna hij opeens werd weg geslagen leek het wel door de Feint attack van de Zorua. Finn gromde luid, duidelijk dat hij er klaar mee was. "Gebruik Signal Beam!" sprak hij tegen de Shinx, waardoor de straal de Zorua vol raakte en deze weg schoot. "Gebruik nu Charge weer!" sprak hij tegen de Shinx, die zich weer begon te laden. De Zorua leek weer te been, waardoor deze zich weer klaar maakte om te gaan vechten. Er kwam een Scary Face, waardoor Finn ietwat bang achter hem verschuilde. "Finn! Verdomme! Je bent sterker dan die Zorua!" sprak hij even tegen de Shinx, waarna hij hem het veld weer op duwde. "Spark! En daarna Thunder Fang! Laat haar zien dat je sterker bent!" riep hij naar Finn, die op haar af schoot om de bevelen van zijn trainer uit te gaan voeren. De Zorua deed Feint Attack terug, wat onmisbaar was, helaas. "Signal Beam!" riep hij naar Finn, die een straal afvuurde op de Zorua. De Zorua probeerde Pursuit op Finn. "Spring op en gebruik Signal Beam!" riep hij even, waardoor Finn op een haar na de Pursuit ontweek en vervolgens Signal Beam gebruikte op de Zorua. "Gebruik Thunder Fang! Daarna Signal Beam!" Finn leek zowat te zuchten door het gebruik van Signal Beam... Maar wat moest hij anders. Dit was de enige move die super effective was. "Gebruik Charge en dan weer Thunder Fang!" Hij gaf de Zorua gewoon geen tijd meer om te herstellen, dit was beter. Echter leek de Zorua nog genoeg puf te hebben om nog een Feint Attack te doen, waardoor Finn op zijn plaats gezet werd en Zorua even de tijd had om te herstellen. Dat was hij even vergeten, die aanval. De aanval die onmisbaar was en onder iedere omstandigheid kon worden gebruikt. Finn stond hijgend op de grond, starende naar de Zorua, die ook hijgde maar overduidelijk wel verzwakt was. Hij kon nu kiezen, nog wat aanvallen of nu al de pokéball gebruiken. Hij ging voor de tweede optie. Wat was er beter dan meer zekerheid geven door het gebruiken van meer aanvallen dat hij het Zorua vrouwtje kon vangen? Hij keek naar de pokémons, Finn was in principe sterker dan de ander, van wat hij zag tenminste. "Okay, Finn, Gebruik Charge om weer op te laden!" De Zorua leek zowat te grijnzen, want door het gebruik van Taunt kon hij alleen maar die move gebruiken voor een tijdje. Son of a- Hij begon opeens te glimlachen, dit was eigenlijk geweldig, want nu zou de volgende aanval oh-zo sterk zijn door al de charge... "Oke Finn! Gebruik Charge! Charge zoveel je kan!" Finn maakte een instemmend geluid, waardoor veel electriciteit rond hem begon te vormen, waarna hij even knikte naar Bryan en Bryan breed glimlachte. "Gebruik Thunder Fang!" hij schoot op de Zorua af en zette zijn tanden in de Zorua om alle electriciteit die hij had opgespaard op de Zorua te richten. Finn sprong terug van de Zorua en stond voor Bryan. Finn hijgde luid en keek naar de Zorua, die moeilijk opstond en even op de grond viel... Waarna ze weer overeind kwam en met een dichtgeknepen oog met al haar kracht overeind probeerde te blijven. "Oke Finn, laten we het afmaken met een laatste Signal Beam!" Finn knikte en vuurde de straal af, waardoor de Zorua op de grond bleef liggen, proberende om overeind te krabbelen. Arm ding... Eigenlijk had hij best wel medelijden met haar. Hij pakte zijn Potential Pokéball, waarna hij deze gooide naar de Zorua en knipperde. Please. Ga erin. Hij smeekte het zo erg. Hij voelde gewoon... De klik met deze Zorua. Hij zou zo blij zijn als hij deze vrouwelijke Zorua aan zijn team kon toevoegen...

In het kort:
*Zorua Female
Moves used:
Charge x6
Thunder Fang x5
Spark x2
Signal Beam x4
Een potential Ball gegooid!
*2046 woorden