Cold Follower Storage

Met een laptop op haar schoot, driftig typend in de eerste en beste warme, droge onderkomen die ze kon vinden, de bieb, keek ze rond op diverse sociale media. In haar geval was het wel meer dan simpelweg dan ‘kijken’, het was stalken. Zo had iemand vijf minuten geleden een update gemaakt over dat ze aan het fitnessen was, terwijl dezelfde persoon exact een week geleden de statusbericht geplaatst had nooit van haar leven te gaan sporten. Zo tegenstrijdig. Ze keek naar de statusberichten die ertussen geplaatst was en haar ogen werden groot. Kijk. Eens. Aan. Vanaf dinsdagochtend had dit persoon diverse vrolijke statusberichten geplaatst en heel vaak één man getagged. Ze wist het nou zeker. Liefde. Crush. Maar… wie was dit persoon…? Nog voordat ze had geklikt op de naam van het figuur, voelde ze kippenvel over zich heen gaan. Brr. Okay, koud, brr, h-hoe dan…? Ze sloeg al trillend haar armen om zichzelf heen. Weinig dingen haalden haar uit haar concentratie en temperatuurverschillen ook amper. Al helemaal als ze al warm aangekleed was en het nóg koud had… Binnen. Verward keek ze op van haar laptop die ze met een luide ‘paf’ dichtgeklapt had. Ze liet haar blik langs de ruimte glijden en de andere schimmen begonnen ook al te bibberen máár klaagde niet. Meeste schimmen vonden koud niet bepaald fijn en nou… klaagde écht niemand? Was het de bedoeling dat het dan koud was? Onverschillig keek ze over haar schouder maar naar de ingang en-Waar was de bieb bord gebleven?  En wacht, alles vervormde…. Wat? Moest ze zich zorgen maken? Ietwat twijfelend greep ze naar haar laptop maar mistte. “Huh?” Alles werd een waas voor haar ogen.

‘Woehoe! Geweldig nummer dit!’

Stemmen van aanmoedigende, vrolijke schimmen vlogen haar om de oren. Vermoeid met een golf van uitputting in haar lichaam opende ze haar ogen. Was de wereld nou voor 90 graden gedraaid of… Ze hees zichzelf meer overeind en zag de wereld weer hoe het hoorde te zijn. Ah. Haar blik gleed naar zichzelf, zittend onder een laag sneeuw en half liggend op een bank in een stadspark. Oja. Ze was in slaap gevallen! Dat verklaarde een boel. Tevreden dat er niets vreemd gaande was, nam ze opgelucht adem, waarna ze weer naar voren keek. Een groep schimmen had een podium bezet en zat te zingen.. Hmm, okay. Helemaal niet vreemd, dus. ‘We zijn de Cold Followers en dit is ons nieuwe nummer!’ De naam kwam haar vreemd genoeg bekend voor. Dat betekende al veel maar ze weigerde er meer over na te denken. Het was een band met een mix van Rock-en meer kalmere en alternatieve muzieknummers zo te horen. Bij nader inzien was er één ding wat nog niet logisch was. Ze wreef dan ook in haar ogen met de hoop dat het nog bij een droom hoorde maar nee. Dat podium… Zat boven haar.

Ze was slaapdronken zo te zien in een soort ruimte achter het podium op een bank gekropen. Vaker deed ze vreemde dingen maar zelfs zij begreep er niets van. Drinken deed ze niet of andere vreemde dingen. Huh. Misschien was ze wezen wandelen in haar slaap? Er lag ook al allemaal zooi om haar heen, maar haar aandacht werd toch het meest getrokken door een mobieltje dat uit een doos stak. Of nee, het was geen doos maar de koffer waar waarschijnlijk hun apparatuur in had gestaan. Nieuwsgierigheid werd haar teveel, en nadat ze het mobieltje op magische wijze had aangezet zag ze direct op de unlockscherm één van de bandleden. Samen met een… was dat nou een…? Ze controleerde of ze haar bril niet op had gezet maar die stond op haar voorhoofd vast. Op basis van de scherm kon ze wel op basis van hun matchende kettingen uithalen dat ze een stel waren; twee helften van hart die één geheel vormden maar ook de naam van de ander. Uhm. Oké, de band vond ze Cool, maar nu wist ze het niet meer zo zeker. De bandlid ging uit met een koelkast. En er was een naam… Rosa. Rosa, de koelkast. De naam stond er in blokletters onder, samen met twee kusjes erachter. Dit was wellicht het meest bizarre dat ze ooit gezien had. Ieder zijn ding maar… ”Ist der liefde dan nie tuviel afhankelijk vaan stroam…? Wat is un relatie sjonder stroom, je hebt nie de hele tijd spaonning nodich,” mompelde ze. Helaas net te luid. De bandlid keerde zich naar haar om en een vrouw uit het publiek gilde verward en verontwaardigd. ‘H-Hoe durf je met een koelkast uit te gaan?! Ik wist het al! Ondanks dat had ik je de kans gegeven met je uit te gaan maar dat je koelkast liefde terug is, echt… Je bent een weirdo,’ De vrouw had vol frustraties haar hart gelucht, waarna ze stampvoetend een weg baande door het publiek, regelrecht richting de bandlid in kwestie. Wacht, betekende dat nou… dat haar droom wel klopte? Ach, ze moest weg van hier, waarschijnlijk.

Alleen… escaleerde de situatie. De ándere bandleden werden ook boos maar niet op de vrouw maar op hun mede-bandlid. ‘Ga je vreemd met MIJN koelkast?’ Dit… Nee, Reese wilde hier geen rol bij spelen. Het werd te… koud onder haar voeten. Deze band bleek zich teveel te hechten aan een koelkast. Wat ze niet doorhadden was dat de koelkast een Frost Rotom was die oprecht van de bandleden hield. Vrienden level. Niet meer dan dat. Toen pas merkte Reese dan ook een koelkast op die zijn vreemde kleur verdween op hetzelfde moment dat er een Pokémon uit verscheen. De bandleden stopten met ruziën toen de vrouw van blijdschap stapte naar de Rotom. ‘Oh, Wattz, ik dacht dat ik je kwijt was geraakt door die vent maar al die tijd was je hier. Het spijt me, voor wat ik je aangedaan hebt, echt waar!’ De Rotom glimlachte vrolijk en de bandleden lieten hun schouders hangen. Het was geen goed einde voor hen.

Moest zij… De vrouw en Rotom waren al verdwenen en nou was zij de enige buitenstaander. Hoe moest zij de schimmen opvrolijken? ”Kjan iek juwwlie hulpun djor… ehm, ijsje tu kopun?” Afkoelen moesten ze zeker en ze wist écht niet wat ze verder kon zeggen. Of voorstellen. Eigenlijk wilde ze weer op haar bank gaan liggen zonder dit vreemde gebeuren. Met haar oordopjes in met de Coole muziek van de Cold Follower op.