Sneeuw... Sneeuw zo ver als het oog kon zien. Ver voor Flynn stond Dendemille Town. Hij kon zelfs de windmolens zien terwijl hij zijn wollen jas dichter tegen zich aan duwde en zijn sjaal goed deed. Het was ijzig en kil hier in de sneeuw vlaktes buiten Dendermille Town. Waarom zou iemand hier willen wonen? Hij had een hekel aan de kou, maar wat moest dat moest. Hij was rond aan het reizen om wat meer informatie te verkennen, altijd handig om te weten hoe je jou weg moest vinden namelijk. Zelfs over deze koude hoeken van Kalos moest hij kennis hebben, al was het algemene kennis.
Zijn laarzen zakte diep in de gevallen sneeuw terwijl de sneeuw zachtjes kraakte. Zijn adem was overduidelijk zichtbaar en vermoeid haalde hij wederom zijn veldfles tevoorschijn. De alcohol in de whisky was de enige bron van warmte die hij had in dit vreselijke landschap. Hij haatte het hier. Met wat binnensmonds gegrom liep hij het dorpje in. Het was stil in de straten. Natuurlijk, het was zo koud buiten. Hij zag de warme gloed van een bar verderop in de straat en baande zich een weg door de ijzige kou naar de bar. Met piepend hout wankelde Flynn de bar in. Een koude rilling rolde over de rug van de barvrouw heen toen hij de deur open deed. Het was verlaten hier binnen en Flynn snoof de geur van de bar in. Het rook naar de haard en stoofpot met een vleugje bier. Hij deed zijn jas op de kapstok en liep naar de bar toe. Hij nam rustig plaats aan de bar en keek nieuwsgierig om zich heen. Hij was inderdaad de enige hier, maar ja het was ook pas net middag geworden. De barvrouw was iets ouder dan hijzelf maar zag er nog goed uit. Met een grijns vroeg hij haar wat er op het menu stond. Ze grijnde terug en zei: “
Het diner is pas na zes, maar als je iets wilt eten heb ik nog een lunch kaart en drinken is altijd in de aanbieding.” Dat klonk best goed. Flynn keek langs de barvrouw naar de rek alcoholische dranken boven de spiegel achter de bar. Hij zag wat dure merken en wat goedkope merken. Hij was ver van huis dus kon hij niet echt zich bekend maken als Team Rocket lid en het gratis krijgen, dus moest hij het maar op goedkope whisky houden. Hij grijnsde en vroeg maar om de kaart. Ze reikte het hem aan en hij begon rustig de kaart door te lezen.
Na een tijdje keek hij op en bestelde een glas whisky en een broodje kroket. Hij leunde rustig tegen de bar aan en liet de warme gloed van de haard zich weer wat opwarmen. Rustig luisterde hij naar het krakende hout in de haard en genoot in stilte van de warmte die het met zich mee bracht. Even later kwam de barvrouw uit de keuken met zijn broodje en schonk een glas whisky voor hem in. Hij liet de whisky staan voor na het eten en begon maar. De kroket was lekker knapperig en de mosterd lekker. Het was gloeiend heet, maar hij kon dat nu wel gebruiken. Wat had hij een pokken hekel aan sneeuw. Nou niet zo zeer de sneeuw maar de ijzige kou. Het eten was heerlijk en zodra hij klaar was dronk hij in een keer zijn whisky op. Het deed hem goed. Hij werd er warm van, maar dronken al jaren niet meer. Hij zou echt heel veel moeten drinken als hij dronken zou willen worden. Hij betaalde netjes en liep weg, maar kreeg op het allerlaatste moment een verlijdend fluitje van de barvrouw. Hij grijnsde en zei speels: “
Misschien als ik ooit weer op doorreis ben.” Al wist hij bijna zeker dat hij hier nooit meer wilde komen. Misschien in de zomer als het wat warmer was. Hij deed zijn jas om en knipoogde naar de barvrouw voordat hij naar buiten verdween.
De sneeuw was minder, maar nog steeds was het hier koud en vervelend. Hij sjokte over de straten van Dendermille Town terwijl hij in zijn hoofd rekening hield met de omgeving en zich wat bekender maakte hier. Het was altijd slim als je een vlucht route nodig had. Hij liep een steegje in en had meteen het gevoel alsof iemand hem in de gaten hield. Hij keek op naar de daken, niets. Hij keek achter zich en zag weer niets. Toch kon hij het gevoel niet van zich afschudden. Hij liep door het steegje en stak een sigaret op. Hij blies zijn eerste puf uit en draaide zich om. Hij werd achtervolgd, hij wist het zeker. Zijn kalme ogen inspecteerde het steegje voor hem. Er lagen hier en daar wat dozen en een vuilnisbak. Rustig keek hij door terwijl hij Gael opriep uit zijn pokeball. De Croagunk keek naar hem en kwaakte zachtjes. Plotseling zag Flynn een staart achter een van de stapels dozen steken. Het was dus een pokemon die hem aan het achtervolgen was. Flynn grijnsde naar Gael en gebaarde hem daar heen te sluipen. Gael knikte geniepig en sloop op de stapel dozen af, maar het gekraak van het bevroren sneeuw gaf zijn positie weg. De andere pokemon duwde de stapel dozen omver en Gael wist het nog maar net te ontwijken. Gael deinsde achteruit om de dozen te ontwijken en Flynn haalde zijn pokedex er bij. Hij had deze pokemon al eens eerder gezien in Lumoise, Purrloin heette het volgens hem. Zijn pokedex scande de pokemon voor zich en zei:
“
Purrloin, the Devious Pokémon. Purrloin fools people into letting their guard down so it can steal their possessions. Purrloin is a primarily purple, feline Pokémon. Its head has tufted fur on its ears and cheeks. There are long, tapered violet markings above its green, eyes. It has a diminutive black nose on its creamy muzzle, and a small, oval, cream-colored marking above each eye. Its neck, shoulders, back, and hind paws are also cream-colored. The tip of its tail has a curved, vaguely scythe-like extension. Purrloin is a quadruped Pokémon, but it can stand and walk on its hind legs as well. Purrloin is a mischievous Pokémon that likes to steal from people. It will put on a cute act in order to get its victims to let its guard down. However, it is often forgiven even if it is caught stealing due to its charm. When angered, it fights back with its claws.”
Een Purrloin dus. De Purrloin liep recht op twee poten en stond uitdagend midden in het steegje met zijn armen gekruist. Zo te zien wilde hij vechten. Een verzoek waar Gael maar al te graag op in ging. Flynn grijnsde uitdagend naar de pokemon en zei arrogant: “
Kom maar op.”
V/S 
“
Val aan met Sucker Punch!” Riep Flynn met gebalde vuisten. Gael schoot naar voren met duister gloeiende vuisten. De Purrloin rende richting de op hem af stormende Croagunk met klauwen klaar voor de aanval. Gael sloeg volop tegen de Purrloin's gezicht, maar werd zelf ook geraakt met een
Scratch aanval. Flynn keek naar het gevecht voor hem. Misschien was het handiger om de dark-type aanvallen op een minimum te houden. Gael besloot maar wat afstand te maken van de Purrloin door naar achteren te springen met zijn indrukwekkend lange sprongen. Dat was wel fijn van een Croagunk, hij kon door te springen gemakkelijk afstand maken. Al was hun repertoire voor lange afstand wat klein kon hij er wel wat mee. “
Blijf de druk hoog houden met een Mud Bomb aanval.” Zei Flynn terwijl hij de Purrloin in de gaten hield. Gael rochelde en spuwde een straal compacte modder ballen op zijn tegenstander af. Maar de Purrloin liet zich neer vallen op vier poten en rende ander een vuilnisbak om aan het ergste te ontkomen. Hij werd geraakt, maar wist zich voor het meeste te behoeden door zich schuil te houden. Gael stopte met spuwen en kwaakte geërgerd dat zijn aanval geen volledige treffer was. Flynn grijnsde en zei rustig: “
Kalm aan... Je krijgt je kans zo wel.” De Purrloin bleef ook niet stil zitten namelijk en stormde op Gael af op vier poten zodra de barrage van de Mud Bomb gestopt was, wederom met zijn klauwen klaar om nog een stevige slag te verkopen. Hij sprong overeind en dook op Gael af. “
Snel! Val aan met Revenge!” Riep Flynn als reactie op de op hen afstormende Purrloin. Gael was altijd wel bereid wat schade op te lopen om heel wat schade toe te dienen en deinsde dus niet terug toen de Purrloin tekeer ging met een
Fury Swipes aanval. De Purrloin wist zeker drie snelle krassen toe te dienen voordat Gael op zijn tanden knarste, een stap naar voren zette en de Purrloin van hem af lanceerde door volop met zijn gewicht achter zijn vuist op de Purrloin's gezicht in te slaan. Met een kreun viel de Purrloin naar achteren en met een grijns zei Flynn: “
Nu heb je hem! Val aan met Mud Slap.” Gael deed een stap naar voren, richting de Purrloin, en schraapte met zijn handen wat grond onder hem vandaan en wierp het richting zijn tegenstander. De Purrloin ontweek het behendig en gebruikte een
Sand Attack waarbij hij zand en sneeuw in Gael's gezicht trapte. “
Haal uit met Poison Sting!” Riep Flynn. Gael stapte naar voren recht in het gezicht van de Purrloin en hief zijn hand, waarvan de middelste vinger gloeide. De Purrloin hief zijn poten ter bescherming. Geschrokken en van pijn trok zijn gezicht weg terwijl hij geschrokken omlaag keek. Het was een schijn beweging geweest en Gael had eigenlijk met zijn linker arm de giftige klap toe gediend in de maag van de Purrloin. Het gif had snel effect en Flynn kon de wallen onder de ogen van de Purrloin zien. Hij grijnsde gemeen en wilde iets zeggen, maar plotseling schoot de Purrloin naar voren en tackelde Gael. Gael was even geschrokken door de plotselinge wending en keek verrast naar de Purrloin die boven op hem zat. Een vloeiende beweging van zijn klauwen later krijste Gael van de pijn. Was dat een
Slash aanval? Deze Purrloin was sterker dan hij dacht. Hij was waarschijnlijk sterker dan Amaya en Daren, maar niet sterk dan Gael, dacht hij bij zichzelf toen hij verrast werd door een fel licht. Een wit licht omringde Gael en de Purrloin dook van verbazing van hem af. Gael stond op uit het witte licht in een nieuwe vorm, hij was geëvolueerd. Een Toxicroak... “
Yess!” Riep Flynn enthousiast, bijzonder uit karakter en haalde zijn pokedex tevoorschijn. Hij had het zo vaak gelezen, maar dit keer kon hij Gael inscannen. Na een piep zei de pokedex:
“
Toxicroak is a dark blue and teal, bipedal Pokémon resembling a poison dart frog. Its head bears a gently-upward curling spike which seems to be a part of the skull. Its eyes are bright yellow, sinister and intimidating, with a small snake-like pupil. Its mouth gives an appearance of a mouth-guard, with its red upper lip curling upward at the ends in a very intimidating manner. Underneath its chin is a bulbous red vocal sac, which is smaller on a female Toxicroak. It has three fingers and one large red claw on the back of each hand. These claws on the backs of their hands can channel poison. Its forearms have two black rings encircling them. Its legs are muscular and seem to be adapted for speedy attacks. It has three toes on its feet, with a red middle toe on each foot, and a sharp spike which juts out of its heels. Underneath the pelvic area are two white horizontal lines. Thick black lines run down the sides of its body and surrounding its limbs, making them seem as if the limbs are detachable. The black lines go up into its face and surround the eyes before meeting in the middle of its snout, just above the upper lip. By croaking, Toxicroak churns the poison stored in the poison sac on their throat for more potency. Toxicroak gives off poison with stings, though it can poison when touched. It can be cruel and fearsome, or it can be quite laid-back, relaxing on rocks and in marshes, studying the views around it. Toxicroak lives in moist areas around bodies of water.”
Flynn keek met een glimlach, de eerste sinds een lange tijd en wende zich naar de Purrloin. Nu kon het echte werk beginnen.
V/S De Purrloin, die nu van de schrik af was, stormde op de nu velen malen grotere Gael. Flynn was benieuwd naar hoe sterk Gael nu was, maar wist dat je vooral nu gebruik moest maken van de verwarring en zei: “
Gebruik Feint Attack.” Gael keek rustig naar de Purrloin die met een
Assurance aanval klaar op hem af kwam rennen. Plotseling schoot Gael naar voren met voor hem tot nu toe ongekende snelheid. Hij was inderdaad veel sneller geworden. Met enorme krach sloeg hij de Purrloin in de zij. De klap was zo hard dat hij de Purrloin tegen de muur van het huis naast het steegje wist te smijten, maar niet zonder dat de Purrloin nog zijn Assurance aanval wist te landen. Mijn een pijnlijke kreun plofte de purrloin neer nadat hij met wild geweld tegen de muur was geslagen. Was het voorbij? Flynn keek benieuwd naar de pokemon die stil op de grond lag. Hij had een besluit genomen, deze ging hij vangen. Maar voordat hij zijn pokeball tevoorschijn kon halen kreunde de Purrloin weer en kwam moeizaam overeind. Het gevecht kon dus gewoon door.
De Purrloin gebruikte
Hone Claws om zijn klauwen te vijlen en ging dreigend staan. Terwijl je kon zien dat zowel hij als Gael heel wat schade hadden opgelopen tijdens het gevecht. Ook was duidelijk te zien dat het gif nog in werking was. Flynn keek naar Gael, die rustig aan het kwaken was. Volgens de pokedex waren Toxicroaks heel rustig, maar zeer sadistisch en venijnig. Dat kon hij wel gebruiken. Je moest altijd rustig blijven in een gevecht, je moest namelijk alleen maar de laatste staande te zijn. Al het andere was niet meer belangrijk daarna... Die filosofie had hem in heel wat gevechten, zowel in als buiten bars, geholpen. Samen met de filosofie dat in een gevecht er niets was zoals regels en je van al je voordelen gebruik mocht of zelfs moest maken. Rustig kwaakte Gael naar zijn tegenstander terwijl zijn ogen koud naar hem keken. “
Gebruik Swagger.” Zei Flynn daarna met een grijns. Hij wist dat een kwade tegenstander die net zijn klauwen had geslepen nog nijdiger maken gevaarlijk was, maar des te kwader des te minder ze op hun omgeving en dus op het gevecht letten. De Toxicroak rechtte zichzelf en ging in een vecht houding staan en wenkte uitdagend zijn tegenstander maar op hem af te komen. Als door woede bezeten vloog de Purrloin op Gael af met nieuwe furie. Zijn klauwen weerkaatste het licht van de zon terwijl hij steeds sneller en sneller begon te rennen. Gale keek rustig toe en kwaakte kalm toen de Purrloin met een wilde razernij
Fury Swipes gebruikte. Maar twee van de Purrloin's wilde slagen troffen Gael tot hij mistte doordat hij niet goed aan het opletten was. De snelheid en razernij zorgde er voor dat de Purrloin tegen Gael aan viel. Dit was zijn opening. Flynn's ogen knepen zich dichter en met een grijns riep hij: “
Nu! Gebruik Venoshock!” Vooral omdat zijn doelwit al vergiftigd was zou Venoshock extra schaden doen. Gael grijnsde sadistisch en knikte. Hij greep de kleine Purrloin beet. In paniek begon deze tegen te stribbelen, maar het had geen zin. Paarse vloeistof sijpelde uit Gael's lichaam en vloeide over de arme Purrloin heen. Het was even stil. Flynn keek toe hoe Gael kil toe keek hoe zijn tegenstander stopte met tegen stribbelen. Plotseling keek Gael verrast op naar de pokemon die hij vast hield. De Purrloin schoot omhoog en krijste het uit van de pijn. Hij geeft gewoon niet op. Een zware
Slash aanval uit een onverwachte hoek sneed diep in de zij van Gael. Gael kon niet anders dan de kleine pokemon los laten. Heel slim schoot de Purrloin weg van Gael en rolde door de sneeuw om de Venoshock van zich af te krijgen. Nu wist Flynn het zeker. Hij ging deze pokemon vangen. Het was een overlever, juist wat hij zocht in een pokemon. De Purrloin schoot weg in een wijde boog om zo achter Gael te komen. Roerloos volgde Gael hem met zijn ogen. Flynn keek toe hoe ze Purrloin zich probeerde te positioneren. Flynn keek daarna weg van het gevecht tussen de twee om het hele gevecht te zien. De ravage die ze hadden achtergelaten was chaotisch om het zo maar te noemen. “
Loop naar voren, van hem weg dus.” Zei Flynn rustig. Gael keek hem verbaasd aan, maar Flynn knikte zelfverzekerd. Gael haalde zijn schouders op en liep naar voren richting de muur tot hij met zijn gezicht er tegen aan stond. Hij draaide zich kalm om en keek venijnig naar de Purrloin die buiten adem voor hem stond nu. De zachte sneeuw die Flynn zo vervelend vond viel hem niet eens meer op. Er was alleen dit. Alleen deze confrontatie. De Purrloin toonde zijn klauwen en gebruikte
Growl. Een diepe grom was duidelijk te horen in dit verlaten steegje maar de psygologische oorlogvoering was voorbij. De Purrloin stormde op Gael af met een ijzige kreet en blootgestelde tanden. Gael keek naar Flynn met een vragende blik. Flynn snoof sarcastisch alsof hij beledigd was en zei: “
Kijk naast je.” Gael keek rustig en Flynn grijnsde nu even hard als Gael. De Purrloin naderde met uitgestoken klauwen en vastberaden ogen. Hij was zo gefocusd op de aanval dat hij niet had gemerkt dat Gael naar iets gereikt had. Alsof uit het niets sloeg Gael de Purrloin met een houten doos die tegen de muur had gelegen. Het hout versplinterde en de Purrloin werd door de lucht geslingerd richting Flynn.
Maar dit keer was Flynn er klaar voor. Hij wierp een pokeball en raakte de vliegende Purrloin. De rode gloed omringde de pokemon en sleurde hem de pokeball in. Met een zacht gekraakt viel de pokeball in de bevroren sneeuw. Zenuwachtig keek Flynn toe hoe de pokeball rilde met het herkenbare geluid. Flynn had in een tijdje niet zo gezweet...
