[Alley] a fiery day

<sub>Om eerlijk te zijn had ze nog steeds geen idee waar ze naartoe ging, ze was zo vergeetachtig en daardoor was ze vergeten om een kaart te kopen. In het begin had ze wel nog iets van een richting geweten, maar hoe meer ze liep des te onzekerder ze werd en dat resulteerde erin dat ze verkeerde beslissingen begon te maken. En uiteindelijk liep ze maar op goed geluk wat rond, hopend dat ze een willekeurige stad binnen zou lopen zodat dit proces weer opnieuw kon herhalen.
De Shinx die naast haar liep had wel een gevoel voor richting, maar om de een of andere reden weigerde hij haar op dit gebied te helpen. In het begin had ze hem zowat gesmeekt om haar te helpen, maar uiteindelijk had ze zich erbij neergelegd en liep ze nu al zelfstandig rond.

"Laya, doe eerst je Tackle en vervolg meteen met een Bite!"
Niet alleen de Shinx, maar ook zij keek op bij het horen van de woorden. Met zijn oortjes gespitst bleef de Pokemon verstijfd staan, terwijl zijn trainer al langzaam in beweging kwam en als gehypnotiseerd op het geluid afliep. Niet al te geruisloos baande ze zich een weg door wat struikjes, om vervolgens stil te blijven staan en met grote ogen naar het schouwspel voor haar te kijken.
Een klein, bruin vosje had een rood en zwarte hond in de houdgreep, althans zo leek het. De twee waren blijkbaar in een gevecht verzeild geraakt en er stond een meisje met blauwe haren aan de zijlijnen commando's te roepen. Haar blik dwaalde af naar beneden wanneer ze wat geritsel hoorde, Neron was erbij gekomen en was een beetje voor haar gaan zitten zodat hij mee kon kijken. Het was duidelijk dat hij het interessant vond, zijn nekharen stonden overeind en hij trilde een beetje doordat hij zijn spieren ongecontroleerd aanspande en ontspande.
Wanneer ze een vreemd geluid hoorde keek ze weer op en kon ze nog net zien hoe de Houndour werd opgeslokt door de Pokeball. Stilletjes hapte ze eenmaal naar adem, kon het zich nog amper realiseren of de hond was er alweer uit. Blijkbaar was dit niet de bedoeling want er kwam weer een commando en het vosje deed wat er gezegd werd. Opnieuw begonnen de twee weer te vechten en opnieuw eindigde het met die Pokeball die de Pokemon opslokte, maar deze keer kwam er geen hondje meer uit en bleef hij stil liggen om vervolgens opgepakt te worden door het blauwharige meisje. Deze liet het hondje er vervolgens weer uit en haalde er ook een andere Pokemon bij waarna een soort van voorstellingsritueel werd gehouden, iets onbekends bij Elena.
Na een paar tellen te hebben genomen om alles in te nemen besloot ze op de ander af te lopen. 'H-Hallo,' kwam er aarzelend over haar lippen, 'Is zij nu van jou?' vroeg ze terwijl ze naar het hondje wees wat de naam Light had gekregen. Als het antwoord ja was dan was haar conclusie over dit alles juist: het meisje voor haar had een Pokemon gevangen.</sub>

_{Trots bevestigde het meisje Elena's conclusie, onbewust weliswaar. Ook werd er nog wat andere informatie bijgegeven die haar een wat beter gevoel gaf: het was de eerste Pokemon die de ander hier had gevangen. Zijzelf had nog geen enkele Pokemon durven vangen, maar omdat het verschil erg klein was tussen beiden voelde ze zich er niet slecht over. Stel de ander had er al drie gevangen, dan begon ze zich toch wel al zorgen te maken. Van wat ze kon schatten moest de ander ongeveer dezelfde leeftijd zijn, dus dan mocht het verschil toch niet al te groot zijn - volgens Elena.
Gefascineerd keek het blonde meisje toe hoe de ander te werk ging. Het hondje vond het niet leuk dat het vosje schijnbaar meer aandacht kreeg, vandaar dat het vosje ook alweer snel terug gezet werd. Blijkbaar kwam er veel meer bij kijken dan selectief Pokemon te vriend te houden, de sfeer in de hele groep moest goed zijn en er moest dus rekening gehouden worden met... Vrijwel alles.
"En, heb jij zelf al een Pokemon gevangen?"
Met grote ogen keek ze op bij het horen van de vraag, waarna haar blik een paar kanten opschoot en vervolgens op de grond bleef hangen. Zwakjes schudde ze haar hoofd, voegde er ook nog een zachte 'Nee..' aan toe. Nerveus begon ze met een stukje van haar blouse te spelen. 'I-Ik weet niet zo goed wanneer ik ze moet vangen,' biechtte ze op, 'Want wat nou als ze helemaal niet met me meewillen?' Dat was natuurlijk haar grootste angst, om een Pokemon zijn vrijheid af te nemen tegen zijn zin in. Neron wilde met haar mee en beschouwde dit leven als vrij, maar er waren zat Pokemon die zich pas vrij voelde zonder eigenaar.}