Stop all clocks

Kalm wandelde ze verder, haar gedachten waren rustig en kalm op dit moment, het was bijna alsof ze haar gebed hadden aangehoord en het was deels wel fijn ja. Ze zuchtte zachtjes terwijl ze even een schuine blik richtte op Sachi, die haar ogen had gesloten en languit naast de bank lag, duidelijk lichtjes uitgeteld. De agent rekte zich uit en sloot ook even haar ogen. Nu haar kop eindelijk in rust leek te zijn, kon ze even haar ogen sluiten en rust vinden. Althans dat dacht ze toch... dat dacht ze en wilde ze zo graag... Maar dat was enkel een dode wens of niet dan? Ze wist dat er iets niet goeds was, maar hierdoor kon ze wel zichzelf beter aanvoelen, alsof het duidelijker was welke emotie zou opspelen bij welk gevoel. Ze had meer controle hierover en dat voelde ze met elk vezel in haar lichaam. Het was haast magisch te noemen, maar dat was het dus niet. Ze haalde haar hand door haar roosharige haren heen en sloot zuchtend haar ogen waarna ze even haar benen wat optrok en haar armen er rond sloeg. Nu ze eindelijk een deftig iets had, was dit het effect en het resultaat. het was alles behalve netjes.

- Theodore Harvey

In haar ooghoek zag ze iemand dichter komen. Het meisje vernauwde haar ogen wat en snoof zachtjes... So? Wat wilde deze gast? Ze bestudeerde hem. Ook Sachi had een wenkbrauw opgetrokken en keek met enige afkeer naar de ander. Geez, kon je dat geloven? Ugh... Ze zuchtte even en stond op om de ander even strak aan te kijken. "Hey?" zei ze even op een redelijk botte toon. "Wat moet je?" ze snoof even lichtjes. Dit was niet fijn, ze vond het gewoon niet leuk, punt andere lijn. Ze sloeg haar armen even over elkaar. Arceus.

De ander was maar raar als je het aan haar vroeg. Ze vernauwde dan ook haar ogen wat. Ze keek hem strak aan. Ondanks dat ze een kind was die lichamelijk misschien niet veel was, als in zwak zijn en dergelijke, kon ze best haar mannetje staan. Ze was als het ware een dominant kind, maar aan de andere kant, meh... Kon haar vrij weinig schelen. Ze bekeek de ander nogmaals, maar al snel leek deze te antwoorden op haar vraag. "Vraag jezelf eens af." Klonk er van de man. "Heb je die informatie echt nodig?" Ze trok een wenkbrauw op. "Alsof ik zou geven om een wildvreemde," antwoorde ze op zijn vraag. "Ik geef niet om wat je doet, het enigste wat mij aangaat is wat je opeens zo dicht bij mij moet doen," zei ze. "Dat gaat mij wel aan, en die informatie is dan ook zeker iets dat mij aangaat," zei ze wel meteen. Was dit niet het geval zou ze de vraag ook niet hebben gesteld, geez.

Tawn haatte het. Mensen die haar zonder boe of ba benaderde en dan verwachtte dat ze zo kalm was als wat... Het was gewoon, why... Waarom verwachte ze dat? "Ik was aan het wandelen." melde de vreemdeling dan ook plots. Ze bekeek hem nogmaals, knipperde enkele keren en zuchtte toen zachtjes waarna ze iets tussen haar tanden mompelde... Altijd great, zo'n mensen... Not gvd. Het was duidelijk hoe sociaal Tawnee wel niet was. Hoe sociaal gericht ze wel niet kon zijn. Verschrikkelijk gewoon. Ze was de laatste dagen dan ook alleen gericht op de dingen die rond haar eigen gebeurde en niet de zaken die andere aangingen. Als zij afstand bleef houden was het goed right? Geen idee. "Enkel wandelen?" klonk er echter van de roosharige terwijl ze hem nu onderzoekend aankeek en analyseerde... Arceus.

Vijandig was ze zeker naar anderen toe, daarom was ze ook meteen op defensief gesprongen... Maar dat was waarschijnlijk al heel duidelijk. Haar rode ogen hielden echter de ander strak in de gaten. Zijn vragen waren raar en ze snapte niet wat zijn doel was. Een moeilijk in te schatten persoon was een gevaarlijk persoon, een hard feit waar ze zo verdomd bang van was... Ugh... "Enkel wandelen." Klonk er als bevestiging van de man. Wat... Wat was dat nu weer voor antwoord? Haar blik verzachte wat in een verbaasde uitdrukking... Hoe, wat... wanneer??? "En nu heb ik zin om te zitten." Wat. En hij zat. Sachi keek nog steeds koel naar de persoon die zojuist plaats had genomen, maar Tawnee was zowat in shock gebracht door deze actie en kon enkel met verbaasde ogen kijken naar de persoon die net plaats had genomen op het simpele bankje. Wat? En hij begon te lezen, uiteraard. Nee, deze gast was vast een of andere troll of iets in die aard. "je bent droog," concludeerde Tawnee luidop met een scherpe stem. Ja, gvd. Dat vond ze niet fijn.

Ze sloeg even een hand door haar haren heen en vernauwde haar ogen even kort, dit was toch belachelijk? Geez. "Ik heb inderdaad geen water pokemon." Hij liet zijn boekje wat zakken en met een scherpe blik keek ze naar hem. WAT? Wat voor reactie was dat nu weer. Een facepalm was nu echt heel close... Waarom deed ze het niet gewoon eigenlijk? En ja hoor daar ging haar hand. Ze voerde een prachtige facepalm uit en zuchtte even luid waarna ze even langzaam haar ogen weer opende, omdat ze deze voor even had gesloten. "Jij?" Ze schudde even haar hoofd. "Steel," zei ze enkel terwijl ze hem scherp aankeek. Steel was leuk, niks op aan te merken, einde verhaal.

Met een zucht keek ze terug naar haar Pokémon. De ice type knipperde even en keek van de vreemde man naar haar en terug, waarna er toch een grimas op het gelaat van de eeveelution verscheen, alsof ze de ander aan het uitlachen was met de aanwezigheid van dit mens... Wat nou? Ze zuchtte even en liet haar rode ogen terug glijden naar de persoon die ook op de bank zat. Hij had zijn boekje dicht geslaan en weg gestopt en Tawn verwachte op dat moment een vraag van de ander, of iets in die trant. Je wist maar nooit wat er van de ander zou komen niet waar? "Als jij mag weten waarom ik hier loop, dan mag ik weten waarom jij hier zit." Hm? Waarom ze hier zat? "Dat ben ik al vergeten, was waarschijnlijk weer ergens boos om, dagelijkse zooi bij mij dus," zei ze even neutraal waarna een zucht van haar lippen kwam als teken dat ze er een beetje done mee was ok.

De ander leek heel erg hard na te denken over haar antwoord, waardoor ze even een wenkbrauw de lucht in bracht... Eh? Hello? "Je was boos, dus ging zitten.." Klonk er. Wat? "Wat nou?" Klonk er nadat ze had gezucht. Wat... Wat was er nou? Zeg niet dat ze iets verkeerd had gedaan door even te zuchten van de frustratie en dergelijke dingen? Gvd. "Je moet je boosheid niet naar mij uiten." WAT. In welke manier had ze dat gedaan? Wel meteen kreeg ze een boze uitdrukking op haar gezicht, maar meneer stond al op en trok zijn jas aan. Meteen keek Sachi ook op, haar hooghartige blik was even strak gericht op de persoon die ze beide tot nu toe als 'vreemd' hadden bestempeld. "Kom, dan gaan we meloenen stuk slaan." Wai... Wait what? "Meloenen stuk slaan?" even ging er een serieus raar gevoel door haar heen. Als in, wat wilde deze man van haar? Arceus, ze moest eigenlijk echt leren niet om te gaan met vreemde creeps, maar ah, who cares? "Goed dan... maar ik uit geen woede naar je, okay?" klonk er toch wel bot naar haar. Was ze haarzelf aan het tegenspreken? Ah tja, zo'n dingen konden nu eenmaal gebeuren, niet waar? Ze stond op en zuchtte even zachtjes, als in, zuchten om haarzelf. JUst why.