Stop all clocks

Ze hield van elk onderdeel dat wetenschappen bevatte... Maar ze moest zeggen dat ze echt een sucker was voor geneeskunde. Daar was ze gepassioneerd door, maar het was niet handig op het gebied die zij wilde beoefenen... En als een automatische reactie begon ze dus ook andere dingen bij te leren, het had allemaal met elkaar te maken, dus niemand kon haar wat maken. "Wat voor wetenschap?" Hm? "Ik denk dat ik meer om de chemicussen zou vallen, maar ik kan ook wel aan machines werken hoor en ook geneeskunde valt niet echt weg voor me," zei ze kalm. "Dat zijn vooral de domeinen waar ik momenteel werk. Een beetje de mechanische kant op is me iets te moeilijk. Werken in een lab is veel makkelijker, daarbij kan je veel bereiken binnen zo'n gebouw," ze grinnikte even bij de gedachte eraan. Het zorgde er enkel voor dat Sachi even rolde met haar ogen, duidelijk haat uitstralende voor het onderwerp. Ondertussen was Tawn in haar gesprek de ander gewoon gevolgd. Ze knipperde even en kantelde haar hoofd wat. "En wat is jouw meest stralende puntje?" zei ze kalm.

Tawn en praten ging niet samen, ze kon enkel denken maar het uitbrengen in een nuttige conversatie was nie voor haar weg gelegd. Ze wilde het ook gewoon niet. Ze kon communiceren en daar stopte het ook. "Lichaam en geest gezond houden." Aha. Okay dat klonk wel redelijk. Het was een vreemd iemand, die Theodore, maar ze zou hem geen verdere vragen stellen, nope. "We lopen trouwens naar het honkbalveld. Voor knuppels." Er was een honbalveld in Lumiose? Dat was ook vreemd als ze het zo stelde. Ze knikte echter gewoon even simpel als teken dat ze het snapte en haalde even diep adem voordat ze een hand door haar haren haalde. "Doe je iets van sport, een hobby ofzo?" had er even geklonken van het meisje. Dit was haar sterkste woord om het gesprek actief te houden, best zwak als je het haar vroeg, maar ah.

Zelf was haar hobby hetgeen wat ze gewoon graag deed en iets dat ze al had verteld. Ah tja, mensen zouden er geen drama van maken of wel dan...? Vast niet eh. "Ik doe vaak aan krachttraining. Heerlijk is dat." Ze knikte even en keek even naar de ander. Dat was wel duidelijk als hij het zo zei maar sommige mensen waren gewoon van nature zo... En andere werden zo door training. In zijn geval dus het laatste waar ze mee kwam. Toen de bug type toe kwam en deze even een blik op Sachi wierp, gevolgd door een afwijkende blik, was koud vuur te vinden in de blik van de trots eeveelution. Tawn weigerde er verder aandacht aan te geven, net zoals haar Pokémon trouwens. Haar houding veranderde niet, enkel en brandende, koude blik. "Ben je er al? Je had wel meer lol mogen hebben Cain." Hm? "Hoe lang heb je hem al?" wederom een vraag en zij had er geen problemen mee. Hij zei ook dat vragen niet slecht waren dus waarom zou ze stoppen?

"Ongeveer vijf jaar al." Klonk er van de ander als antwoord op haar vraag. Ze knikte even en al snel wierp Sachi een ietwat kalmere blik voor haar, het koude vuur leek wat gedoofd te zijn, voor nu dan. Dom beest dat het ook was, moest zich niet zo achterlijk gaan gedragen als er iets haar niet aanstond. Ze dacht zo hoog over zichzelf... En dan zeiden ze dat een Pokémon soms het karakter van hun trainer overnam, niet in dit geval hoor, nobel kutbeest. "Hij is heel vindingrijk." Ze knikte even langzaam als teken dat ze het snapte. "Sachi hier was mijn starter, ze is niet aardig en kan niks," zei ze, waarop de Glaceon meteen boos naar haar trainster keek en deze even kalm glimlachte naar haar bud. Deze rolde even met haar ogen en schoot naar voren om wat meters voor hun te trippelen met hoog gegeven kopje. Jep... Ze kon er gewoon niet tegen eh.

De ander kreeg even een ander expressie. met een schuin oog keek ze even naar hem en knipperde toen, om al snel haar ogen te richten op de weg voor haar. "Nog twee straten." Klonk er en ze knikte... Toen ze echter opeens, verderop een paar agenten zag, kraakte ze even haar nek. "Mag ik nu zwaar geweld boven halen?" klonk er kalm van de vrouw af terwijl ze haar lichaam een kwartslag draaide om de ander recht aan te kijken. Een van haar handen zakte af naar haar riem en bleven rusten op een van de ballen. Kido. Oh yeah.

De ander leek het idee al zo best te vinden. Hehe. "Dus je hebt het niet zo op de autoriteiten?" Ze haalde haar schouders op. "Ze verpesten 90% van de tijd de fun wel, dus je kan zeggen dat ik ze kinda haat," zei ze kalm met een grijnsje op haar gezicht. "Als je moet." had de ander nog gezegd. Ze keek even naar Sach, die meteen een paar stappen terug had gedaan. Maar ze keek echter eens even naar haar metgezel. "Ik ben eigenlijk aan het twijfelen.. Zou ik gaan voor optie A of B...?" zzei ze terwijl ze langs haar kin streek. Saiko of Kido. Boem of bam. Hm....

De ander zette de tafel op de grond, waardoor ze kort haar blik op hem richtte. Hm? "Ik wil die Steel type van je wel eens zien." zei de witharige man even tegen haar en ze zuchtte even. "Om even duidelijk te zijn, als het op steel aankomt ben ik de steel master," zei ze even, totaal geen schaamte of wat dan tonende in haar manier van spreken. "Wat dus betekend dat ik er wel meerdere heb," zei ze kalm... Maar al snel klikte ze een ball los. "Maar ik denk dat je de wilde manier bedoeld, niet?" klonk er kalm terwijl ze een wenkbrauw optrok en hem nog steeds aankeek. Tja, steel kon naast wild, ook koud en scherp zijn, elegant zelfs. Die kunst had Tawn wel es gezien. En steel master? yeah, ze zag niet snel mensen met haar type monsters rondlopen. Dus ja, ze mocht die titel dragen.

Hij had een zonnebril opgezet... Wat wel nodig zou zijn als hij echt wat dingen wilde zien. Tja, level 100's deden soms hun ding eh. De ander knikte enkel een keer naar der en ze grijnsde even schuin waarna ze even haar draaide naar de politie voor hun en ze de pokéball opgooide. In een flits verscheen een gigantische Aggron. Haar kleine KIdo. Aw, ze was zo cute. Ze grinnikte even en keek naar het metalen monster dat bulderde. "Kido, doe je ding en maak het spectaculair wil je," De grote Pokémon schoot aan een ongelofelijk snelheid voor diens grote weg en ramde zo de meeste dingen weg die voor haar hadden gestaan. Direct daarna trilde de aarde geviger dan dat het eerst had gedaan, waarbij de Aggron een luid gebulder liet horen en de gebouwen het ook van hun lieten weten. Zo stonden ook die dingen te trillen als wat. Uiteindelijk schoten er stenen en van alles uit de grond, die de rest van de mannen en hun dingen liet vliegen. Een simpele stone edge. Ja, het was niet meteen de meest flashie manier om iets te doen, maar wel de leukste en de meest gevaarlijke... Voor de tegenstander. Ze keek even naar Theo, om te zien of hij commentaar had op haar manier van doen. Wat? Je moest wel een oog hebben voor je publiek.