Metropolis

Ragya mocht dan wel een hekel hebben aan Hoenn met diens verdomde warme weer, ze vond de havens geweldig. Waar ze opgegroeid was hadden ze ook veel havens gehad en ze had hier een tijdje gewoond voor ze genoeg geld had verzameld met een boot mee te kunnen. Met de vrachtboot had ze ook nog even meegevaren, dus ze had genoeg haven meegemaakt om er zich prettig bij te voelen. Aldrei daarin tegen liep met een zuur gezicht naast haar, oren naar achteren en blik op het water gericht, al bijna zeeziek wordend van dat zicht. De roodharige dwaalde daarom maar af van de kade en vervolgde haar weg langs de winkels, dat was tot haar Ninetales zachtjes begon te grommen. Ragya fronste even en volgde diens blik naar een lang gestalte dat voor haar liep, en ze zette wat pas bij om naast hem te komen lopen. “Langt siðan ég sá þig siðast, Lucian” Sprak ze met een klein grijnsje als begroeting terwijl ze naar hem omhoog keek.

Ze had Lucian nog maar eenmaal eerder ontmoet, bij de Hotsprings, toch mocht ze hem wel. Ze tolereerde hem tot nu toe that is. Daarbij verveelde ze zich tijdens haar vakantie en was alle afleiding gewenst. Ze kreeg een begroeting terug in de taal van de ander. Was ook mooi, twee totaal verschillende talen tegen elkaar gaan praten. Vooral aangezien Bonjour ook wel het toppunt van haar kennis was. Ze had al twee talen op moeten pikken, dus Frans paste er niet meer bij. Dit bleek vooral zo te zijn bij zijn volgende woorden. Nog altijd met een uitdagende geamuseerde blik in haar ogen keek ze hem aan, een wenkbrauw nu mooi in de lucht. De roodharige was echter de laatste die hierover mocht gaan klagen, dus wachtte ze een vertaling af en anders maar niet. Aldrei sjokte wat naast haar, af en toe een humeurige blik op Lucian richtend, maar verder te ziek om nog verder te grommen.

Blijkbaar vond de ander het leuk, iets wat ze zelf ook wel kon begrijpen. Het leukste was als andere zonder enige rede je vreemde woorden als belediging opnamen. Maar aangezien de roodharige een heel koel typje was –sarcastische kuch- kreeg ze een normale reactie. De jongen herhaalde zijn eerdere woorden en gaf hierna een mooie vertaling. Ze knikte even; “Goed hoor, en met jou?” Wat een vredig gesprek was dit toch, kwam niet vaak voor om eerlijk te zijn. Toen de ander stopte nam ze hem even in zich op. Ze deed het niet subtiel of voorzichtig, nee, de roodharige deed gewoon wat ze wou. En nu wou ze weten waar die nieuwsgierige blik voor stond. Ze waagde een gokje dat het niet veel goeds kon betekenen, wat zorgde dat ze met een schuin lachje reageerde “Wat ben je van plan Casanova?” Hij zou vast niet zo kijken als hij alleen wou weten wat voor shampoo ze gebruikte, dus moest hij wel een plan hebben right?

Weer Frans, nog even en ze ging een woordenboek kopen. En hoewel ze er niks van verstond kon ze nog altijd gokken. Maar ze zou zichzelf niet zijn als ze haar mening ook niet hardop zou hebben gedeeld. "Ik neem maar aan dat alles goed met je gaat" In ieder geval klonk het wel mooi, ze durfde te wedden dat zelfs als hij haar uit zou scheiden het nog zo mooi en fancy zou klinken. Hoe dan ook, de positie van de ander zorgde ervoor dat zich in het nadeel voelde. Maar ze kon dan nog wel zo recht en trots staan als ze wou, Lucian won wel op dat vlak. Goed, deze leek ook zijn bijnaam te accepteerde, waardoor ze maar aannam dat het waar was. Al ging die gedachte wel wat weg toen hij zijn vraag stelde. Alsof ze eens wat gejat had. Pff. Vrijwel niks wat ze droeg was netjes gekocht. Ze verdiende dan wel wat met haar baantje bij Judah, maar ze bleef dakloos en had wel betere zaken om geld uit te geven. Toch grijnsde ze enkel en keek hem schattend aan. "Waarschijnlijk meer als jou" Zei ze enkel op een geamuseerde toon, al zou het haar ook niet verbazen als het niet zo was.

Blijkbaar had ze het goed gedaan, want er werd bevestigd dat ze het goed verstaan had. Ze grinnikte even “Goed gegokt bedoel je” Normaal was de situatie omgedraaid en ze wist niet of ze dit wel een prettige draai vond. In ieder geval klonk dat frans nog een beetje fatsoenlijk. Blijkbaar vond Lucian zichzelf ook een redelijk dief, maar ze ging er niet verder op in, eerst acties zien. Ragya was zelf echter dakloos en vrij blut over het algemeen. Dus stelen was een van de manieren rond te komen, en het was leuker dan netjes betalen. Bij het volgende knikte ze even, waarbij ze een donkere vlek liet zien in het jasje wat ze uit haar tas haalde, de resten van de beveiliging die eruit gehaald was. Gelukkig dat het aan de binnenkant en zag je het niet. Ze deed de jas losjes aan zodat het minder op zou vallen en besloot de leiding te nemen. Ze bekeek hem even “Hmm, we zullen eens wat beters voor je vinden dan wat je nu draagt” Klonk er wat uitdagend waarna ze winkel inliep.

Bij de woorden van de ander liep ze al naar binnen toe, maar die mochten zeker vaker gebruikt worden. Vaak kreeg ze niet haar zin, hier kon ze dus wel aan wennen. Zodra zij naar binnen was gegaan maakte Aldrei een klagelijk geluidje en duwde wat humeurig Lucian opzij om naast Ragya te kunnen lopen. De roodharige merkte de verkoopster op die haar eigen ding deed. Als er een ding zeker was aan haar was dat zelfvertrouwen niet miste, ze liep alsof ze de hele winkel zou kunnen kopen en dat nog zou doen ook. Of de heer achter haar zou laten betalen. Al snel liep ze naar een rekje toe dat dichtbij stond en begon hiertussen te kijken. Wat waren ze toch casual.

Ze konden best als con-artist gaan werken. Het enige probleem was dat ze minder goed was in praten en gesprekken voeren, anders hadden ze gewoon een nieuwe baan gevonden. Hehe. Hoe dan ook, de roodharige bleef in haar rol en pakte enkele dingen uit de rekken om die uiteindelijk terug te hangen. Pas toen ze een combi had gevonden van een witte blouse en een zwart jackje draaide ze zich terug om naar Cassanova en reikte hem de kledingstukken aan. "Pas dit eens" sprak ze op een toon die je geen keuze gaf. "Ik kies jou kleren en jij de mijne" Opperde ze hierna waarna ze verder liep om nog wat rond te kijken. Dit kon immers grappig worden, en Ragya was naar hem toe gekomen voor entertainment.