Itchy fight

Ye, ze hadden wat getraind met zijn tweeën en eindelijk had hij de perfect strategie gevonden om de pokémon uit te kunnen schakelen. Dus waren ze voor de zoveelste keer in de richting van Santelune City gegaan om ditmaal wel de gym uit te dagen. Hij moest toegeven dat het nu wat minder beklemmend aan voelde. Nu hij niet meer alleen op zijn Bulbasaur hoefde te vertrouwen, maar ook een Mawile. En vooral deze Mawile zou hem uit veel problemen kunnen helpen. Want het was precies zoals hij het wilde gaan doen. Natuurlijk zou Crowe ook wat te doen hebben in het gevecht, maar het zou vooral Caitlynn zijn die zou gaan schitteren. De Steel/Fairy type zou hem uit zo veel problemen kunnen halen dat het bijna lachwekkend ging worden. Ook nu hij een beetje een gevoel begon te krijgen voor wat hij met de rest van zijn team wilde gaan doen. Hij wist alleen nog niet zeker of Crowe de leider van zijn team zou blijven of dat die positie over zou gaan naar Caitlynn zodra ze sterk genoeg was. Maar dat zou iets voor later zijn, zodra hij de rest van zijn team bij elkaar had gesprokkeld. Voor nu moest hij eerst even deze gym in mootjes hakken. Letterlijk. Al verwachtte hij dat hij Cait eerder tegen moest gaan houden om de pokémon niet in reepjes te scheuren. Hij grinnikte eventjes en zijn gifgroene ogen gleden over de stad heen. Hij zat op een rots, net buiten Santelune City, waar vanaf hij een perfect uitzicht had over de hele stad. Daar ergens stond de gym. De vorige keer dat hij er was geweest, was hij er alleen maar langs gelopen, puur en alleen om later in een andere stad een Mawile tegen te komen en deze te vangen. Desbetreffende Mawile zat momenteel naast hem te genieten van een besje. Hij was erachter gekomen dat Caitlynn gek was op besjes en had nu altijd een bakje bij zich, om haar te kunnen voeren. Crowe, zijn Bulbasaur, kreeg er dan ook altijd wel eentje. Maar deze lag momenteel aan zijn andere zijde te slapen. De Bulbasaur had al genoeg mee gemaakt in de paar dagen dat Echo door het gebied aan het reizen was. Hij een Mawile verslagen, hij had een Ninetales onder de knie moeten houden. En op een of andere manier had hij alles overleefd. Ergens was de jongen best wel trots op zijn kleine pokémon. Het was immers toch de eerste pokémon waarmee hij een band had gevoeld en dan was het best wel iets om trots op te zijn als het zo goed liep zoals bij hen. Hij vroeg zich af hoe zijn team er verder nog uit zou komen te zien. Hij had wel plannen ervoor natuurlijk, nadat hij wat onderzoek had gedaan over welke pokémon er precies in Kalos te vangen waren. En een daarvan had zijn aandacht getrokken. Een draak pokémon die Gabite werd genoemd. Het was vooral zijn evolutie, Garchomp, die de aandacht van Echo had getrokken. De pokémon paste bij hem immers. Dat zou dan waarschijnlijk ook wel de volgende pokémon worden die hij wilde gaan vangen, maar nadat hij deze gym had gedaan, zou hij eerst even wat verder gaan trainen met z’n pokémon. De enige reden waarom hij dat nu nog niet had gedaan, was omdat er een max level op zat dat je je pokémon mocht laten meedoen aan de gym. Daarom zaten zowel Crowe als Caitlynn nu op dat maximale level waarmee hij nog net de gym kon gaan doen.

De jongeman zuchtte, terwijl hij staarde naar het grote gebouw voor zijn neus. Misschien moest hij dan toch maar eens naar binnen gaan, aangezien hij nu alleen maar buiten bleef ronddwalen. Waarom deed hij dit ook al weer? Oh ja, omdat hij niets beters te doen had en zichzelf toch alleen maar stierlijk aan het vervelen was in de basis van Team Rocket. De zwartharige jongen haalde diep adem en zuchtte eventjes, voordat hij zijn hand op de deur legde en deze open duwde.
Binnen werd hij meteen in het gezicht geslagen door een warme en benauwde lucht. Hij haalde diep adem om voldoende zuurstof naar binnen te werken en liep verder de gym in. Direct viel het hem op dat de hele gym bestond uit … planten. Ja, planten en bomen, dat waren de beste omschrijvingen. Hij keek om zich heen en vroeg zich af waar hij zich zou moeten helpen. Geen idee wat hij moest doen immers, hij had nog nooit een gym uitgedaagd en begon zich nu af te vragen of hij überhaupt ermee door wilde gaan, als hij dit zooitje bij elkaar zag. Het duurde eventjes voordat er iemand naar hem toe kwam gelopen, een mevrouw met een pokémon op haar schouder. Hij pakte zijn pokédex erbij om de pokémon te scannen. Spinarak is a green, arachnoid Pokémon. It has black eyes with white pupils, a white horn on its head, red mandibles, and six yellow legs. A greenish-black stripe encircles the middle of each leg and the end of its abdomen. The greenish-black spots on its abdomen resemble a face that has been shown to change expression in the anime. Spinarak is a patient hunter that can wait motionlessly for several days for unsuspecting prey to become trapped in its thin yet strong web, which it weaves in the forest. It is even said to be able to identify what kind of prey is in its web just by their vibrations. Geen pokémon die hij al kon dus, maar wel leuk om er een te zien. “Mag ik vragen wat je hier doet?” werd hem gevraagd door de vrouw en Echo staarde haar eventjes aan. Er zat spinrag in haar haar, of nou ja, hij hoopte dat dat het was. Echo schudde zijn hoofd bij die gedachten en trok een wenkbrauw op. ”Ik zoek de gymleader, ik wil haar uitdagen,” zei hij op een kalme toon. De vrouw voor haar wist een glimlach te produceren. “Dan ben je op het juiste adres, jochie,” werd tegen hem gezegd. Hij gromde wat binnensmonds, waarom dachten ze altijd dat hij zo jong was. Hij was negentien, binnenkort twintig. Holy Arceus, wat kon hij zich daar aan irriteren. “Maar goed, kom maar mee, dan gaan we naar ‘t speelveld,” zei de griet voor hem, die hem mee leidde naar de plek waar het gevecht blijkbaar werd gehouden. ”Ik wil toch nog je naam weten,” riep hij achter het grietje aan, die hem alleen maar toe lachte. Echo gromde zachtjes, irritant wijf dat het was, serieus. Eerst hem voor jochie uit maken en daarna ook nog eens weigeren om zichzelf voor te stellen. Dit was dus de reden waarom hij een schijthekel heeft aan gyms en alles wat erbij kwam kijken. Hij zuchtte eventjes en ging maar gewoon aan de ene kant van het veld staan. Van tussen de planten, waarbij hem nu ook was opgevallen dat er verschillende spinnenwebben gespannen waren, verscheen de scheidsrechter die eventjes met de de griet, waarvan hij inmiddels wel dacht dat zij de gymleader moest zijn, sprak voordat hij zijn plaats in nam. “Wat is jouw naam?” werd aan hem gevraagd door de scheids en hij fronste eventjes. ”Echo Wolf, uit Unova,” zei hij. Hij had gelezen dat je ook je region of birth moest vermelden. De reden erachter wist hij niet echt, maar hij zou zich dan maar aan de verplichtingen houden. De scheids knikte eventjes en knikte daarna naar zijn tegenstander, voordat hij de twee vlaggen in zijn handen optilde. “Dit gevecht zal gaan tussen de uitdager, Echo Wolf uit Unova, en de gymleader, Viola uit Kalos. Het zal een twee tegen twee gevecht worden en alleen de uitdager is gemachtigd om tussentijds te wisselen. Laat ‘t gevecht, beginnen!” De twee pokéballs vlogen in de lucht en de eerste twee pokémons kwamen op het veld.

VS

Echo’s ogen vernauwde zich toen er een blauw geval op het veld terecht kwam en pakte zijn pokédex erbij om te kijken welke pokémon het precies was. Surskit is a blue insectoid Pokémon. Its body is round and has four long, skinny legs extending from it. It secretes oil from the tips of its feet, which enables it to walk on water as if it were skating. It has a yellow cap with a single antenna that can secrete a thick, sugary syrup or a sweet scent. The syrup is exuded when danger is sensed, while the scent is used to attract prey. Its eyes are dark and circular, and have small semicircular pink markings under them. It is known to inhabit ponds, rivers, and similar wetlands, where is feeds on microscopic, aquatic organisms. Een Surskit dus. Hij scrolde eventjes door de rest van de entree heen en glimlachte toen hij merkte dat hij inderdaad de juiste beslissing had gemaakt om Crowe erop uit te sturen. Hij zou Caitlynn nog eventjes op de achterhoede houden, dat was een pokémon die later wel aan de buurt zou komen. Viola keek hem met een glimlach aan, waarna ze het eerste bevel gaf aan haar pokémon.

Surskit used Sweet Scent. A pleasant aroma that distracts the target, making the opponent easier to hit.
Bulbasaur used Growth. Forces the body to grow and heightens Sp. Atk.
Surskit used Quick Attack. It hits.
Bulbasaur used Tackle. It hits
Surskit used Bubblebeam. It’s not very effective
Bulbasaur used Razor Leaf. It hits
Surskit used Quick Attack. It hits
Bulbasaur used Poison Powder. The enemy has been poisoned
Surskit used Bubble. It’s not very effective. Surskit took damage from the poison
Bulbasaur used Take Down. It hits
Surskit used Quick Attack. It hits. Surskit took damage from the poison
Bulbasaur used Double Edge. It hits
Surskit fainted

Echo glimlachte toen de Surskit door zijn poten zakte en op de grond bleef liggen. Crowe liet een vrolijke “Bulba” horen, maar hij kon zien dat zijn Bulbasaur meer verzwakt was dan dat hij liet merken. Hij wist niet zeker of hij de pokémon het volgende gevecht ook zou laten vechten, of dat hij gewoon maar zou wisselen naar Caitlynn. “Surskit is uitgeschakeld, deze overwinning gaat naar Echo met Crowe!” riep de scheidsrechter en met een rode flits was de Surskit weer verdwenen. Echo grinde naar Viola, hij had haar wel laten zien dat hij geen slechte tegenstander was. Hij wist precies hoe hij zijn pokémons moest sturen en met welke combinaties hij zou kunnen uitvoeren om het zijn tegenstander zo lastig mogelijk te maken. Hij grinnikte eventjes en keek naar zijn tegenstander. Viola stond al weer met de volgende pokéball in haar handen en met een flits verscheen een … vlinder? Ja, daar leek het wel het meeste op. Hij greep zijn pokédex om de pokémon te kunnen scannen. Vivillon is a butterfly-like Pokémon with wings that come in a large variety of patterns. Vivillon's thorax is an elliptical shape divided into three segments, each with a different shade of gray. Its legs are also elliptical which are black on the lower half and grayish on the upper half. Vivillon has two black, circular hands and no visible arms. It has a round, grayish head with large, black, pixelated eyes and a pair of skinny antenna. It can spread its scales to calm an opponent's fighting spirit, as shown in the anime. Its wings' pattern is affected by the climate in which it lives. Vivillon is the only known Pokémon capable of learning Powder. Hij had gelijk, het was dus gewoon een vlinder. Hij scrolde door de verschillende opties waarin de pokémon kon komen en floot eventjes. Dat kreng had wel precies twintig verschillende patronen om in voor te komen. Wauw. Dat was best wel bijzonder om eerlijk te zijn. Toch besloot Echo dat het beter was om zijn Bulbasaur maar niet in te zetten hiervoor. Vlinders waren niet zo onder de indruk van grass aanvallen, dus dan zou het beter zijn als hij gewoon Caitlynn zou inzetten. Hij pakte de pokéball van zijn Bulbasaur en liet deze terugkeren. Daarna pakte hij de tweede pokéball van zijn riem en gooide deze op. De Mawile geeuwde eventjes en smakte een paar keer met de bek die op haar hoorn zat, voordat ze zich met haar rug naar de tegenstander draaide. “Dit gevecht zal gaan tussen de Mawile van Echo en de Vivillon van Viola. Laat ‘t gevecht beginnen!” zei de scheidsrechter en Echo was dit keer de eerste die het commando riep.

VS

Caitlynn schoot op de Vivillon af, door in de lucht te springen en zich met een Bite aanval vast te zetten aan het lijfje van de pokémon. En ondanks dat een vlinder op zich nog best wel sterk kon zijn, kon ze geen pokémon van elf en een halve kilo tillen. Met moeite wist ze zichzelf af te remmen door met d’r vleugels te slaan en daarmee een Gust aanval naar beneden te sturen. De Mawile gromde eventjes en werd gedwongen om de vlinder los te laten. Ze maakte een paar sprongtjes naar achter toe. ”Caitlynn, gebruik Fairy Wind!” riep Echo daarna. Het was misschien geen sterke aanval tegen over een vlinder, maar misschien konden ze haar wel uit de lucht krijgen daarmee. De Mawile bleef staan en de bek op haar hoorn ging open. Ze liet een soort van geeuw horen en de lucht vulde zich met rozige lucht, die in de richting van de Vivillon schoot. Deze probeerde erdoor heen te vliegen, maar werd in de rug geraakt. Ze tuimelde een stuk omlaag, maar wist zichzelf op tijd op te vangen en weer terug naar voren te vliegen. ”Vivillon, vlieg over de Mawile heen en gebruik Sleep Powder!” werd de Vivillon opgedragen. Deze schoot meteen in de richting van de gele pokémon en een groenige poeder verscheen uit haar vleugels. ”Snel, Caitlynn probeer eraan te ontkomen,” riep Echo snel en de Mawile zetten het op een rennen. Als de Sleep Powder aanval zou werken hadden ze een probleem, want een slapende Mawile was iets waar ze maar bar weinig mee konden doen. En daarnaast had hij niets bij zich om haar wakker te kunnen maken. Dan moest hij weer gaan wachten totdat ze uit zichzelf wakker zou worden en hoelang dat zou duren was altijd nog maar de vraag. Toch zag het er best wel lollig uit hoe een Mawile wegrende voor een Vlinder die een of ander poeder uitstrooide over zijn pokémon. ”Nu, omkeren en vastgrijpen met Crunch!” De Mawile maakte een scherpe bocht en sprong in de lucht. Ze greep de Vivillon bij een vleugels vast en sleurde d’r mee naar de grond. ”Nu, Iron Head,” kwam het volgende commando. De bek op de hoorn van de Mawile werd zilver belegd en ze wilde de Vivillon net aanvallen, toen deze zich wist los te krijgen uit de vorige aanval. Sneller dan dat ze beide de pokémon hadden ingeschat, had ze zich vastgegrepen aan de Mawile en begon hem razendsnel op punten kleine beetjes te geven. Dit moest de bekende Struggle Bug aanval zijn waar hij over had gelezen. Het was de kenmerkende aanval van deze gym. De Mawile liet een schreeuw horen en deed er alles aan om de Vivillon te pakken te krijgen, maar wist haar niet los te krijgen. ”Gebruik nu Psybeam, gevolgd door Gust,” wist Viola uit te brengen. De ogen van de Vivillon gloeide op en twee stralen aan psychische energie schoten tegen de Mawile aan. Deze bleef verstijfd staan en werd door de aanval achteruit geslagen, los uit de beet van de Vivillon. Al snel was de vlinder weer in de lucht gekomen en sloeg nu hard met haar vleugels voor de volgende aanval. Caitlynn deed de grootste moeite om te blijven staan, maar de Gust aanval was sterk genoeg om haar weg te blazen. Ze tuimelde door de lucht heen en kwam op haar gezicht weer op de grond terecht. ”Cait, gaat ‘t?” riep Echo, maar de pokémon kwam al weer overeind. Dit was eigenlijk een heel erg gemeen gevecht, omdat bijna alle aanvallen van de Vivillon maar half damage deden op een Mawile. Het was dan ook een gevecht om snel te kunnen winnen, maar hij wilde zien hoe ver Caitlynn zou gaan. Toch had hij zin om het voor Viola nog net wat gemener te gaan maken. Hij moest toch een beetje lol hebben in dit gevecht, of niet soms? ”Cait, gebruik Taunt,” zei hij op een kalme toon. De Mawile sprong weer overeind en liet de bek aan de Vivillon zien, met enkele soepel beweging daagde ze de tegenstander uit. Taunt was een zeer irritante aanval voor een pokémon als Vivillon omdat de vlinder nu geen aanvallen die kon doen die een status effect zouden geven. Waaronder dus de Powder aanvallen die ze bezat. Hij keek toe hoe Viola steeds roder werd, ze vond dit gevecht waarschijnlijk minder leuk dan dat hij het vond. ”Struggle Bug,” werd nog een keer geroepen. De vlinder dook op de Mawile af en greep haar vast met de kleine pootjes die het bezat. Daarna werd Caitlynn weer op verschillende plaatsen gebeten. De steel/fairy pokémon gromde eventjes en probeerde de vlinder van zich af te schudde, maar het leek niet te willen werken. ”Til de Mawile in de lucht en gebruik Gust.” Viola leek nu eindelijk serieus in dit gevecht te worden. De Mawile werd de lucht in getild, al was het een zware klus voor een Vivillon. Toen ze hoog genoeg waren, liet ze de pokémojn vallen en gebruikte haar Gust aanval. Nu had Caitlynn niet alleen de zwaartekracht te verduren, maar ook nog eens de sterke wind waar ze tegen moest vechten. Daarnaast was er gewoon niets wat ze kon doen om impact te kunnen voorkomen. Echo keek dan ook moeilijk toe hoe zijn pokémon een krater in de grond vormde. ”Kom op Cait, we gaan hier een einde aan maken,” gomde hij naar de Mawile. Zijn pokémon was duidelijk verzwakt, maar de Vivillon was in een slechtere staat. Nog twee goede aanvallen en ze zou uitgeschakeld zijn. ”Grijp d’r vast met Vice Grip en sla d’r daarna in de lucht met Iron Head!” commandeerde de jongen. De Mawile trilde eventjes, maar vond toch voldoende kracht om zich af te zetten tegen de grond. De Vivillon probeerde nog weg te komen, maar had te veel schade opgelopen om voldoende vaart te kunnen maken. Ze werd bij haar vleugels gegrepen en Caitlynn maakte een scherpe bocht, waarna ze in combinatie met de Iron Head aanval, de vlinder tegen de grond aan gooide. Nu was het hopen dat de vlinder daar zou blijven liggen. Ondertussen lande de Mawile weer op haar pootjes en slaakte een zucht. Wat een vermoeiend gevecht was dit.