The sun has set on me +Cecille

Hij had in die jaren geleden zelf ook wel meer dan genoeg gedaan dat niet altijd regenboog en zonneschijn was. Absoluut niet zelfs en eerlijk gezegd zou hij het ook absoluut niet erg vinden om het gewoon opnieuw te doen. Dan zou hij wel niet meer het persoon zijn die hij nu was, maar het was hem wel misschien beter vergaan. Bij haar vraag knikte de jongen dan ook wel, maar als zij het niet wou vertellen, niets aan de hand. Op dat hij nog steeds nieuwsgierig was na dan. Wel sprak ze nog dat er voor haar nu geen drankspellen inzaten. "'t zelfde hier." ja, hij begon het wel degelijk te realiseren dat het uit de hand kon lopen, dus om het maar te minderen was ook absoluut niet erg. Ondertussen was hij naar de uitgang van het gebouw gelopen en naar buiten gestapt. Nou, als het nog goed wist zou het twee hoeken verder moeten zitten, ergens bij een plaza. Was niet zo heel moeilijk om mis te lopen dus. Nathan begon naar rechts te lopen en sloeg ook daar nog af, hoe moeilijk kon het zijn. Niet.

Tijdens het lopen erheen begon Cecille al te praten over dat er ineens een enorme freerun craze was uitgebroken. Hij kon zich niet herinneren dat zoiets in Kanto was gebeurd, of niet dat hij zich er nou echt bewust van was om het dan maar zo te noemen. Blijkbaar was het dus vooral in Jotho, misschien andere regios, voorkomen. De blondine vervolgde dt ze er natuurlijk aan had moeten meedoen, maar geen flauw idee had dat je ervoor goed getraind moest zijn om muren te springen, hierdoor was ze dus niet ver gekomen en tussen de muren terecht gekomen. Wow, echt goed bezig hoor Cecille. "Handig." grinnikte hij. Er werd nog een straat ingelopen en kijk een aan, daar was ook wel al de plaza te zien. Vervolgens liep hij richting het café, deed de deur open en stapte naar binnen. "Over deze plek had ik het dus."

Het werd hem verteld dat haar moeder het de blondine voor drie wekennlang had verboden, maar hij had wel zo een gevoel dat zij, met een verbod of niet, mee zou gaan doen. Nadat die drie weken voorbij waren, had haar vader er dus voor gezorgd dat ze wel mee mocht doen. Zodra ze het café waren binnengelopen leek de blondine even rond te kijken, om tot de conclusie te komen dat het klein, maar toch schattig was. Nu hij erover nadacht, ja, zo kon het inderdaad wel genoemd worden. Blijkbaar hadden ze sinds kort ook nog een pooltafel, leuk. Zo te zien had de blondine het ding ook opgemerkt, want het werd hem gevraagd of hij ook speelde en om een potje te spelen. "Ben ik wel voor in ja. Zet jij alles klaar? Dan haal ik wel even wat drinken namelijk." het zou hem niet verbazen dat er een serveerster later naar hen toe zou komen als hij nu niets ging halen, maar er zelf heenlopen kon ook nog wel altijd. Hij wachtte even op haar antwoord, maar had wel al zo een gevoel dat Cecille ermee zou instemmen. Enkel was het niet dat hij niet wist wat ze wou, anders nam hij wel iets van cola mee, vond wel bijna iedereen lekker.

Cecille vond het wel prima om dat te doen en had later ook al gezegd wat voor drankje ze wou, een Ice Tea dus, dat was wel te doen. Hij knikte kort, met dat hij het had begrepen en ging toen maar naar de bar, leunde daartegen en wachtte rustig af tot hij werd geholpen. Zodra er iemand bij hem was gaan staan, bestelde de groenharige een cola voor hemzelf en de ice tea die de blondine wou. Of hij nu al wou betalen of later pas? Nu betalen kon wel wat handiger zijn, dat dan maar doen. "Nu betalen." bevestigde hij dan maar ook. Hij pakte alvast zijn portemonnee en wachtte tot hij de prijs hoorde van de drankjes. Maar drie euro vijftig, scheelde wel weer hoeveel dat was. Hij pakte het geld en legde het op de toonbank neer, pakte het wisselgeld dat hij nog kreeg en tilde daarna de twee glazen op om daarna terug te lopen naar de pooltafel. Daar aangekomen zette hij de twee glazen neer op een tafeltje dat erbij stond. "Drinken is er, en had maar meteen betaald ervoor."

Cecille had ondertussen kleingeld in haar hand genomen en de jongen gevraagd hoeveel het was. "Twee euro." het viel hem nog mee, niet echt heel erge afzetterij. Het kwam namelijk zo vaak voor dat er zoiets gebeurde, nu niet echt. Nog steeds duur voor een beetje drinken. Er werd gesproken dat alles klaar lag, maar dat ze geen keuen kon vinden, gezien deze normaal in de buurt van de tafel waren. Hm, daar had ze een punt. "Je zou het kunnen vragen waar ze zijn." sprak hij, waarna de jongen een slokje nam van zijn drankje en de blondine met een opgeheven wenkbrauw aankeek. Zelf liet Nathan zijn blik wel nog even rondgaan, niet dat hij haar niet geloofde, maae het zelf even bekijken kan geen kwaad.

Hem werd de twee euro munt gegeven, welke hij aanpakte en in zijn zak stopte, zou de jongen later wel op een andere plek stoppen. Zijn opmerking over dat ze het gewoon kon vragen liet de blondine even schaapachtig grijnzen, blijkbaar had ze daar dus nog niet aan gedacht. Er werd gesproken dat ze zo terug was en verdween even. Goed bezig zeg. Hij grinnikte lichtjes, nam nog een ander slokje van de cola en wachtte vervolgens af tot ze weer terug zou komen met de keuen. Niet veel later kwam Cecille terug lopen met twee van de stokken, waarna er een aan hem werd gereikt en dus pakte de jongen het ding ook aan. "Wie gaat eerst? We kunnen altijd een munt opgooien." tja, het was wel handig om te weten antuurlijk wie als eerste ging, anders ging het spelen niet echt, dan staan ze daar maar wat.

Hij grinnikte kort bij de 'waarschuwing' die de blondine gaf, hij wou het verhaal erachter wel weten, maar dat was wel eigenlijk te raden natuurlijk wat het was. "Wel vanzelfsprekend." sprak hij lichtelijk geamuseerd. Er werd gegrenzen naar hem dat ze hem net twee euro had gegeven.. Goed punt. "Ik neem kop." sprak hij, om vervolgens de munt op te gooien en het ding te vangen en met zijn hand te bedekken zodat het niet van zijn hand meteen zou gaan aflikkeren. Hierna haalde hij zijn hand weer van de ander af, waar de bovenkant munt was, ah, jammer. "Jouw beurt dus." hij stopte de munt weer weg, om vervolgens even naar achteren te stappen en Cecille de ruimte te geven om de eerste zet te maken.