Regen... Ugh [Open]

Ze lachte zachtjes toen ze zag hoe Vincent zich verslikte over de vraag die Jean-Pierre haar had gesteld. "Geeft niet, ik ben het gewend," zei ze rustig. Daarna schudde ze haar hoofd. "De doktoren hebben gezegd dat het niet mogelijk is. Er zijn kegeltjes in mijn ogne beschadigd, waardoor ik alleen nog rode kleuren kan zien. Dit is helaas niet te verhelpen," zei ze daarna. "Ik heb er dus mee moeten leren leven en dat lukt best wel aardig. Dat is wel dus de reden waarom ik bijna altijd rode of bordeaux rode kleding aan heb," ze glimlachte eventjes, voordat de sereerster kwam en hun spullen weer weg haalde.

Het meisje glimlachte eventjes. Ze vond het wel leuk dat ze als volwassen werd bestempeld, maar ze wist dat het ook kwam doordat ze al twee jaar bij Team Rocket rond huppelde. Daar was gewoon geen tijd om kind te zijn en moest je heel snel opgroeien. Ze zuchtte zachtjes en sloot zich eventjes buiten van het gesprek. Het begon haar een beetje veel te worden dat er zo veel aandacht op d'r werd gelegd, ze moest zich hierdoor heel erg inhouden om geen geclassificeerde informatie door te geven.
Ze schrok op toen ze opeens een bekende "HO HO HO" hoorde en keek om zich heen. Er zat een kerstman in het midden van het café, die haar toeknikte. Een rode blos verscheen op haar gezicht, terwijl ze wat beschaamd overeind kwam en in de richting van de kerstman ging. "En, lief kind, wat is jou naam?" werd aan d'r gevraagd, terwijl ze verlegen op zijn schoot ging zitten. Kon ze nu echt niet gewoon door de grond zakken? Ze haatte dit zo hard. "Yuuki," antwoorden ze zachtjes. "En wat is jouw grootste wenst, Yuuki?" Hier wegkomen schoot door haar hoofd heen, maar ze hielt haar lippen op elkaar. "Mijn pokémon sterk krijgen en pokémon champion worden," antwoorden ze daarna maar, terwijl ze blikken in de richting van Vincent en Jean-Pierre schoot met een vragende blik. De roep was duidelijk: HELP!

Als blikken konden doden lag zowel Vincent als Jean-Pierre nu dood op de grond. Ze wilde hier weg, wel nu! Maar ze kon niets doen, het zou wel heel erg Cloyster overkomen als ze nu weg zou lopen van de Kerstman. En ze moest toegeven dat ze ergens ook wel nieuwsgierig was of ze iets zou krijgen voor haar zogenaamd goed gedrag. Ze wist immers dat, als de kerstman al bestond, ze alle behalve lief was geweest. Team Rocket leden werden niet bepaald als lief bestempeld. Er waren meer en meer mensen om haar heen gaan staan en ze voelde hoe de nappe baard van de kerstman kriebelde in haar nek. "Pardon, mag ik weg?" vroeg ze daarna zachtjes, maar de kerstman lachte alleen maar. Hij lachte zo erg, dat de buik van de goede man meeschudde en ze bijna van zijn knie af werd geduwd. "Sorry kind, maar ik heb nog iets voor je," werd tegen haar gezegd en er werd haar een cadeautje in d'r handne geduwd. Daarna werd haar het teken gegeven dat ze weg mocht en snel haastte ze zich terug naar de twee mannen. "Ik haat jullie beide," snauwde ze naar de twee oudere, voordat ze in het hoekje van de bankjes ging zitten en probeerde niet al te nieuwsgierig te zijn over wat ze had gekregen.

Ze gromde zachtjes toen ze Jean-Pierre hoorde en dreigde hem te slaan, maar ze kon er niet om heen dat ze stiekem toch wel blij was met het cadeautje. Alleen de woorden van de oudere jongenzetten haar aan het denken, ze was helemaal niet braaf geweest. Ze zat bij Team Rocket for Arceus' sake, dan was je niet braaf, dan was je een dief, een pokémon hater. Het deel van Team Rocket dat ze het meest haatte, mensen dachten altijd dat ze niet goed voor hun pokémon zorgde en ze sloeg en alles. Dat was alles behalve waar.
Ze keek eventjes naar het pakketje dat ze op haar schoot had en zuchtte zachtjes. Ze was nu toch al genoeg vernederd, dan kon ze misschien maar beter het pakketje gewoon open maken. Met een licht trillende hand pakte de ze kanten van het lint en maakte het doosje open. Haar bordeaux rode ogen begonnen te glinsteren toen ze de bordeaux rode strik zag liggen. Ze had inderdaad vervanging nodig, die een in haar haar begon begon te versleiten na de jaren van actief dragen. Ze haalde haar huidige strik uit d'r haar, waardoor haar zilverwitte haar lang over haar rug viel en met een paar handbewegingen had ze nieuwe erin vast gezet. Ze had een rode blos op haar wangen gekregen en wist niet zeker of het van de opwinding of van de vernedering kwam. In ieder geval was ze blij met de nieuwe strik in haar haar.