Regen... Ugh [Open]

Ze blies haar wangen op en haar gezicht werd nog iets roder, terwijl ze zich wegdraaide van de twee en uit het raam keek. De rest van het gesprek volgde ze maar weinig van, het boeide haar ook niet zo veel. Wel merkte ze dat Suzume opeens overeind schoot en als een gek in de richting van het koekje schoot dat nu opeens voor haar lag. Ze zuchtte zachtjes. "Straks wordt je nog dikker," mompelde ze tegen de pokémon, die ze een aai over haar kopje gaf, voordat ze zich weer terug trok in haar schil en weer verder sloeg. "Wordt alleen maar wakker voor eten en trainingen. Vraag me af wat er van je komt als je evolueert," zei ze tegen niemand in het speciaal, terwijl ze naar de Vullaby keek.

"Ik moet streng zijn voor mijn pokémon. Ik heb twee ware plaaggeesten in mijn team zitten, dus ben ik eraan gewend geraakt om mijn pokémon met een strenge hand aan te pakken," legde ze rustig uit, zonder dat ze haar gezicht van het raam weg haalde. Afwezig aaide ze de pokémon die op de tafel weer in slaap was gevallen en zuchtte zachtjes. Als ze nu opgepiept zou worden, zou ze door deze pokkeregen moeten lopen naar het rendez-vous punt en daar had ze nou niet bepaald veel zin in. "Ziet er naar uit dat we hier nog wel eventjes vast zitten," mompelde ze tegen zichzelf, waarna ze zuchtte. De kerstman had ondertussen zijn ronde gehad en bedankte de mensen voordat hij naar achter liep, waarschijnlijk om zich om te kleden. De zon begon onder te gaan en mensen gingen of weg of ze bestelde avondeten. In de verte zag ze een paar mensen bij een jukebox staan en lichtjes fonkelde in haar ogen. "Aangezien ik voor schud heb gestaan vandaag. Nu is het jullie beurt," zei ze tegen de heren. "HIER, HIER. Deze twee kunnen zingen," riep ze toen opeens, toen ze merkte dat ze iemand zochten voor de karaoke.

Ze grinnikte gemeen naar Vincent, voordat ze terug siste; "Every demon started as an angel first." Daarna ging ze achteruit zitten en legde d'r haar handen op d'r buik, terwijl ze toekeek hoe de twee mannen met elkaar in overleg gingen over welk liedje ze zouden gaan doen. Ondertussen haalde ze haar Holo Caster erbij, kijkend of Team Rocket haar nog nodig had gehad. Zo te zien was het rustig en leek alles in Mossdeep City goed te verlopen, wat betekende dat ze eventjes een vrije avond zou hebben. Gelukkig maar, want het begon aardig donker te worden en de regen was nog niet echt ... gestopt. Terwijl ze keek naar de twee mannen, wenkte ze een ober dichterbij en fluisterde ze hem wat toe. Hij knikte en verdween weer. "Kom op jongens, ik heb vertrouwen in jullie," zei ze met een grijns op haar gezicht.

Ze grinnikte en blies 'm een hand kusje toe toen de man naar haar siste. Ja, ze was gemeen, dat wist ze. Zat in de opvoeding als je bij Team Rocket hoorde. Al wist ze zelf ook wel dat ze een groot voorbeeld had genomen aan Allison Lenier, de Team Rocket Executive. Rustig ging ze achteruit zitten en luisterde naar Jean-Pierre die het publiek toesprak. Haar naam werd ook eventjes genoemd en ze zwaaide liefelijk toen een paar mensen omkeken. Daarna kreeg ze een hoed op d'r hoofd geduwd van Vincent en zetten 'm recht. Fijn, nu zat d'r strik weer scheef. Nou ja, later maar oplossen. Eerst wilde ze genieten van dit optreden.

Rustig keek ze toe hoe Vincent en Jean-Pierre verdwenen naar het podium en na nog geen volledig couplet, was de blonden jongen helemaal verdwenen. Zo te zien was Jean-Pierre minder goed voorbereid dan dat ze dacht, aangezien hij naar het toilet toeschoot. Ze schoot bijna in de lach, maar aangezien de zaal stil was, besloot ze zich maar in te houden. Arceus, wat een domkoppen waren die twee af en toe. Yuuki keek om toen de ober bij haar stond en ze pakte één voor één de boorden aan. Daarna bedankte ze hem en wachtte totdat de twee heren klaar waren. Vincent schoot al snel terug aan tafel en ze wierp hem zijn hoed toe. "Ik heb eten laten bezorgen ondertussen," deelde ze rustig mee, terwijl ze wenkte naar het eten dat voor hen stond.