I guess this isn't a nice surprise [&Nathan]

Met zijn blik voor zich keek hij naar Aella, welke druk in gevecht was met Lugus. Hij was hiermee van plan om de Vibrava te laten evolueren, al was het natuurlijk enkel nog maar de vraag of het nog wel eens zou gaan werken ook. Er werden het een en ander aan aanvallen gebruikt door beiden kanten, waarvan de een weer raaktte en anderen soms niet. De reden waarom hij de Lucario had gekozen was simpel, het was op het moment de beste Pokémon voor de shiny Vibrava tegen te vechten, de rest van zijn team lag of boven haar level, of eronder. Beiden niet echt een geweldig ding om tegen te vechten voor haar. Een enkele keer klonk er een enorm luid geluid, waarvan Nathan vrijwel meteen verwachtte dat het een Bomburst of wat dat ook was van de Vibrava. Dit was nu zeg maar al enkele minuten bezig, geen idee hoelang ze nu al aan het vechten waren maar het was niet bepaald kort om het maar zo kort te zeggen. Het was niet bepaald geweldig dat het nog geen enkel iets leek op te schieten, hij kon er maar enkel voor gaan hopen dat het goed zou gaan lopen en de shiny Vibrava binnenkort ging evolueren. Een kleine kreet had geklonken toen er een Dragon Pulse van Lugus raak was tegen Aella, maar al snel verdween deze en voelde de groenharige een kleine aardbeving. Het was wel goed duidelijk dat hun zich niet inhielden tegen elkaar. Toen gebeurde het, zodra de Lucario last begon te krijgen van de Earthquake begon Aella een fel licht af te geven. Ondertussen keek hij er niet raar van op, maar dat betekende niet dat het felle licht gewoon irritant was, toch was het wel wat beter gezien Aella nu eindelijk leek te evolueren. Was het niet een Flygon dat ze werd? Als hij het goed had wel. Lugus was gaan stoppen met aanvallen bij het zien van het licht en keek ernaar, blijkbaar ook nog eens uitgeput van hun gevecht. Het was door het felle licht te zien hoe de Vibrava groter werd, een andere vorm kreeg en nog een staart en grotere vleugels kreeg. Kijk eens aan, had hij nu ook een Flygon, best een leuk beest eigenlijk. Zodra het felle licht wat dimde werd het duidelijker om de Flygon te zien, hij had geen idee hoe de normale versie eruit zag, maar met het blauw er nu in was wel erg leuk. Hij keek er voor enkele seconden nog naar, om daarna Aella te laten terugkeren in har Poké ball en het ding aan Nathan's riem te bevestigen. Hij stond net op het moment om verder te gaan lopen, geen idee waarheen, waarschijnlijk Lumiose ofzo. En toen botste iemand tegen hem, het scheelde wel wat dat hij een iets beter humeur had, anders kon iemand nog wel eens zo een prachtige dodelijk blik krijgen. En trouwens, het was ook nog wel eens nieuw dat hij überhaupt een goed humeur had, kon net aan een wereldwonder genoemd konden worden. Hij draaide zich om, zag niemand en bedacht zichzelf dat het persoon nog wel eens wat kleiner kon zijn dan de groenharige, dus richtte hij zijn blik wat omlaag. Kijk een aan, op dat moment keek hij precies in de ogen van iemand, die een vragende sorry uitsprak. Hij schudde even zijn hoofd, als een soort vergevend gebaar. "Niet erg hoor." wuifde hij voor de verandering weg. Was hij in een goed humeur? Had hij een ziekte die hem wat blijer maakte? Wie weet. Het persoon die blijkbaar tegen hem had gebotst leek hem niets jonger dat de groenharige zelf, moeilijk te zeggen hoe oud precies.

De ander leek er wel wat opgelucht mee te zijn dat hij niet uitviel tegen haar ofzo, al er last van gehad? Liet hem er wel op die manier aan denken kon hij er even eerlijk over zijn. Lugus keek even wat vrolijk naar de Riolu die bij de bruinharige stond, zo vaak zag die de evolutie of dergelijk ook weer niet nee. Hij knikte kort toen ze haarzelf voorstelde, maar had geen enkele intentie om Pam's hand vast te pakken. Nathan was blijkbaar gewoon niet zo een soort persoon. "Nathan." stelde hij zichzelf kort voor. Blijkbaar was zijn goede humeur ook maar voor enkele seconden aan de gang, want niet heel veel later was zijn gezicht weer in een ongeamuseerde plooi getrokken. Arceus, dat was echt gewoon zijn nummer een gezichtsuitdrukking. Het was hem nog meegevallen hoe mensen er nog niets, tegen hemzelf dan, hadden gezegd. Ach, wat maakte het ook uit eigenlijk. Maar oke, wat was het toch met mensen, en dan voornamelijk meiden, die zo klein waren? Was dit een trend of wat? Hij begin er wel net op deze manier aan te denken, echt niet normaal was dit.

Het was blijkbaar voor de bruinharige wat awkward geweest toen hij haar hand niet had geschud, tja, het was nou niet echt bepaald dat hij daar nou bepaald deed, dus waarom nu wel? De groenharige was gewoon over het algemeen een wat brommerig persoon die je absoluut niet zo snel met een glimlach zou zien, misschien vroeger ja, rond een jaar geleden maar tegenwoordig steeds minder en minder. Het was dat de jongen tegen de tijd een vrij serieus persoon was geworden, niet meer en niet minder. Om de aandacht maar even van de situatie te houden werd er nu gelet op de twee blauwe Pokémon, waarvan de kleinste van de twee gefacineerd naar de ander keek. Lugus zette rustig een stap naar voren, om daarna met een kleine glimlach op diens smoel te bukken en een vrolijk geluidje te maken naar de Riolu. Het was wel duidelijk dat de Lucario een stuk blijer was dan diens trainer, welke er nog altijd met zijn standaard, brommerige uitdrukking was. Wat een gezelligheid zo zeg. De bruinharige had haar Pokédex erbij gepakt, en leek de Lucario te scannen en informatie van het beest te verkrijgen. Bij het horen van gefluit, of wat het dan ook was, richtte hij zijn blik nar de plek van waar het vandaan kwam, waar al twee vogels te zien waren. Als hij het goed was, waren dat een Flechtling en een Fletchinder, een beetje de staandaard Pokémon van Kalos die wel een beetje oversl te vinden waren. Niet echt iets bijzonder, enkel toen ze ineens in de aanval over gingen, fronste de groenharige even. Oke, waar the hell was dat vandaan gekomen? Ugh, hij had hier dus absoluut geen zin in. Blijkbaar leek de een zich bezig met de Flechting, de andere Pokémon blijkbaar vergeten, echt geweldig bezig was dat zeg. Nou, moest hij iemand redden nu? Een een of andere held spelen? Want als dat het geval was, hadden ze toch echt het verkeerde persoon hiervoor gekozen he. Ugh. Nou ja, toen de Flechinder dus de Riolu leek aan te vallen terwijl deze bezig was met de kleinere vogel, besloot de groenharige maar dat hij wel een handje kon gaan helpen. "Dragon Pulse." commandeerde hij rustig, er duidelijk geen enkele zin in hebbend, kon het niet eens rustig blijven? Nee? Want blijkbaar was dat wel heel erg moeilijk de laatste tijd. De blauwige aanval van de Lucario kwam in een noodtempo af op de Flechinder, waarna de aanval de vogel met een harde klap raakte en het beest een einde verderop werd geslingerd door de impact. Het was wel overduidelijk te zien wie hier sterk in het voordeel was. "Gaat het een beetje?" in tegenstelling tot zijn uitdrukking, klonk de vraag wel wat aardiger, kijk, al een hele verbetering was dit. Hierna richtte hij zich tot wel weer op de Fletchinder, het was nog verassend om te zien dat de vogel sterker was dan dat deze er in de eerste instantie eruit zag. De Ember Pokémon leek nu zijn aandacht op Nathan en Lugus te hebben en leek een Flame Charge uit te voeren, meteen in een reactie klonk er "Counter." de aanval werd gereflecteerd naar de vogel, welke meteen het dubbele schade ervan kreeg. "Volg meteen met Psychic." Lugus' ogen lichtten vrij snel paarsig op, gevolgd door een ontzichtbare kracht die de Fletchinder overduidelijk raakte en wat pijn deed. Nee, het was nog steeds niet helemaal verslagen? Heilige Arceus, wat was dit? Een tank in de vorm van een vuurvogel? Want daar leek het toch wel echt even op hoor. Een luide grom was te horen van de Aura Pokémon, duidelijk was deze wat geagiteerd met het feit dat de vogel het nog steeds niet leek op te geven en lied daarna, zonder enig commando, een oorbeschadigende Metal Sound te horen. Ach well, dit zorgde er wel voor dat aanvallen zoals Aura Sphere en Dragon Pulse sterker waren, dus op de gehoorbeschadiging na, had de aanval wel iets nuttigs. "Dragon Pulse." ondertussen richtte hij even zijn blik op de Fletchling waartegen de bruinharige leek te vechten, deze leek er wel moeilijker aan te te zijn dan diens evolutie, dus dat was dan al de eerste Pokémon waarvan ze bijna geen last meer zouden hebben. Er had een laag gefluit geklonken van de vogel.... Wacht wat. Moest dat een aanval voorstellen of..? Nathan zou echt het niet meer weten, gezien het gewoon nergens op sloeg. letterlijk was dit iets van 'oh nee, een vogel die laag fluit, ik voel me zo bedreigt... Dus niet.' Hoe dan ook, als hij dan wel kon gaan geloven, wat de jongen echt absoluut niet deed, dat dit een aanval was zou het waarschijnlijk een Growl zijn. Als het nou echt dreigend had geklonken was het bijvoorbeeld een luid gebrul gewest maar vogel kon niet brullen, dat zou trouwens wel even een erg apart gezicht zijn, als er ineens een vogel was die kon brullen. Hij wist wel dat er bijvoorbeeld van die prehistorische vogels konden brullen, zoals een Archeops en Aerodactyl, maar dat was enkel omdat de groenharige deze twee vogels al eens had gezien. Naja, hoe dan ook, hij moest zich misschien wat meer gaan focussen op het gevecht zelf dat kon namelijk nog wel eens heel wat handiger zijn. Heh, goed bezig zeg. De Fletchinder leek een Ember uit te voeren, maar deze aanval werd met een gemak ontweken door de Lucario, welke als response een Aura Sphere uitvoerde en de blauwe bol aura richting de vogel.. Smeet? Ja, dat was wel de juiste benaming ervoor, kon wel wat beter, maar voor nu de juiste naam ja. Maar goed, waarom was hij überhaupt in dit stadje gekomen? Oh ja, om wat rust op te zoeken en zijn Flygon te evolueren. En dan was dit natuurlijk weer waar het in was uitgelopen, iemand ontmoet, of hor het ook genoemd kon worden, en vechten tegen een stel vechtgrage vogels die toch vrij vervelend nu waren. Ugh. Kon dit snel over zijn? Hij hoopte het namelijk wel, dit was niet iets geweldigs om naar uit te kijken.

Bij het horen van haar antwoord dat het nu wel wat ging, knikte hij kort. Beter was dat dan wel weer, en nee, dit was heus niet omdat hij nou zo aardig was. Hij had zijn aandacht weer op de Flechtinder gericht, welke nu een Roost gebruikte. Ugh. En kijk, daar was zijn humeur al naar -100 gegaan, als dat al mogelijk was. Hoe goed zou de nu vervelende hoopje veren tegen een Hyper Beam kunnen? Het maakte niet meer uit, hij had al geen geweldig humeur meer, dus dan kon dit er ook nog wel even bij. Toch? Nee, waarschijnlijk niet, was niet geweldig als dat er ook nog bijkwam. Blijkbaar was de Fletchling van plan om de Lucario aan te vallen met een Peck, niet dat het alsnog veel ging doen als het raakte, want als hij zomaar even kon gokken, zat er een dudelijke levelkloof tussen de twee Pokémon. Toch leek de Riolu van Pam Lugus te beschermen met een Counter, was niet geheel nodig geweest maar oke, dat beetje teamwork kon gaan helpen, vast wel. "Hyper Beam." Ja, hij was er echt helemaal klaar mee nu en het was maar nu gewoon even te hopen dat de vervelende verenballen meteen uitgeteld door de aanval waren. De blauw Pokémon had de aanval voorbereid, om daarna de sterke straal naar als eerste de Fletchinder te sturen, welke een luid piepje liet. Was dat ding nou klaar? Of kon het echt tank worden genoemd? Hij had meer zin in het tweede gedeelte. Jammer zeg, dat de aanval niet achter elkaar kon worden uitgevoerd, anders had hij dat wel zeker weten gedaan. Was de Lucario al wat minder uitgeput door de Hyper Beam of nog even wacthen? Te zien van Lugus, werd het nog even wachten, nou Pam, succes want nu was de blauwe hond wat te uitgeput om ook maar iets te doen. Geweldig he.

In welk geval was nu de vervelende vogel knock out, nee, het was vast nog niet dood. Hij had weinig zin om het echt te gaan kijken ook, meh. Lugus leek ondertussen al wat bijgekomdn te zijn van de enorme hoeveelheid energie die hij zojuist in de aanval had gestopt, het was in welk geval beter dan niets he. Toen de Riolu de been van de Lucario knuffelde glimlachte Nathan lichtjes, naw, hoe kon je dat nou niet lief vinden? Lugus zelf leek een vrolijk geluidje te maken en aaide de Riolu over diens koppie. Echter bij het zien van twee mensen die naar hen toeliepen, verbetering, politieagenten die naar hen toeliepen vloekte hij binnenmonds. Oke nee, het was vrij luid. "Well, f*ck." klonk hij, overduidelijk er niet al te blij mee dat die twee hier waren. Hij had willen weglopen, maar hij hoorde de agenten al wat roepen, dat hij moest blijven stilstaan. Oke, daar ging zijn kans om stilletjes weg te gaan van hun. Gezien hij ook niet bepaald onbekend daar was, op een slechte manier, kon hij zich ook niet echt meer als iemand anders voordoen. Hij gaf enkel een kort knikje naar Lugus, gelukkig maar dat er niet echt woorden hier meer voor nodig waren, anders kon hij echt nog eens in meer problemen komen en niet snel genoeg handelen als echt alles op commando moest. En kijk eens aan. Hoe erg was het ook wel te verwachten, de agenten waren dichterbij gekomen en hun Pokémon ingezet, twee Mightyena's. Wow, hoe origineel zeg. Hij vernauwde zijn ogen wat, waren die agenten nou echt zo dom dat ze nog niets doorhadden of wouden ze het eerst rustig behandelen? Want als ze het tweede dachten, daar hadden ze het goed mis. "Nathan Malone, je staat onder arrest voor moord, poging tot-." hij was al niet meer aan het luisteren, zo vaak had hij dit al gehoord dus waarom nog opletten? Ugh. "Nu." klonk hij, veels te rustig voor de situatie en wat er zou gaan gebeuren. Het gebeurde snel, maar het was nog makkelijk te zien, de Aura Pokémon schoot meteen naar voren, daarbij de agenten en hun Pokémon aan te vallen. Hij keek niet eens naar de bruinharige maar sprak wel "Waarschijnlijk denken ze dat we bij elkaar horen of zo, ik raad je aan om te rennen." kon je dag nog eens omkeren van een rustig iets, naar een achtervolging. Leuk he.

Hij fronste kort toen de bruinharige sprak dat ze daar zojuist een glimlach bij hem had gezien. Eens gesproken over een verandering zeg. Het was niet echt dat die glimlach was verdewen, gezien het nog vaagjes zichtbaar was, maar nog steeds. Hij richtte zijn gouden ogen strak strak op de agenten, had kort gebloekt en liet Lugus de twee aanvallen. Moest het echt nu zijn, nu van alle tijden die ze konden hebben? Blijkbaar wel. Slim genoeg van Pam leel ze ook echt te luisteren naar zijn 'advies' voor zover dat ook echt te noemen was en ging ook echt wegrennen. Nee, voor de verandering was hij een keertje niet meer van plan om andere mensen er echt te erg mee involved te raken. De agenten leken het wel even zwaar genoeg te hebben nu, mooie kans voor hem.om echt te gaan ontsnappen. "Aura Sphere op de grond." de blauwe bol werd gecreërd, waarna het ding op de grond gesmeten en een enorme rookwolk liet maken. De Lucario kwam zijn kant op, waarna hij er wegrende, wat toevallig niet zo ook nog eens de kant op was waar Pam was heen gerend. Nee, natuurlijk deed hij dat niet met opzet, hij dacht daar niet eens aan. Wauw, daar zag hij haar ook nog, dit kon er vast erg apart uitzien, om het maar even zo te zeggen. Heel erg hard rennen deed ze niet, gezien hij eigenlijk wel al dichterbij kwam.

Voor hem zag het er droog uit, voor haar zag het er waarschijnlijk doodeng uit, verbetering van de huidige situatie. Hij was net dichtbij genoeg om het te horen, maar de ander bevool haar Riolu om hem aan te vallen. Het was maar dat hij -nog- geen woedeaanval had, anders kon het nog wel eens heel erg anders gaan aflopen namelijk. Eerst leek de kleinere Pokémon wat te twijvelen, maar later gebeurde het alsnog. Shit. Hij wou het zelf nog proberen te vermijden, maar de aanval raakte hem uiteindelijk nog in zijn been. Godver, dat deed toch wel pijn. Hij keek meteen kwaad naar de bruinharige, een stuk anders dan eerder, toen hij nog wat vrolijker keek. Ja, dat was mogelijk. "Wat denk jij wel niet te doen." siste hij kwaad, al deed zijn been er wel iets door pijn, het voelde bij lange na niet dat zijn arm werd verbrand, de constante pijn van zijn verbrande buik of zelfs de klauwen van een vogel die pasgeleden zijn schouders open hadden gehaald. In de tijd dat hij die ene zin had hij al angstaanjagend snel bij haar gestaan. Wat gezellig was het nu ook wel weer zeg, zijn ogen stonden zowaar woedend, al was het duidelijk dat hij nog probeerde om niets uit te halen.