I guess this isn't a nice surprise [&Nathan]

Ze reageerde terug met een felheid die hij even niet had verwacht, vooral dan omdat de ander net haar best deed om weg te rennen. Oke, ze had daar wel een goed punt ja, niemand zou echt blij daarmee zijn als ze dat van een ander ontdekte. "En die al eerder is aangehouden en in gevangenis is gestopt." was hij er trots op? Want zo kon het wel net lijken, als er wel iets was, was dit wel slecht ook nog dat hij er trots op was. En kijk eens aan, toen hij wat dichterbij stond leek de felheid wat minder zijn geworden en piepte het meisje wat bang. "Of wat anders." het klonk niet eens als een vraag meer. Kort greens hij, kijk, dit was nou typisch een van zijn slechte eigenschappen, mensen bang maken en daar nog eens van genieten ook. Bij het horen van de agenten hun stem hield hij echter zijn blik van Pam af, om die richting op te kijken en de agenten al te zien. "Jou keuze, of waarschijnlijk worden opgepakt door hun.' begon hij "Of dat niet, maar dan moet je wel luisteren naar wat ik zeg." zijn humeur was al meteen omgeslagen van kwaad naar veel te vriendelijk, alsof hij iets van plan was. Enkel als het nodig was ja, verder niet.

Er werd maar weinig gereageerd op zijn woorden, enkel waarschuwend de naam van haar Pokémon. Want ja, dat was ook heel erg eng hoor.. Niet echt. Voor Nathan zelf, hij vond het gewoon zielig dat ze het zo probeerde te doen. "Denk maar trouwens niet dat je Diuolu verder veel kan uithalen." greens hij even, om daarna weg van de agenten te lopen, wel nog luisterend naar wat Pam sprak. Haar hele leven in een cel doorbrengen? Pft, alsjeblieft zeg. En hij denken dat hij al geneog dramaqueens had ontmoet. Ook nog denken dat ze iemand zou vermoorden? Natuurlijk niet, dat was nou niet iets dat hij nou van andere mensen zou vragen hoor. "Je kan het ook overdrijven hoor, en nee, waarom zou je iemamd gaan vermoorden?" lachte hij kort. En ja, dat werd zojuist heel droog gezegd door het persoon die dat juist wel ded, echt veel erover te zeggen had hij dus niet. Maar goed, ontsnappen was hetgeen waar op gelet moest worden. Waarom was dit nou geen Lumiose, veel meer plekken om makkelijker te verstoppen. Ach, hij zou nu wel kunnen improviseren. "Volg mij." besloot hij daarna te zeggen, om in een vrij hoog tempo ergens heen te lopen, het was degelijk niet zijn eerste keer in het stadje, dus hij kon zich sel een beetje de weg vinden wat wel zeker scheelde.

Oke, ja. Hij vroeg zojuist aan iemand waarom ze iemand zou vermoorden, terwijl hij dat zelf maar al te goed kon doen. Haha, goed bezig. Maar goed, zijn.. 'vraag', of hoe het ook te noemen was werd terug gekeerd door de bruinharige. "Verschillende redenen, soms omdat het leuk is." sprak hij met een kleine grijn, om daarna zich om te draaien, zeggen dat ze moest meelopen en weg van die plek. In zij-, hun voordeel, verbetering, was er niemand zo snel te zien op de twee na, en een flink eindje terug de agenten. Zijn ogen scanden de omgeving af, voornamelijk naar schuilplaatsen, want voor de verandering was hij niet van plan om wat ergs te doen. De eerdere aanval van de Riolu voelde hij nog wel degelijk in zijn been, maar het negeren voor nu zou maar voor het betere zijn, misschien dat hij er nog even naar ging kijken als ze in een situatie zaten waarin de politie niet meer achter hen aanzat.

Hij hoorde het wel dat er nog iets werd gemompeld door haar, maar niet echt wat en deed ook geen moeite om dat te veranderen ook nog. In zijn ooghoeken zag de jongen hoe de bruinharige haar Pokémon terugkeerde, daarna haar tempo wat opkriekte en bij hem kwam lopen. Waar ze heengingen? Simpel was dat. "Verstopplek vinden, daarna wachten tot hun ons zijn kwijtgeraakt." het was duiselijk te merken dat hij dit al vaak genoeg had gedaan, iets te vaak kon het misschien wel zijn, maar soms was het wel degelijk nodig. Eindelijk, na even aan het rennen was er eindelijk een goede plek te zien. Op het eerste gezicht misschien een klein beetje krap, maar dat was niet erg for plotting reasons. Het zou vast niet zo heel erg zijn als het eruit ziet. "Hier." klonk hij vrij bevelend, om daarna in het steegje te gaan. Het kon misschien wat.. fout klinken, maar om daar nu ook echt over na te denken had hij absoluut geen tijd voor.

Oke, misschien was het toch wel niet de beste plek, maar voor wat hij kon zien wel even de gemakkelijkste. Natuurlijk kon hij Agrona gebruiken, hier wegzijn maar wist de jongen veel wat voor Pokémon, of wel iets heel anders waardoor hun misschien hem wel konden volgen. Nee, dat was niet echt de beste optie voor hem dan. Maar goed, hij paste nog wel in het steegje, dus dat scheelde wek zeker. Het was namelijk niet dat hij de dunste was, nope, zat wel wat spieren daar. Het was er vrij donker, maar het was er niet zo donker dat je ook echt helemaal niet meer kon zien, dus dat scheelde wel enorm. Hij kon het zelf niet echt doorhebben natuurlijk, maar nu vielen zijn goudachtige ogen nog meer op, alsof het net was dat ze zachtjes gloeiden. Natuurlijk was dat niet zo, kwam enkel door de duisternis en het weinige licht dat nog wel in zijn ogen viel. Hij keek even strak naar Pam, besloot er niet op te reageren tot ineens die mannen langs kwamen rennen. Snel, al was het enkel om ervoor te zorgen dat ze niets meer zei, drukte hij zijn vinger op haar mond en een soort van geluid te maken ten teken dat ze stil moest zijn. Zonder het door te hebben mocht hij ook wel iets dichterbij zijn gekomen dan normaal, oeps? Nee, niet echt.

Het leek maar goed ook even voor nu dat hij dat zojuist had gedaan, omdat het er weer op leek dat de ander haar mond wou opentrekken, en nog eens precies op het verkeerde moment ook nog. "Hou je mond, 't zou nogal pech zijn als je eens iets zal overkomen. Nietwaar?" sprak hij, met toch wel een vrij sexy glimlach. Ja, dat was mogelijk. Een dreiging uitspreken maar tegelijk nog er leuk uitzien ook, gewoon Nathan style was dit. Hij hield zijn blik van haar af, om even naar de politie te gaan kijken, welke natuurlijk precies op dat ene punt te blijven hangen. Ze waren toch wel vrij dichtbij nu.. Ach, als ze werden gevonden had hij wel altijd nog Agrona en Abby, maar toch, het was soms wel even een stuk beter om gewoon niet gezien te worden. Hun Pokémon waren er in welk geval niet bij, wat wel een groot voordeel was, anders stonden ze daar echt niet meer zo hoor. Dat dacht hij in welk geval, het was iets dat hem het meest logisch leek met wat er allemaal nu aan de gang was en zo.

Ja hoor, natuurlijk wist hij wel wat hij deed. Er kwam bijna geen enkele kik van de bruinharige, enkel een korte knik op zijn woorden. Dat was mooi dat ze haar mond hield. "Hou je dan maar stil." vervolgde hij op diezelfde manier. Hij hield wel zijn vinger van haar mond af, vast wel dat de waarschuwing meer dan duidelijk genoeg was geweest. De jongen richtte zijn blik weer op de uitgang van het steegje, maar het leek er voor nu nog niet op dat de politie van plan was om daar te kijken. Natuurlijk moesten ze wel bij die ene plek rondhangen, ugh. Niet echt iets dat ze nu konden gebruiken, echt absoluut niet. Enkel stil blijven en afwachten was het nu gewoon. Ze leken wat naar elkaar te schreeuwen, terwijl ze naast elkaar stonden, dus helemaal onnodig, waarna ze wegliepen. Hm, hij vertrouwde het nog steeds niet geheel.