Regen... Ugh [Open]

She had another pokémon. Somehow. Ciro was naar haar toegekomen na hun operatie in Mossdeep City en had haar een pokéball met een Vullaby gegeven. Nu vloog, of fladderde, de Diapered Pokémon, voor haar uit en stuiterde af en toe op de grond. Ze had de pokémon de naam Suzume gegeven en liet d'r sindsdien uit haar pokéball. Ergens vond ze het wel schattig, hoe de pokémon probeerde te vliegen, maar niet echt wilde lukken. Helaas was het weer het niet helemaal met haar eens en begon het al snel weer eens te regenen. Ze was dichtbij genoeg Rustboro City om naar binnen te kunnen duiken in een random cafeetje, maar helaas was haar jurk al helemaal doorweekt. Ze zuchtte zachtjes en schudde haar haar uit, voordat ze keek of Suzume meegekomen was naar binnen. Toen ze merkte dat de pokémon naast haar fladderen, glimlachte ze eventjes en keek in het rond. Het was druk binnen, waarschijnlijk omdat het nat was buiten. Ze kon dan ook zo snel niet zien of er een plekje vrij was. Een beetje verloren en met de Vullaby n haar handen liep ze door het café heen, opzoek naar een plekje waar ze even kon zitten en kon opdrogen.

Het merendeel van de tafels was helaas al bezet en het meisje keek een beetje lost om zich heen. Misschien was het niet zo slim om hier heen te gaan, een ander café was misschien rustiger. Ze keek door het raam naar buiten toe, waar het nog steeds met bakken uit de hemel kwam en zuchtte zachtjes. Niet dat ze echt veel zin had om weer door dat honden weer te gaan. Ze schrok op toen de Vullaby in haar armen opeens wild met d'r vleugeltjes ging fladderen en bijna uit d'r armen viel. "Suzume, blijf zitten," zei ze zacht, maar streng tegen haar pokémon. Deze keek haar kwaad en hongerig aan en Yuuki zuchtte. Ze moest haar pokémon nog voeren, wat niet echt ging hier binnen. Net toen ze zich om wilde draaien om weg te gaan, sprak een oudere jongen haar aan. Hij vroeg of ze verdwaald was of of ze nog een plekje zocht. Haar bordeaux rode ogen gleden van de jongen met het rode shirt, maar de jongen die ze, zoals gebruikelijk, in grijstinten zag. "Vind u het niet erg als ik erbij kom zitten?" vroeg ze daarna zachtjes. "Ik wil niets belangrijks storen," kwam er daarna achteraan.

[@Justin; Yuuki ziet, door een oog infectie, alleen nog maar rood tinten. Vandaar dat ze JP in grijstinten ziet C:]

De jongens vonde het blijkbaar niet erg dat er een jonger meisje bij zou komen zitten en met een glimlach op d'r gezicht ging ze op een lege stoel zitten. De Vullaby in haar armen sprong direct op tafel en ging met een kwaad gezicht voor haar trainster zitten. Yuuki grinnikte eventjes en pakte een zakje uit een zak in haar jurk. "Al goed, al goed," zei ze tegen de pokémon, terwijl ze wat voer uit het zakje haalde en op tafel lag. De Vullaby begon vrolijk te pikken naar het voer, wat er best fraai uit zag omdat ze best wel .. bollig was. Daarna richtte ze zich op de jongen, die zichzelf hadden voorgesteld. "Aangenaam Vincent en ... vind je 't erg als ik je JP noem? Ik ben niet zo goed met lange namen," zei ze zachtjes, terwijl ze een lichte blos op haar wangen kreeg. "Mijn naam is trouwens Yuuki en nee ik kom niet uit Rustboro. Ik geloof dat ik in Sinnoh ben geboren."

De twee jongens probeerde haar in ieder geval met het gesprek te laten bemoeien, iets waar ze best wel blij mee was. Vaak lieten ze haar gewoon voor een hoopje lucht zitten. Ondertussen was Suzume klaar met eten en had zichzelf teruggetrokken en lag nu tegen het glas te slapen. Aller eerst richtte ze zich naar de jongen die ze in grijs zag. "Dan houden we het op Jean, toch?" zei ze met een glimlach. "Yuuki betekend courage, bravery en boldness," legde ze daarna uit. "En bedankt voor het compliment." Daarna draaide ze zich naar de jongen die zichzelf Vincent noemde en haalde haar schouders op toen hij begon over wat ze net had gezegd. "Ik kan me niets herinneren van m'n ouders of iets voor mijn vierde jaar. Bij mijn weten heb ik altijd bij m'n broer geleefd en we reisde veel. Dus ik weet niet waar ik officieel vandaan kom of waar ik geboren ben," legde ze rustig uit. Heel erg vond ze het niet om te praten over haar geschiedenis, er waren niet al te erge dingen gebeurd immers. "Voor mij een glas limonade, alstublieft," bestelde ze daarna.

De serveerster was klaarblijkelijk opgelucht dat het groepje mensen niet al te lastige orders hadden. Het moest vast niet makkelijk zijn om te moeten werken met deze drukte. Yuuki kriebelde de Vullaby in haar nek, maar de pokémon was te diep in slaap om er iets van te merken. Jean-Pierre vroeg ernaar waarom ze naar Rustboro waren gekomen en eventjes schoot Yuuki licht in paniek. Ze kon niet zeggen dat ze hier was voor een opdracht van Team Rocket. Dan maar een casual antwoord geven. Vincent was haar echter voor en begon over de gym. "Ik heb ergens opgevangen dat de gym hier rock type pokémon gebruikt," mompelde ze zachtjes en ze keek beschaamd naar de grond. Ze had voor d'r beurt gesproken immers. "Ik ben zelf op vakantie hier. Ik reis en doe de gyms in Kalos, maar besloot een korte vakantie te nemen in Hoenn. Helaas ben ik op het verkeerde moment aangekomen," zei ze, terwijl ze met een kleine glimlach knikte naar de regen buiten. "Trouwens, Jean. Je Swablu zit er ontzettend schattig bij zo," giechelde ze zachtjes.