[Route 10] Gotta catch 'em all [QUEST] [FINISHED]

Met een verveelde blik steunde Kaito op zijn ellebogen terwijl hij ongeïnteresseerd naar de vrouw keek die aan het bellen was. Ze had hem gevraagd of hij eventjes kon wachten omdat ze een oproep van de baas binnen had gekregen. Momenteel was ze weer met iemand anders aan het bellen. Maar het scheen belangrijk te zijn, want hij moest erbij blijven staan. Ze gaf een kort knikje, hield haar hand over de telefoon en keek hem aan. ‘Er schijnt een horde Vulpix te zijn en ze hebben een vrouwelijke Vulpix nodig. Ga die halen,’ sprak ze bevelend. Kaito fronste even met zijn wenkbrauwen, want waar ging hij in godsnaam een Vulpix vinden? Dit leek de vrouw zich ook te beseffen, want ze schudde geërgerd haar hoofd. ‘Bij route 10,’ sprak ze kortaf. Kaito probeerde zich te bedenken waar het was. ‘Geosenge Town,’ sprak de vrouw nog waarna ze de telefoon weer terug tegen haar oor zette en hem wegwuifde. ‘Chagrijn,’ mompelde Kaito. Hij glimlachte poeslief naar haar en draaide zich vervolgens met een nors gezicht om. Het was wel toevallig te noemen dat het laatste dorpje waar ze onlangs geweest waren dat het in Geosenge Town lag. Het laatste gebouw dat hij daar had gepasseerd was het Pokémon Center geweest. ‘Psycho, gebruik Teleport,’ sprak hij tegen zijn Alakazam die naast hem stond. De Pokémon gaf een kort knikje en het volgende moment stond Kaito in Geosenge Town. Hij wierp een minachtende blik op een groepje mensen dat gefascineerd naar de grote stenen die centraal stonden in het dorpje aan het kijken waren. ‘Stelletje toeristen,’ mopperde hij terwijl hij zich omdraaide om de desbetreffende Route in te gaan. Oké, dus er moest hier ergens een horde Vulpix zijn. Maar één manier om ze te vinden. Hij gaf een knikje naar Psycho. Deze richtte zijn lepels naar voren en begon verschillende Psycho Cut’s op het gras af te vuren. De Pokémon die zich rustig in het gras bevonden renden geschrokken weg. Kaito rolde met zijn ogen toen een jongetje dat verderop stond begon te huilen en naar hem schreeuwde dat hij zijn vader ging halen. ‘Veel succes,’ mompelde Kaito. Steeds als ze een leeg grasveld aantroffen, gingen ze een beetje verder. Hij wist dat Psycho veel schade aanrichtte aan het gebied, maar dat vond hij niet zo erg. Als hij die horde Vulpix maar kon vinden. ‘En probeer daar eens.’ Hij wees naar een grasveld verderop.

Plotseling sprongen een stuk of vijf Vulpix’ tevoorschijn. Kaito fronste geërgerd. Hoe moest hij in godsnaam een vrouwtje vinden? Maar het bleek niet al te moeilijk te zijn. De rest van de Vulpix’ zag er vrij jong uit, maar er was er eentje die van een hoger niveau bleek te zijn. Dat zag hij aan de uitstraling. Bij hoop van zege dat het een vrouwtje was dan maar. ‘Jaag jij de overige Vulpix weg,’ sprak Kaito bevelend tegen Psycho. Vervolgens haalde hij de Poké Ball van Aqua tevoorschijn en gooide deze de lucht in. De Pokémon kwam tevoorschijn en Kaito wees direct naar voren. ‘Alright, gebruik Bubblebeam!’ riep hij. De Vulpix sprong handig weg en gebruikte Flamethrower naar Aqua. ‘Ontwijk en gebruik Fury Attack,’ sprak Kaito, maar hij gromde toen Aqua de aanval niet volledig kon ontwijken en zijn vleugel werd geraakt. Verdorie, die Vulpix was echt van een hoog niveau, zeg! Ondertussen haalde hij gauw de Poké Ball van Shadow tevoorschijn. ‘Ga Psycho helpen de rest van de horde weg te jagen,’ sprak hij bevelend. Shadow leek te merken dat het geen tijd was voor grapjes, want hij draaide zich gauw om en voegde zich bij Psycho. Deze had een paar Vulpix’ inmiddels al wel verwond, maar het was geen horde dat zich snel neerlegde bij hun verlies. De Vulpix die tegen Aqua aan het vechten was werd geraakt door een paar Fury Attack’s, maar wist algauw te counteren met Quick Attack. ‘Ze is dichtbij. Gebruik Bubblebeam!’ riep hij. Aqua gebruikte zijn Bubblebeam op volledige kracht waardoor de Vulpix piepte en naar achteren week. Deze keer was Kaito het zeker dat het een vrouwtje was en hij grijnsde. Hij had nooit gedacht dat een vrouwtje de leider kon zijn van een groep, maar hij nam aan dat het toch wel mogelijk was. En dat ze niet het enige vrouwtje was van de horde kon ook wel zo zijn, maar het was het beste als hij een sterke Vulpix gaf, niet waar? ‘Ga voor Metal Claw,’ sprak hij. Maar de Vulpix had andere plannen. Haar ogen begonnen paars te gloeien en Aqua kromp even ineen. Een blauwe golf kwam op hem af en zorgde ervoor dat Aqua tegen de grond gedrukt werd. ‘Extrasensory,’ mompelde Kaito toen hij de aanval uiteindelijk herkende. De Vulpix gebruikte vervolgens Flamethower. ‘Opstaan en counteren met Bubblebeam!’ riep Kaito gehaast tegen zijn Prinplup.

De aanvallen botsten tegen elkaar en zorgden voor een kleine ontploffing. Rook verscheen even. ‘Peck!’ riep Kaito. Aqua sprong de rook in en aan het gepiep te horen had hij de Vulpix geraakt. Aan het vage rode schijnsel kon Kaito zien dat de Vulpix weer voor een Flamethrower ging, maar hij kon ook zien dat het mis was omdat het vuur hem nog nét niet raakte. Als Aqua de klap had opgevangen, was de aanval lang niet zo krachtig geweest. De rook verdween en Kaito zag dat Aqua zich ongezien achter de Vulpix had verplaatst. ‘Brine!’ riep hij. De Vulpix gromde laag toen de harde spetters haar raakten. Helaas was de Vulpix nog niet zo erg verzwakt dat ze er harder onder leed. Hij wist dat het voordelige effect van Brine was dat als een Pokémon redelijk verzwakt was dat het effect van de aanval verdubbelde. Plotseling begonnen haar ogen weer te gloeien, maar deze keer op een andere manier. ‘Duik weg. Ze probeert je te verwarren!’ riep Kaito. En net op tijd wendde Aqua zijn blik af en dook hij naar voren om haar aan te vallen. Omdat de afstand tussen hun redelijk verkleind was, vond de Vulpix het een goed idee om Flamethrower te gebruiken. Kaito gromde toen Aqua vol geraakt werd en dankzij de klap naar achteren geblazen werd. Kaito zag zijn Pokémon op de grond liggen en wilde er net Psycho weer terug bijhalen toen de blauwe Pokémon opeens begon te gloeien. Hij veranderde van grootte en werd omgeven door wit licht. Omdat hij het al eerder had gezien wist hij wat er gebeurde en een lichte grijns verspreidde zich om zijn lippen. Vulpix gromde laag en dook ineen, haar ogen groot wordend bij het zien van de verschijning. Het witte licht begon af te nemen en opeens stond er een Empoleon voor zijn neus. ‘Dat is wat ik bedoel,’ zei Kaito zacht en op een bewonderende manier. Nadat Aqua hem een knikje had gegeven schoot de Pokémon plotseling naar voren, een spoor van water achter zich latend. Vulpix vloog wel twee meter in de lucht toen de Aqua Jet haar raakte. Haastig kwam de Pokémon overeind, maar Aqua was nog niet klaar met haar. Omdat hij weinig afstand tussen hun had gecreëerd, begon hij aan te vallen met Fury Attack. Aqua voerde minstens vier steken uit met zijn snavel voordat hij weg moest duiken voor een Flamethrower.

‘Bubblebeam!’ riep Kaito naar zijn Pokémon. De bubbels kwamen snel op Vulpix af, maar deze was erop voorbereid en gebruikte Quick Attack om het te counteren. ‘Aqua Jet om haar op te vangen!’ riep Kaito. Aqua schoot snel de lucht in en botste met zijn volle gewicht tegen dat van Vulpix zodat de Pokémon op een pijnlijke manier op de grond landde. De Pokémon deed haar uiterste best om overeind te komen en Kaito grijnsde. Dit gevecht zou niet lang meer duren. ‘Brine!’ riep hij. Deze keer zou het effect van de aanval wél verdubbeld zijn omdat de Vulpix al flink wat energie verloren had aan dit gevecht. Ze begon er ook moe uit te zien en haar ledematen leken minder snel te bewegen dan in het begin van het gevecht. Nu moest Kaito ook eerlijk toegeven dat als hij in haar poten had gestaan en hij had gezien tegen wie hij het op moest nemen dat hij ook liever het hazenpad koos, maar de bedoeling van dit tripje naar Geosenge Town was zeker niet geweest om haar zomaar weg te laten lopen. Oh nee, helemaal niet. Haar horde zou ten onder gaan, maar zij zou met hem meekomen. De Brine raakte Vulpix vol in haar gezicht en piepend week de Pokémon naar achteren, haar ogen gesloten tegen het water dat in haar ogen drupte. ‘Aqua Jet om het af te maken,’ sprak Kaito kil. Aqua gaf een knikje naar hem, draaide zich om naar Vulpix en schoot naar voren. Ongeloofwaardig genoeg opende de Vulpix haar ogen en sprong naar boven nog net voordat Aqua haar zou raken. Kaito zag het gevaar al aankomen voordat het gebeurde. ‘Draai je vleugel om!’ riep hij bevelend. Met een snelle beweging draaide Aqua zich half om in zijn poging om een Aqua Jet uit te voeren en raakte met zijn vleugel vol het gezicht van Vulpix zodat de Flamethrower de andere kant op schoot. Kaito moest lachen toen het één van haar teamgenoten raakte. Hij hoorde de Vulpix met een harde klap op de grond neerkomen, maar wilde er wel vrij zeker van zijn dat zo’n acties als daarnet niet nog eens zouden gebeuren. Hij nam aan dat één effectieve aanval geen kwaad kon. De Vulpix had dapper gevochten en hij wist zeker dat ze het een aanwinst vonden als hij de Pokémon weg ging brengen, iets wat naar zijn idee ook wel mocht na al de moeite die hij had moeten doen om dit kreng in zijn handen te krijgen.

‘Bubblebeam om het af te maken,’ sprak hij tegen Aqua die een knikje naar hem gaf. Terwijl Aqua bezig was om de slappe Vulpix nog wat meer te treiteren, liet Kaito zijn blik glijden naar Shadow en Psycho. Hij trok een nors gezicht toen hij zag dat Shadow de laatste mannelijke Vulpix aan het treiteren was door hem over zijn gezicht te likken. Een rilling gleed over Kaito’s rug bij het idee dat Shadow dat straks weer bij hem kwam doen. Hij had het de ghost type af proberen te leren, maar het was één grote grapjas en zag een weigering juist als een aanmoediging aan. Expres draaide hij de woorden van Kaito soms om zodat hij meer kattenkwaad uit kon halen en de mensen om hem heen nog meer kon irriteren. Kaito hoopte dat dit zou veranderen als hij eenmaal een Gengar zou zijn. Kaito draaide zijn blik weer naar voren toen Aqua naar hem riep en haalde een Poké Ball tevoorschijn, kijkend naar de Vulpix die gewond op de grond lag. Hij durfde te wedden dat Aqua in zijn afwezigheid nog meer schade had aangericht dan eigenlijk het bevel was van Kaito, maar de jongeman voelde er niet veel voor om zijn Empoleon daarvoor te bestraffen. Nee, hij moedigde dit soort gedrag eerder aan. Aqua begon het over te nemen van Psycho en hopelijk zou Shadow zodra hij volledig geëvolueerd was ook zo slecht worden als hun. Hij hield het rode object even wegend in zijn handen, draaide zijn blik weer naar de Vulpix toe en lachte. Daarna keek hij weer kil en gooide het ding met een sierlijke boog de lucht in. Het ding viel perfect op het kopje van de Vulpix en de Pokémon werd naar binnen gezogen. Hij was er vrij zeker van dat hij het ding zou vallen en was niet van plan geweest om er een Dark Ball aan te verspillen. Dat soort dingen hield hij wel als hij nog eens een Pokémon ging stelen van een trainer zoals vorige keer dat hij dat had gedaan in Lumiose City. Zijn blik gleed naar de horde uitgeschakelde Vulpix. De meesten hadden het hazenpad gekozen, maar slechts eentje bleef geschrokken naar het rode bewegende object kijken. Wat vreselijk stoer. ‘Jaag hem weg,’ sprak Kaito kil tegen Psycho. Daarna richtte hij zijn ogen weer op de Poké Ball. Was de Vulpix gevangen?

De Poké Ball bleef na een korte aarzeling stilliggen. Kaito gaf een tevreden knikje naar de Poké Ball en daarna naar Aqua. Deze leek blij te zijn met het compliment, maar werd er gelukkig niet meer zo enthousiast over als eerst. Toen hij als Piplup gecomplimenteerd werd kon hij echt helemaal gek worden en enthousiast op en neer gaan springen. Kaito nam aan dat sommige trainers dat leuk vonden van hun Pokémon, maar hij snauwde de Piplup dan helemaal af. Gelukkig was het minder geworden toen de Piplup was geëvolueerd in een Prinplup en werd Aqua nu zoals Psycho nu hij een Empoleon was geworden. Kaito hoopte dat hetzelfde zou gelden voor Flare. Ze probeerde zich erg tegen hem te verzetten waardoor hij haar meerdere malen een draai om haar oren moest geven. En dat deed hij niet zelf. Nee, door Psycho al over haar heen te laten hangen piepte ze al geschrokken en dook ze al ineen. Dan werd ze gelukkig wel weer gehoorzaam, maar hij moest er wel altijd even druk achter zetten voordat ze volledig naar hem luisterde. Maar hij nam aan dat ook dat weer goed ging komen. ‘En nu gaan we maar eens naar het lab,’ sprak hij terwijl hij naar de Poké Ball liep en het opraapte. Wat jammer dat hij hierdoor een Poké Ball had verspild. Maar goed, de beloning die hij van Team Rocket kreeg voor zijn hulp maakte het wel weer goed. Daar kon hij wel weer genoeg Poké Ball’s van kopen. Dark Ball’s had hij toch nog genoeg. ‘Uitstekend werk,’ sprak hij en hij keerde Aqua terug in zijn Poké Ball. Ook Shadow werd teruggekeerd en na kort aarzelen ook Psycho. Vervolgens draaide hij zich om, stak de Poké Ball van Vulpix weg in zijn achterzak en begon fluitend weg te lopen. Op naar het lab dan maar.