[Quest] Gotta go fast

De roodharige had gezien dat ze een quest had met Lucian, iets wat nogal… gecompliceerd was. Ja ze waren sinds hun laatste ontmoeting weer bij elkaar maar aan de andere kant was ze niet mentaal er 100% erbij geweest toen dat alles was gebeurd. Nu had ze jammer genoeg ook niet het idee dat ze nog snel weer terug zou komen bij die 100, ze zou kunnen leven met een 70% Hoe dan ook ze had weinig keus want werk was werk. En misschien zou dit alles haar wat meer duidelijkheid kunnen geven over de situatie. Ze zat nu dus op Huginn met Aldrei tegen zich aangeklemd. Al snel zag ze de boot in zicht komen waarvan ze wist dat Lucian erop moest zitten. Met een soepele beweging stuurde ze haar vogel aan te duiken. De zwarte raaf wist behendig een weg te vinden naar het dek en landde hier hun netjes erop, om zijn vleugels in te klappen en een tevreden geluid te geven. De vogel knikte beleefd zoals altijd naar de jongen en diens pokémon, maar gaf hierna zijn bereiders een kans om af te stappen. Ragya liet eerst Aldrei los, die meteen zo dicht mogelijk naar het midden van de boot vluchten, als de dood voor water. Maar zelf gleed ze voorzichtig ervan af. Met een klein knikte begroette ze de ander “Hey..” het was nog iets afstandelijk.

Ragya leek kort weer te zuchten na de begroeting, niet goed wetende waar ze eigenlijk op had gehoopt. Deels had ze geweten dat haar toe geven aan terug bij elkaar komen was geweest doordat ze over emotioneel was, moeilijk afstand kon nemen. En ze had niet gelogen, ze wou het wel degelijk een nieuwe kans geven.. maar ze was wantrouwig en zou zichzelf niet meer zomaar terug geven aan de ander. Niet meer haar emoties blootleggen en laat staan weer dat hoop voelen.. ze hielt zich op een afstand tot alles zekerder werd. Maar goed, het was een manier die werkte. Maar al snel ging haar aandacht naar de Vullaby die ineens krijste en haar richting op rende. Ze zakte dus ook lichtelijk door haar knieën heen, al leek dit niet nodig te zijn geweest, want Lilith zat al op haar schouder. Toen ze leek om te kantelen nam ze de vogel maar in haar armen en aaide haar even. “Hey Lilith, lang niet gezien meis~” klonk haar stem zacht tegen de ander.

Ragya glimlachte lichtelijk naar de vogel, een die nog altijd wat leger stond dan dat je van haar gewend kon zijn. Ze voelde nog niet dat volle gevoel wat je blijdschap kon noemen. En ze wist ook dat dit deels kwam door haat Bipolar en alle andere namen die betekende dat ze niet stabiel in de kop was.. maar goed. Je kon er ook weinig aan veranderen jammer genoeg. Maar bij de woorden van de ander maakte ze omhelzing wat strakker, natuurlijk nog wel op een vriendelijke manier. “Ik heb haar ook gemist” Natuurlijk niet alleen de vogel, maar ze kon dat moeilijk zeggen hier. Vandaar dat ze zuchtte. “Weet je waar we heen moeten zodra we aankomen?”

Uiteindelijk zette ze de Vullaby weer neer op de grond nadat ze deze diens verdiende aandacht gegeven had. Eenmaal vrij van het gevogelde keek ze naar het stuk land dat steeds dichterbij kwam. Bij de woorden van de ander knikte ze. “Dat is nog wel te doen, daarbij is de opdracht enkel wat zooi terugstelen van de politie, moet wel te doen zijn” De enige uitdaging erin was de auto die vrij snel was, maar ze had een Rapidash en Honchkrow, dus dat moest wel goed komen. Gelukkig kwam de boot hierna tot stilstand, waardoor zowel zij als haar vos er in een verassend snelheid afkwamen. Ze waren beiden niet geweldig fan van de oceaan. Voornamelijk omdat ze nauwelijks konden zwemmen.