Let's capture it![+Cooper]

Josh en liepen liepen nu al een tijdje door Santalune Forest heen opzoek naar een Toren midden in het bos. De jongen en zijn Pikachu waren al uren aan het zoeken waardoor Josh het gevoel kreeg dat  hij het vandaag niet meer zou vinden.. hoewel het in de gids al vermeld stond dat die Toren niet makkelijk te vinden was. Hij stopte uiteindelijk met lopen om even uit te rusten van de lange wandeling om wat te drinken. “..als dit net zo makkelijk ging als met Erin toen,” sprak Josh op klagende toon tegen zijn Pikachu die op het gras voor hem was gaan staan. Het wezentje liet zijn oren maar de jongen knielde naast het gele wezentje neer om hem ook wat te laten drinken. “Pi?” vroeg hij verrast maar Josh glimlachte alleen. “Well.. zo krijgen we wel veel Pokémon te zien,” grijnsde hij terwijl hij een blik door de omgeving wierp. Het voelde verleidelijk om achter een Fletchling aan te gaan maar Josh weerhield zich ervan. “Pikapi!” riep Sparky opeens onverwachts waardoor Josh zich vliegensvlug omdraaide en het wijzende vingertje van zijn Pikachu volgde. Een soort mist trok langzaam over deze omgeving heen. Josh keek veelbetekenend naar zijn Pikachu waarop het gele wezentje snel via zijn rug op zijn schouder klom. Snel pakte Josh zijn tas van de grond en begon de nevel te volgen die zich nog meer verspreidde zodra verder hij het bos verder in liep. Het duurde even voordat hij opmerkte dat er een mysterieuze Toren langzaam boven de mist uittorende, iets dat er best wel griezelig uitzag maar voor Josh was dit een stukje dichterbij zijn doel. “Sparky,” mompelde Josh zachtjes tegen de Pikachu die vragend opkeek. “Pika?” gaf hij als reactie terug waarna Josh naar een omgevallen boom liep en zijn tas daarop zette. “..We moeten met een plan komen.” Josh liet zijn blik over de omgeving gaan maar er was niets meer te zien dan mist. De vorige keer dat hij naar een Pokémon opzoek was, was het niet bepaald een zoektocht te noemen aangezien ze waren opgejaagd door een Lairon. Sparky had toentertijd nog geen training gehad maar dit keer was het anders.. dit keer ging alles volgens plan. De jongen pakte de Pokéball van Erin van zijn riem en gooide deze op aangezien zij een redelijke schutkleur en gevoelige oren  had. Sparky ook maar Erin had iets grotere oren. De Vulpix keek hem vragend aan  waardoor Josh haar op de stam neer zette naast Sparky. “We zijn opzoek naar een Riolu, Erin,” legde Josh in het kort uit en liet op zijn Pokédex een plaatje zien van het wezen. Erin knikte kort maar begreep nog niet helemaal wat de bedoeling van haar komst was dus legde Sparky het uit. Terwijl de Pikachu in gesprek was met de Vulpix probeerde Josh een poging te doen op het zoeken van een schuilplaats. Het leek erop dat op dit moment het beste de omgevallen boom als schuilplek moest dienen aangezien dit het enige bruikbaar was. Zijn Treecko kon ook helpen aangezien hij sneller was dan zijn Pikachu en Vulpix.


Josh wenkte stilletjes zijn Pokémon en zakte langzaam terug naar de grond en gebaarde dat ze muisstil moesten zijn. Voorzichtig keek hij over de rand maar er was niets te zien of te horen, de wind bries zachtjes door zijn haar maar voor de rest was het stil. Opeens vanuit het niets weerklonk een klapperend geluid  en Josh schoot meteen overeind maar dat was een Pidgey die opvloog van een tak. “Oké, dat was misschien niet zo slim,” sprak hij tegen zijn Pokémon waarna hij weer langzaam naar beneden zakte en voelde dat Sparky hem op zijn arm klopte. Hij was gespannen maar dit hoorde er waarschijnlijk bij aangezien hij zo gefocust was op de Riolu en niet echt meer na kon denken of het nou daadwerkelijk de Pokémon was die hij zocht. Het leek wel een uur te duren voor hij weer voetstappen hoorde en zijn Vulpix op zag springen. Vliegensvlug kwam hij weer overeind maar dit keer was het een Zigzagoon die het nabij gelegen bos in rende, waarop Josh zuchtte en zijn armen verveeld vouwde op de boomstam en zijn kin daarop liet rusten, zijn Pikachu en Vulpix gingen aan weerszijden zitten van hem. Wachten was niet zijn sterkste kant maar soms moest hij dingen doen die hij niet leuk vond. Inmiddels vroeg hij zich af of zijn vader het briefje had gevonden en of hij boos op hem maar dat zal wel niet. Zijn moeder daarentegen zou woest als hij zonder te zeggen wegging hoewel het dit keer niet helemaal waar was en had hij netjes een briefje achtergelaten. Opdat moment voelde hij dat er aan zijn mouw getrokken werd en Josh keek opzij om in de rode ogen van een blauwwezentje te kijken, aangezien deze zich bij hem voegde en ook over de stam probeerde te turen, het lukte niet hij was te klein. De jongen herkende het meteen als een Riolu waarna hij overeind kwam en zijn Pikachu al in aanvalspositie ging staan. De Riolu keek hem haast met hongerige ogen aan waardoor Josh zijn hand als stopteken omhoog stak en naar zijn tas keek waar het voer in zat voor zijn Pokémon. “Heb je honger?” vroeg hij aan het wezentje dat knikte waarna Josh lichtelijk verbijsterd zijn rits opende en daar een doos uithaalde. Hij liet wat brokjes op zijn hand vallen en reek dit uit naar de Riolu die het aarzelend van hem aannam en ervan begon te eten. Waarom.. was hij niet bang? Wilde Pokémon hoorde geen eten van wildvreemde mensen aan te nemen.. tenzij deze Riolu was achtergelaten. Dan was eten vinden moeilijk en vond hij het ook niet vreemd dat hij voer aanpakte. “Zeg, waar kom je eigenlijk vandaan? heeft je trainer je hier soms achtergelaten?” vroeg Josh in een poging een gesprek aan te knopen, waardoor de Riolu droevig naar de grond keek. Het wezentje schudde met zijn hoofd en haalde ook zijn schouders op omdat hij blijkbaar niet wist waar hij vandaan was gekomen.. maar Josh zag voor een seconde de droevige blik in zijn ogen.


Josh keek even naar de Riolu en vervolgens naar zijn Pikachu die knikte.. hijzelf had het idee dat de Pokémon gewoon was achtergelaten maar hetzelf  probeerde te ontkennen. Well.. dan had hij wel een klein ideeëtje. “Zeg Riolu, wat zou je ervan zeggen als ik je uitdaag tot een gevecht?” Hij werd vragend  aangekeken door de Riolu die leek na te denken over de woorden van de jongen, “...Als ik win kom je met ons mee op reis en hoef je niet meer voor jezelf te zorgen maar als wij verliezen laten we je met rust, oké?  vervolgde hij en  keek naar het blauwe wezentje die nog steeds leek na te denken maar uiteindelijk meeging in het voorstel. Josh grijnsde breed, ritste zijn tas dicht en wenkte zijn twee Pokémon terwijl Riolu aan de andere kant ging staan. Het was vanzelfsprekend dat hij Sparky wilde inzetten maar het zou ook een prima training voor Erin zijn, tenzij de Riolu haar wist uit te schakelen dan kon hij beter zijn Treecko gebruiken. Oké, daar ging hij dan. Sparky die er al vanuit ging dat hij het gevecht mocht doen wilde naar voren springen maar Josh riep hem een halt toe. Hij was nerveus maar hij ging dit keer voor Kenji, hij pakte de Pokéball van zijn Treecko en gooide deze op waarna de Pokéball open klapte en een witlicht verscheen. “Vandaag kijken jullie mee.. mocht Kenji het niet redden, dan zijn jullie zijn Back-up,” sprak Josh zijn twee Pokémon toe die knikte. De Treecko keek echter verbaasd naar achter maar daar was geen tijd meer voor, de Riolu kwam in beweging met een witte streep achter zich. “Kenji, ontwijk de Quick Attack door op te springen!” riep Josh naar de Treecko die zonder te morren zich afzette van de grond en opsprong om de aanval te ontwijken. De Riolu keek even ontzet naar waar de Treecko net had gestaan, maar vliegensvlug was opgesprongen. “Gebruik je Pound!” Kenji liet zich weer omlaag vallen en beukte met zijn groene staart in op de Riolu die naar achteren werd geslagen. De Treecko zelf landde netjes op zijn achterpoten waarna hij uitdagend naar de Riolu keek die de klap van de groene gekko af van zich schudde. Josh grijnsde naar zijn Pokémon die er ook van versteld stonden dat Kenji ondanks zijn lagere level zo snel kon zijn. “Oké, gebruik je Quick Attack!” Wederom knikte Kenji waarna hij zich van de grond afzette en met een witte streep achter hem op de Riolu afstormde die zijn armen kruiste en eventjes oplichtte. Zodra de Treecko op in beukte leek het alsof de Riolu de klap incasseerde maar liep ondanks dat toch veel schade op. Als hij het goed had was dit Endure, een val waarbij de desbetreffende Pokémon een klap incasseerde maar deze was bij de eerste poging al mislukt. Hoewel hij het mis had. De Riolu lichtte rood en kwam met een flinke snelheid op de Treecko afgestormd, De Quick Attack leek honderd keer sterker dan dat het hoorde te zijn en Kenji werd met een flinke klap tegen de grond gewerkt, waarop hij niet meer in staat was om op te staan, althans zo leek het.  Josh trok een gezicht en wilde de Treecko terug laten keren maar Kenji stond koppig weer overeind. De Riolu schrok van de Treecko zijn uitdrukking maar ging weer in positie staan. Zonder op een bevel te wachten van de jongen rende Kenji op de Riolu af,  deze wilde zijn trucje weer uitvoeren maar de Treecko had al door dat Counter niet werkte op non fysieke aanvallen.. zoals Mega drain. De Treecko begon ook te gloeien maar in plaats van dat hij rood opgloeide, werd hij groen en werd de energie langzaam uit de Riolu gezogen.  

Riolu kermde het uit van de pijn  en kneep pijnlijk zijn ogen samen waarop Kenji geen last meer had van de Counter aanval. Hij had weer wat energie terug waarna hij omkeek naar Josh, viel hij als een kaarten huis in elkaar. Nog te moe om een vinger te kunnen bewegen. De aanval was blijkbaar toch te sterk geweest voor zijn kleine lichaampje.. daar moesten ze maar eens flink op gaan trainen.  De jongen liep naar Kenji toe waar hij de Treecko op tilde  en keek vervolgens naar Sparky die tegenover hem ging staan in gevechtspositie. Riolu trilde hevig maar kwam al snel in beweging. Josh keek naar Sparky. “Sparky, gebruik je staart als spring veer en doe dan je Electro Ball!” riep Josh naar zijn Pikachu die al deed wat Josh hem opgedragen. Riolu keek even om zich heen maar de Pikachu was verdwenen. Electro werd hierop al op de Riolu afgeslingerd waarna de kleine Pokémon de volle lading over zich heen kreeg. “Maak het af met een Iron Tail in combinatie met een Electro Ball!” Sparky knikte grijnzend waarna zijn staart wit oplichtte en tegelijkertijd zijn Electro Ball oplaadde, vervolgens slingerde de gele muis zijn dubbele aanval op de Riolu af die niet kon ontwijken en tegen de grond werd geslagen. De elektrische aanval zorgde ook nog eens voor verlamming. Josh beet op zijn onder lip en greep snel een lege Pokéball van zijn riem die hij gooide naar de Riolu die werd opgezogen door de rode straal. Gespannen keken Josh, Sparky , Erin en Kenji naar de wiebelende Pokéball op het gras.. zou hij blijven zitten?

Treecko used moves:
2x Quick Attack
1 Mega Drain

Pikachu used moves:
2x Electro Ball
1x Iron Tail

Terwijl alle acht de ogen gericht waren op de wiebelende Pokéball en Josh eigenlijk niet meer had verwacht dat de pokéball stil zou komen te liggen, weerklonk uiteindelijk het verlossende pling geluidje. De jongen wilde zijn Treecko naast zijn Vulpix neer waarna hij als een gek naar Sparky stoof en deze bij zijn middel optilde met een arm. “Goed gedaan, allebei!” sprak hij op vrolijke toon en drukte de twee Pokémon dichter tegen zich aan. Sparky drukte zijn kopje al tegen zijn nek aan waarna Josh de twee weer losliet en op de grond neerzette. Hij kon het haast niet geloven dat hij eindelijk de Pokémon had die hij altijd al graag had willen hebben waarna hij met alle voorzichtigheid het ronde voorwerp van de grond raapte. En deze met twinkelende ogen bekeek. Zijn derde gevangen Pokémon alweer, “Ha! en dan zeggen pap en mam dat ik het niet aan kan,” grijnsde de jongen tevreden terwijl zijn Pokémon erbij kwamen staan. Vervolgens gooide hij de Pokéball op waaruit een witte straal verscheen waar de Riolu uitgeput op de grond zakte en hem aankeek waarbij hij zijn kopje omhoog hief. “Luhh?” piepte hij vragend waarna Josh hem zijn hand toereikte om hem overeind te helpen. Sparky kwam al aanzetten met een oran berry die de Pikachu aan het blauwe beestje gaf en er voorzichtig van begon te eten. “Voel je je al wat beter?” vroeg Josh aan hem waarop de Riolu een vrolijk geluidje liet horen. Vervolgens wierp Josh een bedenkelijke blik op het wezentje om een naam voor hem te kunnen bedenken… dat was vaak nog het moeilijkste.

Na tijdje gestaard te hebben naar het blauwe wezentje die kennis maakte met zijn teamgenootjes, wist Josh de perfecte naam voor de Riolu. Het was misschien nog wel toepasselijk ook voor hem en perfect. “..Jouw naam word Nuka.” De Riolu keek hem aan waarna hij bedenkelijk naar het gras staarde en vrolijk knikte. Nuka sprong half in zijn armen waardoor de jongen moeite had om het blauwe wezentje op te vangen die zijn kopje in zijn vest duwde. Fijn om te weten dat de Riolu de naam leuk vond. Een luid gegrom weerklonk opeens waardoor Josh geschrokken achterom keek, Sparky spitste alert zijn oren waarna hij in gevechtspositie ging staan. Het leek wel een woeste Pokémon die wakker was geworden en recht op Josh en zijn Pokémon afkwam. Uit de bosjes verscheen een Rhyhorn die met woeste ogen naar zijn Pokémon keek, het was door de positie van Sparky waardoor er olie op het vuur werd gegooid. Uit angst dat zijn andere Pokémon ook doelwit werden liet hij ze alledrie tegelijk terug keren.. veilig in hun Pokéballen. “Sparky!” waarschuwde hij zijn Pikachu die omkeek maar niet scheen te beseffen dat hij degene was die de Rhyhorn boos maakte.. alsof het dacht dat het werd aangevallen. De grijns kolossale Pokémon schraapte met zijn zware poot over het gras waarna hij op hem afstormde waardoor Josh de Pikachu bij zijn middel greep, zijn tas van de grond raapte en vervolgens een richting op rende waarvan hij dacht dat die goed was. Al rennend hoorde hij zijn Pokédex in zijn broekzak praten;

Rhyhorn is een behoorlijk sterke Pokémon. Zijn botten zijn duizendmaal sterker dan die van de mens, waardoor hij een ongelooflijke fysieke kracht en uithoudingsvermogen heeft. Als hij aanvalt, blijft hij aanvallen tot hij in slaap valt. Obstakels vernietigt hij daarbij gewoon. Door zijn korte poten kan hij echter moeilijk keren. Hij kan slechts één ding tegelijk onthouden.

In paniek keek hij achterom waarna hij sneller begon te rennen. “Fijn om te weten dat hij zijn obstakels verwoest daar ben je nu wel een beetje laat mee!” brulde hij. Sparky liet zijn oren zakken terwijl hij zijn pas richting de toren versnelde in de hoop een verhoging daar te vinden.. eigenlijk hoopte hij gewoon dat de Rhyhorn de toren niet binnen kwam. Een paar passen en hij rende het gebouw binnen, waar zoals hij al had gedacht dat de grote Pokémon daar niet doorheen kon. Voor even waren Josh en Sparky veilig voordat de Rhyhorn alsnog de toren binnenstormde waardoor de opening werd verwoest. “Oh shit..” Zijn bruine ogen keken even naar links en zag halverwege een wenteltrap waar ze naar boven konden, hopelijk de veiligheid opzoekend. “Pikapi!” riep Sparky waarschuwend waarna hij zich snel loswurmde en zijn staart wit liet oplichten. “Nee! Niet doen je maakt die Rhyhorn alleen maar bozer!” Zijn stem galmde door de toren.


Echter was het niet de bedoeling dat de Iron Tail de Rhyhorn, Sparky zorgde alleen voor een afleiding zodat ze konden ontsnappen. Beide rende vervolgens in deze stofwolk een kant op waarna de Pikachu behendig op een richel sprong, hierdoor raakte hij Josh uit het oog. Sparky zag vanuit zijn positie dat de Rhyhorn rechts omkeerde zodra de stofwolk verdwenen was.. maar dat betekende ook dat zijn trainer was verdwenen. Hopelijk was hij de trap opgerend.. wat waarschijnlijk onmogelijk was. “Pikapi!” riep Sparky maar het leek erop dat de gele Pokémon alleen was in deze ruimte. Toen hij even een goede blik wierp op de omgeving merkte hij een groot gat op in de vloer, waardoor Sparky opschrok en er snel op afrende. De hoofdband van de jonge trainer lag er ook waardoor hij sterk de indruk kreeg dat Josh er doorheen was gevallen. “Pika! Pika! Pikachu, Pikapi!” probeerde het gele wezentje maar hij kreeg het gevoel dat Josh buiten bewustzijn was geraakt door de val. En dat was zijn schuld.. dan.. dan moest hij dit ook oplossen.


Sparky raapte de oranje band van zijn vriend van de grond waarna hij snel naar de verwoeste uitgang rende naar buiten. Hij moest de vader van de jongen halen in Santalune City.. en anders een random trainer die kon helpen. Sparky verwachtte er niet veel van maar door het snelle tempo dat hij aanhield zag hij verderop een figuur opdoemen in de verte. Hopend dat het de vader van de jongen was rende hij er heen. Echter toen hij de bosjes door rende was het niet de persoon die hij zocht.. het was een jongen met oranje haar die een Pokémon borstelde en hoopte zo dat hij wilde helpen. of dat hij hem uberhaupt ging begrijpen met wat hij probeerde te gaan zeggen. “Pika!” riep hij naar de jongen, de twee Pokémon negerend en liep regelrecht naar de jongen toe. “Pika! Pikachu,” probeerde hij en wees naar de richting waar de toren stond terwijl met de ander met de hoofdband zwaaide, maar de Pikachu had zelf op het moment niet door dat mensen geen Pokémontaal verstonden.. het was misschien ook al duidelijk te zien aan de Pikachu, zijn gele vacht was vuil van de modder en zand deeltjes.