Exploring went wrong [+Taiga]

Met haar Cubone in haar handen liep ze door het grote bos van Santalune City. Wat voor naam de mensen dit bos hadden gegeven wist ze niet omdat ze hier nog niet zo bekend was. Het was de eerste keer dat ze zich hier bevond en dat was gelijk ook de reden waardoor ze verdwaald was geraakt. Felix leek zich van nog kwaad bewust, want hij zat met zijn vrije poot in haar haren te kroelen terwijl hij met zijn andere poot het bot ritmisch op en neer liet bewegen. "Stop," gromde Taiga kortaf naar de Cubone die volgens haar mening veel te vrolijk was vandaag. Abrupt stopte hij waar hij mee bezig was om met grote geschrokken oogjes naar haar te kijken. Een diepe zucht verliet haar lippen toen ze zag hoe erg hij was geschrokken van haar, dat was ook niet de bedoeling geweest. "Sorry Felix," mompelde ze om hem een knuffel te geven. Ze voelde hoe de Cubone even later ontspande en waarschuwend een tikje met zijn bot gaf als 'laat me niet meer zo schrikken.' Met een zwakke glimlach keek ze naar Felix, maar die zwakke glimlach verdween volledig toen ze tientallen regendruppels op haar voelde vallen. "Verdomme," gromde ze kwaad om om zich heen te kijken. Was er niet ergens een plek waar ze konden schuilen voor de verdomde regen? Haar blik viel al snel op een oude toren die boven een paar grote bomen uitstak. De toren zag eruit alsof het ieder moment kon instortten, dus dat was geen veilige oplossing als schuilplaats. Felix leek andere plannen te hebben toen hij de toren in het vizier kreeg, want hij sprong uit haar armen om als een gek richting de toren te snellen. Je zou het niet verwachten, maar hij kon verrassend snel rennen voor de kleine pootjes die hij had. "Felix kom terug!" riep ze naar de Cubone die haar volledig negeerde en gewoon verder rende. Doordat ze Felix achterna moest rennen moest ze wel naar de toren toe, iets wat haar kriebels gaf. De toren zag er best wel eng uit en leek op het eerste gezicht niet echt heel veilig.

Voorzichtig stapte Taige de toren in toen ze die had bereikt om om zich heen te kijken. Ondanks de vaart die ze door het rennen had was ze aardig doorweekt door de regen, fijn. "Felix!" riep ze de Cubone toen ze hem nergens zag. Oh Arceus, ze was hem kwijt geraakt in een toren die ieder moment kon instortten. Snel haalde ze een Pokébal uit haar zak om die in de lucht te gooien. Niet veel later verscheen er een Growlithe op de grond die om zich heen keek, duidelijk verward zijn door de omgeving waar hij zich op het moment in bevond. "Het begon te regenen en Felix rende ineens naar deze plek toe. Doordat hij sneller renden dan ik ben ben ik hem kwijt geraakt in een levensgevaarlijke toren." legde ze de Growlithe het verhaal kort en snel uit. Brendon begreep na haar haastige uitleg al wat zijn taak was en stak zijn neus in de lucht om de geur van Felix te zoeken. Gespannen keek Taiga naar de Growlithe die geconcentreerd om zich heen keek en af en toe een kant op liep om de geur wat beter te pakken te krijgen. "En?" vroeg ze ongeduldig toen hij steeds maar weer met laaghangende oren terug kwam gelopen. Felix kon toch niet spontaan verdwenen zijn zonder een teken van zich achter te laten? Uit het niets begon Brendon ineens te blaffen en kwispelen om een richting op te rennen. Had hij de geur van Felix te pakken of was het iets anders waar hij geïnteresseerd in was? Als het niet Felix was waar ze heen rende had hij straks echt een groot probleem. Zo snel als ze kon rende Taiga achter de Growlithe aan, die wel tien keer zo sneller dan Felix leek te zijn. "Brendon," hijgde ze na een poosje, duidelijk al moe zijn van de afstanden die ze achter haar Pokémon had gerend. Met tegenzin stopte de Growlithe met rennen om ongeduldig op zijn slome trainer te wachten. "Niet iedereen is zo snel als jij," gebruikte ze als excuus op haar niet al te beste conditie. Trots op het 'indirecte' compliment dat zijn trainer hem had gegeven stak hij zijn borst vooruit. Wat was het toch een uitslover... "Je bent pas een grote en sterkte jongen als je Felix weet te vinden hoor," grinnikte ze naar hem om hem dwars te zitten. Beledigd keek de Growlithe na haar opmerking haar kant op, om maar weer verder te rennen dan. Nu rende hij op zijn allersnelst, alleen om Taiga dwars te zitten en een koekje van eigen deeg te geven. Gefrustreerd door het irritante gedrag van Brendon kreunde ze hard wat door de hele gang heen echode. Shit, nu maar hopen dat niemand dat had gehoord.

Na een poosje achter Brendon aangerend te hebben zag ze hoe hij uiteindelijk abrupt tot stilstand kwam. Grommend richtte hij zijn blik op gele vonken die in de verte waren ontstaan. Wat was dat nou weer voor iets? Met samengeknepen ogen keek Taiga de richting op van de gele vonkjes om te zien hoe een Pikachu in een dreigende houding tegenover Felix stond. Gelijk kwam Brendon tot actie om naar de baby Cubone te rennen die nieuwsgierig op de elektrische vonkjes was gestapt. Dreigend begon de Growlithe naar de Pikachu te grommen om beschermend voor Felix te gaan staan, zijn vlijmscherpe tanden ontbloten. "Brendon gebruik Ember om de Pikachu af te schrikken." Niemand mocht haar baby zo behandelen. Na haar commando opende Brendon zijn bek waaruit vlammen naar de Pikachu schoten. Ze waren niet gemikt op de Pikachu zelf, maar op de grond recht voor zijn voorpoten. Haastig rende Taiga richting de Cubone om hem stevig in haar armen vast te pakken. "Laat me niet meer zo schrikken Felix." Onschuldig keek de Cubone haar aan om vervolgens achter de Pikachu te wijzen. Verward richtte Taiga haar blik op waar hij naartoe wees, om een jongen op de grond te zien liggen. "Wat lig je daar nou?" fronste ze diep, niet doorhebbend dat hij daar niet voor de lol lag. "En zorg ervoor dat die Pikachu van je mijn Cubone voortaan met rust laat."

Toen ze zag dat de Pikachu geen kik gaf na de waarschuwende Ember van Brendon pakte ze snel de kleine Cubone van de grond op. Straks ging dat mormel Felix nog aanvallen en moest ze door de harde regen naar het Pokémon Center toe, iets waar ze nu totaal geen zin in had. Natuurlijk wist ze wel dat de Cubone immuun was voor elektrische aanvallen, maar de Pikachu kon vast wel meer dan dat. Straks kon hij nog een Iron Tail of zoiets uitvoeren, en dan had ze een groot probleem. Nou ja zo groot was het probleem dan ook weer niet... Even keek ze naar de Cubone of alles in orde was om te zien hoe hij vrolijk een richting op aan het wijzen was. Wanhopig probeerde hij zich ondertussen uit haar armen te wurmen, zijn blik gevestigd houden op een gestalte wat in de verte op de grond lag. Stevig bleef Taiga de Cubone in haar armen vasthouden -no way dat hij weer ging wegrennen-, om met een frons de richting op te kijken waar hij naartoe aan het wijzen was. Toen ze haar blik richtte op waar Felix naartoe wees zag ze een Charmander zitten met daarnaast een jongen die op de grond lag. Aha, dat was dus het gene wat hij had gezien. In plaats van te vragen hoe het met de jongen ging vroeg ze wat hij daar op de grond deed. Wie was er na haar zo gek om in de middle of nowhere op de grond te gaan liggen? "En zorg ervoor dat die Pikachu van je mijn Cubone voortaan met rust laat." Het was voor de jongen eerder een commando die hij moest uitvoeren, maar nee hoor hij moest zijn mond weer opentrekken om iets in te brengen. "..misschien moet jij dan beter op je Pokémon letten," gromde de jongen brutaal terug. Zo te horen was het nog niet zo'n oud iemand waar ze mee te maken had, aangezien zijn stem redelijk kinderlijk klonk doordat er nog geen baard in de keel zat. Zijn stem klonk eerder als een hoge piep in plaats van een laag monotoon geluid. Een schaapachtige lach was te horen toen de kleine jongen - ook al was hij waarschijnlijk langer dan zij- dat had gezegd. Zo, zo, het irritante kleutertje had een lef tegen oudere. Stiekem had de jongen toch wel een klein beetje gelijk en was het haar schuld dat de Cubone was weggerend, maar ze ging de kleine kleuter dus echt geen gelijk geven. "Misschien moet jij je mond houden en van de grond opstaan," siste ze terug, nog steeds niet aan hem vragen of hij überhaupt nog kon op staan. Toen de jongen niks meer zei greens ze even om haar mond alweer open te trekken. Ze moest immers nog wat dingen zeggen om te laten zien wie hier ouder was, en dus de baas. "En-" vervolgde ze, maar werd onderbroken door het geschreeuw van de Charmander. Wat moest dat ding nou weer van hun? Eten misschien? Hah! Wie moest er nu beter op zijn Pokémon letten?



Uit het niets hoorde ze ineens een hoog schrapend geluid tegen de muur wat net zo klonk alsof iemand met een schoolkrijtje over het schoolbord heen aan het krassen was. De jongen leek ondertussen met moeite overeind zijn te gekomen en haalde een Pokémon uit zijn Pokébal. Niet veel later verscheen er een bruine wezel voor zijn voeten die zich vervolgens bij de Pikachu voegde. Ze hoorde een piepje dat afkwam van haar Pokédex, wat betekende dat de Pokémon van de jongen geregistreerd was. Snel pakte ze haar Pokédex om te kijken waar het dier allemaal toe in staat was. Het was immers wel handig als je wist waar je mee te maken had. "Buizel the Water Pokémon. Buizel has a flotation sac that is like an inflatable collar. It spins its two tails like a screw to propel itself through water. The tails also slice clinging seaweed." Nadat het rode apparaat in haar handen was uitgesproken richtte ze haar blik weer op waar het geluid vandaan kwam. Ze zag hoe er in de verste een Rhyhorn kwam aangerend met een Gible op zijn rug. Wacht, wat? Hoe? Verward bleef ze naar de twee kijken die steeds dichterbij haar en de jongen kwamen. Oh shit, dit was een aanval van de wilde Pokémon. Brendon leek ook door te hebben wat de twee Pokémon van Taiga wilde, want hij voegde zich bij de Pikachu en de Buizel om te vechten. Door even te bukken zette ze Felix op de grond om hem streng aan te kijken. "Niet wegrennen," sprak ze om de Pokébal van Oliver te pakken. Door een simpele gooi klikte de Pokébal open, waaruit even later een Shinx verscheen. Behendig landde Oliver op zijn twee pootjes om verward om zich heen te kijken, duidelijk niet weten waar hij zich op het moment bevond. Pas toen hij de brul van de Ryhorn hoorde richtte hij zijn blik op het gene waar ze hem voor nodig had om zich vervolgens schrap te zetten, klaar zijn voor het gevecht. Het was 4 Pokémon tegen 2, makkelijk te winnen toch? Al was er wel één nadeel, de elektrische aanvallen van Oliver en de Pikachu zouden geen effect hebben op de Rhyhorn. Dat was dus -2. "Als jij nou met één van jou Pokémon de  Rhyhorn aanvalt en met de andere de Gible, dan doe ik hetzelfde." Kort wisselde ze een blik met de jongen uit om vervolgens naar haar Pokémon te kijken. "Brendon jij doet de Rhyhorn en Oliver de Gible." Als ze dit gevecht wilde winnen moest ze een goede strategie bedenken, en die strategie begon natuurlijk met dat zij de leiding over het gevecht nam. "Brendon gebruik Ember! Oliver jij gebruikt je Spark om de Gible van de rug van de Rhyhorn af te halen." Ze zag hoe beide Pokémon na haar ommando naar voren toe schoten om de Pokémon aan te vallen. Oliver kreeg een blauwe elektrische gloed om zich heen om snelheid te creëren, terwijl Brendon zijn bek opende om vuurvlammen richting de Rhyhorn te schieten. Nu maar eens zien wat de jongen van plan was om te doen.