Send Me On My Way [+Ethan Campbell]

Bessen. Well, okay. Hij kon wel wat bessen voor Avis en Sera plukken, dat zouden ze vast leuk vinden. En eigenlijk verdienden ze ook wel eens een cadeautje; Ze hadden de laatste tijd zeer hard getraind en Ethan had nog niet echt iets kunnen doen om ze te bedanken. Bessen zouden natuurlijk niet genoeg zijn, maar hij wist dat ze er alsnog blij van zouden worden.

En terwijl hij daar gehurkt zat om met lichte moeite een oranje bes te plukken, zag hij vanuit zijn ooghoek een Pokémon aan komen hobbelen. De jongen trok zijn hand weer terug (zonder bes) en leunde weer naar achter terwijl hij keek hoe het beest dichterbij kwam. Een korte blik om hem heen vertelde hem dat de Squirtle alleen was, of in elk geval niet perse een trainer dicht in de buurt had. Hmmm. Het was wel een Starter. Oeh. Hij stak zijn hand uitnodigend naar de Pokémon uit, om haar te laten ruiken en het beestje over haar kopje te aaien. Eens kijken of dit was kon worden...

Hij keek verrast op toen de trainer van de Pokémon zich vertoonde. Ethan trok zijn hand dan ook direct terug, hoewel hij (nog) niks slechts gedaan had. Toen ze opmerkte dat de Squirtle van haar was, leek Ethan even nodig te hebben om de link te leggen. Oh. De trainer. Dangit. "Oh," bracht hij dan ook uit, maar hij wist zichzelf snel te herstellen. "Wat een leukerd!" Opgewekt reikte hij weer naar de Pokémon uit om haar te aaien, toen hij zag dat ze hem iets duidelijk probeerde te maken. "W-Wil het iets van me?" vroeg hij wat verbaasd. Hmmmm. Het leek een opgewekt, toch wel enigszins naïef beest te zijn, voor zover Ethan kon zeggen en de trainer leek ook niet het zelfverzekerde type te zijn. Dit kon nog wel eens iets worden. Hij had vast nog wel ergens in zijn tas een speciale Pokébal voor dit soort.. gevalletjes. Het was wel een Starter, die werden altijd wel gewaardeerd. Hij moest alleen nog even uitvogelen hoe hij dit precies ging doen, maar eigenlijk was er niet echt iets dat hem tegenhield er gewoon met het beest vandoor te gaan... Haha.

De Pokémon was zo'n vrolijke. Zo'n schattig, vrolijk ding dat geen greintje kwaad in zich had. Oh goshie. Ethan had toch wel een lichte zwakte voor dit soort Pokémon. Sera was er ook zo een en oh wat was hij dol op dat beest. Hij gaf dan ook een klein glimlachje toen ze hem bedankje voor zijn compliment, maar het glimlachje vervaagde al snel en werd vervangen door een fronsje. Hm. Hmmmm. Toen ze hem uitlegde wat de Pokémon wilde, knikte Ethan wat verward, omdat hij nog half in zijn eigen gedachten hing. "Oh, aha, nou eh, ik—" begon hij wat afwezig, waarna hij uiteindelijk zuchtte en met een heel serieus gezicht opstond. "Sorry, ik kan 't niet. Ik eh, ik heb je Pokémon nodig. Deze," vertelde hij haar vervolgens met een ernstig gezicht terwijl hij op de kleine Squirtle wees. "En ik ben bang dat het me eigenlijk niet zo veel uit maakt of je dat wel of niet wilt, want ik neem haar toch wel even mee," voegde hij er vervolgens met een bijna sip gezicht aan toe. Ondertussen had hij zijn hand in zijn jaszak gestoken en hield hij daar de Dark Ball stevig vast terwijl zijn andere zak rond de onopvallende Pokéballen aan zijn riem zweefde. Het was balen dat hij zijn haar en gezicht niet had kunnen verbergen, maar ach. Kalos was een grote regio, de kans dat hij haar ooit nog terug zou zien was klein. Net als de kans dat iemand hem zou herkennen van haar verhalen, mocht ze over haar belager vertellen. Hij had niet echt iets te vrezen, bedacht hij zich Gelukkig maar!

[ OOC : Woop woop, here we go~ ]

Ze leek zijn intenties nog niet helemaal door te hebben. In plaats van "Nee! Blijf van mijn Pokémon af!" of "Wablief?" of "Ben je nou helemaal gek!", kreeg hij een "waarom?" Ethan moest dan ook heel eerlijk toegeven dat hij dit niet verwacht had, waardoor hij dus ook even een momentje nodig had om een antwoord te formuleren. "Omdat ik Pokémon stelen leuk vind"? Nah, dat was té overduidelijk. Hij moest een beetje heimelijk zijn, vooral nu hij zijn gezicht en haar niet verborgen had. "Oh, nou," begon hij, waarna hij wat rechter ging staan en haar met een frons aankeek. "Ik, eh, ik zoek al weken naar een Water Type. Mijn oma's boerderij is al maanden lang kurkdroog en we hebben alles al geprobeerd. Als ze nu failliet gaat, dan... Dan is het voorbij! Ik heb jouw Squirtle nodig om de planten weer water te kunnen geven, of anders... Of anders..." lulde hij uiteindelijk maar een stuk weg. Hij wist het zelfs nog voor elkaar gekregen zijn woorden te smoren en zijn blik af te wijken. Woah. Misschien zou dit wel werken, dan hoefde hij helemaal niet tegen haar te vechten! Als de Pokémon vrijwillig mee zou komen, zou hij hem ook niet hoeven verzwakken om te vangen, leek hem, wat toch ook wel fijn was. Dan kon hij in één keer de Pokémon afleveren, in plaats van het beestje eerst nog op te moeten knappen. En mensen vonden oma's altijd zielig. Misschien deze trainer ook...

[ OOC : Ethan be like "YOLO" xD ]

Oh. Het werkte. Dat was een aangename verrassing. Nog steeds op zijn hoede keek Ethan haar aan, hoewel hij niks van zijn verdenkingen liet merken. Nee, hij moest zielige kleinzoon spelen. Het meisje opperde dat ze, als ze dat geweten had, haar Buizel ook nog mee genomen zou hebben. Had ze die dan? Ja, het zou zeker gunstig geweest zijn voor zielige kleinzoon, maar Ethan was blij dat ze dat beest niet bij zich had. Hoe meer Pokémon ze had, hoe ongunstiger het voor hem was. Hij wist helaas niet hoe de rest van haar team eruit zag, maar ach. De jongen trok een moeilijk gezicht toen ze eraan toevoegde dat ze allebei wel even mee konden. Hij wist eigenlijk niet hoe blij hij was met zijn geneuzel. Hij wist uit ervaring dat als je ergens te ver mee ging, je jezelf uiteindelijk vast lulde en dat moest hij ook niet hebben. Ethan wilde eigenlijk gewoon maken dat hij wegkwam, mét de starter op zak. Nou ja, het moest dan maar. Hij slaakt een diepe zucht, keek haar met een ernstig gezicht aan, maar bewoog zijn hand uiteindelijk toch naar Avis' Pokébal. "Sorry, het was niet zo netjes van me om te liegen. Ik dacht echt dat het misschien voor minder gedoe zou zorgen, maar ik had het fout. Ik ben lid van Team Rocket, zie je, en ik denk toch echt dat ik jouw Squirtle mee ga nemen. Stelen, zeg maar," biechtte hij uiteindelijk toch maar op. Het klonk niet echt alsof hij zich er heel slecht om voelde... "Zoroark, ik kies jou!" sprak hij vervolgens, waarna hij Avis' Pokébal van zijn riem trok en de Pokémon in al haar donkere glorie liet verschijnen. Nou, hij hoopte maar dat dit gevecht van korte duur zou zijn...

Hij deed een stap achteruit om zijn Pokémon wat meer ruimte te geven, waarna hij toekeek hoe de Trainer haar Growlithe om hulp vroeg. Ethan kon het niet laten even met zijn tong te klikken toen hij dat zag, want Avis' aanvallen waren minder effectief tegen een Fire Type. Oh well. Met het verschil in levels, dat er overduidelijk was, zou het vast lukken. De aanval die het meisje vervolgens aan haar Pokémon beval, was toch wel ongunstig. Hoewel de aanval waarschijnlijk meer effect had gehad als ze qua levels dichter bij elkaar waren geweest, was het effect toch zodanig groot dat Avis niet meer in staat leek te zijn om verder te vechten. Hmpf. De jongen liet de Pokémon dan ook maar met een ontevreden gezicht terug keren, waarna hij Lasse uit zijn Pokébal liet. De Riolu was nogal wat minder intimiderend, maar het moest maar. "Force Palm!" riep Ethan uit. Hopelijk zou de aanval raken en in één keer de Growlithe verlammen, zodat Ethan zich daar ook geen zorgen meer over hoefde te maken. Ondertussen deed hij zelf al enkele passen richting de Squirtle met de intentie het beest maar gewoon in zijn Dark Ball te vangen...

Ha ha! Succes! Mooi zo. De Growlithe leek niet meer overeind te kunnen komen, waardoor Ethan zich nu goed kon focussen op de blauwe Water Type. Het meisje leek even haar Pokémon te vergeten, maar zo mooi was het helaas niet. Nee, toen het beest haar van haar aanwezigheid herinnerde met een piep, keek ze op van haar Pokémon en riep ze haar Pokémon, 'Aquarius' naar zich toe te komen. Ethan bleef stilstaan toen hij haar hoorde, bijna geschokt dat ze hem en haar Pokémon geziet had. Eeeehm, nope. Zo makkelijk zou dat niet gaan. "Versper de Squirtle de weg!" riep Ethan naar Lasse, die zichzelf met stevige pootjes en een vastberaden blik tussen de trainer en de Pokémon plantte. "En dan een Quick Attack!" voegde hij eraan toe, waarna de Riolu met ongekende snelheid op de Squirtle afschoot. Het gevecht was nu tussen Lasse en Aquarius en Ethan was niet van plan de andere Pokémon eerst te laten aanvallen. Hij spande zijn vrije hand in een vuist terwijl hij toch nog wat bezorgd toekeek. Hij was altijd bezorgd als het om zijn Pokémon ging, zo'n goed persoon was hij. Goed, haha.