Strong and strike

Onderwerp: Strong and strike zo jul 19, 2015 4:22 pm

Het was een nog rustige dag in Aquacorde Town, waar veel mensen nog op bed lagen omdat de meeste van hun kinderen niet naar school hoefde vanwege de vakantie. Dit gold ook voor een jongen die luid snurkend in zijn bed lag met zijn benen verspreid over het matras. Hij lag er niet zo heel erg charmant bij met zijn blonde haren door de war en een Zorua die op het gezicht van de jongen lag, maar niemand van de buitenwereld zou dit kunnen zien tenzij er daadwerkelijk iemand moeite voor deed om de jongen te kunnen begluren. Daar hoefde Kai zich ook geen druk om te maken want veel mensen mochten de jongen niet of meden hem.. omdat hij zich in hun ogen kinderachtig gedroeg. Oké, misschien was dat ook wel zo.. gezien hij een geintje met de fontein had uitgehaald en dit vond de burgemeester absoluut niet leuk om elke dag een geluierde Flabébé op het pleintje te zien staan. Kai had het wederzijdse gevoel naar de burgemeester toe.. en vond de man maar een ouwe krent die zeurde omdat er eindelijk wat leven hier in Aquacorde City was. Als de man rust wilde moest hij maar naar een bejaardentehuis gaan. Er klonken wat voetstappen buiten de slaapkamer van de jongen waarop de jongen zich omdraaide met zijn rug naar de deur toe waardoor zijn Zorua van zijn gezicht gleed en op haar rug van het kussen rolde. Kyuubi duwde haar snuitje in de nek van Kai. De deur ging langzaam open voordat er een man binnen stapte en diens handen in zijn zij zette, terwijl hij naar de slapende Kai keek.. althans diens rug. Even werd er met het hoofd geschud terwijl er een geamuseerde blik in zijn ogen verscheen. “Zeg, word het niet eens tijd dat je uit je bed komt, luie dondersteen,” sprak Vincent waarna hij het dekbed van de jongen trok en deze op het uit einde van zijn bed gooide. Kai kreunde even in zijn slaap voordat hij zijn blauwe ogen open en zich slaperig naar Vincent draaide, die het raam al kantelde van zijn zoon.

De jongen keek de man slaapdronken aan die enkel grijnsde voordat Kai zich op zijn ellebogen overeind hees. hij begon uitgebreid te geeuwen zodra hij zijn vader aankeek. “..dat het vakantie is wilt nog niet zeggen dat je de hele dag in je bed kan blijven liggen, jongeman,” sprak zijn vader waar Kai de helft niet van begreep omdat hij nog niet helemaal wakker was. “Ik dacht juist van wel,” grijnsde de jongen naar de man met een slaperige blik dat op zijn vader gericht stond. Kai voelde hoe er een hand door zijn haren gingen waarbij hij zijn ogen sloot en vervolgens zijn voeten in zijn slippers stak. “Kom je zo ontbijten dan?” vroeg Vincent nog voor hij de slaapkamer verliet waarop Kai knikte. Zijn Zorua werd ook langzaam wakker en keek met halfgesloten oogjes naar de jongen die haar begroette met een vrolijke glimlach. “Goede morgen, Kyuubi,” groette hij de Zorua die slaperig op de schoot van de jongen ging zitten. ”Goeie morgen,” klonk het opeens waardoor Kai doorkreeg dat hij werd aangekeken door Kyuubi. Wie kon het anders zijn? Hij was er nog niet helemaal aangewend dat zijn Zorua telepathie gebruikte om met hem te kunnen praten, maar het was aan de ene kant wel erg cool. “Well, zullen we dan maar naar beneden gaan?” vroeg hij aan de Zorua die met haar hoofd schudde en zich al een weg baande naar zijn schouder. Eenmaal toen hij in de keuken was, was het zoals gewoonlijk een drukke boel met de drieling die met elkaar luidruchtig aan het praten waren. Eigenlijk een heel erg gewone dag dat op het punt stond te beginnen.

Na het ontbijt ging Kai weer met Kyuubi naar boven om zich om te kleden voor het trainen. Hij keek even in zijn spiegelbeeld waardoor hij zijn warrige haardos kon zien. Kai grijnsde toen hij zijn donkerblauwe hoofdband om zijn hoofd knoopte en zijn blonde plukken erover heen vielen. Zijn blik viel op de metalen plaat die op zijn voorhoofd zat, en grijnsde toen hij zijn zwarte t shirt over zijn hoofd trok. Ah, dit voelde zo vertrouwt voor de jongen. Kyuubi zat op het bed toe te kijken hoe haar trainer zich aan het omkleden was. ”Wat gaan we eigenlijk doen, Kai?” klonk het hoge stemmetje van Kyuubi weer waardoor Kai zich wel om moest draaien naar de Zorua die haar kopje wat schuin hield. Kai grijnsde even vrolijk naar Kyuubi voor hij zijn styler pakte en deze voor de Zorua hield, deze keek er even fronsend naar voor ze van het bed afsprong en naar haar partner toeliep. “Ik heb deze styler nog niet echt kunnen gebruiken dus ik ga er buiten mee oefenen,” grijnsde Kai vrolijk terwijl hij met een hand zijn rits dicht ritste. Hij had al wel wat lessen gehad op de academy maar eigenlijk waren dat de standaard dingen.. dingen waar hij wel wat aan had maar eigenlijk oersaai waren in zijn ogen. Het liefst wilde hij gewoon direct de wildernis in gaan en een paar stropers te grazen nemen.. maar zo werkte dat niet. Het was spelen met je leven als je de hol van de Pyroar betrad. Kai had dan maar besloten om wat te gaan oefenen met zijn styler.. tsja dat apparaatje had hij vanaf dat moment niet echt meer aangeraakt.

Kai liep met Kyuubi achter zich snel de trap af voor hij bij de voordeur was en zijn sandalen aantrok. Niemand die er toch op lette dat hij buiten was en keek even naar achteren. Zoals altijd was zijn vader rond deze tijd in het bos hier vlakbij dus die had er nu geen erg met Kai van plan was. “Ik ben buiten, mam!” riep hij nog ter waarschuwing naar zijn moeder voor hij de deur opende en de Zorua als eerst naar buiten liet gaan. Met een grijns boog hij even naar voren terwijl hij zijn arm uitstrekte zodat hij er net als een gastheer eruitzag, die de gasten hun jas aan nam of hun plaats wees. Daarna sloot hij de deur achter zich en wenkte Kyuubi die de jongen snel op de voet volgde. Terwijl Kai en Kyuubi over straat liepen werden ze nagekeken door vele mensen die iets tegen elkaar fluisterde maar de jongen besteedde geen aandacht aan dit soort mensen, die hem alleen maar aan konden kijken en roddels door het dorp verspreidde.. als het niet al verder was verspreid. De twee passeerde de fontein met een luier om de Flabébé’s hoofd waardoor de jongen grinnikte. Ze hadden het nog niet eens opgeruimd. Stelletje ouwe kakkers. “Waar gaan we eigenlijk naar toe, Kai?” klonk het vragende stemmetje van Kyuubi waardoor Kai even naar de Zorua keek. Hij haalde zijn schouders op voor hij tot de conclusie kwam dat hij wel hier op het pleintje kon gaan trainen.. hij deed hier niemand kwaad tenzij ze expres langsliepen. Kai pakte snel een botte werpmes die hij van zijn vader had gejat uit zijn tas en stak het scherpe puntje tussen de stenen zodat het rechtop bleef staan. Een tweede kwam er naast te staan zodat het net op een doeltje leek. Kyuubi sprong op het randje van de fontein terwijl Kai met de styler tegen over het doel ging staan, met zijn armen uitgestrekt. Hij verspreidde zijn benen zodat hij stevig op de grond stond en met een vastbesloten blik naar de twee messen keek die onderste boven tussen te spleten van de straat stonden. “Oké dit wilde ik al heel lang doen..” sprak Kai met een opgewonden ondertoon in zijn stem en klemde hierbij zijn hand steviger om het handvat van de styler. "LET IT RI-Oh ik bedoel capture on!" brulde de jongen die de capture disc uit het apparaatje liet schieten die tegen een verhoogde steen knalde en vervolgens terug stuiterde, waardoor de tol afzwenkte en recht op Kai afkwam geschoten. De jongen echter had niet door dat de capture disc zijn kant op kwam gevlogen waardoor hij niet veel later het voorwerp tegen zijn voorhoofd voelde knallen. Het volgende moment hoorde hij iemand lachen.. dit had er natuurlijk heel dom uitgezien.

& Cecille

Onderwerp: Re: Strong and strike zo jul 19, 2015 10:21 pm

Cecille keek fronsend naar het standbeeld van het fonteintje. Was dat nou een luier op het hoofd van de Flabèbè of verbeeldde ze zich dat? De blondine krabde ongemakkelijk achter haar hoofd in haar haren en probeerde de knallende hoofdpijn te negeren. Ze had niet nog een nachtje moeten drinken, alsof het haar van haar problemen af zou helpen. Ze had beter een taxi kunnen nemen naar haar eigenlijke bestemming en dat was niet de bar geweest. In plaats daarvan had ze haar geld bijna opgemaakt aan drank en moest dat nu bekopen met die barstende hoofdpijn die altijd gepaard ging met een kater. Was ze eigenlijk wel weer nuchter? Het was namelijk niet normaal om daar een luier te zien hangen, of wel? “Dat heeft een dorpeling gedaan,” klonk er achter haar. Cecille draaide zich om en werd begroet door een boos gezicht. Het was een oudere dame die de stoep voor haar deur aan het vegen was. Wat dat voor een nut had wist ze niet, want het pleintje hier leek haar niet bepaald een voortuin voor deze oudere vrouw, maar ze besloot er geen opmerking over te maken. Een discussie aangaan in deze staat was sowieso geen goed plan. “Een dorpeling?” herhaalde ze vragend. Konden die dat zomaar doen? “Ja, een jonge knul. Kleine problemenmaker dat het is... Hij heeft ook al blond, wild en stekelig haar, dus het is al aan hem te zien dat hij niet te vertrouwen is. Die onbetrouwbare blik in zijn blauw ogen al helemaal niet.” Cecille wist niet of ze beledigd moest zijn of niet, aangezien zij ook blond haar had en die ook redelijk wild zaten. Wederom besloot ze er niks over te zeggen.

“Haalt hij dan altijd zulke stunts uit?” vroeg ze in plaats daarvan. Die jongen klonk wel interessant. Als ze niet beter wist, had het haar zoon kunnen zijn. “Breek me de bek niet open!” riep de vrouw verontwaardigd, maar toen ze zag dat Cecille lichtelijk ineen kromp door de uitbarsting, verzachtte haar gezichtsuitdrukking. “Mijn excuses, dat was niet mijn bedoeling jongedame.” De blondine wuifde haar verontschuldiging weg. “Maakt niet uit hoor, ik heb gewoon wat hoofdpijn...” reageerde ze met een zachte glimlach. Ze wist niet wat het was, maar het karakter van de oude dame scheen ineens om te slaan en ze wist niet of ze dat wel zo prettig vond. De gevaarlijke grijns rond haar lippen deed haar teveel aan zichzelf denken. “Wilde nacht gehad, huh?” vroeg de vrouw aan haar. Cecille’s ogen verwijdden zich lichtelijk van verbazing. Oké, hippe oma dus. Cool. “Kom maar, ik heb misschien wat voor je.” De vrouw draaide zich om en wuifde de blondine achter haar aan. Twijfelend beet die op haar onderlip, want er was haar ooit verteld dat ze nooit met vreemden mee mocht gaan. Toen was ze echter nog een kind en nu was ze een stuk sterker. Bovendien had de dame iets dat haar van haar hoofdpijn kon helpen en daar zei ze geen nee tegen.

Cecille volgde de dame haar huisje binnen en kon het niet helpen om nieuwsgierig rond te kijken. Alles zag eruit zoals ze had verwacht; precies zoals een oud omaatje haar interieur zou hebben. Oude meubels, foto’s van haar kinderen en kleinkinderen... Het bracht eigenlijk wel een glimlach rond haar lippen. Haar oog viel op een redelijk nieuw uitziende foto; eentje waarin de oudere vrouw op te zien was en een man van haar leeftijd zijn arm om haar heen had geslagen. Cecille bekeek het van dichtbij en glimlachte ietsje breder, want het zag er erg lief en romantisch uit allemaal en dat terwijl ze al op leeftijd waren. “Dat is mijn man,” hoorde ze toen. Het klonk lichtelijk bedroefd en toen ze opkeek, zag ze dat de vrouw naast haar stond met een klein doosje en een glas water in haar handen. De glimlach die ze zag bij de vreemdelinge kon ze praktisch hetzelfde omschrijven. Bedroefd. “Hij stierf afgelopen winter. Je zou denken dat je na al die jaren blij zou zijn om even rust te hebben, maar dat valt vies tegen.” Cecille begreep dat het als een grapje bedoeld was, maar de grinnik die volgde klonk alles behalve geamuseerd. Het leek eerder geforceerd.

De achttienjarige kwam recht met een bezorgde frons op haar voorhoofd. “Het spijt me dat te horen...” reageerde ze. Normaal gesproken was zij ook van de grapjes, maar dit deed zelfs haar pijn om te moeten aanhoren. Ze moest er zelf niet aan denken om alleen achter te blijven. “Ach, zo is het leven kind. Ik zie hem op een dag wel weer,” sprak de dame, dit keer wat vrolijker. “Bovendien komen mijn kleinkinderen bijna elke dag op bezoek. Ik ben niet alleen op de wereld.” Cecille grijnsde weer toen het over de kleinkinderen ging. “Ze zijn zeker net zo wild als ik?” lachte ze. De vrouw lachte met haar mee en bood haar het glas water aan, waarna ze ook een pilletje uit het medicijndoosje aan haar gaf. “Nee, die zijn daar nog te jong voor. Hun ouders waren vroeger echter een ander verhaal, maar de appel valt dan ook niet ver van de boom.” Ah, dat verklaarde waarom de vrouw wist wat ze moest doen. Dankbaar nam Cecille de spullen aan en slikte het goedje in, besluitend het water ook maar te gebruiken, anders had de vrouw het voor niks gepakt. Dat had ze echter niet nodig gehad om het pilletje in te nemen.

De oudere vrouw keek toen langs haar, naar de gang en buiten de deur waarschijnlijk, waarop haar glimlach van haar gezicht viel en ze weer fronste. Cecille draaide haar hoofd om te kunnen zien wat er gebeurde, waardoor ze nog net een jongen met blond, stekelig haar langs kon zien lopen. “Daar heb je dat joch weer,” mompelde de vrouw geïrriteerd, maar ze klonk nu al wat minder negatief dan eerst. De blondine was erg nieuwsgierig geworden, gaf het glas terug aan de vrouw en bedankte haar, om vervolgens naar de deur te lopen en te kijken wat de jongen nu van plan was. Ze werd niet veel later gevolgd door haar redder in nood en samen keken ze toe hoe de blonde jongen een poging deed op het gebruiken van een Capture Styler. Cecille herkende het apparaatje omdat Yara hem een keer had laten zien. Toen de Disc echter tegen het voorhoofd van de jongen belandde, kon het meisje het niet laten om in de lach te schieten. “Echt? Meen je dat serieus?” hikte ze tussen het lachen door. Ze nam diep adem en kalmeerde, waarop ze op de jongen afliep en de opmerking van de oudere vrouw negeerde. Iets over dat hij geen echte Ranger zou zijn en de Styler waarschijnlijk gejat had.

“Je moet hem zo vasthouden,” sprak ze tegen de blonde knul, terwijl ze zijn handen positioneerde. Ze had het Yara immers ook al een paar keer zien doen. “En niet twijfelen, dan gaat het altijd mis.” Het klonk bijna alsof ze zelf een Ranger was, maar dat was natuurlijk niet zo. Soms was het handig om een goede band met mensen te hebben. Zeker als het je zusje was, want dan konden ze dingen van elkaar leren.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Strong and strike do jul 23, 2015 11:58 pm

As strong

AS I CAN BE

Het gelach hield op nadat er wat werd gezegd waardoor Kai zijn ogen opende en stopte over het wrijven van de bult die de disc had veroorzaakt. Het deed wel pijn maar dat zou zo wel wegtrekken dit was niet ernstig, pas als er bloed aan te pas zou komen en hij ter plaatse dood neer zou vallen. Kurama die naar het hele schouw spel had zitten kijken, kon haar grijns niet verbergen maar deze verdween toen zij de oude vrouw opmerkte achter de ander die naar Kai toeliep. Ook toen ze iets zei dat duidelijk op haar partner was gericht, wat eigenlijk niet terecht was. De Zorua liet een lage grom horen als teken dat ze haar mond moest houden en sprong vervolgens van de fontein af, waar ze bezorgd naar de jongen keek. De dorpelingen die op het geluid waren af gekomen negerend. “Je moet hem zo vasthouden,” sprak er een meisjes stem, waarop Kai voelde dat zijn handen op een andere positie werden gezet, dat eigenlijk wat beter aanvoelde dan net. “En niet twijfelen, dan gaat het altijd mis,” werd er toegevoegd aan de eerdere woorden, die hij vaagjes herkende. Zei Vince’s vriend dat niet altijd? dacht hij nog vertwijfeld voor hij weer op stond, zijn armen naar voren stak en de Capture Disc aan de styler bevestigde. Hij kon het toch gewoon nog een keer proberen? Als hij überhaupt ranger wilde worden moest hij toch leren omgaan met dit ding. Net alsof het hele Capture Disc tegen zijn hoofd incident niet had plaats gevonden.. ging hij weer in dezelfde positie staan als daar net. Hij ging zo het meisje wel bedanken die hem had geholpen. “Capture On!” riep hij nog een keer waardoor de Capture disc op de twee werpmessen afraasde en precies tussen de voorwerpen doorgingen, hoewel er eentje omviel zodra het tolletje erlangs tolde en op de grond tot stilstand kwam omdat dit officieel geen Pokémon was. Het had ook geen lijn kunnen produceren waar normaal gesproken de Pokémon mee werden gevangen als ze hiermee in contact kwamen. “HA! Zo doe je dat!” grijnsde Kai terwijl hij met zijn duim langs zijn neus ging en zijn arm even liet in deze positie laat staan. Hij keek even naar zijn Zorua die hem trots aankeek waarop de blonde knul ineens besefte dat hij hulp had gehad en zich snel naar diegene omdraaide. Het was sowieso een vrouwelijk persoon geweest, dat had hij aan haar stem gehoord. Kai keek haar dankbaar aan voor hij de Capture disc van Kurama aanpakte die het voorwerp was gaan halen. “Bedankt voor je hulp!” sprak Kai vrolijk tegen het meisje waarop hij de Zorua van de grond tilde, die zich in zijn vest verstopte. “Hoe wist dat ik mijn styler zo vast moest houden? Ben je ook een ranger?” ratelde hij onder de indruk verder.. maar besefte eigenlijk al meteen dat niet iedereen zat te wachten op een waterval aan vragen.. en zeker niet op de jongen die in andermans ogen altijd leed veroorzaakte.

Onderwerp: Re: Strong and strike vr jul 24, 2015 5:58 pm

De jongen scheen het overduidelijk nog een keer te willen proberen en Cecille moedigde hem zowel in haar gedachten als in het echt aan. De blonde knul schoot zijn Capture Disc opnieuw af en dit keer leek het hem wel gewoon te lukken. Althans, Cecille hoopte dat het de bedoeling was dat de tol tussen de twee werpmessen door schoot, anders had hij het weer fout gedaan. Toen ze hem echter zag juichen, wist ze dat het wel gelukt was en grijnsde ze trots naar hem. Hij scheen even een momentje te delen met zijn partner – een Zorua, meende de blondine – dus hield ze zich nog even afzijdig. Pas toen hij zijn aandacht op haar had gevestigd en haar bedankte plaatste ze haar handen in haar zij en keek ze hem net zo trots aan als daarnet.

“Geen probleem,” reageerde ze vriendelijk. Hij vroeg echter of ze zelf ook een Ranger was en ze schudde direct met haar hoofd. “Nope,” vervolgde ze. “Maar mijn zusje is ook een Student Ranger en ze laat me wel eens zien hoe bepaalde dingen moeten.” Haar uitleg was misschien wat kort, maar meer was er eigenlijk ook niet nodig. “Ben jij er ook één? Misschien ken je haar dan wel.” Als hij naar de school ging, tenminste. Het kon net zo zijn dat hij inderdaad de Styler had gestolen van een student, maar aan zijn woordgebruik van daarnet kon ze al merken dat het niet zo was. Hij vroeg immers of ze ook een Ranger was. Die oudere vrouw mocht haar dan wel geholpen hebben – die pil werkte echt heel goed tegen de hoofdpijn van een kater – maar als ze zo ging vooroordelen, dan wilde Cecille er niet langer meer rondhangen.

Over pijn gesproken, misschien moest ze eventjes gaan zitten. Ze had lang genoeg gestaan en gewandeld. Zonder alcohol kwam die pijn in haar ribben weer terug, dus misschien kon ze maar beter even op de rand van de fontein gaan zitten. Ze liep er langzaam heen, proberend niet te laten merken dat ze toch wel een beetje last had van haar zij, en nam toen plaats op de stenen rand naast het water. “Ik hoorde dat je ook een kunstenaar was,” grinnikte ze, terwijl ze naar de luier om het standbeeldje keek. “Kunstenaar en een Ranger, huh? Je moet het wel druk krijgen dan,” grijnsde ze naar hem. Eigenlijk wilde ze zijn naam wel weten. “Ik ben Cecille, trouwens.” Hopelijk spoorde het hem aan om hetzelfde te doen en zich voor te stellen, want om hem nou de hele tijd met ‘hem’ en ‘hij’ aan te duiden was redelijk vervelend.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Strong and strike vr jul 31, 2015 5:54 pm

As strong

AS I CAN BE

Het was geen probleem maar eigenlijk vond Kai dit best een beetje vreemd. Iemand vond het geen probleem om hem te helpen iets waar de dorpelingen hier wel een probleem van maakte. Hij vond het moeilijk om te geloven dat ook echt daadwerkelijk iemand zo aardig was geweest hem te helpen, op Kurama na dan. Toen de blondine verder reageerde dat ze geen ranger was fronste Kai verward zijn wenkbrauw en wisselde een blik met zijn Zorua uit. Deze scheen het ook niet helemaal te grijpen. De uitleg kwam al snel; het zusje van de blondine was ook een student ranger en zat dan waarschijnlijk ook op de academy. Kai was daar nog nooit geweest het was per slot van rekening dat hij nog maar net was toegelaten en hij zou binnenkort naar Shalour City zou gaan. Nerveus begon hij met zijn vinger te wriemelen en keek met zijn blauwe ogen naar de grond. “Ben jij er ook één? Misschien ken je haar dan wel,” was toen de volgende vraag waarop de jongen ongemakkelijk naar Kurama keek. Wat moest hij zeggen? Hij kende amper iemand daarzo in die toko, op Masashi-sensei na dan. “Ik heb nog nooit een stap gezet in de Academy,” reageerde hij toen en keek de blondine even aan, hopelijk was dit genoeg informatie. Kai kreeg een trotse blik in zijn ogen en sloeg met een vrolijke grijns zijn vuist tegen zijn vlakke hand. “..Ik ben een ranger ja,” grijnsde Kai trots en keek naar de styler in zijn hand. Deze styler was van zijn moeder toen zij nog een student was, dit was iets waar hij veel waarde aan hechtte. Zijn ouders waren ook rangers geweest en Masashi-sensei… traditiegewijs in huize Miller.

Kai keek toe hoe de blondine tegen het randje van de fontein ging zitten waarop de jongen even naar zijn Zorua keek. Hij liep er ook naar toe en ging naast haar zitten. De jongen schoof een stukje op zodat Kurama tussen hen in kon zitten, die ook tussen hen in op het rand sprong en zich op de twee mensen richtte. “Ik hoorde dat je ook een kunstenaar was,” begon de blondin te grinniken waarop Kai en Kurama elkaar even breed grijnzen aankeken en als twee schoolmeisjes begonnen te giechelen. “Kunstenaar en een Ranger, huh? Je moet het wel druk krijgen dan,” voegde ze er aan toe. Kai keek met een grijns naar zijn partner die ook een grijns op haar snoet had staan. ”Het was mijn idee,” grinnikte Kurama waarop Kai even nerveus naar het meisje staarde. Een Zorua die via telepathie sprak.. dat hoorde je niet vaak en het was vast even schrikken. “..ja en wie kreeg de schuld?” grijnsde Kai naar de Zorua die met haar voorpootjes tegen zijn arm leunde waarop ze een aai voor haar bol ontving. ”Het spijt me dat je straf hebt gekregen,” sprak Kurama met een schuldige blik in haar ogen. Kai haalde zijn schouders op ten teken dat ze zich niet hoefde te verontschuldigen en luisterde naar wat de naam van de blondine was. Cecille huh? Kai bracht zijn duim naar zijn borst terwijl hij zijn blauwe ogen sloot. “Ik ben Kai en dit hier is mijn partner Kurama!” sprak Kai met een vrolijke ondertoon in zijn stem en legde zijn ene hand op het hoofdje van de Zorua. Die net als de jongen vrolijk naar Cecille keek.

Onderwerp: Re: Strong and strike za aug 01, 2015 5:23 pm

De jongen vertelde haar toen nog geen stap in de Academy te hebben gezet. Cecille hief vragend een wenkbrauw, want als hij dat nog nooit had gedaan, hoe kwam hij dan aan een Capture Styler? Had de oude vrouw dan toch gelijk gehad en had de blonde knul hem gestolen? Nee, dat kon het geval niet zijn. Cecille weigerde dat te geloven, want als de jongen echt een Ranger wilde zijn, dan zou hij gewoonweg niet stelen. Daarom glimlachte ze naar hem toen hij zei dat hij inderdaad een Ranger was. Wie weet had hij de Styler wel gewoon gekregen van iemand en zat ze hem nu vals te beschuldigen. Nee, ze hoorde veel liever het echte verhaal aan. Hij was veel te enthousiast en te trots om daadwerkelijk iets gejat te hebben. “Aangenaam, Ranger,” grinnikte ze naar hem. Zijn echte naam wist ze nog niet, maar dat kwam misschien nog wel.

De vreemdeling volgde haar naar de fontein en kwam naast haar zitten. Er zat wel nog een gat tussen de twee in, maar die werd opgevuld door de Zorua van de jongen. De twee begonnen niet veel later te giechelen omdat Cecille hun kunstwerk aan het licht bracht. Toen ze echter een vreemde stem hoorde, keek ze verrast op. Van wie was die stem? Van de pokémon? Ze had wel eens gehoord dat Lucario via telepathie konden praten, maar ze had nooit geweten dat er meer pokémon van dat soort waren. Interessant. Ze luisterde even naar de uitwisseling tussen de twee en kon het niet laten om te lachen. “Jullie doen me heel erg aan mij en mijn Tyrogue denken,” grijnsde ze naar hen. Wat ze wel niet zou doen om Sivar weer zo vrolijk te zien... Nee, niet aan denken, sprak ze zichzelf toe. Ze had nu een ander gesprek en het was gewoonweg bot om hen te negeren. Daarom stelde ze zichzelf maar voor om het gesprek gaande te houden en kwam ze niet veel later te weten dat de jongen Kai heette. Zijn Zorua droeg de naam Kurama. “Nou in dat geval; aangenaam, Ranger Kai en Kurama,” herhaalde ze zichzelf. Haar mondhoeken krulden weer op tot een grijns.

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Strong and strike za aug 01, 2015 10:49 pm

You've encountered a problem!
The fountain's gone crazy!

Onderwerp: Re: Strong and strike ma aug 31, 2015 10:28 pm

As strong

AS I CAN BE

“Aangenaam, Ranger,” sprak Cecille waarbij Kai een vrolijke uitdrukking naar de Zorua wierp die een brede grijns terug gaf aan de jongen. Het voelde goed om het beestje zo trots uit haar ogen te zien kijken en dat ze zich waagde tussen de mensen. Vooral nadat wat er met haar moeder was gebeurd.. had hij even zijn bedenkingen gehad dat zijn Zorua moeite zou hebben met het vertrouwen van mensen, vreemde mensen die ze niet kende. Maar met Cecille ging het prima.. ze liet gewoon zien dat ze contact zocht en dat met haar telepathie. Kurama grinnikte eventjes waarop haar blauwe ogen op de blondine bleef steken. Kai zag dat haar ogen bezorgdheid uitstraalde maar hij wilde niet dat de blondine zou denken dat hij zijn neus in andermans zaken zou steken. Eindelijk was er iemand die aandacht aan hem besteedde en dat wilde hij niet verpesten. “Jullie doen me heel erg aan mij en mijn Tyrogue denken,” vertelde Cecille waarbij Kai verrast opkeek maar tegelijkertijd vroeg hij zich af wat er aan de hand was. ”Hoezo dat?” vroeg Kurama nieuwsgierig waar ze met een verwarde blik naar Cecille keek. Kai beet op zijn onderlip waarbij hij waarschuwend naar de Zorua keek. “Kurama,” siste Kai terwijl hij in zijn vingers knipte en het beestje streng aankeek. Het was overduidelijk met wat er ook was dat het meisje er niet over wilde praten en hij wilde Cecille graag bevriend houden, een twaalfjarige was niet echt opgewassen tegen een volwassene. Kurama keek even om naar haar vriend die de nieuwsgierigheid niet op prijs stelde maar misschien had dat ook te maken met het feit dat de jongen onzeker was. De Zorua sprong tegen Cecille’s arm op en duwde haar kopje ertegen aan.

De woorden die daarna volgde drongen niet echt tot hem door toen er opeens een rommelend geluid klonk en de fontein leek te trillen. Het leek net op de aanval Eartquake maar dan net iets minder heftig. Verbaasd keek hij naar de grond maar het was geen aardbeving.. nee daar was de trilling net iets te zwak voor. De twee werpmessen die nog uit de grond staken vielen om op de stenen grond waarop Kai snel naar de twee voorwerpen liep en opraapte om op te bergen.De blonde jongen schrok toen de fontein opeens vanuit het niets al het water omhoog begon te spuiten wat er in resulteerde dat het standbeeld van zijn sokkel vloog richting een boom. Doordat de luier er nog omheen zat bleef deze aan een tak van een boom hangen. “Wat de..!” riep hij uit en werd door de impact van het water van de fontein geblazen. Kurama wist zich nog net op tijd te redden door zich angstig aan Cecille vast te klampen voor ze werd weggespoeld. ”Kai!” riep de Zorua ongerust naar haar partner die al overeind had weten te komen. “Wat gebeurt hier! ” hoorde hij een vrouw kwaad brullen die op de twaalfjarige jongen afkwam gelopen. Kai werd gedwongen overeind getrokken door het vrouwtje dat net de stoep had staan vegen, deze probeerde zich al los te rukken uit haar greep maar was sterk voor haar leeftijd. Kai keek haar nijdig maar wist nog net zijn mond te houden voor hij zich niet meer kon beheersen. “Jij vervelende etter die je bent.. heb je het nou voor elkaar?” vroeg ze furieus. Kai snoof kwaad maar wist eigenlijk nu al dat hij er niks tegen in kon brengen. “.. je hebt de fonte-” ging ze verder maar Kai besloot nu te protesteren in een poging zijn onschuld te bewijzen. “.. ik heb dit keer niets gedaan.. ik zweer het!” riep hij waar hij zich uiteindelijk wist los te rukken. Wat maakte het ook uit.. die vrouw geloofde hem toch niet wat hij ook zou zeggen, dat mens had al de pik op hem sinds hij hier was komen wonen.

Onderwerp: Re: Strong and strike di sep 01, 2015 6:13 pm

De vraag van de Zorua kwam niet onverwacht en het was niet alsof Cecille een gesloten boek was. Ze deelde misschien zelfs veel te veel met de mensen om haar heen en dat had haar wel eens wat problemen opgeleverd, maar telkens als iemand haar een messteek in de rug toediende, stak zij nog harder met haar hoorns terug. Ze was immers niet voor niets een Ram. Ze had echter een andere houding aangenomen dan ze had gedacht, want de blonde jongen waarschuwde zijn pokémon voor haar nieuwsgierigheid. “Het is niet erg,” glimlachte ze naar Kai. “Wie a zegt moet ook b zeggen, toch?” Ze draaide zich naar de Zorua en liet haar mondhoeken iets meer opkrullen, vergetend dat Sivar en zij momenteel niet geheel op één lijn lagen. “Sivar en ik zijn ook de beste maatjes,” sprak ze waarheidsgetrouw. “Hij is als een lief, klein broertje of een zoon voor me. We hebben samen al veel gedaan en meegemaakt,” legde ze aan Kurama uit. En aan Kai. Haar glimlach verdween echter voor een moment. “Alleen hebben we laatst iets meegemaakt dat op dat moment even wat teveel voor ons werd. Maar dat komt wel weer goed. Het komt altijd goed.” Wat dat iets was, daar had ze het inderdaad liever niet over en dat maakte ze nu duidelijk met haar gezichtsuitdrukking.

Niet veel later voelde ze de grond trillen en hief ze verbaasd een wenkbrauw. Een aardbeving? Nee, dat duurde nooit zo kort... Daar was het misschien zelfs te zwak voor. Wat het ook was, het was nu voorbij. Haar aandacht ging uit naar de blonde jongen, die was opgestaan en de twee werpmessen opraapte. Door de trillingen waren ze blijkbaar op de grond gevallen. Cecille kon er echter niet op reageren, want de oorzaak van de trillingen werden toen kenbaar gemaakt en de blondine schrok zich kapot door het plotselinge geluid. Zich voor dingen afschermen had ze niet echt tijd voor, zeker niet toen de Zorua bij haar kwam schuilen en ze uit reflex het beestje probeerde te beschermen tegen het water dat hen bij de fontein wegspoot. Cecille verloor haar evenwicht en viel tegen de grond, versuft van de gebeurtenis. Tegelijkertijd ging een pijnscheut door haar zij heen, vlak onder haar ribben, waar ze die loden pijp toen tegen aan had gekregen. Meer dan iets tussen haar tanden doorsissen deed ze alleen niet, bang dat ze teveel aandacht zou trekken en de hele situatie dan toch moest uitleggen.

Het was beweging in haar ooghoek die haar aandacht trok. Ze keek op en zag dat Kai ruw omhoog werd getrokken door de dame die haar van haar hoofdpijn had afgeholpen. Cecille fronste kwaad en stond toen met wat moeite op. “Ho eens even...” gromde ze, want de pijn zorgde ervoor dat ze haar kaken op elkaar klemde. De blondine ondervond echter dat de pijn afzwakte toen ze haar arm om haar middel wikkelde. “Kai heeft niks gedaan! De waterdruk werd gewoon teveel.” Ze keek de vrouw met een blik aan die vertelde dat ze geen tegenspraak duldde. “Sowieso hoort dat nu niet uit te maken! We moeten dat verdromde ding fixen voor we hier echt verzuipen.”

Like a fever I will take you down ♪

Onderwerp: Re: Strong and strike do okt 15, 2015 7:44 pm

As strong

AS I CAN BE

Versuft kwam Kurama overeind en keek verbijsterd naar het stromende water. Wat was er zonet gebeurt? De Zorua schudde haar vacht uit en wierp haar blauwe ogen eerst op Cecille en vervolgens op Kai. De jongen werd beschuldigd voor de kapotte fontein, iets waar de pokémon het totaal niet mee eens was. Kai was tot veel dingen in staat maar een fontein op hol laten slaan ging zelfs te ver voor hem. De jongen had nog wel een klein beetje fatsoen in zich zitten daarbij zou zijn vader hem wat aandoen als hij dit op zijn geweten had. Het was Cecille die tussen beide kwam en vertelde dat het helemaal niet uitmaakte en daar had ze gelijk in. Kurama liep naar haar partner waar ze via zijn rug een weg naar zijn schouders baande. ”Cecille heeft gelijk.. Kai,” probeerde Kurama waarbij de jongen haar even aankeek. “..ik zou wel willen maar ik ben gee-” ging Kai ertegenin maar kapte halverwege zijn zin waarbij zijn ogen zich even wijd opende sperde. Vragend werd hij aangekeken door Kurama die het niet helemaal begreep. Kai sloeg zijn vuist tegen zijn vlakke hand. Hij besefte opeens iets waar hij zijn vader en Masashi-sensei over had horen praten dat er een Bidoof burcht was gemaakt aan de andere kant van het dorp. Waarschijnlijk werd daardoor het water tegen gehouden aan de andere kant van het dorp. Water verplaatste zich altijd omhoog als het geen andere weg kon vinden. “..ik moet even naar huis. Ik moet iets aan pap vragen,” zei Kai opeens onverwachts tegen zowel Kurama als Cecille. ”..Waarom? daar is nu toch geen tijd voor?” bracht de Zorua ertegenin. Kai zuchtte maar wist zijn geduld te behouden.. er kwam een uitleg maar niet waar zoveel dorpelingen bij stonden. “Dat leg ik jullie onderweg wel uit,” reageerde Kai.. hij vergat een belangrijk dingetje wilde Cecille uberhaupt wel mee? “..tenminste als je mee wilt,” sprak de jongen dit keer tegen Cecille want Kurama had eigenlijk geen keus.

Onderwerp: Re: Strong and strike vr okt 23, 2015 2:19 pm

Cecille keek verward naar de jongen toen hij zichzelf afkapte. Dat had zij voor hem willen doen, maar haar woorden bleven in haar keel hangen toen hij zich ook verder stilhield. Met opgeheven wenkbrauw keek ze hem aan, waarop de verbazing niet minder werd toen hij met zijn vuist op zijn vlakke hand sloeg. Het betekende waarschijnlijk dat hij een idee had, maar Cecille kon geen gedachten lezen en kwam daardoor ook geen steek verder. Het hielp niet dat hij er zo mysterieus over deed, maar echt boos daarover worden was momenteel geen slim plan. Daarom besloot ze het maar mee te spelen en knikte ze. “Sure. Als je mijn hulp kan gebruiken, dan help ik je graag.” Ze wees met haar duim naar de oudere vrouw. “Sowieso heeft ze nog wat van me tegoed.” De blondine draaide haar gezicht naar de dame toe, dit keer een ietwat kwade frons op haar voorhoofd. “Al betwijfel ik zeer of dat nog wel geldt met haar beschuldiging van net.” Ze werd boos aangekeken, maar er werd niks over gezegd. Mooi. Dat betekende dat de dame de boodschap wel had begrepen, toch? Cecille richtte haar aandacht weer op Kai. “Leid de weg!”

Like a fever I will take you down ♪

Gesponsorde inhoud

» Even the little ones can be strong.
» [OPEN] Together we are strong!
» [Horde // Route 5] I'll show you I'm strong
» [Patrol] A golden rose growing strong
» Strike 2