Tell me a story

Kort keek ze licht verbijsterd naar hem, toch was er een soort geluk op haar gezicht. Ze schoot zowat als het ware naar de groenharige toe. "Wat zei hij?" zei ze even opgewonden. Hij had wel wat woorden opgepikt en zijn stem herkent, dat was de reden geweest dat ze nu hier stond namelijk. Kort grinnikte ze waarna ze snel de holo caster uit zijn greep viste en al lachend afstand nam. Echter zag ze al dat de verbinding was verbroken. Kort fronste ze even. Ze had niet alles gevolgd. Kort ging ze terug op hun gesprek. Kort keek ze van hem naar het apparaatje. "Waar ging dat over?" klonk er even, al wat minder blij en al meer bezorgd dan eerst.

{Nathan}

Toen de ander wat had geschreeuwd en daarna had opgehangen werd ineens zijn holo caster uit zijn handen getrokken. Meteen kwam hij overeind van de bank waar hij tijspdens het gesprek had opgelegen. "Hij was nogal kwaad." waarom had hij überhaupt zo lang gepraat tegen die gast. Waar het over ging? Over haar, simpel. "Hij was kwaad op me, over wat in Hoenn was gebeurd blijkbaar, en wat andere dingen." trolol.. Hij liep naar de blondine toe, om zijn holo caster weer te pakken.

Hij kwam overeind. "Hij was nogal kwaad." Kwaad? Waarom zou hij kwaad zijn? "Hij was kwaad op me, over wat in Hoenn was gebeurd blijkbaar, en wat andere dingen." Kort keek ze hem vragend aan, maar hij had al zo zijn dingetje terug waardoor ze even naar hem keek. Even knipperde ze rustig met haar ogen. Daarna opende ze haar mond. "Wat voor dingen?" zei ze even nieuwsgierig.

Op het monent dat ze even vragend aankeek, pakte hij de holo caster terug, zo, had hij die ook weer. "Wat voor dingen?" Hij haalde kort zijn schouders op. "Over dat we gezoend hadden, ofzo.." tja, woede was begrijpelijk, maar om meteen doof te maken was ook nponndig geweest toen, jezus. Ach, als August zijn wraak wou, Nathan had de ander een plek gegeven ervoor. De keuze aan deze of hij kwam. Liever niet, laat het maar daar in Hoenn.

Kort knipperde ze even met haar ogen. Nee, ze snapte het niet volledig wat hij bedoelde tho. "Over dat we gezoend hadden, ofzo.." Even werden haar ogen groot. Haar herenneringen vielen zo af en toe weg... Maar sommige kwamen ook echt niet terug. Kort twitchte haar mondhoeken even. "Buiten die ene keer op de fair... Bij dat stomme spelletje..." zei ze even zachtjes. "Hebben wij nog nooit gezoend," Haar ogen zochten even snel de kamer rond.

Bij het zien hoe haar ogen meteen groot werden grinnikte hij even. "Buiten die ene keer op die fait... Bij dat stomme spelletje..." Hij schudde zijn hoofd. "Hebben wij nog nooit gezoend." nope, fout. De jongen schudde zijn hoofd. "Nee, meer." klonk er doodnormaal van hem. Mee, hun hadden dat wel meer keer gedaan dan enkel toen. Maar nee, niet meer ging dat gebeuren. Hoe erg hij het ook haatte toe te geven, August had wel gelijk, misschien dat hij wat meer trou moest blijven aan Riddle. Een zuchtje ontsnapte, waarom was hij dat hij juist dat ene persoon gelijk gaf?

Kort voelde ze even de grond onder haar voeten wegvallen... Althans dat leek zo, toen hij natuurlijk zijn kop had geschud. Natuurlijk. Nee... Dat kon eigenlijk niet. waarom wist ze dat niet dan? "Nee, meer." Ze slikte even. Kort zette ze een hand tegen haar hoofd aan waarna ze even diep nadacht. Nee, ze wist echt niks hierover. Waarom wist ze hier niks over? Kort keek ze terug naar de groenharige, een diep frons op haar gezicht. "Dat kan niet, ik weet daar niks van," kort lachte ze even zachtjes. "Je liegt, je bent maar een beetje me aan het plagen," Toch?

Zijn gezicht stond serieus, het was duidelijk dat hij geen grapje aan het maken was. "Dat kan niet, ik weet daar niks van," Oh Tawn toch, je bent je geheugen verloren, dan weet je een groot deel inderdaad niet meer "Je liegt, je bent maar een beetje me aan het plagen," wer schudde hij zijn hoofd "Ziet het eruit als ik een grapje maak?" als hij dat deed, was er wel op de minste manier epdaarvan kets te bekennen, nu als er enkel een doodserieus gezicht te vinden.

Hij schudde wederom zijn kop... Kort slikte ze. Even verdween de lach van haar gezicht. Hij stond daar echt heel serieus te kijken naar haar... "Ziet het eruit als ik een grapje maak?" Langzaam schudde ze lichtjes haar hoofd, haar blik afslaande van Nathan... Wacht. "Wanneer dan? En waarom dan?" klonk er even van haar kant. Dit klonk namelijk erg onrealistisch aan in haar oren. Ze beet even nerveus op haar onderlip... Hoe kon dat nu?

Misschien was het maar zo te hopen dat het niet was gebeurd, misschien juist niet. Hoe of wat het dan ook mocht zijn, de blondine leek het echt absoluut niet meer te kunnen herinneren. "Wanneer dan? En waarom dan?" hij haalde kort zijn schouders op, tja, waarom? Omdat.. Ehm. Tja. "Een keer in het Glittering Cave, Couriway Town ook.." nog een andere keer die Denise was vergeten maar de blondine snapte het wel.

De groenharige haalde zijn schouders op. "Een keer in het Glittering Cave, Couriway Town ook.." Ze knipperde even... Maar waarom? Ze zuchtte even en sloeg haar blik van hem af. Dus... Dus... Hoe... wat? "Ik mis August..." zei hij even zachtjes. Ookal had ze bijna geen idee van hoe en wat het tussen hen zat. "Wa... waarom zit ie in een rolstoel? Wat gebeurde er in die... Cave?" klonk er even zachtjes terwijl ze hem terug aankeek.

"Ik mis August..." Arceus, het werd hem verteld en kon hem geen moer meer uitmaken. Werd die jongen door een vrachtwagen overreden, ging dood, dat zou hem pas wat uitmaken. Werd zijn leven wat vroliijker. "Wa... waarom zit ie in een rolstoel? Wat gebeurde er in die... Cave?" Veel. Dat was wel het enige mogelijke antwoord om alles op te sommen. "Ik had een Pokémon van hem gestolen, daarna probeerde deze mij aan te vallen en ik had toen zijn botten gebroken." alsof het niets was, niets aan de hand. Voor hem was dat ook zo, mensen bleven echter nogal vaak in het verleden hangen.

Ze staarde hem strak aan. Kort slikte ze even kalmpjes. Ze wist niet goed wat ze van antwoord moest verwachten. "Ik had een Pokémon van hem gestolen, daarna probeerde deze mij aan te vallen en ik had toen zijn botten gebroken." Wel meteen werden haar ogen groot, haar hartslag versnelde. "Wa... Wat?" Opeens vlamden haar ogen lichtjes op. Zonder na te denken sprong ze als het ware op hem en begon ze zowat in zijn gezicht te slaan. "BEN JE GEK GEWORDEN?" Gilde ze als het ware uit. "HIJ WAS..." Even stokte haar adem waardoor haar stem blokkeerde en er opeens geen geluid meer uitkwam. Echter bleef ze wel als een wilde op hem slaan, duidelijk van slag.

Bij het zien van haar eerste reactie greens de jongen even, totdat ze op hem sprong en hem ineens in zijn gezicht begon te slaan. Au! Verdomme. Hij probeerde de blondine van zich af te krijgen, iets dat misschien leek te lukken, was hij niet volledig zeker van. "Hij was wat.?" klonk er, met weer die grijns. Nog steeds probeerde hij de blondine van hem af te krijgen. Godverdomme.

Een poging om haar van hem te krijgen leek haar lichtjes te kalmeren, tot meneer een grijns kreeg op zijn smoel. Wel meteen schoot ze terug op hem, met al har kracht, om haar tot vuisten gebalde handen steeds opnieuw op zijn borstkas te gooien. Kon je dit geloven? Godver, godver, godver! Haar rode ogen flitsten even naar zijn goudgele blik toen hij een vraag stelde, maar die grijçs zorgde er enkel voor dat ze een hand optilde en hem probeerde een rake klap met de palm van haar hand in zijn gezicht te geven. Vervolgens opende ze haar mond, maar wederom geen geluid. Haar lippen bewogen wel en ze deed haar best, maar niks kwam eruit. Haar vuisten bleven echter wel hard op zijn lichaam vallen. Ze was er zo mee bezig, dat ze amper doorhad dat haar stem weer weg leek te zijn