Waar was dat beest heen?! Serieus? Het ene moment was ze aan het wandelen en liep Cassian braaf naast haar en het ene moment keek ze even weg, omdat iets interessants haar aandacht trok en keek ze terug en was haar Growlithe verdwenen, het ding liep naast haar een paar seconden geleden, nu dus niet meer. Ze was in Anistar beland, omdat er hier wel wat leuke winkels zaten om dingen te kopen en Lumiose had ze nu wel gezien wat dat betreft. Daarnaast liep ze altijd rond met haar pokemon, los, zodat ze ook wat lol hadden, maar nu was haar Growlithe dus weg. Ze zuchtte diep en keek even rond met haar blauwe ogen. Het dier was in de verste verte niet te zien. Ze begon vervolgens maar wat sneller te lopen, uiteindelijk te rennen, door de mensen heen, al waren het er niet veel hier in Anistar. Ze stopte even om op adem te komen toen ze bij het gigantische kristal was aangekomen wat midden in de stad stond. Toen ze weer een beetje op adem was, stond ze weer recht en keek ze om haar heen. Een bankje werd gespot en er zat al iemand op het bankje, maar ze was wat te verstrooid om meteen op te merken wie het was. Ze ging dan ook nonchalant op het ding zitten en zuchtte diep "Stom beest..." mompelde ze. Ze ging wat rechter op zitten en veegde haar blonde haren uit haar gezicht, om vervolgens op zij te kijken. Nu pas merkte ze op wie er naast haar zat.... en hoe hij er aan toe was. Hierdoor bleef ze hem het eerste moment even wat verbaasd aan staren met haar blauwe ogen. Oke... dat had ze niet zien aankomen. Zo verstrooid als ze was, sprak ze dan ook geen woord.

Ze was gewoon zonder na te denken op het bankje gaan zitten en had daar niet bij nagedacht dat ze naast iemand ging zitten die ze dus kende en om die persoon dan ook echt nog zo tegen te komen zoals hij er nu bij zat, jeetje. Wat in godsnaam had hij gedaan...?! Ze knipperde een paar keer met haar felblauwe ogen en werd een beetje uit haar eu.. 'droom' getrokken toen de jongen die naast haar zat sprak. Hij sprak dat hij nog begon te denken dat ze het tegen hem had. Ze keek hem wat vragend aan... he? Maar toen schoot het haar te binnen dat ze net een paar seconden geleden 'stom beest' had gesproken en hem vervolgens aan staarde. Oeps. Ze begon wat een beschaamd te glimlachen "Ah... eh...." begon ze "Natuurlijk had ik het niet tegen jou, Floyd" sprak ze. Ja, zijn naam wist ze nog hoor, zijn naam zou ze waarschijnlijk niet zomaar vergeten, maar ze was ook wel goed met namen dus ja. Haar blik ging vervolgens even langs hem heen, naar beneden, naar zijn been die in het gips zat. Even kort keek ze er naar, maar ze keek al weer terug naar zijn gezicht "Ehm... mag ik vragen wat je in godsnaam gedaan hebt?" vroeg ze vervolgens maar. Ja, ze was nieuwsgierig en tja hij zag er gehavend uit, hij had zelfs krukken, dan moest het toch wel ernstig zijn. Ze fronste dan ook wat lichtjes, ja serieus had hij met iemand gevochten of zo... Ondertussen was ze helemaal vergeten dat ze Cassian kwijt was, oeps.

De zwartharige sprak dat dan een hele geruststelling was, waardoor ze lichtelijk moest grinniken toen ze had gesproken dat ze het natuurlijk niet tegen hem had. Echter kende ze Floyd nog te weinig om te weten wat hij verder nog dacht, oke ze kon het bij niemand weten, maar als je mensen langer kende dan wist je ook wel meer over reacties en dergelijke. Toen ze eenmaal naar zijn been vroeg, wat helemaal in het gips zat, werd er eerst gesproken een bendegevecht.... waarna ze hem kort aan keek met een opgeheven wenkbrauw, het klonk inderdaad totaal niet geloofwaardig, absoluut niet zelfs. Echter begon hij ineens de waarheid te spreken dat hij was aangevallen was door een Beedrill. Wow, good job Floyd. De Beedrill zag hem dus als een gevaar, tja, misschien was hij dat ook wel. Echter hield ze die gedachte ver achter. Nog voordat ze kon reageren op zijn woorden over de Beedrill werd er aan haar gevraagd over welk rot beest ze het dan had gehad. Ze bleef hem even aan kijken met haar blauwe ogen, het duurde even, maar toen schoot het haar te binnen. Haar ogen werden gelijk groot "Muk...." floepte ze er zo uit. Ja, ze was Cassian gewoon glashard vergeten... te druk bezig met dit gesprek. "Ehm..." begon ze "Ik ben m'n Growlithe kwijt..." sprak ze "Hij liep het ene moment braaf naast me en het andere moment was hij ineens weg" ze zuchtte even diep. "Maar... hoelang moet je nu met dat been rond lopen?" vroeg ze dan maar. Het zag er best wel sneu uit namelijk. Haar hoofd was met allerlei onderwerpen tegelijk bezig ja.

Ja, het onderwerp was weer gevallen op het 'stomme beest' in andere woorden Cassian, haar Growlithe, maar goed, dat sprak ze ook alleen maar uit frustratie. Ze had hem zo goed opgevoed, maar nu was ie weg en geen idee waar hij heen was. Al kon hij niet ver zijn, hij was sowieso nog in Anistar, hopelijk. De kans dat hij gestolen was, was echt iets van nul procent of zo. Niemand wilde een simpele Growlithe hebben. Floyd sprak dat ze hem misschien moest gaan zoeken waarna ze lichtjes knikte "Ja, misschien wel een goed idee" sprak ze simpel. Maar zoals gewoonlijk was ze weer afgeleid en te nieuwsgierig om niet dingen te vragen. Floyd was waarschijnlijk veel minder blij met dit hele gebeuren, maar goed, Layla wist niet beter, hij antwoordde ook gewoon op haar vraag, dus er kwam nog niks binnen van... je moet oprotten of zo. Hij sprak dat het zeker ongeveer twee maanden moest blijven zitten. Verder hing het er vanaf wat ze bij het volgende onderzoek zouden vast stellen. Ze knikte langzaam "Oke..." begon ze "Dan is het dus nog best wel..." echter voordat ze haar zin kon afmaken, sprong ineens een Growlithe bij eu... Floyd op schoot en met een verbaasde blik zag ze meteen dat het Cassian was. De Growlithe bleef kwispelen en bleef dus gewoon zitten waar hij zat, hij keek ook even op naar Floyd. Layla was echter niet zo heel blij en met een frons op haar gezicht, pakte ze pokemon bij zijn nekvel om hem op haar schoot te zetten en vervolgens zijn pokéball te pakken "Als je niet kan luisteren..." sprak ze, waarna ze haar Growlithe terug liet keren.

Ze had opgemerkt dat hij gelijk zijn kruk had vast gegrepen toen Cassian op zijn schoot was gesprongen, oeps, dat beest deed dus ook maar wat hij wilde, pfff. Eigenwijs ding. Echter had ze Cassian snel vast gepakt bij zijn nekvel, anders had hij nu waarschijnlijk een stok op zijn hoofd gehad, ach, hij verdiende het misschien ook wel. Zomaar weg lopen, pfff. Gelukkig had ze nog gevoel om dat niet te laten gebeuren. Echter had ze wel gemerkt dat hij de kruk had neer gelegd toen ze Cassian had vast gepakt. Ze had de pokemon ook alweer snel terug in zijn pokeball gestopt en die vraag van hem, was dus ook vrij duidelijk, dat ze die dus niet hoefde te beantwoorden, maar goed, ze knikte even als bevestiging. Haar blauwe ogen keken de zwartharige weer aan toen hij sprak dat hij er inderdaad dus nog een hele lange tijd zat waarna haar blik even zijn vinger volgde die op zijn gips tikten. Dat had je met een gat, dat niet overnacht genas. Nee, daar had hij wel gelijk in "Je was zeker op het verkeerde moment op de verkeerde plek..." sprak ze, het had een vraag kunnen zijn, maar eigenlijk was het gewoon een feit of zo. Tenminste dat dacht ze, ze was er natuurlijk niet bij toen het gebeurde. Haar blik ging even langs hem heen, naar de krukken die hij bij had "Maar het gaat je wel goed af met die krukken?" vroeg ze dan maar, ze klonk misschien een tikkeltje bezorgd... wat eu... niet echt bedoeld was. Ze sprak er maar snel overheen "Nooit meer eu... bij Beedrills in de buurt komen dus" ondertussen keek ze even de andere kant op.

De zwartharige jongen haalde zijn schouders op en sprak vervolgens dat het rot dingen waren en dat ze alles behalve handig waren in een bos. Ze lachte lichtjes al was het van korte duur "Ja, het zijn inderdaad rot dingen..." bevestigde ze zijn woorden "En in een bos kan je ook niet even makkelijk van ze ontkomen" sprak ze verder terwijl ze er eventjes over nadacht. Nadat ze had gevraagd over zijn krukken zei hij dat hij toch liever gewoon liep en niet met twee krukken. Ze knikte even, tja nu had hij like... drie benen en een gewond been, in plaats van twee gezonde benen. Ze knikte weer even "Dat snap ik..." sprak ze weer, waarna haar blauwe ogen toch even naar het grote kristal schoven, het ding was gigantisch als ze er over nadacht. Als hij niet zo huge was dan was hij allang weg geweest, och jeetje. Het feit dat ze daar over nadacht alleen al. Na ja het ding stond er nog steeds en zou niet verplaatst kunnen worden zonder extreme moeite en het feit dat iedereen het zou kunnen zien. Haar blauwe ogen schoten terug naar Floyd toen ze merkte dat hij haar nu ook aan keek en sprak dat de Beedrill hem al opgemerkt had voordat hij wist dat hij er was. Even bleef ze hem stilletjes aan kijken, waarna er een scheve glimlach op haar gezicht kwam. Oh ja dat kon natuurlijk ook nog, oeps. "Ehm... oh dat is nog vervelender" sprak ze "Dan kan je er inderdaad niet zo heel veel aan doen". Ze rekte zichzelf even uit en keek ondertussen even om haar heen. Het was nog steeds warm... warm genoeg voor ijsjes. Haar blauwe ogen keken terug naar Floyd, misschien wilde hij ook wel een ijsje "Heb je zin in een ijsje?" vroeg ze vervolgens vrij uit het niets, er stond echter wel een glimlach op haar gezicht.

Floyd had nog gesproken dat het dus niet echt zijn schuld was... nee dat was het dan ook niet. Ze was er echter niet bij geweest, dus wist zij veel, maar dat zal het vast wel niet geweest zijn. Zeker omdat hij het zelf bevestigde met zijn woorden, dan had hij inderdaad wel wat gedaan, tenminste dat dacht ze. Zo goed kende ze hem dan ook weer niet natuurlijk. Al begon ze langzaam te bedenken hoe zijn karakter was, al kon ze daar nog niet over oordelen, nog niet. Echter toen ze vroeg of hij een ijsje wilde, werd er eerst een wenkbrauw opgetrokken. Zag hij die vraag niet aankomen? Waarschijnlijk niet. Na ja, misschien hield hij niet van ijsjes, dan had zij pech, en dan ging ze wel alleen een ijsje voor d'r zelf halen of zo. Al was dingen samen doen natuurlijk altijd gezelliger. Echter leek ze een antwoord te krijgen die ze niet helemaal verwachte na zijn uitdrukking. 'Waarom ook niet' werd er dan ook gesproken, well, dan ging zij maar even ijsjes halen. Echter voordat ze dat duidelijk kon, maken stond Floyd al rechtop met zijn krukken en al. Ze staarde hem even aan, maar hield nog even haar mond dicht, omdat hij nog wat zei over trakteren. Ze knikte dan ook "Natuurlijk... ik nodig je notabene uit" sprak ze met een glimlach "Maar je had ehm.. ook wel mogen blijven zitten hoor, kan me voorstellen dat het niet prettig is om te lopen" sprak ze "Maar je mag natuurlijk ook mee, misschien kun je daar zitten". Well, smooth dit hoor, tja de zwartharige stond al voordat ze iets kon zeggen, voordat ze überhaupt haar mond kon open trekken om wat te zeggen. Ze wilde hem natuurlijk niet meer belasten dan nodig was.