Closed - Demons run, but count the cost.

Na ja hij stond nu eenmaal en het zag er niet uit dat hij weer ging zitten, ze had makkelijk beide ijsjes kunnen halen, hij moest sowieso zitten, ze wilde namelijk niet toezien hoe hij een ijsje ging eten met een kruk en dan misschien op zijn bek ging. Nee, was geen goed plan, maar inderdaad beneden waren er genoeg bankjes om te zitten. Hij kon niet voor eeuwig blijven zitten, nee daar had hij gelijk in, maar hij zou er niet eeuwig hoeven te blijven zitten, hij kon gaan na het ijsje, maar blijkbaar was dat niet goed genoeg of zo. Hij sprak verder dat het zo wel allemaal ging lukken en dat hij dus gewoon mee kon "Oké" sprak ze simpeltjes, als hij graag mee wilde, why not. Ondertussen was hij altijd voor gegaan, naar de trappen, om naar beneden te kunnen. Ze keek even toe hoe hij voorzichtig de trappen begon af te gaan, met die krukken van hem. Het was dat ze like hem nooit zou kunnen tillen... dan was hij wel sneller beneden geweest, misschien ook maar goed dat ze hem niet kon tillen though. Layla stond ondertussen zelf ook al op de trappen, maar eu... wachtte netjes, want ze had allang beneden kunnen zijn. Lopend, niet vallend, dan was het nog sneller. Ze wist daarnaast niet eens wat voor een smaak ijs hij lustte~ 

Well, het duurde even, maar dan had je ook wat, of na ja dan stond je beneden aan de trap zonder ongelukken, zonder dat er iemand keihard op z'n smoel ging en van de trap af rolde en nog een been of arm brak.... oeps. Het zou wat zijn geweest als hij was gevallen, arme hij, en als zij was gevallen... dan konden ze geen ijs meer halen, verdomme. Maar gelukkig voor hun of haar of hem was dat dus niet gebeurd. Eenmaal onderaan de trap vroeg hij of ze enig idee had waar ze ijsjes konden gaan vinden, natuurlijk wist ze dat, anders ging ze hem niet trakteren op een ijsje. En dan had ze hem niet meegesleurd, na ja hij ging vrijwillig mee, mee sleuren lukte haar waarschijnlijk niet eens als hij niet zou willen. Dan kon ze beter aan een steen gaan trekken, zelfs die werkte dan nog beter mee. Ze knikte "Ja, hoor" sprak ze waarna ze hem aan keek en hij nu naar haar toe gedraaid was, hij sprak dat hij niet zo bekend was in deze stad. "Maakt niet uit..." begon ze "Ik weet zo goed als eu... de weg" sprak ze verder. Ja, ze was hier vaker geweest, ze wist de weg wel hoor. Na ja ze wist in ieder geval waar de ijskraam was en inderdaad het pokemon center en misschien nog wat andere dingen. Ze zou vast niet verdwalen nee, wie ging er nou verdwalen terwijl je ijsjes ging halen. Ze knipperde even "Kom maar mee" sprak ze simpel waarna ze zich om draaide en begon weg te stappen. Wel langzamer dan normaal, hij moest het wel bij kunnen houden, straks liep ze kilometers voor hem uit en was hij haar straks kwijt of zo. Niet goed plan.

Terwijl ze dan maar langzaam blijf lopen, wat eigenlijk heel vreemd voelde, aangezien ze normaal toch een stuk sneller liep. Ze kon hem echter niet achter laten, niet nu ze hem een ijsje had beleefd, dat zou zielig zijn. Zeker nu hij rond liep met die krukken, daarnaast zou hij het waarschijnlijk helemaal niet leuk vinden... alles behalve. Maar zijzelf zou dat ook niet leuk vinden, wie zou het wel leuk vinden om achtergelaten geworden? Terwijl je een ijsje zou krijgen. De jongen bleef echter gewoon volgen en ze keek dan ook even om toen hij ineens wat vroeg. Haar blauwe ogen keken hem 'is dat het ding' ving ze op. Hij maakte ook nog een knikgebaar waardoor ze weer voor haar uit keek. Haar blik viel op de ijskraam die hij eu... niet aan wees, maar naar knikte. Zelf begon ze haar hoofd te knikken, terwijl ze haar hoofd weer naar hem toe draaide. "Jup..." sprak ze simpel "Ze hebben daar heel lekker ijs" ging ze verder "Heb je al bedacht welke smaak je lekker vind?" vroeg ze dan maar terwijl ze hem kort bleef aan kijken. Echter keek ze toch weer even voor haar om te kijken waar ze liep, op tijd ook, want ze moest iets ontwijken. Straks ging ze nog op d'r gezicht, omdat ze niet aan het opletten was. Dat zou niet zo gezellig zijn nee.

Ze bleef nog even door lopen, maar stopte toen de jongen niet op haar vraag antwoordde, was er iets of zo? Ze draaide zich naar Floyd toe, want hij liep toch wel wat achter haar, tja om nou heel de tijd naast hem te gaan lopen, zat hij ook niet bepaald op te wachten waarschijnlijk, misschien liep ze wel in de weg of zo. Maar goed, hij stond stil, om een reden. Ze keek hem dan ook vragend aan, zeker omdat hij haar vraag niet had beantwoord... wilde hij geen ijsje meer? Ze knipperde met haar blauwe ogen toen hij begon te spreken. 'Weet je, ik zet me daar neer en jij brengt de ijsjes oké? Oké' werd er ineens gevraagd of eerder gezegd, want er werd geen kans gegeven om er terug op te antwoorden. Vervolgens werd er nog iets gesproken dat hij een bol vanille wilde en een bol mokka. Ze knipperde wat verbaasd, al drong het snel tot haar door dat ze gewoon de ijsjes moest halen en dat hij alvast ging zitten. "Oké dan" sprak ze met een glimlach, het is dat ze hem trakteerde en hij een zeer been had... maar anders. Well, ijsjes halen dan maar "Ben zo terug" sprak ze waarna ze om draaide en naar de ijskraam toe liep, dit ging een stuk sneller, omdat meneer niet mee liep. Niet veel later kwam ze dan ook terug met twee ijsjes in haar handen, eentje met vanille en mokka en een met chocolade en aardbei. Ze ging zitten op het bankje en reikte degene voor Floyd naar hem uit. "Alsjeblieft" sprak ze met nog steeds een glimlach op haar gezicht. Ze keek echter weer voor haar, liet haar hand zakken en begon aan haar eigen ijsje te likken. Hmmm, chocola en aardbei~.

Daar liep ze dan terug met twee ijsjes in haar handen. Ze liet haar felblauwe ogen even een paar keer over de mensen heen gaan die ook aanwezig waren. Die op bankjes zaten en eu... gewoon ergens rustig stonden te kletsen en wist zij veel wat ze allemaal aan het doen waren. Maar al snel kwam een bankje in zicht waar meneer was gaan zitten, zo te zien. Ze liep naar het bankje toe en ging naast hem zitten om vervolgens het ijsje aan hem te overhandigen. Ze keek hem eventjes aan toen hij het ijsje aan pakte en niks zei, maar wel begon aan het ijsje. Oké dan... dat maakte ze niet vaak mee, eigenlijk nooit, apart. Ze hield voor nu even haar mond dicht, want tja het was niet dat het het grootste probleem van de wereld was dat hij haar niet eens bedankte, het was maar een gebaar. Ze keek weer naar haar eigen ijsje om ervan te likken, maar stopte toen hij sprak dat ze inderdaad niet slecht waren. Nee, dit was ijs was heerlijk, ze keek hem dan ook even vanuit haar ooghoeken aan "You're welcome" sprak ze droogjes, alsof hij haar bedankt had, niet dus, maar ja je moest soms toch wat zeggen. Ze likte nog een paar keer aan het ijsje, Arceus, het was gewoon lekker. IJs was gewoon heerlijk. "Maar ik zei toch dat het ijs lekker was daar" sprak ze met een glimlachje. Ze sloeg haar ene been over haar andere en zuchtte even waarna ze omhoog keek, naar de lucht. Het was nog vrij mooi weer wat betreft de tijd van het jaar. Ondertussen ging ze maar verder met haar ijs.