[Poké fair] Fun times +Tawnee

"Ja, dat heb ik ook wel eens meegemaakt, genoeg zelfs." Ze grinnikte even lichtjes. "Oh," zei ze even. "Gokte je dan?" zei ze even licht vragend waarna ze al even rondkeek. Haar ogen glinsterde bij wat ze zag. Plushies~ Wel meteen was haar aandacht van het gespreksonderwerp weg en wandelde ze op het kraampje af. Ze betaalde even aan de man en begon met het spelletje. Het was simpel, je moest de plushie grijpen met het apparaat. Er was ook een kans dus dat je kon missen. Hm. Echter leek ze beet te hebben. Een Floatzelknuffel. Ze nam het ding aan van de man in het kraampje en draaide zich naar de groenharige, waarna ze het ding even in zijn gezicht duwde. "Kijk het dan!" zei ze even, overduidelijk heel erg blij. "Het is zo zacht," en ze knuffelde het even stevig. Yes~

"Oh," was er even te horen. Hij wachtte gewoon op een vraag, geen idee waarom hij het verwachtte. "Gokte je dan?" En daar was die vraag, hoe was het te verwachten? "Soort van." biechtte hij op. En toen was Tawn ineens weg, naar een soort van grijpautomaat. Hij liep naar de blondine toe, om te zien hoe ze een Floatzelknuffel beet had en het ding won. Zodra ze de knuffel had gekregen zou hij niet gaan overdrijfen als de jongen zei dat het ding letterlijk in zijn gezicht werd geduwd. Zodra hij weer normaal kon ademen zonder een knuffel tegen zijn hoofd klonk er heel blij van haar dat hij moest kijken, dat het zacht was ook nog. Kort grinnikte hij. "Gefeliciteerd met het ding."

"Soort van." had hij nog gezegd op wat ze zei, maar ze was al weg. Yeah, lekker dan. "Gefeliciteerd met het ding." zei hij nadat ze het ding in zijn face had gepropt. Ze grinnikte lichtjes en trok het naar zich toe. "Maar hoe bedoelde je met 'soort van'?" zei ze even licht nieuwsgierig op wat hij had gezegd. Kort hield ze haar koppie licht schuin en keek ze hem even aan met grote ogen. Even knipperde ze, toch wel nieuwsgierig. Maar oh Arceus, dit ding was zo zacht~

Hij keek haar aan bij haar vraag "Maar hoe bedoelde je met 'soort van'?" oh, van net. "Tijdens m'n tijd in Unova, heb ik nogal het een en ander gegokt." En dat 'een en ander' was alles behalve weinig. Was niet al te goed gekomen, ach, hij heeft er nu gelukkig geen last meer van. Iets dat zeker scheelde voor hem. Nathan zuchtte kort, voordat hij in Kalos was aangekomen had hij niet echt bepaald een goede tijd gehad. Er waren wel van die kleine dingen geweest, maar over het algemeen had het een stuk beter gekund.

"Tijdens m'n tijd in Unova, heb ik nogal het een en ander gegokt." vertelde hij even. Het een het ander? Naja ze zou er niet zo over ingaan. Laat het maar even. Ze had even willen vragen waarom hij eigenlijk naar Unova was gegaan, maar het blonde meisje hield wijs haar mond. Misschien bracht dit slechte herinneringen op, geen goed plan dus. In de plaats daarvan haalde ze diep adem en keek ze hem lichtjes aan. "Dit is misschien niet echt de tijd en plaats om het te vragen... Maar hoe zit het met Kido?" zo dat was er ook uit.

Toen ze diep adem adem haakde hield de jongen eventjes zijn hoofd schuin, wat was er? Ah, haar Aggron, natuurlijk. Hij knikte kort, om haar vervolgens te wenken. "Kom maar mee." He, hij had de Pokéball van Kido niet mee, dus ze moesten naar het Pokémon center gaan. ja, Nathan zou haar de Pokémon echt weer gaan teruggeven. Op de voorwaarde dat Nathan niet meer door het ding bijna vermoord zou gaan worden, niet echt bepaald leuk was dat geweest.

Opeens wenkte hij haar mee en ze lichtte haar wenkbrauwen op waarna ze hem al snel volgde. "Kom maar mee." jep, dat was ze ook van plan. Ze duwde de knuffel steviger tegen zich aan, haar oogleden lichtjes over haar ogen getrokken. Ze staarde wat naar zijn voeten, niet echt lettend op wat er voor zich gebeurde. Ze wist niet echt wat hij had gedaan met de Aggron... Maar ze was van plan het beestje te gaan trainen... Zodat het beter luisterde. Kort kreeg ze een kleine lach op haar gezicht. Yeah.

Zoals verwacht volgde de blondine hem ook echt. Na een klein tijdje lopen was het Pokémon center al in zicht gekomen, mooi dan. Hij stapte het gebouw binnen, verwachtend dat de blondine hem gewoon zou gaan volgen om daarna rechtstreeks naar die apparaten te lopen voor de pc. "Als je haar terugkrijgt, eil je dan mij niet meer half vermoorden?' dat zou nogal gewaardeerd worden namelijk. Ondertussen had hij de Aggron al erbij gehaald, of in welk geval, haar Poké ball. "Hier heb je 'der weer."

Ze drukte haar gezicht half in de knuffel, haar armen stevig om het oranje geval getrokken. Hm. Toen ze echter lichtjes opkeek kon ze zien hoe ze al het Pokémon Center naderde. Even knipperde ze, waarna ze al snel hem volgde naar binnen. "Als je haar terugkrijgt, wil je dan mij niet meer half vermoorden?'' Stil sloeg ze haar ogen van hem af, heel stil was het even, alsof ze weer haar stem was verloren. Kort slikte ze even. Opeens verscheen een Pokéball. Ze keek er even van, opkijkend van de knuffel. "Hier heb je 'der weer." Haar ogen werden lichtjes groter waarna ze een klein lachje krijg op haar gezicht. "Ik probeerde je niet te vermoorden of aan te vallen," merkte ze wel even zachtjes. Haar ogen sloeg ze alweer van hem af, ergens was ze wel schuldbewust, maar toch ontkende ze dit.

Er kwam geen enkel antwoord van de blondine, geen geluid. Wel keek ze op zorda hij de capsule aan Tawnee gaf, een kleine lach was verschenen. "Ik probbeerde je niet te vermoorde of aan te vallen," "Hm." Een klein zuchtje van hem klonk. "Ach, we leven nog." Dat deed er toe, ze leefden nog. Oude koeien Miltanks uit de sloot halen gaat niet werken, dus ze konden het maar beter gaan vergeten. En natuurlijk hopen dat het niet nog een keertje ging gebeuren, vooral hij hoopte dat. Die bijna-dood ervaring kon niet echt als 'prettig' worden omschreven.

"Hm." Kort slikte ze, hij had gezucht. "Ach, we leven nog." Even knikte ze lichtjes. Daarna klikte ze ball aan haar riem en verscheen er een kleine lach op haar lippen. Ze voelde zich meteen een stuk veiliger met haar monster bij haar, dat was een feit die ze echt niet kon gaan ontkennen. Haar kleine monstertje. "Bedankt," zei ze toch even zachtjes, alsof het automatisch kwam. Geen idee waarom. Maar ze maakte zich ook zorgen om de Aggron. Vervolgens drukte ze de floatzelplushie wat steviger tegen zich aan. Het blonde meisje draaide zich om en wandelde naar buiten, een blik legend op de attracties.

Het was te zien hoe ze de capsule opborg met een kleine lach op haar gezicht, tja, het was wel weer onderhand tijd geweest om de Aggron terug te geven, dus waarom niet meteen nu. "Bedankt." hij knikte kort "Het werd tijd om 'der terug te geven." sprak Nathan met een kleine grijns op zijn gelaat. Hij volgde Tawn rustig toen deze het gebouw uitliep. Oke, waar nu heen te gaan? Zoveel mogelijkheden waren er toch om de dag mee vol te maken.

"Het werd tijd om 'der terug te geven." Yeah, dat vond ze wel fijn. Ze voelde zich altijd een stuk veiliger met het ding op zak, dat was duidelijk. Ze slikte even en keek kort rond. Geen idee wat ze wilde doen. Ze had gewoon nog steed die plushie in haar armen en had het tegen zich aangedrukt. Kort keek ze even schuin naar de groenharige. "Wat wil je nog doen?" klonk er even van haar. Een lachje stond op haar lippen, het was duidelijk dat dit wel haar dag had gemaakt.