Sableye Bonfire [open]

Een rode blos verscheen op haar wangen toen ze betrapt werd op dagdromen en beet op d'r lip terwijl ze wegkeek. Misschien een beetje, maar dat hoefde Jace niet te weten, of nou ja, niet de reden erachter. Daarna werd aan d'r gevraagd of Koumori een betekenis had en ze grinnikte zachtjes, voordat ze voorzichtig knikte. "In mijn moedertaal betekend het letterlijk 'vleermuis'," legde ze daarna rustig uit. De witharige keek eventjes naar de Chandelure die naar haar toe gezweefd was gekomen en voorzichtig stak ze haar hand uit naar de kandelaar pokémon. Hij was eigenlijk best wel mooi om te zien ..

Ze keek eventjes verbaast op toen ze opeens een knuffel kreeg van de Typhlosion toen ze probeerde om de Chandelure aan te raken, wat hadden deze pokémons toch met knuffels geven? Ze pakte een van de handles van de Chandelure en voelde dat hij erg warm aanvoelde. Niet in de zin dat het pijnlijk was, maar gewoon aangenaam warm. Ze glimlachte. "Dank je," mompelde ze tegen de Chandelure en gaf de Typhlosion een aai over diens arm heen, als teken dat ze los gelaten mocht worden. Al was het best wel lekker warm om zo omhelst te worden. Toen Jace vroeg waar ze vandaan kwam keek ze eventjes naar de grond. "Ik denk uit Sinnoh, maar ik weet het niet zeker," zei ze zachtjes.

Yuuki glimlachte eventjes en haalde haar schouders op. "Ik heb m'n broer nog, al weet ik niet echt waar hij is momenteel," zei ze voorzichtig, terwijl ze aan de ruche van haar jurkje zat. Ze keek Jace eventjes aan en glimlachte. Ze schrok op toen opeens haar Holocaster afging en ze draaide zich met haar rug naar Jace toe, terwijl ze het telefoontje opnam.
Haastig ging het gesprek heen en weer, voordat Yuuki met een zucht ophing en zich weer terug draaide naar Jace toe. "Het spijt me Jace, ik vond het heel erg gezellig en zeer bedankt voor alle hulp, maar ik ben bang dat ik ergens anders nodig ben nu." Ze glimlachte eventjes en keek 'm iets wat droevig aan. Het liefst wilde ze het liefst hier blijven en nog wat verder praten, maar dat leek er niet in te zitten. "Tot ziens Jace, hopelijk kom ik je nog een keer tegen," zei ze daarna, ze wandelde op hem af en gaf 'm een kleine kus op z'n wang. Daarna grinnikte ze zachtjes, zwaaide en rende er van door.