Sableye Bonfire [open]

De zuster glimlachte eventjes naar haar, voordat er een bordje met drie pokéballs naar haar toegeschoven werd. Met een grote grijns pakte ze de pokéballs van het bordje af en wandelde terug naar Jace. Ze glimlachte eventjes naar hem en sloeg daarna haar armen om zijn nek. "Dank u voor uw hulp, Jace," zei ze vrolijk, voordat ze de pokéballs terug haakte aan d riem rond haar jurkje. "Blijft u nog eventjes hier of moet u direct weer door? Ik wil u niet tot last zijn namelijk, maar gezelschap is altijd leuk," ratelde ze daarna door. Ze wist dat ze een Team Rocket lid was en dus eigenlijk niet zo veel vrienden hoorde te hebben, maar ze was nu al zo lang alleen geweest dat ze blij was met iemand om tegen de praten. "Mag ik uw andere pokémon ook zien? Uw Volcarona was erg mooi namelijk," kwam er nog achteraan. Yep, Yuuki voelde zich veel te veel op d'r gemak bij Jace.

Haar bordeaux rode ogen begonnen te fonkelen toen Jace begon over zijn pokémons eten te geven. "Mag dat?" vroeg ze met een grote grijns, voordat ze tot de conclusie kwam dat ze misschien een beetje te springerig aan het doen was en besloot voor zijn neus stil te blijven staan.
Toen Jace aan haar vroeg of ze een trainer of een coördinator was viel ze eventjes stil. Mensen in het hoofdkwartier hadden altijd tegen haar gezegd dat ze mocht zeggen wat ze wilde, zolang ze maar nooit, echt nooit, zou zeggen dat ze bij Team Rocket zat. Ze dacht eventjes na, voordat ze hem met een glimlach aankeek. "Trainer! ... Denk ik, weet het eigenlijk nog niet zo zeker," zei ze op een vrolijke toon, al viel ze tegen het einde wat stil. Ze keek eventjes naar de deur en daarna terug naar Jace. "En u?" vroeg ze daarna.

Yuuki's rode ogen glunderde toen ze naar het verhaal luisterde van Jace, ze had zelf ook wel door dat het niet zo veel uit maakte dat ze nog niet wist wat ze precies wilde gaan doen. Binnen Team Rocket boeide dat immers nog veel minder. "Dank u. Toch denk ik dat ik het liefst trainer zou willen worden. Met sterke pokémon, waarmee ik slechte mensen kan verslaan," zei daarna met een trotse glimlach op d'r gezicht. Niet alsof ze door had wat het verschil was tussen goed en slecht. In haar ogen was iedereen die voor haar zorgde en d'r niet wegjoegen, goed. Iedereen die gemeen tegen d'r was, was daarom slecht. Ze grinnikte eventjes en keek Jace vrolijk aan.
Ze knikte hevig van "ja" toen hij vroeg of ze mee wilde naar het grasveld achter het pokécenter. "Graag," zei ze vrolijk, terwijl ze van het bankje sprong en naar de uitgang wandelde.

Toen ze buiten stonden en Jace alle pokéballs op gooide, keek Yuuki met verbazing toe. Het viel haar direct op dat veel van Jace's pokémon iets met vuur te maken hadden of in ieder geval een tint rood in erin hadden. Enkele pokémon kende ze, zoals de Volcarona en de Grotle, maar de rest was voor haar onbekend. Ze keek toe hoe de gigantische mot pokémon samen vloog met een ... kandelaar? Wacht, was dat niet een Chandelure? Ze pakte haar pokédex erbij, om tot de conclusie te komen dat ze gelijk had, probleem was alleen dat deze niet de kleuren had die ze had verwacht. Of nou ja, eigenlijk had ze helemaal geen kleur verwacht. Het plaatje op haar pokédex liet een grijze pokémon zien, terwijl de pokémon voor haar een rood/oranje gloed om zich had. Ze wilde net wat vragen aan Jace, toen ze merkte dat er nog een pokémon voor haar stond, die haar doordringend aan het aankijken was. Ze zetten een stap achteruit, maar niet zo heel ver. Voorzichtig stak ze haar hand uit en legde deze op de snuit van de pokémon. "Je bent zo eng nog niet," mompelde ze zachtjes, terwijl ze de pokémon aaide.

Haar mond vormde een kleine "O" toen ze opeens een beschermde omhelzing kreeg van de vurige pokémon. Direct viel het haar op dat de pokémon heerlijk warm aanvoelde en ze verzetten zich eventjes, waardoor ze lekker tegen diens warme vacht aan kon blijven zitten. Yuuki glimlachte eventjes naar Jace toen die zei dat ze veilig was en in een paniek momentje bedacht ze zich wat er ging gebeuren als iemand van Team Rocket haar hier nu tegen zou komen. Dan zou Allison haar zeker uit het team gaan gooien, daar kon ze donder op zeggen. Ze beet op d'r lip, maar wuifde die gedachten weg, het zou vast wel goed komen. "Uhm, Jace. Vind je het erg als ik mijn pokémon er ook uit laat? Misschien vinden ze het wel eens leuk om andere te leren kennen," vroeg ze daarna wat zenuwachtig.

Een blik van teleurstelling gleed door haar rode ogen heen, maar ze snapte wel waarom hij dat zei. Het zou niet eerlijk zijn voor zijn pokémon als ze die van haar zo me zou late neten. Daarom keek ze liever rustig toe hoe de pokémon naar het eten vlogen, toen ze erachter kwamen dat de Grotle al een grote hoeveelheid had weggewerkt. Ze grinnikte zachtjes en ging op het gras zitten, kijkend naar hoe de pokémon aan het eten waren. "Dank je dat ik erbij mocht blijven, veel mensen sturen me weg, omdat ze geen zin hebben in een kind erbij," zei ze oprecht vriendelijk tegen de man en glimlachte eventjes. Ze kon niet meer op twee handen tellen hoevaak ze wel niet weggestuurd was door mensen. Daarom kwam ze ook niet zo veel meer buiten het hoofdkwartier. Daar accepteerde ze haar nog een beetje, maar ze was vaak gewoon alleen, in haar kamer of af en toe bij het eten. Ze zuchtte zachtjes en trok haar knieën op, waar ze haar hoofd op liet leunen.

Ze grinnikte zachtjes en schudde haar hoofd toen Jace begon over zijn oog. Angstaanjagend vond ze het helemaal niet. ”Nee hoor, ik vind het mooi,” zei ze zachtjes, met een grote glimlach op haar gezicht. ”Aangezien ik alleen nog maar rode dingen kan zien, is het een punt van aandacht voor me,” voegde ze er daarna aan toe. Ze pakte daarna haar pokéballs erbij en gooide ze op. De Braixen, Sableye en Golbat kwamen eruit en zochten meteen hun eigen plekje tussen de pokémons van Jace. Kimura hielt het gezelschap in het oog, terwijl ze was gaan zitten en wat met haar stok zat te spelen. Koumori vond het leuk om de Volcarona uit te dagen tot een vliegwedstrijd, maar de kans dat hij dat zou gaan verliezen was groot. Yurei probeerde op het schild van de Grotle te klimmen om daar een van de gestolen gems uit de grot op te gaan eten. Yuuki keek eventjes naar de Chandelure die in de lucht bleef zweven. ”Dat is een shiny, toch? Ik kan de oranje vlammen zien, terwijl dat normaliter niet moet kunnen,” vroeg ze voorzichtig aan Jace.

Yuuki glimlachte eventjes en knikte toen Jace zei dat ze het inderdaad goed had. Eventjes glunderde ze, ze had het in een keer goed gehad. Maar daarnaast bedacht ze zich meteen dat een shiny pokémon ervoor kon zorgen dat ze enig reputatie kreeg binnen Team Rocket. Maar nee, ze zou nooit kunnen stelen van Jace, toch? Sowieso waren haar pokémon nu nog lang niet sterk genoeg daarvoor en ten tweede, hij was aardig geweest tegen haar. Ze zuchtte eventjes, wat moest ze nou toch ...
Ze keek op toen Jace haar een vraag stelde en ze knikte voorzichtig. "Koumori," zei ze op een zachte toon. Dat zou de naam worden voor haar Golbat, het paste precies. Geweldig.