Sableye Bonfire [open]

Jace rende achter haar aan, met Pyre die weer op zijn rug ging zitten om licht bij te schijnen. Ondertussen rende Turtwig naast hem. Het was donker en werd steeds donkerder des te verder ze van de ingang kwamen, maar gelukkig kon hij de kleine vlam van de Braixen volgen. Hij hoorde nog steeds het verontrustende geluid van de clawen die tegen de grond en volgens hem zelf tegen het plafond en muren krasten. Hij stopte met piepende schoenen en riep richting Yuuki: "Volgens mij zijn we omsingeld..." Hij had dit veel eerden door moeten hebben gehad, wat stom van hem. Met knarsende tanden keek hij naar de schimmen die hij meende te zien in de duisternis.

Het vlammetje was het enige wat ze kon zien en het enige waar aan ze zich kon vast houden nu. Ze voelde hoe angst bezit van d'r nam, nu ze in een donkere grot rende, terwijl haar pokémon verdwenen in de duisternis. "Kimura!!!" gilde ze op hoge toon, waarbij het vlammetje voor haar stopte en naar zich omdraaide. Het vlammetje bewoog, voordat een grote vuurbal verscheen en die in de richting van het jonge meisje schoot en een pokémon naast haar aanviel met een Flame Charge aanval. De Braixen verscheen uit de vuurbal en bleef naast het meisje staan, terwijl de vlam op de stok feller aan het branden was om de grot van meer licht te voorzien. Achter haar merkte ze hoe Jace piepend tot stilstand was gekomen en naar haar toeriep dat ze omsingeld waren. "Meer licht?" vroeg ze aan de jongeman, hopend dat zijn pokémon meer van dienst kon zijn daarmee dan haar Braixen. Ze wilde weten wat hier gebeurde en waar haar Sableye was.

Het zicht beangstigde haar, het vuur had een prachtige rode kleur en zorgde ervoor dat de Sableye er net zo rood uitzagen. Het waren er zo veel en ze zagen er niet bepaalde vrolijk uit. Haar bordeaux rode ogen gleden over de pokémon, zoekend naar diegene die bij haar hoorde. "Yurei?" vroeg ze met een licht trillende stem, maar geen enkele van de Sableye reageerde op wat er gezegd werd. Ze wilde een stap naar voren zetten, maar Kimura hielt d'r tegen. De vossenpokémon gromde zachtjes en wilde duidelijk de vijandige pokémon gaan aanvallen. "Nee, Kim, laat maar," zei ze zachtjes tegen de pokémon en ze glipte onder de poot van de pokémon toe om naar de rand van de brandende kring van vuur te wandelen. "Ik zoek mijn Sableye," sprak ze tegen de pokémon, maar de paarse pokémon keken haar alleen maar dom aan, voordat de groep zonder reden uit elkaar viel en in de donkere gaten van de grot verdween. Het meisje kwam overeind en draaide zich om naar Jace. "Nee," zei ze, terwijl ze met haar hoofd schudde. Ze draaide zich echter om toen ze een krassend geluid hoorde, nagels over steen heen. "Hierheen," zei ze op een bijna doodse toon, terwijl ze, gevolgd door haar Braixen, verder liep.

Met haar oren gespitst volgde ze het krassende geluid. Het klonk alsof er ergens een gevecht aan de gang was, misschien had Yurei zichzelf weer eens in de problemen weten te werken, iets wat niet echt heel erg een verrassing was. Haar Sableye had immers vaker de neiging om af te dwalen en dan ergens met zijn kop vast te komen te zitten in een hek ofzo. Beest was alles behalve slim immers en wilde eigenlijk alleen maar eten hebben.
Het geluid stopte opeens en het meisje bleef stil staan, wat was hier allemaal aan de hand? "Kim?" vroeg ze, maar ze voelde al snel de poot van haar pokémon op haar schouder. De Braixen had haar trainster nog niet uit het oog verloren en was dat voor nu ook niet van plan. "Waarom is het stil?" vroeg ze daarna, haar stem zoals voorheen lichtelijk trillend. Ze vertrouwde dit niet, ze vertrouwde dit helemaal niet.

Everything happened so fast, binnen een paar seconde was er een Fiery Dance aanval uitgevoerd door de Volcarona van Jace, voordat er iets aan haar voorbij zoefde, hem in zijn maag raakte en leek uit te tellen. Het meisje sloeg d'r handen voor d'r oren toen ze opeens een Screech aanval hoorde en toen het geluid een beetje gedoofd was, merkte ze hoe een Golbat boven de jongen die haar geholpen had zweefde. "Kim, Psybeam!" riep ze geschrokken en de Braixen schoot een kleurige psychische straal op de Golbat af. De oversized vleermuis werd in de rug geraakt en knalde tegen de muur aan, waar die eventjes verdoofd bleef liggen. Het meisje nam hier gebruik van door, samen met de Braixen, naar Jace en haar Sableye toe te rennen. Yurei probeerde ondertussen weer overeind te komen en keek verbaast rond. Aan de wonden te zien was hij al in gevecht gewikkeld geweest met de Golbat. "Yurei," piepte het meisje vrolijk, terwijl ze de Sableye een aai over z'n kop gaf, voordat ze controleerde of Jace nog in tact was. "Gaat het?" vroeg ze aan de jongen.

Jace gaf aan dat het wel ging en ondanks dat ze er niet echt gerustgesteld op was, liet ze het er maar gewoon bij. Ondertussen was Yurei weer overeind gesprongen en ondanks dat hij er wat gehavend uit zag, leek het erop dat hij het gevecht met de Golbat graag door wilde zetten. Ondertussen was Jace' pokédex al bezig met de Golbat te scannen, waardoor ze die van zichzelf er niet eens meer bij hoefde te halen. Maar goed, de vrolijke Turtwig was zich ondertussen ook al weer klaar te maken voor de aanval en haar eigen Braixen hielt de Golbat, die een poging deed weer in de lucht te komen, goed in het oog. "Yurei, kan je vechten?" vroeg ze aan haar Sableye, die haar hevig toeknikte. Oké, ze moest er dan maar op vertrouwen. "Kim, gebruik Flame Charge en Yurei, val 'm aan met Shadow Sneak!" commandeerde ze haar pokémon. De Braixen rolde zich op tot een vuurbal en schoot tegen de Golbat aan, terwijl Yurei verdween in de schaduwen van de grot en hem van achter aanval. De Golbat, verbaast over waar de aanvallen vandaan kwamen, besloot de twee pokémon te negeren en vloog in de richting van Jace en Pebbles.

De Golbat schoot op de Turtwig af met een Wing Attack en wist de kleine groene pokékon vol te raken. Nu pas drong het tot haar door dat Jace in een nogal benarde situatie zat met zijn pokémon, die niet echt geweldig sterk was tegenover een poison en flying type als een Golbat, maar ze vertrouwde erop dat Jace wist wat hij deed. Ondertussen zag ze vanuit haar ooghoek hoe Yurei stond te wankelen, hij was duidelijk veel te uitgeput om door te vechten en snel pakte ze haar pokéball erbij om de Sableye terug te roepen. "Niet vandaag, maatje, later mag je weer," zei ze koesterend tegen haar vriend, voordat ze de pokéball wegstopte en zich richtte op haar Braixen. "Kimura, zet hem vast met een Fire Spin en daarna Psybeam!" De vossenpokémon pakte de stok er weer bij en liet een slang aan vuur eruit verschijnen die de Golbat vastzetten boven de grond. Daarna kwam de kleurrijke straal er weer bij, die er voor Yuuki uit zag als puur rood, en de Golbat uit de lucht schoot.

Oh .. uhm .. ja, grass type pokémon. Oops. Het meisje glimlachte wat awkward toen ze door had wat er aan de hand was, maar er was nu tenminste licht, dus dat was een goed punt. Ze keek even naar haar Braixen, die nog steeds gefixeerd bezig was met een staar wedstrijd met de Golbat, die op de grond gevallen was door de Psybeam aanval. Ze moest nu echt goede dingen gaan doen, aangezien een Braixen niet echt geweldig goede aanvallen had die ook nog eens effectief waren tegenover de Golbat. Ze dacht eventjes na. "Kimura, gebruik Howl en daarna nog een keer Flame Charge," zei ze tegen haar Braixen. De pokémon liet een huilend geluid horen, waarbij haar aanvalskracht verhoogd werd en naast haar werd een vuurbal gevormd. De Golbat was ondertussen weer overeind gekomen, maar kleine beetjes vuur gleden over zijn vleugels heen. Hij dook uit de weg voor de Flame Charge, waarbij Kimura tegen de muur aan knalde en verdoofd bleef zitten. Precies lang genoeg voor de Golbat om achter haar te landen en een Supersonic aanval op d'r te landen.