Heb je altijd al een Pokémon trainer, coördinator of breeder willen zijn? Of bewandel jij liever het gevaarlijke pad van een Team Rocket Grunt? Samen met andere leden schrijf jij het verhaal van jouw geheel eigen personage. Doorkruis regio's, vang je favoriete Pokémon en maak nieuwe vrienden onderweg. Laat het avontuur beginnen!
Onderwerp: Re: S.O.S. [+Yara Celica] di sep 08, 2015 10:58 am
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
Terwijl Yara popelend aan het wachten was om naar binnen te gaan, was de blondine even naar de menu kaart aan het kijken. Iets wat de zwart harige niet meer hoefde te doen, want haar neus was er al mee eens dat het goed rook. Ze hoorde Cecille vertellen dat het ook nog betaalbaar was, iets wat voor de zwart harige niet veel deed. Maar als het goed koop was en al zo goed ruiken werd ze wel alleen maar enthousiaster “Oke dan! laten we naar binnen gaan,” vertelde ze enthousiast. Blijkbaar had de blondine het zelfde idee en hielt de deur voor haar open. Ze stapte naar binnen en zag al wat mensen aan tafels zitten, er kwam een medewerker naar hun toe gelopen. “En met hoeveel zijn jullie?” vroeg de medewerker, echt lang hoefde Yara niet na te denken en zei “Twee pokémon en twee trainers dus dat maakt 4.” Hij knikte even en glimlachte en liep naar een tafeltje toe, ze volgde de man in veronderstelling dat de rest haar wel zal volgen. Daarlangs wou ze gewoon zo gauw mogelijk eten, want haar buik maakte over uren van aandacht vragen. Eenmaal bij de tafel aangekomen schoof hij de stoelen voor de dames naar achteren en schoof hij ze aan. Hij pakte de menu kaarten voor ze en gaf het aan de dames. Yara keek al vlug wat er allemaal was, en zag nu ook de prijzen “Het is inderdaad goedkoop, je hebt het goed uitgezocht zussie,” reageerde ze vol enthousiasme naar Cecille.
Yara was erg enthousiast om naar binnen te gaan. Ze was zelfs zo enthousiast dat zijzelf de gastheer aansprak, in plaats van het aan haar over te laten. Het bracht een glimlach teweeg bij de blondine, maar ergens had ze wel het gevoel dat het meisje haar dus niet meer nodig had binnenkort. Dat deed ergens wel pijn – ze bouwden immers op elkaar en het feit dat Yara zelfstandiger begon te worden, betekende dat Cecille niet veel meer voor haar kon betekenen. Ze ging er echter niet op in. Het was juist beter voor haar zusje en dat begreep ze wel. Daarom zei ze er niks van; glimlachte ze enkel trots om de prestatie. Misschien dat het reizen door Kalos hen allebei had veranderd op een positieve manier, hoewel het bij Cecille nu iets negatiever was. Stilletjes volgde ze de man naar hun tafel en keek ze ondertussen rond in het gebouwtje. Het zag er erg gezellig en knus uit, precies zoals ze had verwacht. Het interieur had wel wat en het gedimde licht gaf misschien nog wel een romantisch sfeertje. Ze bedankte de man bij het aanschuiven van haar stoel toen ze eenmaal bij een tafeltje waren, waarop haar aandacht door Yara werd gevraagd. Ondertussen pakte ze de menukaart die voor haar lag op, maar keek er pas in nadat ze een reactie had gegeven. “Heh, jij hebt een neus voor eten, ik heb er één voor goedkope dingen,” grapte ze. Dat was niet waar. Cecille snuffelde vrij vaak tussen dure spulletjes en huilde dan van binnen omdat ze het niet kon betalen.
Like a fever I will take you down ♪
Member
Yara Celica
Punten : 477
Gender : Female ♀
Age : 18
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: S.O.S. [+Yara Celica] za sep 12, 2015 10:21 am
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
De opmerking die de blondine maakte kon ze wel om lachen, het klopte dat ze wel een neus voor goedkope dingen had. Meestal was de zwart harige die met de dure cadeautjes aan kwam, of de dure dingen aan de blondine liet zien. Iets waar ze beiden vrij weinig aan konden doen, Yara had nou eenmaal het geluk dat ze veel geld had vanwege haar ouders. Soms voel ze daarom ook enorm schuldig voor de blondine. “Maar jij hebt ook een neus voor gevaar op zoeken niet,” grapte ze maar terug, voor dat het te lang duurde om een antwoord terug te kijken. Al gauw had ze haar keuze gemaakt en koos voor een pizza Hawaii, want dat had ze al lang niet meer op. En de drang om het te gaan eten was ook enorm hoog. Ze gaf de kaart door aan Chiyo zodat haar pokémon kon aan wijzen wat ze wou. De zwart harige merkte op dat Sivar terug in de bal was gedaan door de blondine. “Heeft Sir. Sivar geen eten verdient vandaag?” vroeg Yara een beetje sipjes “Als je geld te kort komt, wil ik wel betalen is een kleine moeite,” zei ze voorzichtig. Ze wist dat de blondine het niet wou, maar ze voelde zich ook schuldig als ze het niet aanbood.
Cecille grijnsde schaapachtig naar haar zusje, stak haar tong vervolgens uit en keek wat plagerig naar Yara. “I didn’t choose Muk life, Muk life chose me,” grapte ze naar het meisje. Haar blik gleed uiteindelijk naar de kaart en daar liet ze haar ogen over de vele gerechten gaan. Hm. Waar had ze eigenlijk zin in? Yara kennende koos ze iets in de trant van pizza of pasta. Daar was ze altijd al gek op geweest en Cecille meende zich te herinneren dat de zwartharige elke kans pakte die ze pakken kon. Maar waar had zij zin in? Pasta of pizza deed het hem niet echt voor haar. Om te zeggen dat ze trek had, was ook een overstatement. Eigenlijk was ze alleen maar meegegaan om wat te eten zodat Yara aan haar eettrekjes kon komen. Misschien was een kleine biefstuk wel voldoende voor nu. Cecille legde de kaart weg, maar liet hem bijna uit haar handen vallen toen haar zusje over Sivar begon. Nog net kon ze hem in haar handen houden en legde ze hem iets nerveuzer dan net op tafel. “Euh, wel,” begon ze, maar Yara stelde toen voor om te betalen. De blondine schudde met haar hoofd, een strenge blik in haar ogen. “Ik waardeer het aanbod, maar dat hoeft niet. Sivar mag de volgende keer wel mee eten.”
Like a fever I will take you down ♪
Member
Yara Celica
Punten : 477
Gender : Female ♀
Age : 18
Type : Ranger
Rang : Graduate Ranger
Regions : Hoenn en Kalos
Icon :
Onderwerp: Re: S.O.S. [+Yara Celica] ma sep 14, 2015 10:22 am
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
Tuurlijk had de zwart harige wel mee gekregen dat de blondine zei, dat ze de muk life niet gekozen had, maar de muk life haar. Maar echt reactie op gegeven had ze niet, want ze was te druk bezig met de twee strijd in haar met de keuze wat ze nou zou moeten eten. Haar keuze bleef nog steeds hangen op de pizza hawaii, want ergens in de buurt rook ze het sterk. Dus haar maag wou het nu. Na wat gestamel begon de blondine te vertellen dat het niet hoefde en dat hij de volgende keer wel mee mocht eten. Met sippe lipjes keek ze naar de blondine, maar gelukkig was de over daar weer waardoor ze haar bestelling door kon geven. “ Voor mij een pizza hawaii, en voor mijn pokémon het zelfde,” vertelde ze aan de man.
De ober kwam eraan en dat redde Cecille van een potentiële ondergang. Er werden twee pizza Hawaii’s besteld en vervolgens werden de ogen op haar gericht. “Euh, voor mij een kleine steak,” sprak ze tegen hem. Hij schreef wat op en keek scheefjes naar de blondine toen hij klaar was. “En hoe wilt u die gebakken?” Ja, dat was een goede. Ze had niet vaak steak in een restaurant en de keren daarvoor was haar vader erbij geweest. Dan kon zij gewoon “voor mij hetzelfde” zeggen en dat was dat. Wat namen ze altijd? “Euh.... Medium?” reageerde ze ietwat onzeker. Het was een goed antwoord, want hij knikte en stond op het punt om te vertrekken, tot hem iets binnenviel. “En wat kan ik jullie te drinken aan bieden?” Cecille keek hem een beetje dom aan, voor ze uit haar trans opschrok en een Ice Tea voor zichzelf bestelde. Dat was niet zo heel veel duurder dan het andere frisdrank... Toch?
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
De blondine ging voor een steak, het was logisch dat ze voor een stukje vlees ging. Er zaten veel goeie dingen voor een trainster zoals zij. Ook al waren pasta’s ook goed voor sporter, want er zaten veel kolydraten in, dat je ook verbrande. Echter was het Yara nog niet opgevallen dat de ober niet vroeg om drinken. Maar dat kwam waarschijnlijk eerder van wegen het feit dat haar honger meer aanwezig was, dan haar drang naar drinken. “ Erh doe voor mij maar een cola,” reageerde ze terug met een vriendelijke gezicht. “En wat is je plan hier na? Als je weer bent bij gekomen van de ongeluk,” vroeg Yara voorzichtig, om het gesprek een beetje gaande te houden.
Yara bestelde een cola, waarna de ober vertrok en Yara een persoonlijke vraag kon stellen. Cecille ging verzitten, haar handen op tafel leggend en haar hoofd ietwat voorover gebogen. Niet om haar gezicht achter haar haren te verbergen, want zo werkte Cecille niet, maar het was een serieuzere houding dan men van de blondine gewend was. “Ik...” Ja, wat ging ze hierna doen? Sara alles vertellen? Misschien wel haar relatie riskeren? De blondine zuchtte. “Nou, ik probeer gewoon door te gaan, I guess,” vertelde ze uiteindelijk. Ze keek op, zodat ze haar zusje recht in de ogen kon aankijken. “Ik ga de gym uitdagen en wie weet. Het pakt allemaal vast wel goed uit.” Zelfs met haar pessimistische buien kon ze optimistisch blijven.
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
De vraag dat de zwart harige had gesteld wast och nog een lastige voor de blond harige. Iets dat ze wel kon begrijpen en ook wel had verwacht. Alleen echt een indruk wekkend antwoord kreeg ze niet, het werd een korte. Maar daar kwam de antwoord waar ze op hoopte, ze ging weer een gym uitdagen. "Oe welke gym word het dit keer?" vroeg ze enthousiast. "Als je de league gaat uitnodigen ga ik met je mee oke! Dan wacht ik buiten de deuren op je om je toe te juichen of op te vangen als het toch net niet lukte," vervolgde ze verder. Want wat zou ze graag bij dat moment zijn als haar zus de beste van Kalos had verslagen.
Yara vroeg welke gym het werd en ze grijnsde lichtjes bij haar antwoord. “De derde,” deelde ze aan haar zusje mee. “Sara en ik hebben afgesproken een bepaalde dag te gaan, zodat we samen kunnen gaan, net als in Santalune.” Dat de zwartharige er toen deel van had uitgemaakt was puur toeval geweest, maar het was zeker weten niet verkeerd geweest om haar erbij te hebben. “Ik hou je niet tegen,” lachte Cecille vervolgens. “Dan moet ik wel mijn allerbeste beentje gaan voorzetten, hoor. Ik wil wel mijn grote zus imago blijven behouden.” Ze knipoogde naar Yara en kon een klein grijnsje niet laten. Gelogen was het immers niet. De blondine wilde wel nog steeds de indruk opwekken dat mensen op haar konden bouwen, zelfs in tijden als deze.
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
De blondine vertelde dat het haar derde gym werd dus was ze bijna op de helft. Iets wat ze best indruk wekkend vond. Want meestal als je op de helft was kon het allemaal heel snel gaan. Iets wat best wel vet en juist aanmoedigend kon werken voor een trainer. Tenminste het zou voor haar aanmoedigend werken. Blijkbaar zou haar geliefde de zelfde dag de gym uitdagen als de blondine, wat ze ook bij de eerste gym deden. Wat de zwart harige deed denken “Zullen we dan samen naar de vierde weer doen, zodat we daarna kunnen vieren dat je op de helft zit?” vroeg ze. Want ze vond het best leuk toen ze mee ging naar de eerste gym. Ze heeft ook nog steeds de foto’s die van hun samen werden genomen toen door de gymleidster. De blondine vertelde dat ze wel haar beste beentje voort moest zetten dan, om haar grote zus imago te behouden. Ook Yara glimlachte en zei “Geloof me big sistar die zou je nooit bij mij kunnen verliezen. Er is geen betere zus dan Cecille Skarsgard.” En stak haar duim naar voren en liet een brede glimlach zien op haar gezicht.
Yara stelde voor om samen naar de vierde gym toe te gaan, zodat ze daarna iets konden vieren samen. De blondine glimlachte en knikte instemmend op het idee. “Sure! Lijkt me wel gezellig,” begon ze, waarna ze haar glimlach omtoverde tot een grijns. “Hoe zag je dat vieren trouwens voor je?” Ze leunde wat meer naar voren, alsof ze nu een sappige roddel aan Yara vertelde, terwijl ze haar kin liet rusten tegen haar hand, waarvan de elleboog nu op tafel was geplaatst. “Met mijn beste vriend genaamd alcohol?” Yara was nu zestien jaar. Oud genoeg voor soft drinks. Bovendien was Cecille eigenlijk wel nieuwsgierig naar een aangeschoten of dronken Yara. Niet dat ze haar zusje ging dwingen om aan de drank te gaan. Ze zag de zwartharige eigenlijk liever niet aan dat spul. De blondine mocht dan wel een halve alcoholist zijn... Ze had nog wel een geweten. Een goed geweten, bleek wel, toen Yara bekend maakte dat er geen betere zus was dan Cecille. De achttienjarige voelde weer een golf aan emotie opkomen, maar kon zich nog net inhouden. “Oh, stop,” begon ze geamuseerd. “Straks ga ik weer huilen.” Dat meende ze wel, maar het was uiteraard meer als grapje bedoeld.
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
De blondine vond het een goed en gezellig idee, wat geen verrassing was voor de zwart harige. In tegen stelling de blondine hield van feestjes. En ook de volgende vraag had ze ook al verwacht. Van hoe het feestje er uit zou zien volgens haar. “Wat denk je van lekker eten?” keek ze haar vriendin lekker aan. Ook zij begon over haar grote vriend alchol, hoe graag ze het ook eindelijk een wilt gaan proberen. Wist ze dat als Sara er achter kwam ze boos werd op de meiden. “Ik vind het goed, maar Sara dan? Word ze dan niet boos?” vroeg ze voor de zekerheid.
De reactie op het feit dat cecille al de beste zus te wereld was, werd de blondine emotioneel. En zei dat ze bijna weer ging huilen, een grijns verscheen de op haar gezicht en zei “Misschien was dat wel me bedoeling,” en stak haar tong nog even uit.
Lekker eten. Natuurlijk. Dat was waar het altijd bij de zwartharige om draaide, dus dat verbaasde de blondine niet. Een geamuseerd glimlachje verscheen rond haar lippen, waarna ze een wenkbrauw ophief toen de naam van haar vriendin viel. Wat was er met Sara? Die kon ook gewoon alcohol hebben hoor. Cecille zou haar best nog eens dronken willen zien. Echt dronken. Mew wist hoe dat zou uitpakken. “Oh,” reageerde ze vervolgens droog. Ja, nee, nu begreep ze waar Yara vandaan kwam. “Niet als we haar ook alcohol geven,” voegde ze er plagerig aan toe. Ze grijnsde schaapachtig. “Hoop ik.” Uit haar ervaring was een aangeschoten Sara wat losser dan nuchtere Sara. Misschien was dronken Sara nog veel leuker en losser dan dat. Bij de opmerking dat het haar bedoeling was geweest, legde Cecille speels gekwetst een hand over haar hart. “Ouch, dat doet toch wel een beetje pijn, zussie,” ging ze net zo plagend verder. Vervolgens ging ze weer recht zitten en knipoogde ze naar Yara. “Geeft niet. Ik pak je nog wel een keer terug.”
Red like roses fill my dreams and brings me to the place you rest
De blondine vertelde dat Sara het geen probleem zou vinden, als zij ook dronken was. Iets wat logisch kon zijn, maar niet eerlijk was in de ogen van Yara. Want waarschijnlijk kan de witharige dan niet meer goed nadenken, en zou de volgende dag amper herinneren dat ze dronken is geweest.
Blijkbaar raakte Yara de blondine, door de opmerking dat het misschien de bedoeling was om haar te raken. Maar ze was er nog niet van haar af, want Cecille zou de zwart harige nog wel gaan terug pakken. Iets waar Yara ook niet bang voor was, alleen nieuwsgierig met wat ze haar terug zou gaan pakken.
