Here's to Never Growing Up [+Yara Celica]

De zwart harige stond op, en stond uren voor de spiegel. Vandaag zou anders worden dan de zou afgelopen 9 maanden wat ze voornamelijk binnen had door gebracht. Maar daar kwam vandaag verandering in, aangezien haar blonde zus had haar informatie gestuurd waar ze elkaar zouden ontmoeten. De afgelopen tijd hadden ze namelijk haast geen contact gehad met elkaar. Eigenlijk had de zwart harige de afgelopen maanden met niemand contact gehad. Haar eten werd thuis voor de deur gezet en meestal liep ze ’s avonds of ’s ochtends vroeg met haar Pokémon rond. Zodat ze niemand tegen zou komen. Niet alleen zij, maar voornamelijk haar Pokémon waren de isolement wel zat. En waren daarom ook blij dat de blondine contact had gezocht en duidelijk had gemaakt dat ze elkaar hoe dan ook deze week zouden zien.

Yara keek nog een keer naar haar reflectie in de spiegel en draaide zich daarna om naar Chiyo “En wat denk je?” vroeg Yara onzeker aan Chiyo. Wat in al die tijd vrolijk is gebleven, stemde ze gemoedelijk mee in dat haar trainster er goed uit zag. De kleine meid zuchtte opgelucht en draaide naar de voor deur, terwijl ze haar hand er naar uit stak. “Oke Chiyo laten we dan maar gaan,” zei ze en deed de deur open en begon de tocht naar de afgesproken plek. Op weg om haar lieftallige zus weer te zien en de blondine een grote Yara knuffel te geven.

Gelukkig hoefde de zwart harige niet al te lang te wandelen, want de plek waar ze de afgelopen negen maanden verbleef was redelijk in de buurt van Anistar. Met muziek in haar oren humde ze mee met de liedjes die voorbij kwamen en genoot ze van de heldere blauwe lucht. Waar zo nu en dan een schapen wolkje voorbij kwam.

Eenmaal in Anistar aan gekomen begon de zwart hariger wat oplettender te worden van haar omgeving. Voor het geval dat ze de blondine alvast tegen zou komen. Ze zette ook alvast haar muziek wat zachter, voor het geval dat Cecille haar naam zou roepen. Eenmaal in de buurt van de afgesproken plek, zag ze een blond harige vrouw wat sprekend op haar zus leek. De zwart harige besloot om uit de kijk richting van de blondine te blijven en zachtjes naar haar toe te sluipen. Want na negen maanden tijd moet je iemand wel goed begroeten. Hoe dichterbij ze bij de blondine kwam, hoe zenuwachtiger ze werd. Bang dat haar zus boos zou worden of schrikken, waardoor ze misschien een klap zou kunnen krijgen. Maar toch wou ze er op wagen, ze stak haar armen uit, nam een sprong en sloot haar armen om de blondine heen en zei "Cecilleeeeeeeeeeeeeeeeee"

Nadat de blondine verblijd terug reageerde, werd ze in de rondte geslingerd. Ze probeerde de grond weer onder haar voeten te vinden, wat nog al lastig was gemaakt voor haar. Eenmaal de grond onder haar voeten weer gevonden te hebben, hoorde ze haar zus zeggen dat het lang geleden was en dat ze haar gemist had. Iets waar ze mee instemde en net zoals bij de blondine kwam ook bij de zwart harige een traan te voor schijn. "Het is zeker lang geleden, en ik heb jou ook ontzettend veel gemist gek," reageerde de zwart harige terug, terwijl ze haar tranen in bedwang probeerde te houden. Hoe is het met je? En met Sara en Sivar? vroeg de zwart harige nieuwsgierig. Want niet alleen heeft ze de blondine gemist, maar Arceus wat heeft ze Sivar ook gemist en natuurlijk de grote liefde van haar zus genaamd Sara.

Yara was opgelucht om te horen dat het fantastisch ging met de drie. Ze wou dat ze het zelfde kon zeggen. Niet dat het slecht ging met de zwart harige, maar fantastisch was ook weer een groot woord. De hart van de achttienjarige ging sneller kloppen toen de blondine vertelde dat ze haar nog iets wou vertellen. Ze was niet bang voor wat ze ging vertellen, maar vanwege het feit dat de blondine het face-to-face wou doen. Want vaak waren dat soort nieuwtjes de nieuwtjes minder leuke nieuwtjes. Ze keek naar haar zus die heen en weer hupte op de plek, waar door een glimlach op haar gezicht verscheen. Aangezien het er best schattig uit zag, maar het ook net leek of ze naar de wc moest. "Ja wel goed hoor," reageerde de zwart harige terug met een glimlach op haar gezicht. "Maar hou me alsjeblieft niet langer in spanning, wat wil je me vertellen? vroeg de zwart harige bang voor wat er komen zou gaan.

De zwart harige was nogal verbaast na het zien van de brede glimlach van haar zus. Betekende dit dat het minder erg was dan ze had gedacht? Had de kleine meid zich weer druk gemaakt om een vlieg? De blondine begon met vertellen eerst was de blik van de zwart harige nogal vragend, want wat is er nou zo bijzonder aan het mee doen van een loterij? Ze kon zich ook wel wat vinden in de mening van haar schoonzus, aangezien er ook veel neppe loterijen zijn en de kans van winnen echt heel klein is. Toen de blondine de stilte liet vallen trok Yara een van haar wenkbrauwen omhoog. Maar toen de blondine vertelde dat ze gewonnen had, viel de mond van de zwart harige open en er kwam een "wooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooow" uit.

De zwart harige bleef voor een tijdje zo staan vol verbijstering tot dat er een kwartje in haar hoofd viel "Oke je hebt gewonnen, maar hoeveel dan?" vroeg de zwart harige nieuwsgierig, aangezien je ook gewoon 1 euro kan winnen of een beker pika en lup ijs.

Nadat de blondine had verteld wat voor prijs ze had gewonnen viel de mond van de zwart harige weer open en kwam er weer een "woooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooow" uit. DIRE MILJOEN herhaalde ze dan ook nog eens duidelijk, zodat iedereen in alistar het zou horen. Want ze had het idee dat ze droomde, wie had ooit gedacht dat ze iemand tegen zou komen die de loterij ook daadwerkelijk zou winnen. Daarlangs was ze ontzettend trots op haar zus. Ze sprong vrolijk op en neer en reageerde enthousiast terug met [b["Gefeliciteerd mallert, dit had je ook via de telefoon mogen doen! dan was ik meteen naar je gekomen om het te vieren,"[/b]

De zwartharige knikte begrijpend naar de ideeën wat de blondine had voor haar wel verdiende drie miljoen, terwijl ze nog druk bezig was met heen en weer springen. Want man wat was ze blij voor de blondine! Yara schrok even van de arm dat om haar heen kwam en de onverwachte draai dat vervolgde. Nadat ze met hun gezicht naar de bar gedraaid zijn begreep ze waar de blondine naar toe wou. Yara lachte om de opmerking van de blondine en zei met een grijns terug "niemand heeft genoeg geld om mijn maag te vullen." En stak haar tong nog even uit, om duidelijk te maken dat ze een grapje maakte. Maar je hoeft voor mij en mijn ouders echt niks te doen hoor, je bent tenslotte familie en dat is wat familie doen voor elkaar" vertelde de zwart harige terwijl ze in de ogen van de blondine keek.

De hand van de blondine verplaatste zich naar de onderrug van de zwart harige, en vertelde dat ze al iets geregeld had voor Yara. Ze zuchtte en zei "Je weet dat het niet had gehoeven he?" Stiekem was ze wel benieuwd wat haar zus voor haar had geregeld en liep naar de ingang van de bar en stapte naar binnen. Ze keek om zich heen en het was niet veel anders dan de andere baren waar ze geweest was. Zoals gewoonlijk was het schemerig binnen, speelde er muziek af en stond er iemand aan de bar.