Endless Tears~

Er gebeurde iets wat hij niet had verwacht, maar wat wel te verwacht zou moeten zijn. De roodharige balde haar handen tot vuisten, zo strak dat het wel pijn moest doen. Ze begon te schreeuwen naar de lucht, een kreet die bedoeld was voor Arceus. Ze wendde haar blik van hem af, maar ze huilde. En hij had sterk het gevoel dat het zijn schuld was, wat het in feite ook voor een deel was. "Alana.. mompelde hij en schoof dichter naar haar toe. Hij pakte de pols die zich aan zijn kant bgaf vast en keek naar haar. "Hey.." mompelde hij zacht. Hij wilde niet dat ze zichzelf zo gek maakte, hij wilde dat ze gelukkig was. Het deed pijn, oh zo veel pijn.[/b]

"Alana.." hoorde ze August mompelen. Nee, ze wou niet meer. Ze wou niet meer lijden. Toen hij haar pols vastpakte kreeg ze een soort schrik reactie. "Laat me los Tim!" riep ze waarna ze haar ogen opende en verschrikt opkeek. Tim had haar zo in zijn macht.. Tim pakte meestal haar pols en hield deze vast. Ze was versteend, ze had August ... Ze riep... Alana keek verslagen naar de grond, dit kon niet waar zijn. Tim had haar zo erg in zijn macht... De angst van Tim... Ze wou verdwijnen, ze wou weg van Tim maar overal waar ze ook naartoe ging was hij weer daar. Politie deed er niets tegen, hoevaak je hem ook pijn zou doen.. Misschien kon ze zich maar beter overgeven. Overgeven aan Tim want langer kon ze gewoon niet meer. Ze kon niet meer, ze was moe en gebroken. Gespleten in twee. Als ze die ene nacht niet had gedronken was er ook niks meer aan de hand geweest..

Ze noemde hem bij de naam van de gozer. De meeste mensen hadden haar nu losgelaten, maar de roodharige hield haar pols nog altijd vast. Het was moeilijk voor hem, maar hij zou haar niet zo laten vallen als hij met Tawnee had gedaan. Hij zou haar niet loslaten. Alana keek van hem weg, ze schaamde zich. "Het is al goed," klonk zijn stem toen weer, een poging doend om geruststellend te klinken. Het was nief goed. Niks was goed. Alles in zijn leven ging weer fout, net zoals vroeger. Alle mensen in zijn leven deed hij pijn, net zoals vroeger.

"Het is al goed," klonk er, nee het was niet goed. Zonder dat ze het doorhad sloeg ze haar zwakke arm om zijn middel en legde ze haar hoofd snikkend tegen zijn borstkast aan. Ze had genoeg. Ze had gewoon genoeg. "Ik wil niet meer ... Ik wil niet meer met die Tim.." snikte ze zachtjes. Ze had er totaal genoeg van, ze wou niks meer te maken hebben met die gast. Ze wou rust, ze wou dat het voorbij was. "Ik ben zo moe..." mompelde ze snikkend, niet letterlijk, maar figuurlijk. Ze wist niet meer wat ze moest doen. Ze wist niet meer of ze zich moest overgeven, misschien moest ze dat maar doen. Als ze daarvan rust kreeg...

Toen ze haar arm rond zij middel sloeg en haar hoofd huilend tegen zijn borstkas aan liet vallen, liet hij haar pols los. Maar nog geen twee tellen later had hij zijn armen om haar heen geslagen en trok haar nog wat meer naar hem toe. "Shhh.." mompelde hij met zijn lichtelijk zwaardere stem en streek over haar rug heen. "Je hebt nu rust. Ik houd die Tim bij je vandaan." Hij meende wat hij zei. Dit probleem zou hij binnenkort voor eens en altijd op moeten lossen. Het moest gewoon, want hij wilde Alana gelukkig zien. Maar hij wist dat hij haar nooit de rust kon geven die ze wilde. Niet met het verleden wat hem nog altijd achtervolgde, en hij nooit meer kwijt kon spelen.

August liet haar pols los en ze legde die arm ook meteen weer rond de middel van August. Ze voelde ook de armen van August om haar heen en hoe ze dichterbij werd getrokken. Ze pakte zijn shirt vast met haar handen, stevig vast. Toen ze zijn woorden hoorde keek ze even op met waterige ogen, maar.. "Ik weet niet of hij ooit stopt..." fluisterde ze zachtjes. Na alles wat ze bij hem had gedaan. Geslagen, gebeten door Fire Fang van Duncan, bijna gestikt door de Scizor van Aiden.. Hij kon gwn niet stoppen.

Hij zuchtte een keertje kort en keek de roodharige aan, wat haatte hij die jongen die haar dit aandeed toch. Engerd. Wacht maar. Gussie in tha house. Zijn blik ging naar Alana, die zachtje fluisterde. "Hij kan niet eeuwig doorgaan. En anders zal ik er persoonlijk voor zorgen dat hij niet meer door kan gaan. Maar voor nu ben ik bij je, hij kan je niks doen." Je bent veilig. Hij keek haar aan en glimlachte kort, waarbij hij nog een keertje door haar rode lokken streek en zijn ogen voor een kort moment sloot. Arceus vond het inderdaad leuk om levens te verzieken, maar dit keer zou er iemand zijn die zich er tegen zou gaan verzetten.

August hij... hij was gewoon te lief. Toen hij zei dat ze veilig was keek ze hem even aan, veilig... wanneer was de laatste keer dat ze zich veilig voelde? Waarschijnlijk toen het onweerde en ze bij Connor in bed lag. Door die gedachte moest ze weer licht grinniken, oeps. "Bedankt August, je bent echt een goede vriend..." fluisterde ze zachtjes. Alana richtte haar redelijk natte gezicht naar de zon, waardoor de plekken waar haar tranen zojuist nog op hadden gerold lichtjes reflecteerde door de zon. "Ik ga weer naar binnen denk ik.." mompelde ze zachtjes terwijl ze August rustig los liet en haar armen naast haar liet hangen. Waarom ze naar binnen wou? Één simpel ding; honger.

"Dat lijkt me een goed idee," klonk er van August, waarna hij haar losliet. Daarbij was de veiligheid ook weg. De veiligheid die ze zonet voelde was als sneeuw voor de zon verdwenen. "Ladies first," Huh wat? Oh. Alana zag dat August naar de plek wees waar ze was opgeklommen en Alana grijnsde even, waarna ze kort knikte. Ze liep naar de plek en liet haar benen naar benedenvallen, terwijl ze vasthield aan de rand met haar handen. Via daar liep ze weer naar het raam en sprong daar weer naar binnen. Ze keek even door de kamer, de Lucario van August was er nog. Alana zuchtte even, waarna ze naar de mini-keuken liep. Gelukkig zat ze hier al een tijdje en had ze dan ook wel eten in de kamer. Wat vooral uit brood bestond. Ze moest weer licht grinniken, de vorige keer dat ze brood met iemand maakte was dat met Connor. Die stond toen helemaal versteld dat ze haar shirt uit deed terwijl hij het als een grapje bedoelde. Ze glimlachte lichtjes, terwijl ze rustig met haar handen tegen het aanrecht voorover leunde met gestrekte handen.

De roodharige grijnsde kort terwijl hij wachtte tot het meisje voor zou gaan. Alana werkte zich een weg naar het raam toe en hij volgde simpeltjes weer, waarna hij gemakkelijk de kamer in wist te komen. Soms had het wel eens als voordeel dat hij vroeger vaak inbrak in krakerspandjes. Hehe. Hij streek kort door zijn haren heen en zuchtte een keer kort, waarna hij naar Alana keek. "Dus.. weet je hoe je een ontbijt maakt?" August haalde zijn eten meestal ergens, maar nooit maakte hij het zelf. Oeps.

August volgde haar weer de kamer in, zoals vanochtend vroeg. Toen hij vroeg of ze wist hoe ze een ontbijt moest maken schoot ze bijna in de lach. "Easy man. Wat wil je op je brood dan?" zei ze met een grote glimlach op haar gezicht. Zijzelf wist het wel, broodje met wat sla en kaas was prima voor haar.

Hmm. Eventjes was hij voor een kort momentje stil. "Maakt niet uit," zei hij toen simpeltjes. Ondertussen keek zijn Lucario hem droogjes aan, maar Sirius was niu altijd degene die teveel van anderen verwachtte. Kuch. Met name van August dan. August wierp hem een korte blik toe en keek toen afwachtend naar Alana. Nope, hij was absoluut geen prins in de keuken.

Het was een moment stil toen ze aan August had gevraagd wat hij op zijn brood wou. Maar uiteindelijk kwam er een antwoord enndat antwoord was dat het hem niks uitmaakte. Nou oke dan zou ze wel hetzelfde als haar maken als het hem niks uitmaakte. Ze liep naar de mini-koelkast waar ze de zak met sla en blok kaas uit pakte. Oke eerst moest er kaas op. Dus... kaasschaaf. Ze opende de lade waar een kaasschaaf klaar lag voor gebruik en ging vervolgens langs het kaasblok waardoor er reepjes kaas ervan af vielde en ze deze op het broodje leggen. Het ging goed het is een wo d- "Arceus!" zei ze terwijl ze meteen keukenpapier pakte. Ze was met die kaasschaaf langs haar duim gegaan, waardoor daar nu een wondje zat. Dang.